Έχει μια ζεστή απλοχωριά που σε κερδίζει μεμιάς το καινούργιο εστιατόριο "Δον Μόσκιο" που δημιούργησε πολύ πρόσφατα ο Όμιλος Καστελόριζο στην Κηφισιά. Το γυμνό τούβλο που ντύνει τους τοίχους της μεγάλης σάλας αλλά και η εντυπωσιακή μπάρα από κόκκινο μάρμαρο με λευκά νερά βάφουν τον χώρο στα χρώματα του κρέατος, μαρτυρώντας παράλληλα τον γευστικό προσανατολισμό του μαγαζιού. Παλιές χειροκίνητες μηχανές του κιμά που ξεφυτρώνουν σαν ρετρό καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις ανάμεσα σε φυτά εσωτερικού χώρου, κομψά φωτιστικά-σφαίρες σαν από αναγνωστήριο βιβλιοθήκης πάνω στα βαριά ξύλινα τραπέζια, αναπαυτικές καρέκλες σε σκουροπράσινο χρώμα, αλλά και γκραβούρες με τη φανταστική φιγούρα του Δον Μόσκιο που δίνει το όνομα του στο εστιατόριο, συμπληρώνουν την εικόνα και δημιουργούν ατμόσφαιρα.
Με το που κάθεσαι στο τραπέζι δε, παραλαμβάνεις κι ένα ξύλινο κουτί με τραπουλόχαρτα που απεικονίζουν τα πειραγμένα κλασικά κοκτέιλ της μπάρας, προκαλώντας σε να τα ανακαλύψεις. Το ίδιο ισχύει και με το μενού που προτείνει ο σεφ Άγγελος Τζαν, ο οποίος παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει μια αξιόλογη εμπειρία σε ονομαστά εστιατόρια και ξενοδοχεία. Ο κατάλογος, ούτε πολύ μικρός ούτε πολύ μεγάλος, σου προσφέρει την ευκαιρία να χαράξεις την κρεάτινη πορεία που επιθυμείς, με γεύσεις πληθωρικές και νόστιμες, που δεν φοβούνται τις εντάσεις. Η σούπα ημέρας με ξεψαχνισμένο κόκκορα, πατάτα και καρότο μας ζέστανε ευχάριστα σε comfort τόνους. Το ίδιο και τα κεφτεδάκια από Black Angus με παχύρευστη σάλτσα γιαουρτιού και φέτα, που σκεπάζονται από τραγανοτηγανισμένο "άχυρο" πράσου. Το μοσχαρίσιο ταρτάρ πάλι, με φύλλα ρυζιού και σόγια, φλερτάρει διακριτικά με την Ιαπωνία, ενώ αν ανήκετε στους λάτρεις του είδους αξίζει να απολαύσετε το μεδούλι – σερβίρεται μάλιστα άκρως εντυπωσιακά σε δύο ευμεγέθη κόκκαλα που καταφτάνουν πάνω σε ξύλινο πλατό μαζί με καψαλισμένες και μυροβόλες τούφες δεντρολίβανου, αλλά και ωραίο τσάτνεϊ κρεμμυδιού και γκρεμολάτα που δροσίζουν τη λιπαρή του γοητεία.
Η ώρα του κρέατος έρχεται με μια σειρά από καλοδιαλεγμένες επιλογές, ως επί το πλείστον Black Angus, σε κοπές που εξυπηρετούν όλα τα βαλάντια. Τα ψησίματα πάντως είναι ακριβείας, κρίνοντας τόσο από το ωριμασμένο βουβαλίσιο T-bone όσο και από το σχετικά άγνωστο Teres Major με τη βαθιά, σχεδόν φιλετένια νοστιμιά που χαρήκαμε εμείς, συντροφιά με τα απαραίτητα συνοδευτικά τους, όπως ο εξαιρετικός και άκρως βουτυρένιος πουρές πατάτας. Για όσους τώρα δεν αγαπούν το σκέτο κρέας, η κουζίνα προτείνει δύο signature burgers αλλά και ορισμένα μαγειρευτά όπως το τρυφερό φιλέτο κόκκορα σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνεύρευση με al dente κουσκουσότο, σάλτσα μάραθου και ζαμπαγιόν από ταχίνι. Γλυκό φινάλε γενναιόδωρο και καλοβαλμένο, από την πλούσια μους σοκολάτας με κρέμα μανταρινιού, ως τον πολύ καλό μπακλαβά που αποδομείται σε φίνα ταρτάκια φτιαγμένα από το φύλλο του με γέμιση από ελαφριά κρέμα φιστικιού και καραμελωμένα φιστίκια Αιγίνης.
