
Μετά από λίγους μήνες απουσίας από τα της πόλης εστιατορικά δεδομένα, το Nolita έχει κάνει δυναμικό restart (από τα τέλη του περασμένου φθινοπώρου) στην πιάτσα του Ψυχικού, με ανανεωμένο, πιο χαρούμενο και φωτεινό χώρο, απευθυνόμενο σε κάθε είδος επισκέπτη. Διατηρεί ατόφιο τον χαρακτήρα του κοσμοπολίτικου all day ιταλικού εστιατορίου ενώ η κουζίνα του παρουσιάζεται φορμαρισμένη, με επικεφαλής τον Γιάννη Λιόκα.


Με όνομα που προέρχεται από τη γοητευτική και always busy γειτονιά της Νέας Υόρκης, δίπλα στην Little Italy, το Nolita μοιάζει -και είναι- ένας χώρος που μπλεντάρει πολλά και διαφορετικά επίπεδα απολαυστικής διεργασίας, καθόλη τη διάρκεια της ημέρας.
Ζεστό, κομψό περιβάλλον που μπορεί να αποτελέσει ωραίο τερέν για κάθε περίσταση, μικρή πανέμορφη μπάρα για after office drinks στο πλάι του φούρνου, γωνιές για casual lunch ή πιο elegant δείπνο, σημεία για επαγγελματικά ραντεβού. Η προσθήκη δε, περισσότερων χρωμάτων και designάτων λεπτομερειών στο εσωτερικό γλυκαίνει το μάτι και φτιάχνει τη διάθεση.
Στα της κουζίνας, ο Γιάννης Λιόκας δείχνει να συνεχίζει από εκεί ακριβώς όπου σταμάτησε, λίγα χρόνια πριν, όταν ήταν επικεφαλής του ίδιου μαγαζιού αλλά σε διαφορετικό location: Το Nolita, για όσους δε θυμούνται, υπήρξε πρώην ένοικος στο Semiramis και εκεί όπου τώρα συναντά κανείς το viral μπαρ Koumkan. Ο πληθωρικός γευσιπλάστης Λιόκας λοιπόν αποδεικνύει κι εδώ πως ο ιταλισμός του ταιριάζει αρκετά, με μια κάρτα που πατά σε κλασικές συνταγές της γείτονος και παρασκευές ακριβείας στις περισσότερες των περιπτώσεων.

Το Nolita’s Bread Basket, μια εκλεκτή ποικιλία ψωμιών που συνοδεύονται από μαριναρισμένες ελιές, χειροποίητο πελτέ ντομάτας San Marzano και βούτυρο με κατσικίσιο τυρί και μαύρη τρούφα -το πρώτο πράγμα που φτάνει στο τραπέζι- δίνει μια μικρή εισαγωγή για το τι θα ακολουθήσει, με την απαραίτητη, προφανώς, ανάπαυλα των ωμών θαλασσινών.

Το carpaccio di mare διαθέτη εκλεπτυσμένη πρώτη ύλη, με χτένια, γαρίδες Κοιλάδος, εσπεριδοειδή και κρέμα αβοκάντο με pepperoncino να συνυπάρχουν, αποδίδοντας φρεσκάδα αλλά χάνοντας λίγο από ισορροπία. Κάτι που δεν ισχύει για το εξαιρετικά φινετσάτο και σαφέστατα πιο μπαλαντσαρισμένο carpaccio λαβράκι με σαλάτα φινόκιο, κίτρινο ακτινίδιο, ραπανάκι και αυγοτάραχο. Το vitello tonnato από την πλευρά του αποδεικνύεται άξιος εκπρόσωπος της ιταλικής σπουδής με τρυφερό μοσχάρι γάλακτος, κρέμα τόνου, λεμόνι, σέλερι και κάπαρη σε αρμονία.

'Έπειτα, έρχεται η πίτσα, μία από τις κορυφαίες της πόλης, με σχεδόν ιδεατό combo αφρατοσύνης και τραγανότητας - τόσο, που κάθε δαγκωνιά στη ζύμη να θυμίζει κάτι από... μπαγκέτα. Τα δε toppings, στο ύψος των περιστάσεων, όπως επιβεβαιώνεται από την αρμονικά πληθωρική Mortadella Pistachio (με mozzarella di Bufala, πέστο φιστικιού και mortadella di Bologna) αλλά και την πολύ πιο έντονη και 'φασαριόζικη' sourdough Pizza Diavola (με mozzarella di Bufala, ντομάτα San Marzano, καραμελωμένα κρεμμύδια, σαλάμι piccante και ‘nduja).


Πολύ καλή η δουλειά στις χειροποίητες πάστες του Nolita, με τα mezzi rigatoni amatriciana (με καπνιστή πανσέτα, ντομάτα San Marzano και κρέμα παρμεζάνας) να δίνουν στίγμα δημιουργίας αλλά περισσότερο εκείνη τη βαθιά, οικεία -σχεδόν σπιτική- γεύση που θα περίμενε κανείς.

Στα ακόμη πιο βαριά χαρτιά, το λαβράκι aqua pazza με fregola sarda, χειμερινά λαχανικά και σάλτσα aqua pazza είναι μια πρόταση που χρειάζεται λίγη περισσότερη δουλειά καθώς στερείται κάτι από τη γοητευτική λιτότητα της αυθεντικής συνταγής και της λεπτόρρευστης σάλτσας. Ωστόσο, το οsso buco alla Milanese (risotto saffron και ψητό μεδούλι με gremolata μυρωδικών) φροντίζει για ένα θριαμβευτικό φινάλε με καλή υφή και νοστιμιά σε βάθος.

Κερασάκι στην τούρτα, το Dessert Trolley για το οποίο μεριμνά ο pastry chef Μανώλης Στήθος: Vanilla cake με ιταλική μαρέγκα, αυθεντικό τιραμισού στο ταψί και ένα άχαστο σοκολατένιο cake (με μους σοκολάτας γάλακτος, Gianduja, χειροποίητη πραλίνα φουντουκιού και μαλακό μπισκότο σοκολάτας) υπογράφουν ιδανικά την αυλαία.

Ακολούθησε το Αθηνόραμα στο Facebook και το Instagram.