Δεν έχουν πολλές ημέρες που άνοιξαν τις πόρτες τους οι «Μικρές Κυκλάδες» (και) στην Κηφισιά. Ο ιδιοκτήτης της γνωστής ψαροταβέρνας της Ηλιούπολης, Αντώνης Κωβαίος, έδωσε τα χέρια με τον καλό του φίλο και παλιό μας γνώριμο από το «Πιλ Πουλ» Γιάννη Αρμάο, και δημιούργησαν αυτό το βόρειο, πιο επίσημο, μικροκυκλαδίτικο παράρτημα στα μισά περίπου της Αγίου Τρύφωνος. Στεγάζεται στον χώρο που βρίσκαμε μέχρι πρότινος το «Hachiko», ο οποίος ανανεώθηκε ριζικά και απαρνήθηκε το μαυροντυμένο παρελθόν του προκειμένου να μετατραπεί σε ένα ανοιχτόκαρδο θαλασσινό εστιατόριο, με μεγάλες τζαμαρίες που βλέπουν στον δρόμο. Η χαρακτηριστική κυματοειδής οροφή του μαγαζιού σου δίνει την εντύπωση πως βρέχεσαι από μια στιλάτη θάλασσα, έτσι όπως κάθεσαι στις αναπαυτικές καρέκλες και τα κομψά στρωμένα τραπέζια που γεμίζουν τη σάλα. Ένα raw bar στην άκρη της, περιμένει όσους προτιμούν το θαλασσινό τσιμπολόγημα μετά κρασιού ή κοκτέιλ, και χαρίζει ενέργεια στο χώρο.
Η κουζίνα από τη μεριά της, παρά το νεαρό της ηλικίας της μοιάζει σαν έτοιμη από καιρό. Βοηθάει ασφαλώς σε αυτό η μακρά εμπειρία και οι «άκρες» για εκλεκτές ψαριές του πρώτου μαγαζιού, βάζει όμως αποφασιστικά το χέρι του και ο ταλαντούχος σεφ του κηφισιώτικου εστιατορίου Γιώργος Μπάκας. Τα ταξίδια του από τη μακρινή Ταϋλάνδη και την Ισπανία ως το «Savoy Grill» του Gordon Ramsay και πιο πρόσφατα στο «Aman Resort» της Αργολίδας αποτυπώνονται και στις προτάσεις του, που κινούνται στο φάσμα της μοντέρνας θαλασσινής κουζίνας.
Τα ωμά του έχουν ενδιαφέρον, και είναι άλλοτε πιο πληθωρικά όπως για παράδειγμα το σεβίτσε γάμπαρης που μαρινάρεται πρωτότυπα σε passion fruit και τεκίλα, και άλλοτε πιο λιτά όπως το εξαιρετικό καρπάτσιο από λαβράκι με λίγο λάδι μέντας και φλοίδες αυγοτάραχο που θαρρείς και γεύεσαι ιωδιούχο βελούδο σε κάθε μπουκιά. Σε κάθε περίπτωση είναι όλα τους ισορροπημένα και αξίζει να κάνετε μαζί τους την αρχή, δοκιμάζοντας ακόμα το καπνιστό σκουμπρί για το ωραίο του, γήινο πάντρεμα με πουρέ και πίκλα κουνουπιδιού.
Έτερο τερέν, αυτό των μαγειρευτών που εκπέμπουν comfort φινέτσα. Το φρικασέ στήρας έχει την ξινάδα που χρειάζεται και θα κέρδιζε πόντους αν τα χορταρικά του κρατούσαν περισσότερο στο δόντι, ενώ ένα ιδιαίτερα καλοφτιαγμένο και πολύ νόστιμο τραχανότο με μύδια ακομπανιάρει ένα φιλέτο συναγρίδας με σος μπουγιαμπέσας. Το ψάρι ψημένο σε ζυμάρι είναι μια γευστική προίκα του σεφ από την Ισπανία και ανήκει στις σπεσιαλιτέ του μαγαζιού. Καταφτάνει μπροστά σου ολόκληρο και σκίζουν την ενδυμασία του επιτόπου, αποκαλύπτοντας σου τον πρωταγωνιστή αχνιστό και μυρωδάτο. Στην περίπτωση μας όμως, ένα φαγκρί μεσαίου βάρους τράβηξε αρκετό από το αλάτι της ζύμης, οπότε καλό είναι να προτιμήσετε κάποιο μεγαλύτερο ψάρι σε περίπτωση που επιλέξετε το συγκεκριμένο πιάτο. Η πρώτη ύλη του μαγαζιού ούτως ή άλλως φυσάει, και απλώνει την ιωδιούχα φρεσκάδα της από τις χυμώδεις καραβίδες Ευβοίας στη σχάρα ως το φρέσκο ψάρι που παραλαμβάνουν από τις θάλασσες του λιλιπούτειου συμπλέγματος που δίνει στο μαγαζί το όνομα του, την Πάρο και τη Νάξο, και θα χαρείτε μαγειρεμένο όπως επιθυμείτε. Το γλυκό φινάλε, συμβατικό αλλά καλοφτιαγμένο, έρχεται με πλούσια γκανάζ σοκολάτας, ελαφρύ εκμέκ τσουρεκιού με φιστίκι Αιγίνης, και ευχάριστο τσιζκέικ ξινομυζήθρας με μαρμελάδα ντομάτας.
Τιμή € 40-60
