Το δημοφιλές κρεατολατρικό στέκι στη στοά του παλιού «Απότσου» ζεσταίνει την καρδιά και νοστιμίζει πολύ τα διαλείμματα και τις γιορτινές μας εξόδους.
Για πάρα πολλούς Αθηναίους η στοά της Πανεπιστημίου 10 είναι ταυτισμένη με τις γιορτινές βόλτες και το διάλειμμα από τα ψώνια. Το Attica με στολισμένες τις βιτρίνες του απέναντι και η λεωφόρος με τα κλασικά φωτεινά αστέρια της μακιγιάρουν τη διάθεσή μας με γιορτινά χρώματα. Εδώ ήταν παλιά ένα από τα πιο φημισμένα μεζεδοπωλεία της Αθήνας, ο περίφημος «Απότσος», και η αύρα του αγαπημένου στεκιού διατηρείται ζωντανή, παρότι ο χώρος έχει αλλάξει φιλοξενώντας πλέον τον «Τηλέμαχο Athens». Αφήνω το βλέμμα μου να σκανάρει το χώρο: η ζεστή, αρχοντική σάλα με τις φανταστικές μπουαζερί και τα τεράστια παράθυρα δημιουργεί μια γοητευτική αρ ντεκό ατμόσφαιρα. Είναι νωρίς και ο κόσμος που φτάνει έχει τελειώσει το shopping του ή έχει βγει από κάποια απογευματινή παράσταση.
Ο «Τηλέμαχος Athens» διαπρέπει σε δύο ταμπλό, σκέφτομαι διαβάζοντας τον κατάλογο και μιλώντας με τον δημιουργό του Γιώργο Τσιλιγκίρη, που καμαρώνει για το μενού του καθώς μου το περιγράφει. Το ένα είναι τα χοντρά κρέατα που έρχονται από Ιταλία και πιο συγκεκριμένα από το Πιεμόντε. Η ράτσα βοδινών Fassona Piemontese δίνει ένα εξαιρετικό βουτυράτο καρπάτσιο από φιλέτο και μπούτι, ενώ τη χάρη του τη δοκίμασα και σε ένα άλλο διαλεχτό κομμάτι, το hanger steak ή διάφραγμα, που εκτός από τη φυσική του νοστιμιά έχει ως προσόν και την ξεχωριστή υφή που είναι όλα τα λεφτά. Ισπανική... παρασπονδία το homemade τσορίθο, διακριτικά πικάντικο και φτιαγμένο από μαύρο χοίρο.
Το άλλο ταμπλό είναι οι «γαλανόλευκες» προτάσεις. Θα χάσετε πολλά αν δεν βάλετε στο τραπέζι τον υπέροχα μελωμένο βραστό μοσχαρίσιο σιδηρόδρομο, που έρχεται με υπέροχη πικρή συνοδεία από φρεσκοβρασμένο ταραξάκο. Η στεγνή τυρόπιτα του τηγανιού με την αδρή δυναμική γεύση μού φέρνει στο μυαλό ελληνικό βουνό και συνδυάζεται πολύ ωραία με το αρνίσιο φιλεταρισμένο μπουτάκι, τρυφερότατο και καρυκευμένο με μυρωδικά, όπως θυμάρι και θρούμπι. Αν στραφούμε στα απέριττα, τώρα, το σιτεμένο φιλέτο προβάτου καίει καρδιές θυμίζοντας κόκκινο κρέας, ενώ όμορφα σιτεμένη και γευστική είναι και η ελληνική σπαλομπριζόλα. Υπάρχουν και άλλα δύο must: το κοκορέτσι που ψήνεται στο φούρνο μαζί με κρασί και γίνεται μια dirty λιχουδιά με πολύ ιδιότυπη βαθιά γεύση και το κότσι ελληνικού μαύρου χοίρου στη γάστρα.
Οι ωραίες τηγανητές πατάτες κάνουν καλή παρέα με όλα τα προηγούμενα εδέσματα. Αν κάτι θέλει λίγη βελτίωση, είναι το κεμπάπ, που έχει μεν ωραία γεύση λόγω των κρεάτων που χρησιμοποιούνται (πρόβατο και μοσχάρι), αλλά πρέπει να βγαίνει πιο αφράτο για να τα σπάει. Από όλα τα γλυκά ξεχώρισα την πάστα Πηνελόπη, που η πλούσια, παλιομοδίτικη γοητεία της ταιριάζει στο χώρο. Εν τω μεταξύ αριστερά, προτού μπεις στο εστιατόριο, ετοιμάζουν μια μπουτίκ όπου θα βρίσκεις συσκευασμένες διάφορες κοπές Fassona Piemontese για το σπίτι, όπως και ωραία κρασιά από αυτά που εισάγει μόνος του ο Τσιλιγκίρης. Δεν θα αργήσει να υλοποιηθεί απ’ ό,τι έμαθα…
