Oταν ο Νίκος Κουτουζής αποφάσισε να αφήσει το τιμόνι του «Κεντρικόν» που κρατούσε επί χρόνια στο Σύνταγμα, βρέθηκε σε αναζήτηση νέας στέγης για το επόμενο επαγγελματικό του βήμα. Και τη βρήκε πολύ σύντομα σε ένα γοητευτικό παλαιό οίκημα στο Μετς, κρυμμένο πάνω από τη Βουλιαγμένης, που στεγάζει εδώ και μερικούς μήνες τον πολύ ατμοσφαιρικό «Ρόδακα». Ως μαγειρείο και δη ως «μαγειράδικο» μου το περιγράφει ο ίδιος το βράδυ που το επισκέπτομαι, θέλοντας να τονίσει από τη μία τη ζεστασιά που απονέει ο χώρος και από την άλλη τη γευστική γραμμή που κινείται και αυτή στη σφαίρα της οικειότητας με αύρα από τα παλιά. Θα έλεγα ότι πετυχαίνει και στα δύο.
Η σάλα του, που σπάει σε τρία διαφορετικά δωμάτια, ξυπνά μνήμες αστικού παρελθόντος και προτάσσει ασφαλώς ως στοιχείο τα αρχαιοελληνικά κυκλικά διακοσμητικά που δίνουν στο μαγαζί το όνομά του. Αυτή την εποχή, βέβαια, τα τραπέζια με τα λευκά υφασμάτινα τραπεζομάντιλα στρώνονται στην ήσυχη και δροσερή αυλή όπως πρέπει, καθένα δηλαδή με το αντισηπτικό και τα συσκευασμένα μαχαιροπίρουνά του.
Στα του φαγητού, τώρα, ο Νίκος ανθολογεί με τη συμβολή του καλού του φίλου και ταλαντούχου σεφ Γιάννη Στανίτσα μια σειρά από χαρακτηριστικές ελληνικές γεύσεις, γαρνιρισμένες με ισχυρές δόσεις από τη λεγόμενη αστική μας κουζίνα. Αξίζει να κάνετε την αρχή με τις χειροποίητες αλοιφές που έχουν μαστοριά: Δοκιμάζοντας την τυροκαυτερή, αντιλαμβάνεσαι τη βουτυράτη φέτα, ενώ και εκείνη με τη μελιτζάνα έρχεται κρεμώδης και απολαυστική. Οι ντοματοκεφτέδες με το ωραίο τους τηγάνι έχουν αφράτη κρούστα που εξισορροπείται από την πλούσια γέμιση. Στα οπωσδήποτε και το ραγού μελιτζάνας με φάβα, ένα πιάτο σπάνιας απλότητας και φοβερής νοστιμιάς που σε μεταφέρει απευθείας στη Σαντορίνη. Το σερβίρουν και με μοσχαράκι στα κυρίως, ωστόσο καλύτερα να το προτιμήσετε σκέτο γιατί και στα μαγειρευτά οι επιλογές είναι πολλές.
Το σοφρίτο, που εδώ το φτιάνουν με χοιρινό αντί για το μοσχάρι που προστάζει η κερκυραϊκή συνταγή, έχει μελωμένη σάλτσα και πικάντικες νότες από σκόρδο και ξύδι. Οι λαχανοντολμάδες τυλίγονται σε τρυφερά φύλλα, γεμίζονται με νόστιμο χοντροαλεσμένο κιμά που κρατά στο δόντι και κολυμπούν σε πυκνό και ξινούτσικο αβγολέμονο. Η ζουμερή πανσέτα έρχεται αγκαζέ με φίνο πουρέ σελινόριζας, ενώ το κοκκινιστό μοσχαράκι έχει βαθιά νοστιμιά και ροδαλή σάλτσα, ό,τι πρέπει για να νοτίσει ελαφρά τις τραγανοτηγανισμένες πατάτες που το συνοδεύουν. Εκείνο το βράδυ τα γλυκά που φτιάχνουν οι ίδιοι, όπως το προφιτερόλ και το τιραμισού, είχαν τελειώσει οπότε αρκεστήκαμε στο καλό καϊμάκι με γεύση λουκούμι που προμηθεύονται από το κοντινό λουκουμοποιείο του Βομβύλα.
