Στο «Άδολο» η φορτωμένη με κάθε λογής θαλασσινά καλούδια ψαριέρα σε περίοπτη θέση, ενώ σε απόσταση αναπνοής κόβονται τα ταρτάρ και τα σεβίτσε.
Το ότι το «Άδολο» έχει την ελληνικότητα και την αγάπη για τη θάλασσα στο DNA του μόνο τυχαίο δεν είναι, καθώς το ανάλαφρα κομψό εστιατόριο που διανύει το πρώτο του καλοκαίρι στη Νέα Κηφισιά είναι «αδερφάκι» των «Ψαράδων» και του ιστορικού «Barba Lazaros» (που πλέον προτιμά το «Lazaro 1971») του Παλαιού Φαλήρου. Τώρα που οι τζαμαρίες έχουν εξαφανιστεί, η ντυμένη με πατιναρισμένο ξύλο σάλα, διάστικτη με μικρές ελιές, λουλούδια και φυτά, έχει ακόμη πιο ανοιχτόκαρδη διάθεση. Η φορτωμένη με κάθε λογής θαλασσινά καλούδια ψαριέρα βρίσκεται, εννοείται, σε περίοπτη θέση, ενώ σε απόσταση αναπνοής κόβονται τα ταρτάρ και τα σεβίτσε.
Ο ταλαντούχος σεφ Βασίλης Τσατσάκης ραντίζει με μοντέρνο πνεύμα την κουζίνα, ζωγραφίζοντας με εκφραστικά χρώματα, αρώματα και υφές στον καμβά της ψαροφαγίας. Παίζοντας με την ιδέα του λαχματζούν, εμφανίζει ένα «λαχματούν», μια ροδίτικη λαδόπιτα δηλαδή κεντημένη με κιμά τόνου, φρέσκια ντομάτα, κρεμμύδι και καλαθάκι Λήμνου. Η καρμπονάρα του, με φρέσκα λαζάνια, συνδυάζει καπνιστές γαρίδες και «χώμα» από λόζα Κέας. Κι είναι κι εκείνη η πλούσια πεσκανδρίτσα σαγανάκι στο φούρνο με φρέσκια ντομάτα, πιπεριά Φλωρίνης και σκοτύρι Ίου... Μια λίστα κρασιών που φτάνει τις εκατό ετικέτες και ισάριθμα αποστάγματα συνοδεύει παραπάνω από επάξια το μενού, ταξιδεύοντάς μας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας – σε ρυθμό καλοκαιρινό.