Σνακ από θιβετιανές ρίζες, σαλάτες με πίκλες κάκτου, πίτσες μακράς ωρίμανσης, αφράτα bao buns και tacos με ορθοπεταλιές επιβεβαιώνουν ότι η πιο απολαυστική διαδρομή προς τη γαστρονομική πολυπλοκότητα της πόλης περνάει από τους δρόμους του streetfood της. Εκεί μακρινές κουζίνες συναντούν αναδιατυπωμένες γειτονικές γεύσεις, ενώ βραβευμένοι σεφ παίζουν στο ίδιο πεδίο με φιλόδοξους newcomers, αποδεικνύοντας ότι το προσεγμένο streetfood είναι η πιο δημοκρατική οδός προς την καλή γεύση. Ας ανατρέξουμε, λοιπόν, στις τάσεις που τη διαμόρφωσαν τη δεκαετία που πέρασε.
Τα πολλά πρόσωπα της πίτσας
Στις αρχές της δεκαετίας, με ζύμη στακάτη, λεπτή και ιταλιάνικη αλλά και toppings προσεγμένα, ποιοτικά και περιπετειώδη, το «School Pizza Bar» έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα food spots της γειτονιάς του. Λίγο καιρό αργότερα, με αέρα νεοϋορκέζικο και αφοσίωση στα καλά υλικά, το «Crust» μπόλιασε την ιταλιάνικη λιχουδιά με την underground αύρα της οδού Πρωτογένους, για να βγάλει την pizza στο δρόμο. Έτσι η... στρογγυλή θεά των γεύσεων άρχισε να κυλάει και να κυλάει, φτάνοντας φέτος να κατακτήσει όλο το κέντρο, με νέους και άξιους εκπροσώπους, που δοκιμάζουν τα όρια του πιο εύπλαστου και γεμάτου δυνατότητες streetfood της πόλης.
Στο «Granello», που άναψε τους ξυλόφουρνούς του στα μέσα της φετινής χρονιάς, ο ψημένος σε μισελενάτα εστιατόρια του Εδιμβούργου Κυριάκος Λιοδάκης έφερε στην πόλη τη ναπολετάνικη φιλοσοφία της πίτσας (αυτή του a mano, a libro, a bocca, δηλαδή στο χέρι, σαν βιβλίο και στο στόμα), με ζύμη προζυμένια, λεπτή και τραγανή, που ωριμάζει για 48 ώρες προτού μπει στον custom-made ιταλικό ξυλόφουρνο. Αντιθέτως, τα διδάγματα της σχολής της Ρώμης κηρύττει η «Romatella» στο Κουκάκι, που αφήνει το δικό της ζυμάρι να ωριμάσει για σχεδόν μία εβδομάδα, κι ύστερα το σερβίρει ανάλαφρο και αφράτο, σε μπαμπάτσικα ορθογώνια κομμάτια.
Σε πρότυπα ελληνοπρεπέστερα, η «Valteziana» (Βαλτετσίου 41, Εξάρχεια, 2121073755), ολοκαίνουργια προσθήκη στο χάρτη της αθηναϊκής πίτσας, ξαπλώνει τα ζουμερά της toppings σε ζύμη 48ωρης ωρίμανσης με ελαφρώς ψωμένια υφή, ενώ σε αντίστοιχη βάση ο μικροσκοπικός «κολοσσός» της «ΤΖΑΪΑΝΤ» (Γεωργάκη Ολυμπίου 21, Κουκάκι) προτείνει toppings που μοσχοβολούν Ελλάδα, όπως η εμπνευσμένη από το κρητικό μπουρέκι πίτσα με πατάτα, κολοκύθι και ξινομυζήθρα.
Οι ατελείωτοι ορίζοντες του έθνικ
Την αφετηρία στο έθνικ άνοιγμα του κέντρου μπορεί εύκολα να την εντοπίσει κάποιος στο «Falafellas» και όχι άδικα: το βραβευμένο ως καλύτερο streetfood spot της Αθήνας από τους αναγνώστες του «α» έκανε το φαλάφελ trending topic στη γαστριμαργική κουλτούρα της πόλης πριν από 16 χρόνια, δημιουργώντας έτσι την πρώτη έξοδο απόδρασης από τα τυπικά σουβλατζίδικα του κέντρου.
Λίγο αργότερα το «Mirch» (Ερμού 109, Μοναστηράκι, 2103239759 / Νο 4 στη λίστα του κοινού) έβαλε το ινδικό σουβλάκι στο καθημερινό μας λεξιλόγιο κι έδωσε πάσα σε trendsetters του έθνικ όπως το «Feyrouz» (Νο 3 στη λίστα του κοινού), το «Babaji» (Νίκης 21, Σύνταγμα, 2103254841) ή και το «Etnico» (Νο 5 στη λίστα του κοινού), με το τελευταίο να καυχιέται για την καλύτερη chimichanga της πόλης, πάλι με τη βούλα των αναγνωστών, που το έφεραν πρώτο στην κατηγορία των wraps.
Φέτος το χάρτη του ethnic άνοιξε ακόμη περισσότερο η «Migada», η οποία, με την υπογραφή της ομάδας του «Altamira», ξανοίγεται σε ιδιοσυγκρασιακά fusion ταξίδια που κυκλώνουν τους τροπικούς και χαράσσουν διαδρομές προς τη Λατινική Αμερική, τη Γαλλική Πολυνησία και τις Φιλιππίνες, με στάσεις στην Άπω Ανατολή αλλά και στις όχθες της Βαβυλωνίας.
Στην ίδια γειτονιά, μέσα από ζυμαρένια momos, δροσερές noodle salads και ρίζες λωτού με σος από τσάι matcha, το «Chomolungma» (Πλατεία Καρύτση 10, 6936063368) μας συστήνει τη λιτή γοητεία της θιβετιανής κουζίνας, ενώ στο Κουκάκι το ολοκαίνουριο «48x17 Cycles» (Βεΐκου 2, 2109225488) σερβίρει tacos, κοκτέιλ και ορθοπεταλιές στο χώρο ενός ποδηλατάδικου!
Σεφ στο δρόμο
Ως ένα από τα πιο δυναμικά trends της γαστρονομικής σκηνής, το streetfood δεν άφησε ασυγκίνητους τους μεγάλους σεφ της χώρας, με τον Γιώργο Βενιέρη, για παράδειγμα, να συστήνει πρώτος στην Ελλάδα την πλήρη δυναμική των αιθέριων bao buns στο «Mr Pug’s Canteen».
Στα ίδια αχνιστά χνάρια μεγαλούργησε και ο Βασίλης Καλλίδης λίγο αργότερα, με τα dim sum διαμαντάκια του «Pink Flamingo», ενώ η ανατολίτικη street σκηνή του κέντρου έγινε κατά τι πιο πλήρης φέτος, χάρη στο ολοκαίνουργιο «Pat Pong» , που έφερε pad Τhai, dumplings, τηγανητά ρύζια και καυτερούτσικα κάρι στο νέο του στέκι.
Παράλληλα η ανήσυχη ομάδα της «Cookoovaya», δηλαδή οι Νίκος Καραθάνος, Περικλής Κοσκινάς, Μάνος Ζουρνατζής και Σπύρος και Βαγγέλης Λιάκος, άνοιξε νέους ορίζοντες στο παραδοσιακό τυλιχτό, επαναφέροντας το ποιοτικό κρέας στην πρώτη γραμμή, για να το τυλίξει στην τραγανή και αέρινη πίτα του «Hoocut».
Φέτος δε το trend νεο-σουβλάκι ενίσχυσε ακόμη περισσότερο ο Αλέξανδρος Φουρούλης του «ΜάνηΜάνη», στήνοντας στο Κουκάκι το αρτίστικο food truck του «Dirty Μάνη», όπου συνθέτει μια ωδή στη μανιάτικη παραγωγή, με λαχταριστά σουβλάκια αλλά και πίτες pocket, με ανατρεπτικές γεμίσεις όπως σύγκλινο σχάρας με πουρέ σύκου, λιαστή ντομάτα, αρωματικό τυρί βοτάνων, καπνιστή μελιτζάνα και ρόκα.
