Φαίνεται πως το Φάληρο εξελίσσεται σε επικράτεια του Ομίλου Βουλγαράκη, καθώς η γκάμα των εστιατορίων του στην περιοχή είναι μεγάλη και καλύπτει ποικίλα γευστικά γούστα. Το πιο καινούργιο τους είναι αυτό το σύγχρονης αντίληψης μεζεδοπωλείο, που παρότι έχει δεν έχει δυό βδομάδες λειτουργίας στην πιάτσα της Μεγάλου Αλεξάνδρου, γεμίζει ακόμα κι ένα δύσκολο βράδυ καθημερινής που απεργίες ταλαιπωρούν την πόλη. Η ατμόσφαιρα στον γωνιακό χώρο, που περιβάλλεται παντού από ανοιγόμενες τζαμαρίες, είναι ιδιαίτερα λιτή με απαλά χρώματα, ξύλο επιμελώς ατημέλητο, μίνιμαλ γυάλινα φωτιστικά σε διάφορα μεγέθη να χαρίζουν ζεστασιά αλλά και σκούρα τραπέζια σαν τσαχπίνικη αντίθεση.
Ο κατάλογος είναι, όπως θα περίμενε κανείς, πληθωρικός, και μου αρέσει που ο σεφ Τάσος Κεφαλάς δεν φοβήθηκε να βγει και εκτός πεπατημένης, ενθέτοντας μοντέρνες πινελιές πλάι στα κλασικά και αγαπημένα. Περιποιείται λοιπόν τον αφράτο ταραμά του με σταγόνες καπνιστού ελαιολάδου και τρίμμα αυγοτάραχου, στολίζει την μπρουσκέτα προζυμένιου ψωμιού με κομματάκια ροφού και πλούσια αθηναϊκή σαλάτα, βάζει ακόμα στο παιχνίδι της αρχής φέτες μοσχαρίσιας σπαλομίτας σε στιλ νουά, με αγγουράκι τουρσί, πιπεριές Φλωρίνης και κρέμα από πεκορίνο Αμφιλοχίας που χρειάζεται όμως να μειωθεί σε ποσότητα γιατί το συγκεκριμένο τυρί έχει πολύ έντονο χαρακτήρα.
Σας προτείνω ακόμα τη ρεβυθάδα-σκέτο λουκούμι με μελωμένα ρεβύθια, καπνιστά αρώματα από σύγκλινο και ωραίες οξύτητες πορτοκαλιού, όπως και το μαντί με τον αρωματικό κιμά να προβάλλει ευδιάκριτα τις χάρες του μέσα από το χειροποίητο ποντιακό ζυμαρικό που ψήνεται στον ξυλόφουρνο του εστιατορίου. Δεν είναι το μόνο, καθώς εκεί φουρνίζουν το δικό τους χειροποίητο ψωμί, το πεϊνιρλί με τη διάσημη συνταγή του "Μπάρμπα Λάζαρου", που επίσης ανήκει στον όμιλο, και αρκετά ακόμα πιάτα σαν το γιουβέτσι με χοιρινά μάγουλα και κρέμα από μανούρι. Αν προχωρήσετε ακόμα πιο βαθιά στα κυρίως, αξίζει να δοκιμάσετε το χουνκιάρ μπεγεντί για το τρυφερό του κρέας και την λιτά ατόφια καπνιστή μελιτζάνα που το συνοδεύει, όπως και το κρασάτο κοκοράκι με χειροποίητο χοντρό μακαρόνι που κουβαλά μαζί του τη ζεστασιά αλλά και τη νοστιμιά του κυριακάτικου τραπεζιού.
Για το τέλος, η κλασική πορτοκαλόπιτα είναι συμπαθητική, υπάρχει όμως και αλλιώτικος μπακλαβάς σε εκδοχή semifreddo που δυστυχώς στην περίπτωση μου δεν είχε παγώσει όσο έπρεπε. Η λίστα κρασιών, με μια γερή ποικιλία σε εμφιαλωμένα αποστάγματα αλλά και καλοδιαλεγμένες ετικέτες από τον ελληνικό αμπελώνα, φανερώνει τη γενικότερη φροντίδα που επιφυλάσσει το μαγαζί για τους επισκέπτες του.
