Μια καινούργια gastropub φυσάει ανανεωτικό γευστικό αεράκι στην καρδιά της παλιάς Αθήνας.
Στην Πλατεία Φιλομούσου Εταιρείας, στο νεοκλασικό που στέγαζε τη «Φιλομούσα» και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα το «Θαλασσί», γυαλίζει μια νέα πρόταση με «αμαρτωλό» όνομα, σύγχρονο γευστικό προφίλ και ανάλογα σύγχρονη αισθητική – κοντράστ στο (σχεδόν ανεξίτηλο) τριγύρω φολκλόρ.
Στο «Seven Food Sins» την κουζίνα επιμελείται ο sous chef του Έκτορα Μποτρίνι Τάσος Στεφάτος, σεφ είναι ο Κώστας Χρόνης και το γενικό concept είναι μιας all day, διεθνούς ύφους gastropub, που ξεκινάει με καφέ, αβγά Benedict και croque monsieur ή μια χωριάτικη εν είδει μπέργκερ και συνεχίζει μετά τις 6 μ.μ. με έναν πλουσιότερο και με περισσότερες ιδιαιτερότητες νυχτερινό κατάλογο.
Η γειτονιά είναι… γειτονιά. Με το πλακόστρωτο, τις ακακίες, το Σινέ Παρί και τα χούγια της. Τώρα που σερβίρουν έξω μπορεί την ώρα που κάθεσαι στη μεταλλική καρέκλα σου να ακούσεις καμιά λαϊκή ωδή από κάποια διπλανή πλακιώτικη ταβέρνα. Συν τοις άλλοις, εδώ παίζει και ο απαραίτητος μουσακάς.
Αν όμως η τουριστική κακοποίηση της ελληνικής κουζίνας σε αυτήν την –τόσο για τους τουρίστες όσο και για τους ντόπιους– ατμοσφαιρική αθηναϊκή συνοικία σημαίνει στην πράξη σωρεία μάλλον ντροπιαστικών εκδοχών του, στην προκειμένη έρχεται με άλλη, «crunchy» δυναμική: πρωτότυπος, μεταμορφωμένος σε τραγανή κροκέτα με μυρωδάτο, γλυκομπαχαράτο κιμά, μια γραμμή μπεσαμέλ και σαλατίτσα ντομάτας - φέτας.
Από τα υπόλοιπα που δοκίμασα ξεχωρίζω την crispy round tuna salad, ένα πολύσπορο ψωμάκι-βάση πάνω στο οποίο κάθονται τόνος, καρότο, ραπανάκι, φασολάκι, baby ρόκα και βραστό αβγό (φέρνει κάπως σε νισουάζ) παρέα με ταλιάτα τόνου περασμένη ελάχιστα από την πλάκα και πασπαλισμένη με μαύρο σουσάμι.
Το ίδιο και τα ζουμερά κεφτεδάκια με πιπεριές jalapenos και cheddar και τα fish & chips – δύο χάρτινα χωνάκια, το ένα με τσιπς πατάτας και το άλλο με στεγνοτηγανισμένο μπακαλιάρο με μαύρο κουρκούτι, καρφωμένα σε έναν ξύλινο «κορμό», με ένα ντιπ ταραμά ανάμεσά τους.
Το PΗ 8 (8 είναι το PH του αβγού), αβγό ποσέ πάνω σε μια «χλωροφύλλη» από σπανάκι με τρούφα, μπέικον και σπαράγγια είναι νοστιμότατο, ενώ πολύ έξυπνο βρήκα και το inside out σουβλάκι με την «πίτα» από κρέας που παίζει με την ιδέα του ντονέρ. Λιγότερο ενδιαφέρουσα ήταν η Caesar, ενώ και οι γαρίδες με πουρέ καρότου και σπανάκι δεν με ενθουσίασαν.
Υπάρχουν κρασιά και ορισμένα κοκτέιλ, το «Seven Food Sins» όμως εστιάζει στην μπίρα, η οποία δίνει «θεματική» διάσταση στα καλαίσθητα, μοντέρνου ύφους δωμάτια του νεοκλασικού. Αφιερωμένα στις weiss, στις stout, στις lambic κ.λπ., με διάφορα επιτοίχια ζυθο-αποφθέγματα, από Καίσαρα και Παράκελσο μέχρι Homer Simpson, φτιάχνουν σκηνικό για τις οκτώ draught και τις καμιά πενηνταριά ετικέτες μπίρας, ξένες κι ελληνικές, που αριθμεί η λίστα.
