Αν όχι το καλύτερο πόστο για να απολαύσει κάποιος το μαγικό sunset της Καλντέρας, η βεράντα του "Mavro Santorini" δικαιούται σίγουρα μια θέση στα top 3 ηλιοβασιλέματα του νησιού των ηλιοβασιλεμάτων. Όμορφα πλασαρισμένη στα ψηλά του Ημεροβιγλίου, με 180ο θέα που οδηγεί το βλέμμα απ’ τα Φηρά στη Νέα Καμμένη κι από εκεί, με μια στάση στον εντυπωσιακό βράχο του Σκάρου, στη Θηρασιά και την αστραφτερή Οία, το μινιμαλιστικό σκηνικό του εστιατορίου του υπερπολυτελούς, suites – only ξενοδοχείου "Kivotos Santorini" μοιάζει με κατάστρωμα πλοίου που ξανοίγεται στο μαρμάρινο γαλάζιο του Αιγαίου και τον πυρωμένο ορίζοντα, βαμμένο στο χρώμα της φωτιάς που σκορπά στον ουρανό ο ήλιος. Σκηνικό με διάσταση σχεδόν μεταφυσική, όταν το ζήσεις μια φορά αντιλαμβάνεσαι γιατί έχει φήμη μυθική, το δε το μοναχικό, υπερυψωμένο τραπέζι στα μετόπισθεν της open air σάλας του "Mavro", που ίπταται πάνω από το splash pool, είναι ίσως το καλύτερο σημείο για να ρουφήξεις όλη αυτή την κοσμική ενέργεια, σα να κάθεσαι στα παρασκήνια, χαζεύοντας την εστιατορική χορογραφία να ξετυλίγεται για τα μάτια σου μόνο.
Δεν θα μπορούσε να έχει ζητήσει για καλύτερο σκηνικό να ξεδιπλώσει τις γεύσεις του ο σεφ Jean Charles Metayer, που επέστρεψε φέτος σε μια γνώριμη για τον ίδιο γειτονιά, αναλαμβάνοντας το μενού του "Mavro". Εδώ, με μια από τις πιο εμβληματικές εικόνες της Μεσογείο για κάδρο, μιξάρει τη γαλλική καταγωγή κι εκπαίδευσή του (ανδρώθηκε, άλλωστε, μαγειρικά, πλάι στον μαέστρο του ψαριού, Jacques Le Divellec), με την αγάπη του για τις θάλασσες τις Ευρώπης και ειδικότερα της Ελλάδας, την οποία έχει επιλέξει για θετή πατρίδα του εδώ και χρόνια. Έτσι, ελληνικές και ευρύτερα μεσογειακές πρώτες ύλες και γεύσεις βρίσκονται στην καρδιά των δυο μενού (a la carte, αλλά και degu 8 σταδίων στα 150€ / άτομο, αναδειγμένες μέσα από τις υψηλού επιπέδου τεχνικές που έχουν φέρει στον Γάλλο σεφ Χρυσούς Σκούφους σε εστιατόρια όπως το αθηναϊκό "Premiere" και το "Calypso" της Ελούντας παλιότερα, αλλά και Top Notch για το δικό του "Le Pavillion" του Χαλανδρίου πριν από μερικούς μήνες.
Μια μικρή γεύση της ευχέρειας του σεφ να "κουρδίζει" όμορφα φαινομενικά αταίριαστες εντάσεις παίρνουμε ήδη από το ταρτάρ τόνου με χαβιάρι σε καρδιά αγκινάρας, που πρωταγωνιστεί στα amuse bouche, ενώ με θαλασσινή δροσιά πλημμυρίζει το στόμα κάθε μπουκιά από την καβουροσαλάτα με καρπούζι, τζελ λουίζας και τραγανό μπριός. Η ζουμερή κι αφράτη καραβίδα παντρεύεται με πατέ από φουά γκρα για να φέρει στο πιάτο ένα απρόσμενο κοντράστ εντάσεων που, εκτός από τις εντυπώσεις, θα κέρδιζε και τα σημεία αν η ισορροπία στις ποσότητες ήταν λίγο πιο προσεγμένη (η ποσότητα του πατέ σήκωνε άλλη μία καραβίδα στο πιάτο), ενώ το μπαρμπούνι, που συνοδεύεται από κανελόνι γεμιστό με χταποδάκι ραγού, είναι αναμφίβολα σταρ του μενού, με τη σάλτσα από Πόρτο να δίνει βάθος, διάρκεια, και μια comfort μπαχαρένια αίσθηση στη μπουκιά, που δένει τα θαλασσινά στοιχεία αναδεικνύοντας τις ορυκτότητες της σάρκας τους, με τη δροσερή γλύκα του αρακά που τα συνοδεύει να δίνει φρεσκάδα στη μπουκιά ανεβάζοντας όλο το πιάτο.
Διαβάστε Επίσης
+ Οι καλά ισορροπημένες εντάσεις σε μη προφανείς συνδυασμούς δίνουν στο μενού έναν ευχάριστο, αλλά και εύστοχο τόνο απροσδόκητου.
- Βιαστικές απροσεξίες στην εκτέλεση (για παράδειγμα, το μπαρμπουνάκι μας είχε και κόκκαλο, και λέπι στο πιάτο) υποδαυλίζουν την όλη εμπειρία.
