"Γεννήθηκα πριν από 63 χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Ο παππούς μου, ο Χρήστος, είχε αμπέλια ανάμεσα στους Αμπελόκηπους και το Ωραιόκαστρο και με έπαιρνε μαζί του στο κλάδεμα". "Στην Ελλάδα ξεκίνησαν όλα το 2002, όταν με κάλεσε ο Ντίνος Στεργίδης στο Οινόραμα για μια ομιλία πάνω στην εξέλιξη της οινοποίησης στα ερυθρά κρασιά. Άριχισα λοιπόν να συμβουλεύω το εμβληματικό για εκείνη την εποχή Κτήμα Εύχαρις. Ήταν δύσκολη χρονιά, καθώς έβρεχε πολύ κατά τη διάρκεια του τρύγου, αλλά πετύχαμε Ασύρτικο με καταπληκτικές οξύτητες".
"Στη Γαλλία έχω πολλές υποχρεώσεις, συνεργάζομαι με 200 οινοποιεία με μια ομάδα τεσσάρων οινολόγων και επιβλέπω οινοποιεία σε Όρεγκον, Καλιφόρνια, Αργεντινή, Ν. Αφρική, Κύπρο και φυσικά στην Ελλάδα".
"Επιβλέπω 32 οινοποιεία στην Ελλάδα: το κτήμα Μερκούρη, τον Παρπαρούση, τη Σεμέλη στη Νεμέα, τον Χατζημιχάλη, τον Κατσαρό στον Όλυμπο, την Τέχνη Οίνου στη Δράμα, τον Βρυνιώτη, τον Γκιρλέμη και άλλους". "Το 1993 με ανακήρυξαν οινολόγο της χρονιάς στη Γαλλία, κι αυτό μου άνοιξε τις πόρτες σε όλη την υφήλιο. Ταξιδεύοντας για δουλειά, δεν έκανα μόνο πελάτες αλλά και πολύ καλούς φίλους, οπότε υπάρχει ένας πόθος να τους συναντήσω, η αγωνία να δω τι απέγιναν τα παιδιά μου, τα κρασιά τους, και να μάθω νέα για τις επιτυχίες τους".
"Στη Βουργουνδία ξεκινήσαμε την επανάσταση το 1990, πρώτα στο αμπέλι και ύστερα στα οινοποιεία. Έπρεπε να βάλουμε μια τάξη στους δύο κλώνους των ποικιλιών και στον τρόπο με τον οποίο τις καλλιεργούμε".
"Το κρασί το φτιάχνει η φύση, με το χέρι του αμπελουργού βέβαια, αλλά έτσι αναγνωρίζεται η τυπικότητα του terroir του, στοιχείο απαραίτητο για να κάνεις κάτι πολύ ξεχωριστό".
"Η Σαντορίνη είναι κάτι μοναδικό οινολογικά. Για να αλλάξουμε τα κρασιά και να γίνουν αληθινά μεγάλα, πρέπει να αλλάξουμε τα αμπέλια με συστηματική δουλειά και τόλμη. Να μην εμφιαλώσεις δηλαδή π.χ. το ’22 και το ’23, αλλά το 2024. Κανείς δεν έχει το κουράγιο να κάνει κάτι τέτοιο στη Σαντορίνη".
"Έχει μια χαρακτηριστική ασπίδα απέναντι στην οξείδωση η Σαντορίνη. Το μήνυμά μου είναι να αφήσουν τα κρασιά να ωριμάσουν. Έχουν την τύχη και την ατυχία των πάρα πολύ μικρών στρεμματικών αποδόσεων. Η ομίχλη του ηφαιστείου χαϊδεύει τους αμπελώνες, εξασφαλίζοντας φυσικό πότισμα. Τα εδάφη του νησιού είναι μοναδικά, οπότε το λέω χωρίς δισταγμό: ένας Αμερικάνος θα ήταν διατεθειμένος να πληρώσει 100 δολάρια για μια μεγάλη Σαντορίνη! Δεν μπορεί το Puligny Montrachet να έχει 24 premier crus σε τόσο μικρό αμπελώνα και να μην έχει κάτι ανάλογο η Σαντορίνη".
"Είναι πολύ σημαντικό να υποστηρίξουμε τις ελληνικές ποικιλίες. Στο Ξινόμαυρο θα γίνει επανάσταση, ο αρωματικός του πλούτος είναι πολύ ξεχωριστός. Είναι της κλάσης του Pinot noir και θα μπορούσε να κάνει την ίδια καριέρα. Υπάρχουν άνθρωποι, όπως η Χαρούλα Σπινθηροπούλου, που το έχουν δουλέψει πολύ και είμαι χαρούμενος γιατί με δέχτηκε σαν σύμβουλο στο Κτήμα Αργατία. Γηράσκω αεί διδασκόμενος".
"Ο Ζεράρ Μπερτράν είναι παραγωγός-μύθος για τη νότια Γαλλία και κάθε καλοκαίρι κάνουμε μαζί διακοπές στην Ελλάδα, ανακαλύπτοντας κάθε φορά έναν νέο αμπελώνα. Φέτος ήταν η σειρά της Νάουσας. Τέτοιοι άνθρωποι που αγαπούν την Ελλάδα μπορούν να είναι πρεσβευτές για τις ποικιλίες μας, αλλά δεν είναι καλή ιδέα να τους αφήνουμε να φεύγουν στο εξωτερικό. Στην επιστήμη και στην τέχνη υπάρχουν πάντα το πρωτότυπο και τα αντίγραφα. Υπάρχουν ποικιλίες που θα μπορούσαν να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες, αλλά εγώ θαυμάζω αυτούς που δημιουργούν τη φήμη της ποικιλίας στον τόπο της".
"Το ελληνικό κρασί μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν καρτποστάλ, για να θυμίζει στους ξένους τις ωραίες στιγμές που έζησαν στην Ελλάδα. Το κρασί που πίνουν τα 35 εκατομμύρια των τουριστών που έρχονται στη χώρα ισοδυναμεί με εξαγωγή".
"Υπάρχει τεράστια ζήτηση για αφρώδεις οίνους εκτός από σαμπάνια σε όλο τον κόσμο και πιστεύω ότι ο κάμπος της Νεμέας θα μπορούσε να παραγάγει ωραίο Blanc de noir αφρώδες κρασί".
"Μια τρομερή συνέπεια της κλιματικής αλλαγής είναι η έλλειψη νερού και χωρίς νερό δεν παράγεται κρασί. Ένας οινοποιός στο Gevrey Chabertin φύτεψε στύλους 2 μέτρων για να αναρριχώνται τα αμπέλια, να έχουν καλύτερη προστασία από τον ήλιο και να μη χρειάζονται τόσο νερό. Υπάρχει ο κίνδυνος να χάσουμε την ψυχήτων ποικιλιών. Το αλκοόλ, πάλι, που ανεβαίνει πολύ στους 15-16 βαθμούς, μπορούμε να το εξισορροπήσουμε μόνο με την αυξημένη οξύτητα· έχουμε πολλά μυστικά οι οινολόγοι".
"Δεν σας κρύβω ότι πλέον κουράστηκα να ταξιδεύω τόσο. Χαίρομαι να γυρίζω στη Βουργουνδία, κοντά στο Gevrey Chabertin. Παρ’ όλα αυτά ετοιμάζω ένα πολύ μεγάλο οινολογικό εργαστήριο στο Chablis, διότι στη ζωή πρέπει να έχεις όνειρα. Στο μέλλον θα μείνω στα παρασκήνια σαν σύμβουλος. Όπως στη φόρμουλα 1, υπάρχουν μπροστά οι σταρ οδηγοί και από πίσω οι μηχανικοί που κάνουν όλες τις ρυθμίσεις, έτσι είναι στο κρασί οι οινοποιοί και οι οινολόγοι".
