Καθισμένος στην ατμοσφαιρική ξύλινη μπάρα, δυσκολεύομαι να πάρω τα μάτια μου από την εντυπωσιακή σε μέγεθος ψηφιακή οθόνη που προβάλλει ασπρόμαυρα καρέ σε loop, επεξεργασμένα με τρόπο που θυμίζει video art. Αλλά και ο υπόλοιπος χώρος είναι ιδιαίτερα χαρισματικός: το σκούρο ξύλο σε συνδυασμό με τον κατάλληλο φωτισμό από τη μία προικίζουν το «JuJu» με μητροπολιτική αύρα, από την άλλη όμως υπάρχουν και στοιχεία που ηλεκτρίζουν την ατμόσφαιρα, όπως η sleek ολόμαυρη κολόνα με το χρυσό φινίρισμα που μαγνητίζει το βλέμμα, οι πετρόλ στόφες στις αρ ντεκό πολυθρόνες και στους καναπέδες, η θέα στη νυχτερινή λεωφόρο μέσα από τις γρίλιες των μεγάλων παραθύρων, οι πίνακες με τα σουρεαλιστικά μοτίβα σε έντονα χρώματα που φτιάχτηκαν επί παραγγελία για να κουμπώσουν με το γενικότερο concept του χώρου που εμπνέεται από το σουρεαλιστικό σύμπαν της ταινίας «8 1/2».
Έτσι τα signature cocktails που δημιούργησε ο Αλέξανδρος Ευστρατιάδης φέρουν τα ονόματα των ηρώων της εμβληματικής δημιουργίας του Φεντερίκο Φελίνι, όπως το πολύ ενδιαφέρον Saraghina, με βάση ένα φλογερό ρούμι αρωματισμένο με εσπρέσο και τσίλι, και σε περίπτωση που δεν θέλετε να φάτε κανονικά, αλλά να απολαύσετε την ατμόσφαιρα του μπαρ και τις happy μουσικές του DJ, θα βρείτε ωραία bar bites για να τα ταιριάξετε. Κάποια από αυτά περιλαμβάνονται και στην κάρτα του εστιατορίου, όπως η ιδιαίτερη τυρόπιτα σε φύλλο κανταΐφι με ξινούτσικο τσάτνεϊ μανταρινιού και τραγανό κραμπλ φουντουκιού, αποτελώντας ένα τρόπον τινά γευστικό προοίμιο της κουζίνας του σεφ Σάββα Ληχανίδη.
Το πολυσυλλεκτικό μενού αφιερώνει σεβαστό μέρος σε κλασικές γεύσεις που αποδίδονται με σύγχρονο πνεύμα: οι γαρίδες κοκτέιλ, λ.χ., βγαίνουν από το ποτήρι τους κι έρχονται ξαπλωμένες σε πιάτο με πικάντικη μαγιονέζα και δροσιστικά baby gems για ωραία παρέα, ενώ ο μουσακάς αποδομείται σε μια κλασικότροπη κροκέτα μελιτζάνας, που συνοδεύεται από μαρμελάδα ντομάτας και τελείες ωραίας μπεσαμέλ. Από εκεί και πέρα, το γευστικό εύρος κυμαίνεται από το ζουμερό μπέργκερ 8 1/2 (ισορροπεί επιδέξια ανάμεσα στο dirty burger του δρόμου και σε ένα πιο «εστιατορικό») και το πολύ καλό φουαγκρά σοτέ με αποξηραμένα σύκα και σοκολάτα σε διάφορες υφές μέχρι ένα μοσχάρι παγιάρ κι ένα σατομπριάν για όσους θέλουν να το ρίξουν έξω με αύρα απ’ τα παλιά. Σε αυτό το νεο-αστικό mood βρίσκονται και τα επιδόρπια, από τα οποία επιλέξαμε την ανάλαφρη Αλάσκα και το «πειραγμένο» Mont Blanc.