Στην πάλαι ποτέ –ελληνιστί- "Ψαροπούλα" δεν είχε τύχει να βρεθώ, ήξερα όμως πως η sui generis ψαροταβέρνα που δημιούργησε ο Ηλίας Χαϊδεμένος, δουλεύοντας παράλληλα και ως τραπεζικός υπάλληλος, είχε γράψει για αρκετά χρόνια τα δικά της νόστιμα χιλιόμετρα στην Καλλιθέα. Πιάνω το νήμα του "Psaropoula Fish Meze" ένα ήρεμο βράδυ καθημερινής, έχοντας πλάι μου τον Σπύρο Κερκύρα που ανέλαβε να οδηγήσει το μαγαζί στην επόμενη φάση, μαζί με τον στενό του συνεργάτη Ηλία Ανθίδη, τον Ερμή Τριανταφύλλου και την Ειρήνη Πυρπυρή. "Είχα προσωπική γνωριμία με τον γιο του Ηλία Χαϊδεμένου, και όταν έμαθα από τον ίδιο πως ο πατέρας του αποφάσισε πια να ξεκουραστεί, πρότεινα στην ομάδα μου να το αναλάβουμε και να γράψουμε μια καινούργια σελίδα στην ιστορία του", εξηγεί ο Σπύρος.
Για την ανακαίνιση απευθύνθηκαν στο γνωστό αρχιτεκτονικό γραφείο του Γιώργου Παντελούκα, που διαμόρφωσε το χώρο σε χαλαρό ύφος με island chic πινελιές. Τόσο μέσα όσο και έξω, στο ήρεμο αυτό δρομάκι της Καλλιθέας, όπου κάθεσαι κάτω από αρμαθιές με λευκές λάμπες και ρεμβάζεις σαν σε νησί κι ας βρίσκεσαι μιαν ανάσα μακριά από το Σταύρος Νιάρχος. Το μενού που δημιούργησε ο ταλαντούχος σεφ Γιάννης Λιόκας μαζί με τον στενό του συνεργάτη Αλέξανδρο Μηλιαράκη, ο οποίος κρατά επίσης τα ηνία της κουζίνας του μαγαζιού, συντονίζεται ταιριαστά στην ατμόσφαιρα μιας σύγχρονης ψαροταβέρνας, και προτείνει μια σειρά από προχωρημένους ψαρομεζέδες και κάποια μεγαλύτερα πιάτα που προορίζονται για τη μέση του τραπεζιού.
Το στίγμα δίνουν ήδη από την αρχή οι "μοντερνίζουσες" αλοιφές και ειδικά η φίνα κρέμα από λευκό ταραμά με αυγά ψαριών και ξύσμα λάιμ που ανανεώνουν και βαθαίνουν πολύ τη γεύση της. Ψιλοκομμένο λευκό κρεμμύδι καθώς και χόρτα σε ελαφρύ τουρσί δροσίζουν και γλυκαίνουν το γήινο "φιζίκ" της φάβας, ενώ η κακαβιά αποδεικνύεται ιδιαίτερα ορεκτική ποντάροντας στο συνδυασμό του σαφράν με το ψητό λεμόνι που δουλεύει ωραία. Ανοίγοντας την ενότητα των μαρινάτων, πολύ καλό είναι το μαγιάτικο που, κομμένο σε στιλ καρπάτσιο, διατηρεί την ωμότητα του αλλά και ελληνο-ιαπωνίζει με ντομάτα, αγγούρι και ponzu ντομάτας, καθώς και το new style αλίπαστο χταπόδι με γλυκοπικάντικες νότες από πικλαρισμένα μπαχαρικά, που αφήνουν πίσω τους αμφότερα τις μάλλον φλύαρες γαρίδες σαγανάκι.
Οι δημιουργικές πινελιές δεν λείπουν και στις ζεστές προτάσεις του καταλόγου. Αξίζει λοιπόν να χαρείτε τους χρυσαφένιους μαραθοκεφτέδες που συνοδεύονται από μια δροσιστική σαλατούλα με φινόκιο, καπνιστό χέλι, πορτοκάλι και σος γιαουρτιού, τα αχνιστά μύδια που αριβάρουν μέσα σε πρωτότυπη σάλτσα βουτύρου έχοντας στο πλάι σχαριστό ψωμί για απενεχοποιημένες βούτες, όπως και τον γλυκό τραχανά με τρυφερή σουπιά – δεν ξέρω αν θα το πείτε τραχανότο ή παχύρευστη σούπα αυτό που δημιουργείται όταν ανακατέψετε την κρέμα μυρωδικών και το λάδι σχοινόπρασου, η νοστιμιά του ωστόσο είναι βαθιά και διαρκεί. Αν αγαπάτε το φρέσκο ψάρι στη σχάρα σημειώστε πως συνεργάζονται με τους ξακουστούς πάγκους του Ροκάκη, αλλά και πως στα άμεσα σχέδια της κουζίνας είναι επίσης το μαγείρεμα του ίδιου ψαριού με διαφορετικούς τρόπους (π.χ. σεβίτσε, σούπα κ.ο.κ.) που θα μπορείτε να συνεννοηθείτε εκ των προτέρων. Το γλυκό φινάλε που επίσης θα εμπλουτιστεί άμεσα έρχεται προς το παρόν με πολύ καλή τάρτα λεμονιού συνοδεία παγωτού βατόμουρο-ρόδι, ενώ η λίστα κρασιών συγκεντρώνει καλοδιαλεγμένες λευκές ετικέτες από τον ελληνικό αμπελώνα, μια καλή ποικιλία από εκλεκτά ελληνικά αποστάγματα και μπίρες από μικρές ζυθοποιίες.
( + ) Το χαλαρό και προσεγμένο περιβάλλον σε συνδυασμό με τις γεύσεις που παντρεύουν το οικείο με το μοντέρνο.
( - ) Το λαβράκι στην Αθηναϊκή χρειάζεται πιο χοντρό κόψιμο ούτως ώστε να μην παραπέμπει σε υφή τονοσαλάτας.
