Την ώρα που στα sites έπαιζε η είδηση σχετικά με την καταγγελία του καθηγητή Πνευμονολογίας Θεόδωρου Βασιλακόπουλου ότι δέχθηκε επίθεση σε ταβέρνα στην Καλαμπάκα, είχαμε μόλις επιδείξει τα πιστοποιητικά μας σε ένα εστιατόριο και η… σπασίκλας της παρέας θύμιζε στη σερβιτόρα να ελέγξει και τον αργοπορημένο φίλο, που δεν είχε προλάβει να καθίσει στο τραπέζι. Η συζήτηση στράφηκε μοιραία στο πόσο μας έχουν ελέγξει τον τελευταίο καιρό, αλλά και στα ήθη της διασκέδασης στην εποχή του Covid-19. Το συμπέρασμα που πλανάται στην ατμόσφαιρα –και το εισπράττουμε στα ρεπορτάζ μας στην πόλη και ανά την Ελλάδα– είναι ότι στην εστίαση και τη διασκέδαση τα μέτρα δεν τηρούνται όσο θα έπρεπε, πράγμα που κάνει το νέο κύμα να φαντάζει ακόμη πιο απειλητικό.
Η διασταύρωση ταυτότητας και πιστοποιητικού είναι σχεδόν ανέκδοτο και συμβαίνει μόνο σε λίγα μαγαζιά. Καθημερινά, μάλιστα, δεχόμαστε αγχωμένα τηλέφωνα αναγνωστών που θέλουν να μοιραστούν μαζί μας την ανησυχία τους για τον μη ενδελεχή έλεγχο πιστοποιητικών και ταυτοτήτων. Έχουμε ακούσει μάλιστα και ακραία παραδείγματα από κάποιους που τηλεφώνησαν να κλείσουν μεγάλο τραπέζι σε πίστες και όταν ρωτήθηκαν αν είναι εμβολιασμένοι και άφησαν να εννοηθεί ότι δεν είναι σίγουροι για 1-2 άτομα στην παρέα η απάντηση ήταν «ελάτε και βλέπουμε». Το ερώτημα αν φταίει ο επιχειρηματίας ή το κοινό που δεν έχει πρόβλημα να παρανομήσει, μοιάζει με το αν έκανε η κότα το αβγό ή το αντίστροφο. Και οι δύο, πάντως, φαίνεται ότι επενδύουν στην παράταση της υπαίθριας διασκέδασης.
Μάλιστα, η παλιά αγαπημένη συνήθεια της μπάρας τείνει να εκλείψει, αφού είναι όλο και περισσότεροι εκείνοι που, έχοντας εστιάσει πλέον στο έξω, χρησιμοποιούν το εσωτερικό των μαγαζιών σχεδόν σαν βοηθητικό χώρο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ξεκινήσαμε να κάτσουμε μέσα, αλλά η αίσθηση της νέκρας, του απεριποίητου ή ακόμη και η εκκωφαντική μουσική έτσι ώστε να ακούγεται έξω μας έκαναν να τυλιχτούμε στα παλτά μας και να παραγγείλουμε ζεστά ποτά al fresco… Είναι γεγονός ότι ειδικά στα μπαρ, αλλά και σε ταβέρνες και εστιατόρια, το έξω έχει γίνει το νέο μέσα, με σόμπες να δημιουργούν την αίσθηση θαλπωρής, χωρίς να λείπουν όμως και οι πατέντες που θέτουν υπό αμφισβήτηση την ίδια την ασφάλεια. Ελπίζουμε τα νέα μέτρα που ανακοινώθηκαν και απαιτούν πλέον rapid test και για τους εξωτερικούς χώρους να διορθώσουν την κατάσταση.
Άλλωστε, είναι όλο και περισσότεροι εκείνοι που επιμένουν να αναζητούν την ασφάλεια αλλά και την ατμόσφαιρα μιας (covid free) σάλας ως προϋπόθεση εξόδου, όπως και όσοι ανησυχούν για το κατά πόσο είναι, π.χ., αμιγής μια κινηματογραφική αίθουσα, όταν τριγύρω σου υπάρχουν προέφηβοι με self-test. Το σίγουρο είναι ότι, όσο πιο σαφείς είναι οι κανόνες και πιο αυστηρή η τήρησή τους, το όποιο ξεβόλεμα της αρχής δίνει γρήγορα τη θέση του στην αίσθηση ασφάλειας και στην επιβράβευση των χώρων που είναι συνεπείς. Η τήρηση των μέτρων είναι μονόδρομος για να πάρουμε τη ζωή μας πίσω, και οι έλεγχοι θα πρέπει να γίνουν αποτελεσματικότεροι και όχι για τα μάτια του κόσμου.
Μέχρι τότε, και ενώ τα νούμερα των εμβολιασμών παραμένουν χαμηλά με αποτέλεσμα ο κορονοϊός να χτυπάει όλο και περισσότερους δικούς μας ανθρώπους, ακόμη και εμβολιασμένους, είναι στο χέρι μας να επιλέγουμε τις επιχειρήσεις που σέβονται το νόμο και τον πελάτη. Παράλληλα, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κατανοήσουμε τις υπαρξιακές διαστάσεις αυτής της μη κανονικότητας που έγινε κανονικότητα και τη συνωμοσιολογία που οργιάζει. Ίσως μια θεατρική παράσταση για μια άλλη καταστροφή, όπως το «Τσέρνομπιλ - Ένα χρονικό του μέλλοντος», που ανεβάζει ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και κοσμεί το εξώφυλλο του τεύχους που κυκλοφορεί στα περίπτερα την Πέμπτη 4/11, να μας βοηθήσει...
Περισσότερες πληροφορίες
Τσέρνομπιλ - Ένα χρονικό του μέλλοντος
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της νομπελίστριας συγγραφέα, η παράσταση μιλά για το ατύχημα στον πυρηνικό σταθµό του Τσέρνοµπιλ το 1986, εστιάζοντας στις ιστορίες των ανθρώπων του.
