Υπάρχουν γειτονιές, όπως το Παγκράτι, που δεν τις καταλαβαίνεις με την πρώτη. Πρέπει να τις ζήσεις. Να χαθείς στα στενά, να κάτσεις χωρίς πρόγραμμα σ’ ένα τραπέζι, να αφεθείς στις στιγμές. Και το Παγκράτι έχει πολλές τέτοιες. Μπορείς να φας εξαιρετικά, να πιεις κάτι που δεν περίμενες, να κάνεις λάθη και να τα δικαιολογήσεις με ένα spritz. Είναι από εκείνες τις αθηναϊκές περιοχές που σε μαθαίνουν να ξεχνιέσαι — και τελικά, να ζεις λίγο πιο ελεύθερα.
Κάπου εκεί, βρίσκεται και το Lost Athens, πάνω στην Αρχελάου. Ένα σύγχρονο ελληνικό μπιστρό που χτίστηκε για να "χάνεσαι" μέσα στη στιγμή, να ξεχνάς που βρίσκεσαι. Άλλωστε, το όνομα του δεν είναι τυχαίο, ούτε και η φράση στον τοίχο: I could stay lost in the moment forever. Μετά από ένα μικρό pause, επέστρεψε – όχι απλώς ανανεωμένο, αλλά με ολόκληρη αλλαγή σελίδας. Νέα πρόσωπα στην κουζίνα, νέα φιλοσοφία, νέα ενέργεια. Κι όμως, παραμένει ακριβώς αυτό που πρέπει να είναι: ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στέκια της πόλης. Και αυτό όχι μόνο για το φαγητό — γιατί το Lost Athens είναι το ίδιο φιλόξενο αν πας για ένα δείπνο, ένα spritz, ή απλώς να αράξεις για ποτό με φίλους.
Ανάλογα με την εποχή, το Lost αλλάζει διάθεση. Την άνοιξη και το καλοκαίρι, η τζαμαρία ανοίγει και το μαγαζί απλώνεται σαν μεγάλη αυλή πάνω στην Αρχελάου. Ξύλινα τραπέζια κάτω από τα δέντρα, φυτά, φωτάκια, κεριά. Έξω, δίπλα στο πεζοδρόμιο, στήνεται ένα μικρό μπαρ για ποτό ή κρασί στο χέρι.
Στο εσωτερικό, το Lost Athens έχει αυτή τη φυσική αίσθηση ενός χώρου που δεν σχεδιάστηκε απλώς για να είναι "ωραίος", αλλά για να είναι ζωντανός. Πρωταγωνιστούν οι τοίχοι, με σημάδια χρήσης που δίνουν την εντύπωση ότι έχουν ήδη συμβεί πολλά εδώ· τα παλιά μπουκάλια κρασιού που έχουν μετατραπεί σε κηροπήγια και ρίχνουν μαλακό φως στα τραπέζια· και δύο κάδρα, όπου τα χρώματα μοιάζουν να ξεχειλίζουν και να μπλέκουν το ένα μέσα στο άλλο. Όλα αυτά με φόντο την ανοιχτή κουζίνα, με τους σεφ να κινούνται ήρεμα, χωρίς βιασύνη, σε μια ροή που λειτουργεί σαν ρυθμός για ολόκληρο τον χώρο.
Η νέα κουζίνα του Lost Athens
Με τη νέα ομάδα στην κουζίνα, άλλαξε φυσικά και το φαγητό. Πίσω από τα νέα πιάτα βρίσκονται δύο σεφ με κοινή ιστορία και διαφορετικές διαδρομές: ο Σπύρος Κασελούρης και ο Θοδωρής Χουντασής. Γνωρίστηκαν στη σχολή, έχουν ξαναβρεθεί στον ίδιο πάγκο στο παρελθόν, και τώρα ξανασμίγουν στην πιο ώριμη φάση τους με κοινό γαστρονομικό κώδικα και μια σοβαρή διάθεση να χτίσουν κάτι που "πατάει" στην ουσία.
Ο Κασελούρης έρχεται από μισελενάτα εστιατόρια και κουβαλάει ακρίβεια, τεχνική και πειθαρχία. Ο Χουντασής είναι ο άνθρωπος πίσω από τη "Φουφού" στην Τήνο, με μια μαγειρική που βασίζεται στο ένστικτο, τη φωτιά και την πρώτη ύλη. Ο συνδυασμός τους βγάζει κάτι πολύ συγκεκριμένο: κουζίνα ελληνική, σύγχρονη, ελαφριά — με άποψη. Καθόλου τηγανητά, καθόλου εξυπνακίστικες παρασκευές. Μόνο ό,τι έχει λόγο ύπαρξης. Ένα ελαφρύ μενού που διαβάζεται εύκολα, εκτελείται με ακρίβεια και βασίζεται 100% στην εποχικότητα.
Στα πιάτα τους η Ελλάδα είναι πάντα στο background — το βουνό, η θάλασσα, τα μυρωδικά, η εποχή. Η καθημερινή βόλτα στη λαϊκή και στην ιχθυόσκαλα καθορίζει το τι θα σερβίρουν. Αν ένα υλικό δεν τους εμπνέει, δεν μπαίνει στο μαγαζί. Αντίστοιχα, αν βρουν κάτι φρέσκο που τους "μιλήσει", γίνεται αυτοσχέδιο πιάτο της ημέρας. Μάλιστα, όπως μας είπαν σχεδιάζουν να φτιάξουν ακόμα και τη δική τους φάρμα, για να καλλιεργούν οι ίδιοι τα προϊόντα που μαγειρεύουν. Από το χωράφι στο τραπέζι, κυριολεκτικά.
Τι να δοκιμάσεις
Στο δικό μας τραπέζι, η αρχή έγινε με το ψωμί-λαδένια, φτιαγμένο in-house με χαρούπι και 46 ώρες ωρίμανσης. Ζεστό, μαλακό, με σωστή κρούστα και υπόσταση. Συνοδεύεται με αγελαδινό βούτυρο, αυγοτάραχο και λόλα – ένα πιάτο που κάνει ακριβώς αυτό που πρέπει: σε βάζει στο κλίμα. Αμέσως μετά ήρθε η Αθηναϊκή σαλάτα "αλλιώς" — τραγανή βάση από τάρτα πατάτας, μαγιονέζα φινόκιο, καπνιστή πέστροφα, αυγά σολομού και flakes. Σαν να παίρνεις κάτι γνώριμο και να του δίνεις εντελώς νέο πλαίσιο, χωρίς να το προδώσεις. Έξυπνο, φρέσκο, δροσερό.
Κάπου εκεί, η κουβέντα πήγε – αναπόφευκτα – στην Τήνο. Τόσο η κουζίνα όσο και η ομάδα πίσω από το Lost Athens έχουν μια ξεχωριστή αγάπη για το νησί — όχι απλώς ως καλοκαιρινό προορισμό, αλλά ως στάση ζωής και μαγειρικής. Κι αυτή η σχέση περνάει διακριτικά στο μενού, μέσα από υλικά και γεύσεις που κουβαλούν κάτι από την κυκλαδίτικη γη. Όπως οι αγκινάρες, που έρχονται απευθείας από το νησί, ψήνονται απαλά και σερβίρονται πάνω σε χούμους με λάδι άγριου σκόρδου. Ένα πιάτο που έχει μέσα του όλη την ένταση της απλότητας — καθαρό, ήρεμο, γευστικά γεμάτο.
Μετά τις πρώτες αυτές "εισαγωγές", μπήκαμε στα ψαρικά, που έχουν ξεκάθαρη θέση στο μενού. Το σκουμπρί, πάνω σε ξινόγαλο με καρδιές μαρουλιού, πίκλα αγγουριού, elderflower, φύτρες αρακά και λάδι μαϊντανού, είναι πιάτο με χαρακτήρα, δροσιά και οξύτητα. Από δίπλα, το λαβράκι με χόρτα και σάλτσα κακαβιάς τιμάει την απλότητα: καθαρή γεύση, σωστό ψήσιμο και μια σάλτσα που κουβαλάει τη μνήμη των ψαράδων – χωρίς καμία υπερβολή.
Στα κρεατικά, το χοιρινό είναι must. Σιγομαγειρεμένο, τελειώνει στην ιαπωνική γκριλιέρα και σερβίρεται με baby πατάτες και bbq sauce. Ζουμερό, καπνιστό, πληθωρικό. Από την άλλη, το κοτόπουλο blanquette με πουρέ αρακά, φρέσκο αρακά και μπροκολίνι έχει μια ήρεμη, comfort διάθεση. Δεν προσπαθεί να κλέψει την παράσταση, αλλά στέκεται σωστά και δένει μέσα στο συνολικό αφήγημα.
Όλα στο Lost Athens σερβίρονται στο κέντρο του τραπεζιού. Όχι γιατί "το λέει η μόδα", αλλά γιατί έτσι τρώγεται το καλό φαγητό στην Ελλάδα: μοιρασμένο. Οι ποσότητες είναι κανονικές — μπορείς άνετα να τα πάρεις μόνος σου. Αλλά όταν τα μοιράζεσαι, τα ευχαριστιέσαι αλλιώς. Γεύεσαι περισσότερο, δοκιμάζεις περισσότερα.
Το Lost Athens δεν είναι ένα πράγμα — είναι ό,τι θες να είναι
Το Lost Athens όμως έχει στηθεί έτσι, ώστε να μην είναι υποχρεωτικό να καθίσεις για "γεύμα". Μπορείς απλώς να κάτσεις για ένα spritz, ένα κρασί, και να πάρεις δυο πιάτα για τσιμπολόγημα. Το μαγαζί δεν σε περιορίζει.Η κάβα του περιλαμβάνει ετικέτες από μικρούς Έλληνες παραγωγούς, αλλά και μερικές έξυπνες επιλογές από το εξωτερικό — όλες διαλεγμένες για να δένουν με το φαγητό. Παράλληλα, υπάρχει και ξεχωριστή λίστα με signature spritzάκια — όχι εξεζητημένα, αλλά με έξυπνα twist και φαντασία.
Και επειδή πάντα η μουσική έχει τον ρόλο της, κάθε μέρα, ένας διαφορετικός DJ αναλαμβάνει το set — με επιλογές που φλερτάρουν με παλιά ελληνικά κομμάτια, αλλά σε πιο beat-αρισμένες εκδοχές. Αν καθίσεις μέχρι τις 11, θα δεις ότι το μαγαζί αλλάζει. Τα ποτά γίνονται πρωταγωνιστές και ο χώρος παίρνει τον αέρα ενός χαλαρού μπαρ. Κόσμος σηκώνεται από τα τραπέζια, κάποιοι χορεύουν, άλλοι απλώς συνεχίζουν την κουβέντα τους στο όρθιο.
Με λίγα λόγια, το Lost Athens δεν σε πιέζει να του δώσεις ρόλο: είναι εστιατόριο, είναι μπαρ, τι είναι; Σε αφήνει να το ορίσεις εσύ, ανάλογα με την ώρα, την παρέα, τη διάθεσή σου. Δεν προσπαθεί να σε κερδίσει — κι αυτό ακριβώς είναι που το κάνει να λειτουργεί. Μετά την αλλαγή σελίδας, παραμένει ένα από τα πιο ουσιαστικά μαγαζιά της Αθήνας. Ίσως τώρα, περισσότερο από ποτέ.
More Info:
Lost Athens
Αρχελάου 7, Παγκράτι
Για να το βρεις στον χάρτη, να κλείσεις τραπέζι ή να δεις όλο το μενού πάτα εδώ
