Έχοντας γευματίσει τους τελευταίους μήνες και στα τρία εστιατόρια "Παπαϊωάννου" που αριθμεί πλέον η πρωτεύουσα, μπορώ να πω πως ο σπεσιαλίστας της θάλασσας Γιώργος Παπαϊωάννου κρατά σε όλα τον πήχη στα γνώριμα υψηλά του επίπεδα. Αυτό μόνο εύκολο ή δεδομένο δεν είναι όταν μιλάμε για τη θάλασσα, που ως γνωστόν δεν κάνει συμβόλαιο για τα καλούδια που θα προσφέρει ούτε βεβαίως όταν μιλάμε για ένα από τα κορυφαία εστιατόρια ψαριού της χώρας που καλείται να λειτουργήσει εφάμιλλα στο Μικρολίμανο, την Κηφισιά και το Καβούρι.
Το εστιατόριο της Ακτής Κουμουνδούρου παραμένει τρόπον τινά το σημείο εκκίνησης και η πλήρως ανακαινισμένη σάλα του αποπνέει ολόλευκη κομψότητα που έχει για αντίστιξη ασπρόμαυρα νησιωτικά ενσταντανέ στους τοίχους. Καθισμένος σε κάποιο από τα τραπέζια και τις ροτόντες βλέπεις μέσα από τις μεγάλες τζαμαρίες τον "διακοσμητικό" πλέον εξωτερικό χώρο του εστιατορίου ύστερα από τα έργα ανάπλασης της εμβληματικής περαντζάδας και στο βάθος τα κατάρτια του Μικρολίμανου.
Ο κατάλογος, ίδιος για όλα τα μέλη της οικογένειας, εκφράζει τη μινιμαλιστική μαγειρική προσέγγιση του Παπαϊωάννου που επιλέγει να αφήσει τον πρώτο λόγο στην πρώτη ύλη που σπαρταράει. Τη χαίρεσαι σχεδόν γυμνή στα εξαιρετικά ωμά του: το ταρτάρ από άγριο λαβράκι με σος από κουμκουάτ σε ζύμωση που έχει οξύτητα ισορροπημένη και βοτανική, το σεβίτσε καραβίδας με λάιμ και τριών ειδών πιπεριές που βγάζει ωραία κάψα, το ανώτερο όλων ταρτάρ μπαρμπουνιού με κρίταμο, κάπαρη, σάλτσα ντομάτας και γρανίτα από αγγούρι και τσίλι που μπορείς και να αποκαλέσεις μια χωριάτικη της θάλασσας. Ο ροφός στον αχνό παραμένει μια από τις ιστορικές σπεσιαλιτέ του μαγαζιού, με λεμονάτη σάλτσα όλο ουσία και το ψάρι τρυφερό σαν βαμβάκι, το ίδιο και η βελούδινη ταραμοσαλάτα που ανήκει στις καλύτερες της πόλης.
Το βράδυ της επίσκεψης μας ατυχήσαμε στην περίφημη τηγανιτή σουπιά με το μελάνι της, καθώς η συνομιλία της με τη φωτιά κράτησε περισσότερο από όσο έπρεπε με αποτέλεσμα να έρθει στο τραπέζι δίχως τη γνωστή αφράτη σάρκα της. Χαρήκαμε ωστόσο τις καραβίδες, που ανήκουν στα κλασικά must του μαγαζιού, τόσο αχνιστές με λίγο πιπέρι και ζωμό ντομάτας, όσο και σε κριθαρότο με εξαιρετικό al dente. Ο γλυκός επίλογος είναι πλέον γενναιόδωρος και έχει την υπογραφή του pastry chef Γιώργου Τζανάκη, προσφέροντας ανάμεσα σε άλλα αλλιώτικο γαλακτομπούρεκο σε στιλ σουφλέ με παγωτό φουντουκιού και new style μπακλαβά με πεντατράγανα φύλλα κρούστας και μουσελίν φιστικού Αιγίνης.
(+) Το σέρβις περιποιείται με άνεση, επαγγελματισμό και φιλικότητα
(-) Μου έλειψε εκείνη η σαν θαλασσινό marshmallow υφή της τηγανιτής σουπιάς
