Στην ταράτσα του ξενοδοχείου «Ηρώδειον», που αγαπάει πολύ την τέχνη, απέναντι από την Ακρόπολη, υπάρχει ένα ωραίο εστιατόριο που εξελίσσει την παράδοση με ψαγμένη, νέα ελληνική κουζίνα.
Aν νομίζετε ότι ξέρετε άριστα την Αθήνα, πρέπει να κάνετε το τεστ του roof top με την καλύτερη θέα όχι μόνο του ίδιου του Παρθενώνα αλλά και του Μουσείου της Ακρόπολης. Λίγοι θα το περάσουν με επιτυχία, καθώς το restaurant-bar του ξενοδοχείου «Ηρώδειον» είναι από εκείνα τα διαμαντάκια που είναι άγνωστα στους πολλούς –Αθηναίους εννοώ, διότι οι ξένοι επισκέπτες πλειοψηφούν– αλλά αξίζουν όλη την προσοχή μας. Ε λοιπόν, το «Point a» απέχει μόλις 289 μέτρα από το ναό και 85 από το μουσείο, κι αυτό το πλασάρισμα προσφέρει μια καθηλωτική εικόνα της φωτισμένης νότιας πλευράς του αλλά και του χαριτωμένου ναού της Απτέρου Νίκης. Τώρα, που ανοίγεται στην πόλη, είναι καιρός να το γνωρίσετε.
Οι επικεφαλής σεφ Μανώλης Μαυριγιαννάκης και Μάριος Πιρπιρίδης βλέπουν με πολύ σύγχρονη και δημιουργική ματιά την ελληνική κουζίνα. Οι γεμιστές τους ντομάτες και πιπεριές, λ.χ., κρέμονται από ένα φυτό ή ακουμπούν σε «χώμα» από μαύρο ψωμί και συνδυάζουν την εντυπωσιακή εμφάνιση με μια πολύ πετυχημένη νεωτεριστική απόδοση της κωνσταντινουπολίτικης γλύκας. Το κλασικό χταπόδι με μακαρονάκι μετατρέπεται σε κόκκινα ραβιόλια γεμισμένα με το ραγού του χταποδιού, που το χρώμα τους μαρτυράει την πυκνή φυσική γεύση των συμπυκνωμένων χυμών του.
Ο εμπνευσμένος από την Κρήτη συνδυασμός ευγενώς αιχμηρών ασκορδουλάκων με καρπάτσιο παστού μπακαλιάρου δίνει μια ωραία σαλάτα με νεροκάρδαμο και ταιριαστή καλοκαιρινή τρούφα. Το έξυπνα σερβιρισμένο ιμάμ μπαϊλντί φέρει τα «χνάρια» των σεφ, καθώς έρχεται σκεπασμένο από στάχτη καπνιστής μελιτζάνας, χρειάζεται όμως περισσότερη γλύκα κρεμμυδιού για να πιάσει πιο γερά το νήμα της κλασικής γεύσης.
Το ίδιο πρέπει να γίνει και στο «μουσακά στο σήμερα», καθώς το ωραίο πικάντικο ταρτάρ μοσχαριού χρειάζεται μπεσαμέλ για να πλησιάσει το πρωτότυπο. Η γέμιση του ναξιώτικου πατούδου γίνεται σεσκουλοντολμάς γεμιστός με ρύζι και συκωτάκι, δίπλα σ’ ένα μελωμένο κότσι αρνιού σερβίρισμένο με γλυκοπατάτα και ψητά σκόρδα. Κορυφαίο πιάτο η βελούδινη, ξινή κακαβιά με αχινό και ξινοτύρι Μυκόνου με μια ωραία σφυρίδα καπνισμένη με μυρωδικά του βουνού. Τέλος, πλάι σε ένα τόσο σημαντικό μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, πιάτα όπως το πολύ ωραίο σεβίτσε λαβράκι, ταιριασμένο με συριανό λουκούμι αρωματισμένο με τζίντζερ φαντάζουν πολύ ταιριαστά.
Στα γλυκά η μελόπιτα της Σίφνου με ανθότυρο και αβγά συμπληρώνεται από μια κρέμα βγαλμένη θαρρείς από κυψέλη, μαζί με άρωμα λευκής τρούφας και κουμκουάτ. Οι λουκουμάδες γίνονται τραγανά churros και σερβίρονται με απαλή μους ρυζόγαλου, λευκή σοκολάτα και σάλτσα φρούτων του δάσους. Οι chocomaniacs, τέλος, θα δουν το αντικείμενο του πόθου τους να έρχεται κρυμμένο μέσα σε φύλλο κάκτου μαζί με μαρμελάδα φραγκόσυκου, που ξεπροβάλλει μέσα από σοκολατένιο χώμα.
