Το περιβάλλον κι η κουζίνα βλέπουν την παραδοσιακή Ελλάδα με μοντέρνα ματιά σ’ αυτόν τον όμορφα ανανεωμένο χώρο στην Κηφισιά.
Μετά την περσινή ανακαίνιση η κεντρική σάλα του «Εν Ελλάδι» –διότι έχει και μια δεύτερη πιο αστική– παίζει πολύ όμορφα με τους νεο-παραδοσιακούς κώδικες και αποδίδει γουστόζικα το στόρι ενός κτιρίου που δήλωνε «παρών» ως μπακαλοταβέρνα ήδη από το 1900. Το ρολόι της Ελληνικής Ηλεκτρικής Εταιρείας, ας πούμε, στον τοίχο είναι αντίκα electronica και οι λαδο-γκρι αποχρώσεις, το ταβάνι με τα λευκά ξύλινα δοκάρια, τα πιάτα-απλίκες και ο σιδερένιος πολυέλαιος δένουν όμορφα με το σύγχρονων αποχρώσεων φαγητό που επιμελείται ο Μιχάλης Ντουνέτας. Τα καλοτηγανισμένα κεφτεδάκια με δυόσμο έρχονται με μια clasic sauce γιαουρτιού-πάπρικας και μια πιο ιδιόμορφη μουστάρδας-μάνγκο, τα παστουρμαδοπιτάκια με το κασέρι Σωχού είναι νόστιμα (αν και θα προτιμούσα το φύλλο λεπτότερο) και η πράσινη σαλάτα με το ρόδι, τα ελαφρο-καβουρδισμένα αμύγδαλα και το πικάντικο σαλάμι πλούσια και ισορροπημένη. Από τα κυρίως πιάτα ξεχωρίζω το μυρωδάτο, ελαφρύ γιουβέτσι με τον κόκορα, με βασιλικό, μπαχάρι και σωστή δόση ντομάτας, και σίγουρα τα τρυφερά μοσχαρίσια μάγουλα με μάραθο και λεμόνι, σπαστές πατάτες και χόρτα – είναι πραγματικά ωραία συνταγή. Τα γλυκά τα βρήκα ευχάριστα, θέλουν όμως λίγη παραπάνω προσοχή για να φτάσουν στο επίπεδο όσων προηγήθηκαν.
