Λεωνίδας Τούμπανος
Στην αρχή, η πλατεία Αγίας Ειρήνης αναδύθηκε ως εναλλακτικό spot του αθηναϊκού fine drinking, βάζοντας το δικό της λιθαράκι στο χτίσιμο της μπαρ σκηνής του Κέντρου. Αργότερα, εμπλουτίστηκε για να μεταμορφωθεί σε ένα καλόγουστο all day spot με σταθερούς θαμώνες, συμβάλλοντας στην άνοδο του ευρύτερου εμπορικού τριγώνου ως επιλογή εξόδου. Σήμερα, με τις ευλογίες του δήμου και την κολυμπήθρα των μέτρων κατά της πανδημίας να έχουν ευνοήσει τη μετατροπή της πλατείας σε ένα… parking τραπεζοκαθισμάτων, τα οποία καταπίνουν βουλιμικά όλο και περισσότερο απ’ τον ελεύθερο χώρο της μεγάλης άπλας της, η πλατεία Αγίας Ειρήνης μοιάζει παραδομένη στο mainstream, με όλα σχεδόν τα στέκια που της χάρισαν το ανατρεπτικό της ξεκίνημα, να έχουν αλλάξει χέρια και φυσιογνωμία.
Όλα σχεδόν, αλλά όχι εντελώς: σε μια γειτονιά που αλλάζει συνεχώς πρόσωπα, ασθμαίνοντας να προλάβει τις ανάγκες του ολοένα πιο περιστασιακού κοινού της, το δίπολο των "Zaf" και "School Pizza Bar" παραμένει ένα σταθερό σημείο αναφοράς με νοστιμιά διαρκείας, κρατώντας ψηλά την παντιέρα της δικής του καλοφαγικής πρότασης, στα απόμερα της πλατείας. Θυροφύλακες της στοάς Πύρρου, της δεύτερης παλιότερης στοάς της πόλης, στην πλευρά του τοποόσημου που διατηρεί ακόμη φυσιογνωμία, τα δυο γευστικά στέκια αναφοράς της γειτονιάς συνενώθηκαν φέτος εις γευστική σάρκα μία. Και ο all day γάμος τους έτεκεν μια νέα, εννιαία και φρεσκαρισμένη κάρτα, που κρατά για σημείο αναφοράς τα ιταλικά κλασικά, εμπλουτισμένα με τους μεσογειακούς νεολογισμούς που αποτελούσαν πάντα το γευστικό ιδίωμα αυτής της ζωηρής γωνιάς του Κέντρου.
Διαβάστε Επίσης
Έτσι, στο αεράτο καθιστικό του "School" + "ZAF", που μας καλεί για διαγωνίσματα νοστιμιάς από νωρίς, με πρωινό και brunch πριν συνεχίσει με την all day κάρτα του, το pop στέκι της πλατείας Αγίας Ειρήνης συνεχίζει να παραδίδει μαθήματα ιταλιάνικου ταμπεραμέντου, με τα πλούσια toppings στις λεπτές πίτσες να παραμένουν στα SOS, αλλά και ολοκαίνουρια πιάτα να προστίθενται συνεχώς στην ύλη. Παράδειγμα πρώτο, το σεβίτσε από φρέσκο σολομό, με τη μαρινάδα από εσπεριδοειδή, τσίλι και κρεμμύδι, να πλουτίζει με ορεκτική κάψα τις δροσερές εντάσεις. Παράδειγμα δεύτερο, τα tacos γαρίδας, ένα fun και λιχούδικο πιάτο για casual τσιμπολόγημα που ορίζει την έννοια του comfort for the masses με τη γεμάτη, ζουμερή μπουκιά του, δένοντας ταιριαστά τη θαλασσινή νότα του σουρίμι με το kick φρεσκάδας της σοταρισμένης γαρίδας.
Και παράδειγμα τρίτο και πιο λαχταριστό, η καρμπονάρα θαλασσινών: σημαία της σοβαρής αντίληψης του "School" για την originale ιταλική γεύση, η καρμπονάρα με το γκουαντσιάλε και τον κρόκο αυγού, μεταγράφεται για το καλοκαίρι σε ιωδιούχα παραλλαγή, όπου η πληθωρική και γεμάτη μπουκιά που δίνει η σωστά δεμένη κρέμα αυγού, αγκαλιάζει ωραία το al dente ζυμαρικό, με το σοτάρισμα του πιπεράτου φρέσκου σολομού να λειτουργεί σα γέφυρα για τη ζουμερή γαρίδα που ξαπλώνει σα βασίλισσα στο πιάτο – συνδυασμός που όσο μη προφανής ακούγεται, άλλο τόσο νόστιμος αποδεικνύεται.
+ Νέες τολμηρές γεύσεις όπως η καρμπονάρα θαλασσινών δίνουν το στίγμα μιας κουζίνας που δεν επαναπαύεται στα κλασικά σουξέ της, αλλά ψάχνεται με καινούριες ιδέες.
- Ένα touch από κάποιο καλοκαιρινό φρούτο όπως το μάνγκο, ή ακόμη και η φράουλα, θα έδιναν ζωηράδα στο σεβίτσε, απαλύνοντας την ελαφριά στιφάδα της επίγευσης.
