Αυτό το ξύλινο ντεκ στο Μικρολίμανο κοιτάζει ταυτόχρονα προς τη Δύση και την Άπω Ανατολή. Σούσι, ζυμαρικά και ριζότο με όστρακα ή ψητό ψάρι; Τραβάς όπου σε πάει η γευστική σου πυξίδα. Το σίγουρο είναι ότι θα σε πάει μέσω θαλάσσης.
Παλιά και νέα πρόσωπα βρίσκονται στην ομάδα του, δύο γευστικές κουλτούρες αλλάζουν πάσες στην κουζίνα του. Μάλλον το ’χει με τις συναντήσεις το «Jimmy’s fish & the sushi tavern». Ο γνωστός και με μακρόχρονη θαλασσινή καριέρα χώρος του Μικρολίμανου πρεσβεύει πλέον ένα νέο, διττό concept στο οποίο η κλασικότροπη κουζίνα ψαριού συγκατοικεί με ένα σούσι μπαρ, δίνοντας ένα στίγμα επαφής Δύσης και Άπω Ανατολής.
Δίπλα στη σάλα με τους Αμερικανούς ναύτες των ’40s, το περίφημο υπερωκεάνιο «Normandie» και κάθε λογής επιτοίχια ναυτικά σύμβολα και συλλεκτικά memorabilia, υπάρχει πλέον ένα sushi spot, λιλιπούτειο, όπου ο Φιλιπινέζος Βικ φτιάχνει τα nigiri και τα maki του κάτω από τον ναύαρχο Γιαμαμότο και τον αυτοκράτορα Χιροχίτο κι ένα παλιό απόκομμα εφημερίδας από την ημέρα που τα γιαπωνέζικα αεροπλάνα βομβάρδισαν το νησί Οάχου της Χαβάης. Στο δε πεζοδρόμιο (σύνορο Περλ Χάρμπορ - Ακτής Κουμουνδούρου) μπορείς να πιάσεις πόστο σε ένα μαρμάρινο ψηλό πάγκο, κάτω από τα κόκκινα φανάρια που γράφουν «sake». μια στάση για σούσι πειραιώτικη και αρκούντως ειρηνική.
Το ντεκόρ στο εσωτερικό σίγουρα κρύβει πολλές εργατοώρες ψαξίματος σε αντικερί και παλαιοπωλεία, αλλά στο ντεκ απέναντι η θέα κρατάει άσους στο χέρι. Το χάζι στα φώτα, τα κατάρτια, τα βαρκάκια και τα κύματα είναι, τρόπον τινά, οπτικό ελιξίριο. Και είναι ωραίο που σε ένα Μικρολίμανο ανανεωμένο τα τελευταία χρόνια σε ονόματα και προτάσεις βρίσκεις πια, χάρη στη «Sushi Tavern» του Jimmy, πεντανόστιμη, καψαλισμένη κοιλιά τόνου (o’toro) με soy sauce και λίγο κόκκινο shiso, καλοφτιαγμένο nigiri σολομού και ceviche μαγιάτικου όμορφα πικάντικο και με έντονα τα εσπεριδοειδή – ο Βικ που λέγαμε παραπάνω είναι καλός. Όσο για το υπόλοιπο κομμάτι της κουζίνας, που είναι το εκτενέστερο, έχει κι εκείνο τα θέλγητρά του.
Αν είσαι του ωμού, χτυπάς μια παρτίδα ιωδιούχα στρόμπια ή στρείδια Νορμανδίας (ασορτί με τις απόχες με τις οποίες τα ψαρεύουν, ντεκόρ στον απέναντι τοίχο). Από εκεί και πέρα, προσωπικά ξεχωρίζω τη σφυρίδα φρικασέ, ελαφριά και μυρωδάτη, και τα σωστά βρασμένα λινγκουίνι με αβγά συναγρίδας και τρίμματα ψωμιού σε νοτιο-ιταλιάνικο στιλ. Το ριζότο με σαφράν, γαριδόψιχα και μπρικ, παρότι νόστιμο, είναι πιο βαριάς λογικής. Με τα γλυκά να παίζουν και αυτά στο ίδιο δίπολο ερεθισμάτων Ανατολής και Δύσης, μπορείς να επιλέξεις μια κλασική tarte tatin με παγωτό βανίλια Μαδαγασκάρης, μπορείς όμως να ανακαλύψεις και τα γιαπωνέζικα mochi (γλύκισμα από κρέμα ρυζιού) με σοκολάτα, που τώρα τελευταία εμφανίστηκαν και στην Αθήνα.
Ακτή Κουμουνδούρου 46, Μικρολίμανο, 2104124417.
