Το αγαπημένο ρεστοράν της καλλιεργημένης ελληνικής κουζίνας εντυπωσιάζει με τη δράση του και γιορτάζει τα 15α γενέθλιά του.
H «Καλλίστη» έχει παίξει πολύ ξεχωριστό και σημαντικό ρόλο στην ανανέωση της ελληνικής κουζίνας. Η ιστορία της ξεκινά το 1993, όταν ο αρχιτέκτονας Τίμος Πετρίδης έγραψε το φινάλε της προσωπικής του εμπλοκής στο σαντορινιό ρεστοράν «1800» και άνοιξε την «Καλλίστη» στο νεοκλασικό της Ασκληπιού. Μαζί του είχε τον Γιώργο Καλή και την πρώτη σεφ του μαγαζιού Νένα Ισμυρνόγλου. Η «Καλλίστη» έκανε αίσθηση δείχνοντας εξαρχής ότι επιμένει ελληνικά και δίνοντας στις γεύσεις, αλλά και στη γενικότερη ατμόσφαιρα και το σέρβις του μαγαζιού, τη σφραγίδα της καλλιέργειας και της ευγένειας. Με την κουζίνα της συνεργάστηκαν κατά καιρούς πολλοί γνωστοί σεφ, όπως οι Χρύσανθος Καραμολέγκος, Βαγγέλης Δρίσκας, Κωνσταντίνα Φάκλαρη, ενώ ο Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος ηγείται πετυχημένα τα τελευταία πέντε χρόνια.
Η «Καλλίστη» όμως πήρε πρωτοβουλίες που έγραψαν στην αθηναϊκή εστιατορική σκηνή. Ήταν, λ.χ., από τα πρώτα ρεστοράν που καθιέρωσαν το κρασί με το ποτήρι, πιστεύοντας στην αρμονία φαγητού και οίνου και διευκολύνοντάς την. Έγραψε με μια κίνηση αβροφροσύνης και σεβασμού προς τον πελάτη: δεν σε υποχρεώνει να χρεωθείς εμφιαλωμένο νερό, αλλά σου προσφέρει νερό του δικτύου, αφού όμως προηγουμένως το φιλτράρει με ειδικό μηχανισμό. Καθιέρωσε τα after theatre μενού, μια πρωτοβουλία που συνεχίζει μέχρι σήμερα. Και μέσα σ' ένα γενικότερο πολιτικό κλίμα ελληνοτουρκικής προσέγγισης, η «Καλλίστη» προσκάλεσε επί έξι συναπτά έτη (2000-6) τον διακεκριμένο σεφ Feridun Ugumu από την Πόλη και παρουσίασε την εκλεπτυσμένη μορφή της οθωμανικής κουζίνας. Το 2006 συνεργάστηκε στενά με το «Gourmet Club» διοργανώνοντας πληθώρα γαστρονομικών εκδηλώσεων, ενώ σήμερα σκέφτεται να προχωρήσει μόνη της σε παρόμοιες δραστηριότητες. Συνεργάζεται, δε, στενά με παραγωγούς και καταστήματα ελληνικών ντελικατέσεν για την οργάνωση θεματικών γευστικών βραδιών. Ουφ! Δεν ξεμπερδεύει κανείς εύκολα μ' ένα τόσο δραστήριο εστιατόριο, κι αν καταγράφουμε μερικές πλευρές της ιστορίας του ενόψει των 15ων γενεθλίων του είναι επειδή τις θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικές.
Στην «Καλλίστη» –ευτυχώς– δεν υπάρχει μόνο ιστορία, αλλά κι ένα εντόνως δημιουργικό παρόν. Ο Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος χειρίζεται με μαεστρία την ντομάτα στις σάλτσες του ραφινάροντας τη γεύση της και δίνοντάς της ταυτόχρονα ένταση. Το νιώθεις στα πράσινα (σπανάκι) σπιτικά ζυμαρικά Κρήτης που σερβίρονται πετυχημένα με χιώτικο τυρί μαστέλο και ήπιο λάδι μαστίχας. το νιώθεις όμως μεγαλειωδώς και σ' ένα εξαιρετικό al dente κριθαράκι με λαχανικά, μέντα και χοντροκομμένη μυζήθρα (3). Τον πουρέ μελιτζάνας μην τον προσπεράσετε με τίποτε. έχει καπνιστή ευγένεια που σε κάνει να κολλάς με την πάρτη του. Το πλιγούρι με πορτοκάλι, καρότο, δυόσμο και ρόδι που σερβίρεται κρύο, πάντως, παρά την αναμφισβήτητη γοητεία του, χρειάζεται λίγη δουλειά για να εντυπωσιάσει όσο και η περιγραφή του. Εντυπωσιακότατο όμως μέσα στην απλότητά του είναι το μπιφτέκι από βουβαλίσιο κρέας (2), με μια τόσο εκφραστική νοστιμιά που θέλεις να το τρως κάθε μέρα. Έχει για ανταγωνιστή του ένα σιγομαγειρεμένο τρυφερούδι, το κατσικάκι, που έρχεται στο πιάτο με πουρέ λουίζας.
Κλασικά και αγαπημένα το πολίτικο παγωτό με ανθόνερο και σος καραμέλας σε φωλιές κανταϊφιού, όπως και το παγωτό με χαλβά και ξερά σύκα. η καινούργια πανακότα (1) όμως που δοκίμασα, με γλυκό, καπνιστό άρωμα από τσάι του βουνού, λέει.
