Ακριβώς όπως η φάση της μπιστρονομίας στο Παρίσι και οι νεο-τρατορίες στην Ιταλία, έτσι και στην Ελλάδα, το κίνημα της γαστροταβέρνας (ή και νεο-ταβέρνας, αν προτιμάς) έχει αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον για την εστιατορική σκηνή της πρωτεύουσας, πατώντας στη βάση της παράδοσης και των οικείων γεύσεων, με φινίρισμα σύγχρονο και updates σε πολλά από όσα μπαίνουν στο πιάτο. Με αφορμή την πιο πρόσφατη τάση στα ευ τρώγειν δεδομένα, ανανεώνουμε τη λίστα με κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες ταβέρνες της Αθήνας, παλιές και νέες.
Το νέο κύμα και το αμέσως προηγούμενο
Taverna 37
Χοντροί πάσσαλοι που μέσα τους πλέκονται τέντες σε στιλ καραβόπανου δημιουργούν ένα αφαιρετικό παραθαλάσσιο σκηνικό για το ελληνικό εστιατόριο του "Four Seasons", που ενισχύεται με ξύλινες πλεκτές καρέκλες και τραπέζια με μαρμάρινη επιφάνεια, φουντωτές μπουκαμβίλιες και περιποιημένα αρμυρίκια σε απόσταση αναπνοής από τα υπέροχα νερά του Αστέρα. Το μενού επιμελείται και μαγειρεύει αυτοπροσώπως ο βραβευμένος σεφ Αλέξανδρος Κοσκινάς, μένοντας πιστός στο εδεσματολόγιο της παραδοσιακής ταβέρνας, αλλά χωρίς να περιορίζεται σε αυτό.
Αξίζει να επενδύσετε στην εξαιρετική πρώτη ύλη που γεμίζει την ψαριέρα, ενώ τον γλυκό επίλογο δημιουργεί σε ελληνικό ύφος ο ταλαντούχος pastry chef του συγκροτήματος Μιχάλης Χατζηκαλημέρης. Τους χειμερινούς μήνες, η δράση μεταφέρεται σε εσωτερικό χώρο του ξενοδοχείου. Βραβείο Ελληνικής Κουζίνας 2025.
© Λεωνίδας Τούμπανος
Αορίτης
Η ζεστής αισθητικής και ατμόσφαιρας ταβέρνα του βραβευμένου σεφ Σήφη Μανουσέλη μοιράζεται ανάμεσα σε ένα περιποιημένο ρουστίκ εσωτερικό, ακριβώς μπροστά από την ανοιχτή κουζίνα, και στα εξωτερικά τραπεζάκια που απλώνονται δίπλα στο μικρό πάρκο και στον πεζόδρομο της Μαιάνδρου, στην καρδιά της Αθήνας.
Το φαγητό εδώ είναι παραδοσιακό, με ελάχιστους νεωτερισμούς και πάντοτε με πολύ καλή πρώτη ύλη, που καταφθάνει τόσο από την Κρήτη όσο και από άλλα σημεία της χώρας. Δοκιμάζεις ρεβιθάδα στη γάστρα, πολύ καλά ντολμαδάκια με αμπελόφυλλο, περιποιημένο γιουβέτσι με μοσχάρι και γραβιέρα, καθώς και εξαίρετα αρνίσια παϊδάκια. Πλαισιώνεις με κάποιο ελληνικό κρασί ή απόσταγμα.
Δώδεκα Πιάτα
Η ταβέρνα του πολυβραβευμένου Παύλου Κυριάκη στο Κουκάκι μιλά τη γλώσσα της γευστικής οικειότητας με προσοχή στη λεπτομέρεια, δίχως περιττές φανφάρες. Χώρος στα λευκά, με ξύλινη επένδυση, με άσπρα κουρτινάκια περιμετρικά της τζαμαρίας και μεταλλικούς πολυελαίους να ρίχνουν άπλετο φως όταν αυτό δε συμβαίνει οργανικά, σε ένα περιβάλλον που θυμίζει μικρογραφία ρεστοράν -ή πιο σωστά, κοσμικό κέντρο- άλλων δεκαετιών. Εσωτερικό δηλαδή εξόχως φιλικό και οικείο.
Περνώντας στα της γεύσης δεδομένα στα 12 Πιάτα, κοιτάς τον κατάλογο και διαπιστώνεις πως είναι από εκείνους για τους οποίους αβίαστα, χωρίς πάθος και πλήρως συνειδητοποιημένα λες: "Φέρε μία από όλα". Και ίσως οφείλεις να το κάνεις, καθώς στα Δώδεκα Πιάτα βρίσκεις αντίστοιχες προτάσεις που εξυμνούν τη συνθήκη της παραδοσιακής ταβέρνας (με ολίγη από ψησταριά), δίνοντας κλασικές της σπεσιαλιτέ, στην καλύτερη δυνατή εκδοχή τους. Αυτός άλλωστε ήταν και ο στόχος των δημιουργών εξαρχής.
Ταβέρνα των Φίλων
Οι Γιάννης Μούσιος και Γιώργος Κοντορίζος έχουν αναλάβει την παλιά ταβέρνα του Κολωνού και την επανασυστήνουν στο κοινό, μέσα από ένα κόνσεπτ που πατά στην παράδοση και μια γαστρο-καφενειακή κουζίνα, μαζί με value for money κρασιά από τον ντόπιο αμπελώνα.
© Λεωνίδας Τούμπανος
Koutsou & Co
Η Αργυρώ Κουτσού παρουσιάζει τη δική της εκδοχή πάνω στην ελληνική κουζίνα, με πιάτα που πατούν στη λογική του μαγειρείου και αγαπούν τις σάλτσες.
Manari
Η κρεατοταβέρνα του Άρη Βεζενέ, του Λέλου Γεωργόπουλου και του Σωκράτη Τούλια δημιουργεί ένα ξεχωριστό και πολύ ατμοσφαιρικό σκηνικό, έτσι όπως απλώνεται στους ισόγειους χώρους μιας παλιάς στοάς στην πλατεία Αγίων Θεοδώρων. Ο κατάλογος σταχυολογεί χαρακτηριστικές γεύσεις της παράδοσης και εστιάζει στα προσεκτικά επιλεγμένα κρεατοεδέσματα που ψήνονται μαεστρικά στη σχάρα.
Πιο προνομιακό το μεγάλο μακρόστενο τραπέζι που βρίσκεται μπροστά στην ανοιχτή φωτιά και τις σχάρες του μαγαζιού, ενώ η λίστα κρασιών συγκεντρώνει επιλεγμένες ετικέτες ήπιας και φυσικής οινοποίησης. Τραπέζια στρώνονται επίσης έξω, κάτω από τα δέντρα. Το σέρβις περιποιείται με άνεση, ευγένεια και στιλ που ταιριάζει στο χώρο. Πιο δημοφιλές νέο εστιατόριο στην Αθήνα, σύμφωνα με τα Tasty Awards x Esquire/ Best New Restaurants.
Cinapos
Σε χώρο που θυμίζει παλιά αστική αυλή απλώνει τα τραπέζια του αυτό το new age μεζεδοπωλείο. Ο Πάνος Ιωαννίδης επιμελείται μια χαλαρή κουζίνα που μοιράζεται ανάμεσα σε γη και νερό, με τη Δώρα Σακαγιάννη να εκτελεί στην εντέλεια τις νοστιμιές του μενού.
Διαβάστε Επίσης
Γίδι
Ο κ. "Ψάριστον" Βασίλης Ακρίβος σε αυτό το μαγαζί σε στιλ χασαποταβέρνας πιάνει το κρέας… απ’ τα κέρατα. Έχει νοσταλγική σάλα, μια αυλή με μουριές, ανοιχτή κουζίνα με τις ψησταριές σε πρώτο πλάνο, χιούμορ, αμεσότητα και ανάλαφρη διάθεση. Οι πρωταγωνιστές; Αρνίσιες συκωταριές, κοντοσούβλι πρόβειο και χοιρινό, μπριζόλες κ.ά.
Η Λόντζα της Γειτονιάς
Το "ταχυφαγείον" της Χαριλάου Τρικούπη παρουσιάζει "γιαγιαδίστικο fast food" με αγνά και ποιοτικά υλικά από κάθε γωνιά της χώρας.
Το Σχολαρχείο της Κυψέλης
Παρεΐστικο και νόστιμο στέκι της Κυψέλης, με όμορφο εσωτερικό και εξωτερικό χώρο που βλέπει στην πλατεία, με φόντο την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Πιάτα μεσογειακής κουζίνας και οικείας νοστιμιάς, με ιδιαίτερη συμπάθεια στο κρέας αλλά και προτάσεις της θάλασσας. Δοκιμάζεις πληθωρικά πολίτικα κεμπαπάκια, αργοψημένο κότσι, μύδια αχνιστά, ζουμερές γαρίδες σαγανάκι. Αγαπημένο στέκι και για μεζέδες με αποστάγματα.
Καΐρειον
Feelgood γαστροκαφενείο στη στοά Καΐρη, με μοντέρνο ποπ περιβάλλον και χαλαρή ατμόσφαιρα. Φροντισμένη ελληνόστροφη κουζίνα με πινελιές από Βαλκάνια και κοντινή Ανατολή, υπό την επιμέλεια του σεφ Γιώργου Νούσια, μικρή και σωστά δομημένη λίστα κρασιών με ετικέτες του ελληνικού αμπελώνα.
Psaropoula Fish Meze
Η "Psaropoula" της Καλλιθέας συνεχίζει την πορεία της στον χώρο του παλιού "42", που ανακαινίστηκε εκ βάθρων και απέκτησε μοντέρνο κυκλαδίτικο ύφος. Ο executive chef Νικήτας Κυρίτσης υπηρετεί τον γνώριμο, μοντέρνο ψαροφαγικό χαρακτήρα του μαγαζιού (καπνιστή ταραμοσαλάτα, αθηναϊκή, στρείδια, μακαρονάδες θαλασσινών), διανθισμένο με ορισμένες ασιατικές επιρροές. Κεφάτο γλέντι κάθε Κυριακή.
Η Φάμπρικα του Ευφρόσυνου
Μια ατμοσφαιρική ταβέρνα νέας γενιάς με τολμηρό ντεκόρ, πολύ καλή κουζίνα και ιδιαίτερα φροντισμένη κάβα, η οποία, εκτός από το όνομα που έχει κάνει στο Κουκάκι, είναι μαγνήτης για ολόκληρη την πόλη.
Pappu Athens
Μία σχεδόν speakeasy γαστροταβέρνα στο οff-Broadway κομμάτι του Περιστερίου και σε έναν industrial χώρο. Κουζίνα ελληνόστροφη με διεθνείς επιρροές και twists από τον σεφ Φώτη Μιχόπουλο.
Κάπαρη
Χαριτωμένη και ιδιαίτερα περιποιημένη αυτή η ταβέρνα-σημείο αναφοράς πια για τα Άνω Πετράλωνα, πλούσια σε γεύσεις, στεριανές και θαλασσινές, συν μαγειρευτά.
Τζουτζούκα
Μια όμορφη γαστρο-ταβέρνα στου Ρουφ, που απλώνει τα τραπέζια της στο πεζοδρόμιο της Μεγάλου Βασιλείου αλλά και μέσα, με θέα στην ανοιχτή κουζίνα. Οι γεύσεις συντονίζονται σε μοντέρνες ελληνικές συχνότητες.
Μπεμπέκα
Η παλιά μονοκατοικία στολίζεται με παιδικές ζωγραφιές στους τοίχους, μπαλόνια, χαρταετούς και μαυροπίνακες, έχει μωσαϊκά στο πάτωμα και χωρίζεται σε δωματιάκια που δημιουργούν γωνιές με άρωμα νοσταλγίας και αθωότητας. Μεζέδες από διάφορα μέρη της Ελλάδας, κρεατικά στη σχάρα, θαλασσινές επιλογές και μαγειρευτά. Τραπεζάκια έξω στη λουλουδιασμένη αυλή με την πορτοκαλιά, όταν ο καιρός το επιτρέπει.
Διονυσάκης
Σε έναν άνετο και καλόβολο χώρο όπου κυριαρχεί το μπορντό του Ιονίου και οι γήινες αποχρώσεις, θα βρεις πιάτα και προϊόντα που έρχονται από τη Ζάκυνθο και δύσκολα τα συναντάς αλλού στην Αθήνα, όπως, λαδοτύρι Ζακύνθου, γραβιέρα, πρέντζα (είδος μαλακού τυριού, κοντινό στη φέτα), γλυκό φρυγανιά, σιροπιαστό με λεμόνι και κανέλα.
Στα κλασικά πιάτα θα συναντήσεις τις πόλπετες (μεγάλοι κεφτέδες κοκκινιστοί με ντόπιο τυρί, και γιομάτοι, όπως λένε και στη Ζάκυνθο για την πλούσια γεύση), αυγά σάρτσα (με ντομάτα, σκόρδο και λαδοτύρι), μπουτρίδια (μπριάμ), σκορδαλιά βαρία, μπροκολίνες (δηλαδή μπρόκολα με λεμόνι στο ζουμί που το κάνει κόκκινο), ραγού μοσχάρι με μακαρόνια, σεσκλα (σέσκουλα) γιαχνί με κρεμμύδια, και σάρτσα, δηλαδή κρέας μοσχάρι, αργομαγειρεμένο μπρεζέ με κομματάκια λαδοτύρι, ξύδι και μακαρόνια.
Οι σταθερές αξίες
Νικήτας
Μαγέρικο - σημείο αναφοράς της γειτονιάς από τα 60s και καθημερινό ραντεβού κατοίκων κι εργαζομένων στου Ψυρρή, παίζει με άνεση στα ταμπλό των ψητών και των μαγειρευτών εξίσου, με δυνατό χαρτί τα μυρωδάτα κοκκινιστά σουτζουκάκια, αλλά και το κοντοσούβλι του.
© Instagram @taverna.oikonomou
Οικονόμου
Αγυάλιστο αλλά ατμοσφαιρικό περιβάλλον ταβέρνας σε στιλ "πάμε σαν άλλοτε" και ανάλογα μεγάλη ιστορία που μετράει πολλές δεκαετίες. Παλιοί και νέοι θαμώνες συναντιούνται στα τραπέζια μέσα κι έξω, όταν πιάνουν οι ζέστες, κι οι κατσαρόλες και τα ταψιά του επιμένουν στα παραδοσιακά φαγητά του ελληνικού σπιτιού ακολουθώντας τις εποχές: λαδερά, λαχανοντολμάδες, στιφάδο, αρνί με πατάτες στο φούρνο.
Διαβάστε Επίσης
Κίτσουλας
Cult μαγέρικο, πρωταθλητής στη σχέση ποιότητας-τιμής, με φανατικούς θαυμαστές (γίνεται λαϊκό προσκύνημα). Στον απλό, με στοιχειώδες ντεκόρ, χώρο μέσα, και το καλοκαίρι στα τραπέζια στο φαρδύ πεζοδρόμιο, ο κύριος Χρήστος επαναλαμβάνει ακούραστα τα καλούδια της ημέρας: γεμιστά κολοκυθάκια, πληθωρικό φρικασέ, κοκκινιστά κουκιά, μουσακάς.
Μαύρος Γάτος
Στα πέριξ της πολυσύχναστης πλατείας Προσκόπων και το μικρό δρομάκι της Πολέμωνος, στην καρδιά του Παγκρατίου, ο Μαύρος Γάτος είναι -πια- μια από τις κλασικότερες ταβέρνες των Αθηνών. Σφύζει από ζωή, ειδικά τα σαββατοκύριακα, που συρρέουν παρέες οικογενειών απ’ όλο το λεκανοπέδιο για να χαρούν τα περίφημα παϊδάκια της ενώ τις καθημερινές συχνάζει εκεί για να ευχαριστηθεί το φαγητό του το παγκρατιώτικο crowd και οι επισκέπτες που περνούν για τις δουλειές τους.
Η μεγάλη ημιυπόγεια σάλα είναι σχετικά φωτεινή, τα τραπέζια ντυμένα στο λευκοκόκκινο καρό τους και οι ζωγραφιές του Ντόρη prima vista. Καλοφτιαγμένα μαγειρευτά και κρέατα της ώρας – τα απολαμβάνεις στα τραπέζια στο πεζοδρόμιο ή στη σάλα με τις σκαμπρόζικες τοιχογραφίες.
Αξώτης
Σειρές από κρασοβάρελα και εσάνς παλιάς -ή πιο ορθά, παλιακής- Αθήνας, ανοξείδωτο old school ψυγείο, παλιά αντικείμενα και φωτογραφίες στους τοίχους. Η off Broadway ταβέρνα στο Πολύγωνο, σερβίρει από το 1956 -όταν και ήταν στέκι οικοδόμων- και φημίζεται για τα παϊδάκια, τη χωριάτικη με την ωραία φέτα και το αφράτο, σπιτικό μπιφτέκι.
Κληματαριά
Από το 1927 έδιναν κι έπαιρναν τα καρτούτσα, οι φασολάδες, οι ρέγγες, οι γαρδούμπες και τα μαγειρευτά στην "Κληματαριά", το οινομαγειρείο που έστησε ο κύριος Γεροδήμος κάτω από τη Βαρβάκειο, δίπλα στα δερματάδικα, τα τσαγκαράδικα, τα εργαστήρια και τις βιοτεχνίες του Ψυρρή. Μερακλής ο ίδιος, θέλησε να το μετατρέψει σε διασκεδαστήριο, ο Βαμβακάρης και ο Παπαϊωάννου πέρασαν από εκεί με τις ορχήστρες τους και μαζί με τους μπουζουκο-μπαγλαμάδες ήρθαν κι οι μηνύσεις και το σχετικό κυνήγι από τη χωροφυλακή. Το 1961, όταν έκλεισε το εστιατόριο "Κοσμικό" της Ομόνοιας, αναζήτησε εκεί στέγη ως "Νέο Κοσμικό", αλλά δεν κατάφερε να καθιερωθεί.
Το όνομα που είχε σταμπαριστεί στην καρδιά του κόσμου ήταν η "Κληματαριά" και σε αυτό επέστρεψε στην επόμενη φάση, έπειτα από άλλη μία βραχύβια απόπειρα μετονομασίας, όταν το χώρο πήραν το 1996 η Μαρία Σώτου και ο Περικλής Σπυρίδων και τον ξαναζωντάνεψαν, δουλεύοντάς τον για πρώτη φορά και βράδυ και συνεχίζοντας (και) τη μουσική του παράδοση.
Το ένα μέρος της –καινούργιας, με παλιά δαντέλα– συνταγής έχει κατσαρόλες, ταψιά και γάστρες, και μαζί τους αρνάκι με κολοκυθάκια, κότσι με πατάτες, γεμιστά, μελιτζάνες γιαχνί και "καρνίγερι", ένα είδος μουσακά δικής τους έμπνευσης, χωρίς μπεσαμέλ, με τυριά και φρέσκια ντομάτα. Το άλλο, μια και ο Περικλής εκτός από φυσικός είναι και μουσικός, έχει ρεμπέτικα, ελαφρολαϊκά και λαϊκά, ενίοτε λίγο… πειραγμένα, πάντα με φόντο τα κρασοβάρελα.
Ο Σαντορινιός
Κοντά στον σταθμό του ηλεκτρικού των Πετραλώνων, ο Σαντορινιός απλώνει τα τραπέζια του σε μία παραδοσιακή κυκλαδίτικη αυλή και σερβίρει νοστιμιές με πρόσημο ελληνικό, καλομαγειρεμένα πιάτα και, κυρίως, την αίσθηση της ταβέρνας της γειτονιάς.
> Δες πολλές περισσότερες ταβέρνες στον οδηγό εστιατορίων του Αθηνοράματος.
Το Αγρίνιο
Κοντοσούβλι, μπριζολάκια και άλλα φίνα κοψίδια στη λαδόκολλα, σε ένα χώρο με ιστορία. Το όνομα του μαγαζιού εγγυάται την ποιότητα των κρεάτων αλλά και τη μαστοριά στο ψήσιμό τους.
Μαγγίνας
Παράδοση στο γουρουνόπουλο, δυνατό κοκορέτσι και παϊδάκια, για ένα σημείο-σταθμό των Μελισσίων.
© Λεωνίδας Τούμπανος
Μαργαρώ
Κλασική χωριάτικη με χοντροκομμένη ντομάτα, γαρίδες και είτε κουτσομούρες, είτε μπαρμπούνια που βγαίνουν τραγανά από το τηγάνι: τρία πράγματα, αλλά καλά σε ένα απροσποίητο cult στέκι-σταθερή αξία του Πειραιά, δίπλα στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Απαράλλακτη επί χρόνια η συνταγή, κοινό κάθε λογής και γρήγορο σέρβις.
Καραβίτης
Η προπολεμική ταβέρνα στο μεγαλείο της! Κοντεύει σχεδόν τον αιώνα και σε διακτινίζει στην παλιά Αθήνα: από το μακρινό 1926 που ξεκίνησε σερβίρει κλασικά κλασικότατα ορεκτικά και πιάτα της ώρας, το χειμώνα πάντα με φόντο τα παλιά κρασοβάρελα, το καλοκαίρι σε μια αυλή με δέντρα.
Γιουβετσάκια
Αν και μακριά από τις δημοφιλείς πιάτσες εξόδου, η υποδειγματική off Broadway ταβέρνα γράφει εδώ και τριάντα χρόνια τη δική της ιστορία σε ένα ήσυχο σημείο της Άνω Γλυφάδας, με άφθονο πράσινο να τυλίγει την αυλή, ξύλινα τραπέζια στρωμένα με καρό τραπεζομάντιλα κι έναν εσωτερικό χώρο γεμάτο ενθύμια από τα παλιά στους τοίχους.
Η ιδιαιτερότητα της προσέγγισης στηρίζεται καταρχήν στην πρώτη ύλη, την οποία συλλέγει προσωπικά ο ιδιοκτήτης Χάρης Τζίτζης, οργώνοντας καθημερινά τις λαϊκές του λεκανοπεδίου, ενώ η ταλαντούχα μαγείρισσα Εύα Πασανικολάκη μαγειρεύει χαρακτηριστικά πιάτα από το παραδοσιακό συνταγολόγιο με καλό χέρι και διάχυτη φινέτσα. Αρκετές ιδιοπαρασκευές με πρώτη και καλύτερη την τρυφερή λακέρδα, αιθέριο τηγάνι (κολοκυθάκια, κεφτεδάκια, μπακαλιάρος σκορδαλιά) και πολύ καλά μαγειρευτά δίνουν τον τόνο στον κατάλογο που αλλάζει συχνά ακολουθώντας τις εποχές. Βραβείο Ελληνικής Κουζίνας 2025.
Το Στέκι του Ηλία
Δεν είναι ένα. Είναι δύο, αμφότερα στον πεζόδρομο που συνδέει Θησείο και Πετράλωνα, παράλληλα με τις γραμμές του Ηλεκτρικού. Ο Ηλίας Κολόβης άνοιξε το στέκι του το ’81, στο κομμάτι που λέγεται Θεσσαλονίκης, και το ’92 επεκτάθηκε στη συνέχειά της, την Επταχάλκου. Πάντα οικογενειακή υπόθεση, με τον ίδιο και την κόρη του Σπυριδούλα σε μια αυλίτσα ανάμεσα στον μικρό και τον μεγάλο Άγιο Αθανάσιο, και τον Χρόνη και τη Μαρία, τα άλλα του παιδιά, στο πλακόστρωτο κάτω από τις ελιές, τις μουριές και τις κουτσουπιές, επιμένει με ονομαστά παϊδάκια, μπιφτέκια, αρνίσια συκωταριά και πατάτες κομμένες στο χέρι.
Κατσαρίνα
Από τις παλιές και καλές ταβέρνες των ΒΠ, με καλοφτιαγμένο φαγητό και εξαιρετικές σταβλίσιες.
Βυρίνης
Βαρέλια και ποπ. Εξαιρετικά μαγειρευτά με κρέας. Μοδάτη και κλασική πελατεία. Αυλή. Όλα αυτά εκεί όπου το Παγκράτι συναντά το Μετς, σε μια από τις πιο κλασικές αθηναϊκές ταβέρνες.
Μαραθωνίτης
Πίσω στη δεκαετία του 1970 και εντός της πιο σκοτεινής περιόδου της χώρας, η λεωφόρος Υμηττού δε θύμιζε σε τίποτα τον σημερινό κεντρικό δρόμο του Παγκρατίου. Σε εκείνο ακριβώς το χωροχρονικό πλαίσιο, ο παππούς Φώτης Μαραθωνίτης δούλευε κομπρεσέρ - ανάμεσα στα πολλά έργα που ενεπλάκη, τα θεμέλια της πολυκατοικίας στο υπόγειο της οποίας άνοιξε την ταβέρνα του.
Fast forward στο σήμερα, το 'Κουτούκι του Μαραθωνίτη' έχει περάσει στα χέρια της τρίτης γενιάς της οικογένειας, με τον εγγονό Δημήτρη Κυμπουρόπουλο να είναι αυτός που συνεχίζει το έργο. Στην ταβέρνα συναντά πια κανείς πολλούς μεζέδες και κρεατικά αλλά και την ιδιότυπη οινική κληρονομιά του παππού Φώτη.
Ταβέρνα του Κατσόγιαννου
Η παλαιότερη ταβέρνα της Δραπετσώνας αποπνέει μια γοητευτική, αυθόρμητα σκηνογραφημένη παλιομοδίτικη νοσταλγία. Λειτουργεί από το 1930 και μαγειρεύει πολύ νόστιμα.
Σκαλάκια
Κλασική αστική ταβέρνα τα "Σκαλάκια", σε σχεδόν speakeasy τοποθεσία στα ορεινά της Μιχαλακοπούλου, σερβίρει ανελλιπώς από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 χορταστικές μερίδες με έφεση στα ζουμερά κρεατικά και προσιτές τιμές.
Ακολούθησε το Αθηνόραμα στο Facebook και το Instagram.
