Απόγευμα Παρασκευής και η λεωφόρος Κηφισίας έχει τη γνώριμη εικόνα της, κάπου ανάμεσα σε ταλαιπωρία και φρίκη, με τα πάντα κολλημένα σε μία θάλασσα από κόκκινα φώτα και τις κόρνες των αυτοκινήτων να μη δημιουργούν ακριβώς αυτό που κάποιος θα ονομάτιζε ως ευχάριστο ακουστικό αίσθημα. Ξεπερνώντας ωστόσο -μετά από αρκετή ώρα είναι η αλήθεια- τους σκοπέλους της προαναφερθείσας οδικής αρτηρίας και πλησιάζοντας την αντίστοιχη της Βασιλίσσης Σοφίας, όλα τα αρνητικά συναισθήματα ετοιμάζονται να παραδώσουν τη σκυτάλη σε εντελώς αντίθετα. Τα οποία όχι απλώς επιβεβαιώνονται αλλά μεγεθύνονται καθώς προσεγγίζω το 'Noah'.
Είναι άλλωστε πάντοτε ευχάριστο το να διαπερνάς την πράσινη θολωτή πέργκολα, προτού αντικρίσεις το γλυπτό-σύμβολο του εξαιρετικά δημοφιλούς εστιατορίου-μπαρ στο πάρκο Ελευθερίας και πριν βρεις τη θέση σου σε αυτό, είτε στο μπαρ, είτε στην επάνω αυλή και το section του dining. Και από καταστάσεις όπως η κούραση της Κηφισίας, βρίσκεσαι σε μία αληθινή αποκάλυψη στο κέντρο της πόλης, τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακριά από τα πάντα.
"Ξέρεις, αυτή η πέργκολα συμβολίζει ουσιαστικά μία μήτρα μέσα στην πόλη που αμέσως μόλις την περάσεις, έρχεσαι μπροστά ένα πολύ ηχηρό μήνυμα. Το 'Σ' Αγαπώ', στη νοηματική. Αυτό το σύμβολο έχει διαμορφώσει αλλά και αλλάξει τη γενικότερη φιλοσοφία και ιστορία του 'Noah'. Τους βλέπεις όλους να μπαίνουν εδώ και να αρχίζουν να χαμογελάνε. Αφήνουν πίσω την πόλη και μπαίνουν σε ένα άλλο σύμπαν. Σε έναν χώρο έντονο, μέσα στο πράσινο, που δε σε φοβίζει" μου λέει ο Νίκος Λουκάκης, συνιοδιοκτήτης του 'Noah' μαζί με τον Αλέξανδρο Παπαγιαννάκη. Δε θα μπορούσα σε καμία των περιπτώσεων να διαφωνήσω μαζί του.
Παρεμπιπτόντως, ένα από τα πρώτα πράγματα που ζήτησα από τον κ. Λουκάκη, ήταν να μου διηγηθεί το backstory πίσω από ένα εκ των πιο χαρακτηριστικών σημείων της αθηναϊκής εστίασης. Μου εξηγεί πως, μαζί με τους συνεταίρους του, είχαν δει στο Μπαλί κάτι αντίστοιχο, τους άρεσε πολύ και σκέφτηκαν να το προσαρμόσουν στο δικό τους μαγαζί. Για να καταλήξουν στο τελικό σχέδιο, χρειάστηκαν τη βοήθεια μίας κοπέλας που δούλευε μαζί τους και η οποία γνώριζε νοηματική.
"Μου εξήγησε όλες τις σχετικές σημασίες με βάση τις όποιες παραλλαγές αυτής της χειρονομίας, που εκτείνονται από τη ροκ μουσική μέχρι τον διάβολο. Η εναλλακτική μας ήταν αυτό που βλέπεις, με τον ανοιχτό αντίχειρα. Οπότε το διαβολάκι έγινε τελικά 'I Love You'. Το χέρι της εισόδου είναι η δική μας Ακρόπολη πια" συμπληρώνει ο ίδιος χαριτολογώντας.
Συνεχίζοντας, μου αναφέρει πως "από αυτό το σήμα αμέσως καταλαβαίνει κάποιος πού βρίσκεσαι. Και είναι κάτι που μας εκφράζει απόλυτα. Θα σου πω και μία από τις πιο συγκινητικές ιστορίες γι' αυτό. Στο τέλος της πρώτης χρονιάς, μας είχε επισκεφθεί ένας κύριος με προβλήματα ακοής. Είχε βάλει βιντεοκλήση στο κινητό του και στην οθόνη βρισκόταν μία κυρία που μετάφραζε από τη νοηματική. Με ρώτησε πώς το σκεφτήκαμε αυτό. Τους εξήγησα την ιστορία και με ευχαρίστησε με δάκρυα, ήταν πραγματικά συγκινητικό. Αυτός ο κύριος με την παρέα του έρχονται πολύ συχνά στο 'Noah' μέχρι σήμερα".
Το θερινό σουξέ του αθηναϊκού κέντρου είχε μόλις ανοίξει, κάνοντας ντεμπούτο για το 2023 το αμέσως προηγούμενο βράδυ. Φουριόζο και ανανεωμένο, το 'Noah' ετοιμάζεται για το τέταρτο καλοκαίρι του βίου του στα αστικά δρώμενα, με αρκετές και άκρως ενδιαφέρουσες αλλαγές. Μία από τις σημαντικότερες έχει να κάνει με την έναρξη της συνεργασίας με τον βραβευμένο με Top Notch από το θεσμό των Χρυσών Σκούφων για την εξαιρετική του δουλειά στο 'Nikkei', Σπύρο Μαυροειδή. Κάτι που φυσικά σημαίνει και μία διαφορετική γευστική κατεύθυνση.
Τι τρώμε και τι πίνουμε φέτος στο 'Noah'
Το 'Noah' θα είναι λοιπόν το φετινό σπίτι του σεφ, ο οποίος έχει την επιμέλεια σε όλες τις γευστικές πτυχές του concept: Ένα brunch που τρέχει καθημερινά από τις 09.00 έως τις 13.00 και από εκεί και έπειτα η βασική κάρτα, με κορωνίδα ένα country style μενού μεσογειακών κατευθύνσεων και λατινοαμερικάνικες νότες, στη λογική του μοιράσματος. Τον Σπύρο Μαυροειδή θα τον βρεις αρκετές ημέρες εδώ - πάντα όμως θα πετύχεις τον Γιώργο Καππάτο. Ο τελευταίος υπήρξε sous chef στο 'Nikkei' και head chef στη ζακυνθινή εκδοχή αυτού, το 'Pacifico'. Τον ίδιο ακριβώς ρόλο έχει κι εδώ.
"Έχουμε δημιουργήσει ένα country μενού για τη φετινή σεζόν. Μία κουζίνα με μεσογειακό χαρακτήρα και δικές μου πινελιές, που ακουμπούν στη λατινική Αμερική Ξεκινάμε λοιπόν από τη Μεσόγειο και καταλήγουμε εκεί. Δεν υπάρχουν τόσες πολλές fusion επιρροές ενώ όλο το μενού έχει τη λογική to share. Υπάρχουν επίσης ρουστίκ στησίματα, κάτι που θυμίζει πικ νικ. Θέλουμε το φαγητό να είναι νόστιμο, ωραίο και χαλαρό, δίχως να είναι στημένο" τονίζει ο Σπύρος Μαυροειδής. Κράτησα το πικ νικ, καθώς δύσκολα θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ιδανικότερο και πιο πράσινο φόντο στην Αθήνα για κάτι τέτοιο.
Ο σεφ Μαυροειδής παραδέχεται ότι είχε ανάγκη να κάνει κάτι διαφορετικό μετά από τόσα χρόνια. Επιθυμούσε να πιάσει κάτι πιο μεσογειακό, ενώ το γεγονός πως δεν είχε εικόνα για το μαγαζί και την κουζίνα του, του έδωσε την ευκαιρία της δημιουργίας από την αρχή. "Συζητήσαμε με τον Νίκο αρκετά σχετικά με το τι είχε στο μυαλό του για το 'Noah'. Κράτησα πολλά από αυτά και πάτησα πάνω τους. Υπάρχουν κάποιες επιρροές από τα όσα έχω κάνει κατά το παρελθόν αλλά γεωγραφικά αυτές περιορίζονται στη λατινική Αμερική και όχι για παράδειγμα στην Ταϊλάνδη ή την Ιαπωνία, όπως πχ κάποιες μαρινάδες που χρησιμοποιώ εδώ ή τις aji πιπεριές. Πήραμε ένα josper, κάναμε κάποιες αλλαγές στην κουζίνα και γενικά προχωράμε πολύ καλά έως τώρα".
Φρόντισα ασφαλώς να το διαπιστώσω επί του πρακτέου, δοκιμάζοντας αρκετά από τα πιάτα του φρέσκου μενού. Αρχικά, τα ωμά είναι εγγύηση όπως αποδεικνύεται από τις πρώτες κιόλας μπουκιές από το σεβίτσε με μυλοκόπι, όπου τα μεγάλα, ολοζώντανα κομμάτια ψαριού συμπλέουν με τις εντάσεις που δημιουργούνται από το leche de tigre μανταρινιού και την aji amarillo ή το φινετσάτο καρπάτσιο Black Angus, στο οποίο η προσθήκη αντζούγιας προσδίδει ευρεία γευστικά βάθη.
Στη συνέχεια τα έξοχης ζουμερότητας anticuchos -κοτόπουλο με aji panca που δίνει ένα ωραίο, δικό της φυσικό κάπνισμα και rib eye με aji rocoto- αποτελούν μία επιβεβαίωση για το τι δουλειά γίνεται στο νεοαποκτηθέν josper. Δίπλα τους, ένα δροσάτο pico de gallo και μία σπινθηροβόλα salsa roja σου επιτρέπουν να παίξεις κατά βούληση. "Ξέρεις, στο 'Nikkei' κάθε μπουκιά ερχόταν έτοιμη, ολοκληρωμένη. Το μόνο που έκανες ήταν να τη φας. Εδώ θέλουμε να παίξουμε λίγο παραπάνω, να βάλουμε και τον επισκέπτη στο κόλπο, να πειραματιστεί και να τολμήσει με τις γεύσεις, πάντοτε σε ένα πλαίσιο γενικότερης χαλαρότητας" δηλώνει στο ενδιάμεσο ο Σπύρος Μαυροειδής, με τα νοτιοαμερικάνικα σουβλάκια να τον επιβεβαιώνουν.
Από το josper ομως περνά και το χταπόδι-κίμτσι με το άψογο μαστίχωμα και το στοιχείο-αποκάλυψη που ακούει στο όνομα πάστα καπνιστής μελιτζάνας, όπως και πολλά από τα κυρίως, που δείχνουν μεγαλύτερη αδυναμία στο κρέας: Από κοτόπουλο a la brasa και flat iron μέχρι τη vegetarian επιλογή του steak κουνουπιδιού, συν τις διαθέσιμες καθημερινά premium κοπές. Αν πάλι δε θέλεις να κινηθείς προς τα εκεί, θα βρεις και ψάρι σε barbacoa - το μυλοκόπι πάνω σε μπανανόφλουδα με σαλικόρνια, που το συνοδεύει μία άψογη fregola είναι από μόνο του ένας λόγος για να επιστρέφεις ξανά και ξανά.
Για το τέλος, άφησα το ίσως πιο εθιστικό πιάτο του μενού, που μπορεί ακόμη και να γίνει viral - σχεδόν όσο το χέρι-γλυπτό της εισόδου: Τα στρίγκολι με μεδούλι, σκόρδο, ξύσμα λεμονιού και ξινομυζήθρα. Ένα πιάτο που πατώντας πάνω στην comfort λογική του, δε θα σταματάς στιγμή να το τρως. Και όταν δεν το τρως, να το σκέφτεσαι.
Πέρα από όλα τα παραπάνω, μεταξύ άλλων, στο μενού θα βρεις ακόμη μία πληθωρική πατατοσαλάτα με ωραία καπνισμένο χέλι και μεσογειακά στοιχεία που εντείνουν το γευστικό της εύρος αλλά και burrata: Μία σαλάτα που με μικρές ή μεγαλύτερες παραλλαγές πάντοτε έβρισκε θέση στους καταλόγους του 'Noah' και εξελισσόταν σε best seller. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα.
Στο ίδιο πεδίο του καταλόγου, υπάρχει και ο τόνος tataki, που σερβίρεται με πράσινα φασολάκια, τα οποία στη συνέχεια θα αντικατασταθούν από αμπελοφάσουλα. Κι αυτό είναι μόνο ένα δείγμα από την πρόθεση του σεφ και της ομάδας του να πατήσουν αρκετά στο τερέν της εποχικότητας, κάνοντας προσθαφαιρέσεις στα πιάτα που αυτό είναι εφικτό, ώστε να μεγιστοποιηθεί το relevancy με την εκάστοτε ημερολογιακή συνθήκη αλλά και να επεκταθούν τα σύνορα της νοστιμιάς.
- Στο "Noah" σερβίρονται ακόμη και μερικά πολύ φροντισμένα combos με anticuchos και mini burgers, που μπορείς να τα απολαύσεις και στο μπαρ, συντροφιά με το ποτό σου.
"Είναι η 4η χρονιά του 'Noah'. Έχουμε δοκιμάσει αρκετά όλα αυτά τα χρόνια, ώστε να βρούμε τη φιλοσοφία μας και, κυρίως, να ανακαλύψουμε τι ακριβώς μας ταιριάζει στο φαγητό. Φέτος είμαστε πιο κοντά από ποτέ σε αυτό, να σερβίρουμε φαινομενικά απλό φαγητό αλλά με βαθιά γεύση. Να ποντάρουμε στην ουσία των πραγμάτων και των υλικών. Οι κουβέντες που έχουμε κάνει με τον Σπύρο -με τον οποίο έχουμε μία φανταστική χημεία- μας οδήγησε εκεί. Πάντοτε με την τεχνική αρτιότητα που χρειάζεται στο οτιδήποτε και ασφαλώς με πολύ ποιοτική πρώτη ύλη. Διαθέτουμε ένα μενού που ταιριάζει στον οποιονδήποτε αλλά οτιδήποτε βγαίνει εδώ έχει ειλικρινή νοστιμιά. Επιθυμούμε το φαγητό μας να αφήνει ένα αποτύπωμα στον επισκέπτη, που θα τον κάνει να έρθει ξανά γι' αυτό. Το ίδιο και για τα cocktails" τονίζει με τη σειρά του ο Νίκος Λουκάκης, δίνοντας μου την κατάλληλη πάσα.
Στο κομμάτι του πίνειν, η επιμέλεια των ποτών ανήκει στον Κωνσταντίνο Κώτσο, που έχει διαμορφώσει μία λίστα 10 cocktails, συν 3 low-abv προτάσεις και μία ακόμη δίχως αλκοόλ. To αγαυένιο Mexican Guilt και το Hidden Garden (μία παραλλαγή του Gin Fizz) θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εύκολα το 'Noah' στο ποτήρι, για διαφορετικούς -σωστούς πάντοτε- λόγους το καθένα.
Τα κρασιά από την άλλη δε θα μπορούσε να τα έχει επιλέξει κάποιος άλλος από τον Νίκο Λουκάκη, που μου εκμυστηρεύεται πως ήθελε να επενδύσει ακόμη περισσότερο στο εν λόγω task ωστόσο δεν μπόρεσε να βρει -για φέτος τουλάχιστον- τον ιδανικό σομελιέ.
Στο 'Noah' υπάρχει μία ποικιλιακή οινική λίστα με αναλογία 80%-20% ανάμεσα σε ελληνικό και διεθνή αμπελώνα και περίπου 100 ετικέτες. Έχουν φροντίσει ώστε οι συνθήκες διατήρησης να είναι οι ιδανικές για αυτό άλλωστε και το bar restaurant διαθέτει πέντε μεγάλους συντηρητές, ενώ διασφαλίζονται οι κατάλληλες προδιαγραφές σερβιρίσματος.
Προφανώς και δεν ξέχασα τα γλυκά. Κάτι τέτοιο θα ήταν άλλωστε άδικο και για τον Βαγγέλη Κώτση, που με πολύ μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια, μου παρουσίασε ένα πλατό με brownies, εξωτικά κοκ με κρεμέ μάνγκο και passion fruit, μία αέρινη πάβλοβα με φράουλες, έναν μπαμπά με βανίλια και μους μαστίχα και έναν παραδοσιακό χαλβά με πορτοκάλι και παγωτό ταχίνι.
Φρεσκάρισμα στον χώρο
Ένα από τα χαρακτηριστικά στη δουλειά του Άλεξ Πετράκη είναι πως φτιάχνει 'βαριά' μαγαζιά, με έντονη θεατρικότητα, τα οποία όμως ποτέ δε σε 'τρομάζουν' και πάντα έχουν ωραία ενέργεια. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως πρόκειται για έναν άνθρωπο που ζει μέσα στον κόσμο που βγαίνει και έχει άποψη. Αλλά και που έχει τη δική του κοσμοθεωρία.
Το χαρακτηριστικό πορτοκαλί χρωμα, που έχει πατιναριστεί μάλιστα στο χέρι, είναι πάντοτε εδώ, μαζί με πολλές από τις γνωστές λεπτομέρειες του 'Noah'. Υπάρχουν όμως και διαφοροποιήσεις.
Έχει αλλάξει πια η γεωμετρία του κάτω χώρου, με τη θέση του DJ να έρχεται πια στο κέντρο, ακριβώς απέναντι από το μπαρ, κάτι που φέρνει μία αισθητική όσο και πρακτική τροποποίηση, αλλά και τον κόσμο να διαχέεται καλύτερα σε αυτό το κομμάτι του μαγαζιού. Μπήκαν επίσης νέα πλακάκια στο μπαρ καθώς και η απεικόνιση της Μέδουσας, σε 7 συνολικά σημεία. "Ειναι η δική μας ωδή στη δυναμική γυναίκα, θέλαμε να δώσουμε αυτό το μήνυμα σε τέτοιες εποχές. Επιθυμούσαμε να το αποτυπώσουμε όσο πιο έντονα γινόταν" μου λέει ο Νίκος Λουκάκης σχετικά. Επιπροσθέτως, υπάρχουν πια άλλα φωτιστικά, που ενισχύουν πολύ περισσότερο το boho chic στοιχείο του μαγαζιού.
Ο ήλιος πια έχει δύσει και το 'Noah' ξεκινά να γεμίζει και στα δύο επίπεδά του, διατηρώντας το mood του εστιατορίου στον ένα χώρο και την ανυπομονησία του πάρτι στον άλλον. Παρασκευή βράδυ είναι άλλωστε. Χωρίς να το καταλάβω έχω μείνει κάτι παραπάνω από 3,5 ώρες εδώ, δοκιμάζοντας και συζητώντας. Με τον Νίκο Λουκάκη, τον Σπύρο Μαυροειδή αλλά και τα παιδιά του εξαιρετικού σέρβις, πολλοί εκ των οποίων βρίσκονται από την πρώτη ημέρα της λειτουργίας του μαγαζιού εδώ. Κάτι που δείχνει την αίσθηση της κοινότητας -ή ακόμη και της οικογένειας- που έχει καλλιεργηθεί. "Θέλεις να σου πω την αλήθεια; Το μαγαζί πια είναι τα παιδιά της ομάδας του σέρβις, οι περισσότεροι είναι μαζί από την πρώτη ημέρα" με επιβεβαιώνει ο κ. Λουκάκης.
Σε αυτήν ακριβώς την οικογένεια ήρθε να προστεθεί και ο Σπύρος Μαυροειδής. "Ξέρεις, έχω την αίσθηση πως αυτό το μαγαζί μου ταιριάζει πάρα πολύ. Ειδικά το το μεσημέρι, που πέφτει πολύ όμορφα το φως, είναι υπέροχα" μου λέει καθώς με χαιρετά. Και το 'Noah' ταιριάζει πολύ στον Σπύρο Μαυροειδή θα προσέθετα εγώ.
Ακολούθησε το Αθηνόραμα στο Facebook και το Instagram.
