Μαγική είναι η ατμόσφαιρα που επικρατεί στο μικρό πεζοδρόμιο του «Huaca», λίγο πιο πέρα από την ολοένα και πιο κοσμική πιάτσα της οδού Αναπαύσεως. Όσο κρατάει ο καιρός στεγνά τα βράδια μας, η μικρή al fresco γωνίτσα του ιαπωνοπερουβιανού spot που έχουν ανοίξει ο Ειρήνη Μπέκα και Παναγιώτης Λογοθέτης, για να φωλιάσει μέσα η αγάπη τους για τον nikkei εξωτισμό, έχει μια γλυκιά ισορροπία ζωηράδας κι ησυχίας. Όχι ότι η εσωτερική σάλα, με τη μακριά μπάρα μπρος στην ανοιχτή κουζίνα, και τον μετρημένο, κομψό ανατολίτικο διάκοσμο που καταλήγει στο neon μότο «Behave Yourself», δεν έχει τη δική της χάρη, όμως το έξω είναι πάντα αλλιώς. Εκεί, λίγα stools και μερικά χαμηλά τραπεζάκια είναι τα μόνα που χρειάζονται για να αποχαιρετήσεις τα γλυκά φθινοπωρινά απόβραδα, συνοδεία tiradito, ceviche, causas και sushi, που επιμελείται ο ταλαντούχος Δημήτρης Κότσαλης στην κουζίνα.
Το δροσερό κι αρωματικό guacamole, που με την ορεκτική του κάψα αγκαλιάζει υπέροχα την αλμυρή λιπαρότητα που φέρνουν οι συνοδευτικές λεπτεπίλεπτες πιτούλες, είναι το απαραίτητο ξεκίνημα για τις νοστιμιές του «Huaca». Η επιδεξιότητα του σεφ εκφράζεται στα ντελικάτα dumplings γαρίδας, που έρχονται αχνιστά και μυρωδάτα, άψογα και περίτεχνα διπλωμένα, προτού ξεδιπλώσουν στο στόμα τη στακάτη σάρκα και την αρωματική νοστιμάδα του θαλασσινού τους. Απ’ τα ωμοφαγικά φαβορί, αν και το ταρτάρ μπαρμπουνιού είναι μια δροσερή και μυρωδάτη λιχουδιά, έτσι που έρχεται αρωματισμένο με λάιμ και κόλιαντρο σε κρέμα τοπιναμπούρ, συνοδεία τραγανού φύλλου nori, την παράσταση εύκολα την κερδίζει το σεβίτσε λαβράκι με ντοματίνια, κρεμμύδι, λάιμ, αγγούρι, aji Amarillo και αβοκάντο, που κρύβει ερεθιστική κάψα στη ρουστίκ αυθεντικότητα του στησίματός του, αλλά και απολαυστική ισορροπία οξύτητας και φρουτένιας νοστιμάδας.
Στις τραγανές κι αφράτες causas (δοκιμάσαμε με nigiri σολομού, σχοινόπρασο, kosho sauce και μπρικ, αλλά και με ταρτάρ τόνου μαριναρισμένο με ponzu και yuzu), η ορεκτική πικάντικη ένταση του τόνου, η ζωηρή σάρκα του σολομού, αλλά και το εξαιρετικό πανάρισμα του πουρέ γράφτηκαν στα highlights της βραδιάς, παρά το ελαφρύ καπέλωμα των γευστικών εντάσεων των ψαριών απ’ την πατάτα. Δυστυχώς, δεν έγινε το ίδιο και με τα sushi rolls με tempura λευκού ψαριού, αβοκάντο και pico de gallo φράουλας, όπου η λιγωτική επίγευση του φρούτου δείχνει ότι το πιάτο θέλει δουλειά στις ισορροπίες του. Πάντως, οι λιχούδικες υφές και οι γεμάτες γεύσεις που έφερε στο τραπέζι η namelaka yuzu με σoς ανανά και παγωτό βανίλιας, έδωσε θεαματικό φινάλε στη βραδιά.
