Ζεστασιά τρατορίας σε τυλίγει με το μπαίνεις στην όμορφη χαλανδριώτικη μονοκατοικία που στεγάζει εδώ και λίγο καιρό την "Μαρίκα" επί της πολύβουης Αγίας Παρασκευής. Ανοικτή κουζίνα, σκούρο ξύλο σε ωραίο πάντρεμα με βαθύ πετρόλ στους τοίχους, τραπέζια στρωμένα με καρό τραπεζομάντιλα που διαχέονται στα ενωμένα πλέον δωμάτια του παλιού σπιτιού, ξεκινώντας από το καθιστικό με το τζάκι, ντυμένο ολόγυρα με ράφια γεμάτα βιβλία και παλιά αντικείμενα. Έχει μια πειστική ρουστίκ αύρα το ντεκόρ που στοιχεία της ανιχνεύεις και στη... θεία της, την μοντέρνα ταβέρνα "Μπεμπέκα" που κατοικεί σε μια άλλη μονοκατοικία του Χαλανδρίου, όχι πολύ μακριά από εδώ.
Το έχει επιμεληθεί η ιδιοκτήτρια και των δύο μαγαζιών Γεωργία Κατσαρά, η οποία θέλησε με τη νέα της πρόταση να παρουσιάσει την οικεία πλευρά της ιταλικής κουζίνας σε περιβάλλον χαλαρό και προσιτό. Όπου και να κοιτάξεις, από το παλιό τηλέφωνο στο τραπεζάκι της εισόδου ως το ξύλινο σκρίνιο φορτωμένο κολωνάτα ποτήρια, κάθε γωνιά του χώρου έχει τη δική της ιστορία να διηγηθεί, αν και μαντεύω πως όσο ανοίγει ο καιρός, η δράση θα μεταφερθεί στα μετόπισθεν, δηλαδή στην πολύ μεγάλη αυλή με το μπαράκι που αγκαλιάζει ολόκληρη την πίσω μεριά του μαγαζιού. Έχετε την στα υπόψην και για brunch, μια και η "Μαρίκα" ανοίγει εδώ και λίγες ημέρες καθημερινά από νωρίς, σερβίροντας pinsa, μπρουσκέτες, panini, αυγά και άλλες ιδέες με ιταλιάνικο χρώμα.
Ήσυχο πάντως το μαγαζί το βράδυ καθημερινής που το επισκεφτήκαμε, με λίγες παρέες τριγύρω, οπότε αφοσιωθήκαμε στον κατάλογο που φέρνει μια γύρα στα κλασικά της Ιταλίας, με σαλάτες, ορεκτικά, πίτσα και ζυμαρικά, ενώ δεν λείπουν και προϊόντα της γειτονικής χώρας που αναγράφονται ονομαστικά. Το μοσχαρίσιο καρπάτσιο ήρθε κομμένο σωστά και καλοαρτυμένο με χειροποίητη μαγιονέζα, πίκλες και βινεγκρέτ λεμονιού. Η all time classic σαλάτα Caprese με μοτσαρέλα fior di latte και pesto ήταν δροσερή και με έξτρα γλύκα που της χάριζαν τα γινωμένα ντοματίνια.
Για το ωραίο χειροποίητο ζυμάρι της κουζίνας μας είχε προϊδεάσει νωρίτερα το κουβέρ, αλλά το επιβεβαιώσαμε και στην καλή πίτσα του μαγαζιού. Οι επιλογές είναι ως επί το πλείστον "κόκκινες" όπως εκείνη με σάλτσα ντομάτας, προσούτο San Michele, μοτσαρέλα και φρέσκια ρόκα, αν και τις εντυπώσεις έκλεψε εντέλει η πιο πληθωρική και συνάμα ευγενική Bianca με ρικότα, μανιτάρια, σκόρδο και καπνιστή πανσέτα.
Η ενότητα των ζυμαρικών περιλαμβάνει περί τις 15 προτάσεις που σερβίρονται βρασμένα με σωστό al dente, κρίνοντας από την καρμπονάρα που ακολουθεί την κλασική οδό με αυγό, guanciale και πεκορίνο (υπάρχει και η μάλλον αθάνατη "ελληνική" βερσιόν με κρέμα γάλακτος για όσους την αγαπούν ακόμη) καθώς και τις πολύ καλές παπαρδέλες με γκοργκοντζόλα και καβουρδισμένο φουντούκι. Την εικόνα συμπληρώνουν κάποια πιάτα με κρέας και φυσικά επιδόρπια όπως το συμπαθητικό τιραμισού που σερβίρεται σε μπιρπιλωτό ποτήρι από τα παλιά.
( + ) Η φιλική ατμόσφαιρα του χώρου και η ωραία αυλή – αντίδοτο για τις ζεστές βραδιές του καλοκαιριού.
( - ) Το ριζότο με κίτρινη κολοκύθα και καπνιστή πανσέτα θέλει περισσότερη δουλίτσα στο τηγάνι προκειμένου να ομογενοποιηθούν καλύτερα τα υλικά του.
