Αν έπρεπε να διαλέξω το πιάτο που θα με έκανε να πηγαίνω ξανά και ξανά στο «Ψ…art», αυτό θα ήταν το μπαρμπούνι. Είναι γνωστή η παροιμία που λέει ότι «οι γάτες το ’χουν καημό που δεν τρώνε το κεφάλι του μπαρμπουνιού διότι το τρώνε οι άνθρωποι». Ε, λοιπόν, ο Αρτέμης Δαρζέντας τη μεταφράζει πολύ γαστριμαργικά και ασυνήθιστα. Ψήνει τα φιλέτα του ψαριού στη σχάρα και τα σερβίρει ζουμερά και πεντανόστιμα, με το κεφάλι, το ψαροκόκαλο και την ουρά, ανάμεσά τους, τηγανισμένα ολόκληρα, σαν τεμπούρα που τραγανίζει με τη σαν ιώδιο και σαφράν μαζί γεύση τους (οι Γιαπωνέζοι κάνουν τέτοια ωραία κόλπα, αλλά ο κ. Δαρζέντας μου είπε ότι το συνηθίζουν και στην Κάλυμνο).
Έχει μια αύρα αστικής αρχοντιάς το «Ψ…art», με ωραίο vintage μωσαϊκό πλακάκι και καρέκλες καφενείου σε βιενέζικο στιλ, αλλά με την ασπρόμαυρη γιγαντοφωτογραφία της Οίας να καλύπτει έναν ολόκληρο τοίχο η Σαντορίνη μπαίνει μέσα σου. Το μαγαζί έχει τους τακτικούς του πελάτες, που το τιμούν και τις καθημερινές και χάρη στις προσιτές του τιμές είναι ό,τι πρέπει για τους νεότερους. Αλλά έχει κι επιπλέον ένα ατού, τουλάχιστον για εμένα, που μου αρέσουν τα μαγαζιά στα οποία μπορείς να χαζεύεις τα τρένα να περνούν, όπως μέσα από την τζαμαρία του «Ψ…art».
Συνέχεια με τις γεύσεις, όπως ο πολύ νόστιμος «παστουρμάς» από το σχετικά άγνωστο μανάλι (δεν είναι άλλο από το μικρό μαγιάτικο), που η αλαβάστρινη χυμώδης σάρκα του μαρινάρεται με τσιμένι και άλλα μπαχαρικά, δημιουργώντας έναν πολύ ωραίο μεζέ για ούζο και τσίπουρο. Σε αυτό το γήπεδο βεβαίως παίζει πολύ δυνατά και το homemade καπνιστό σκουμπρί, με τον ορεκτικό καπνό να γράφει ερεθιστικά επάνω του, που σερβίρεται με μαριναρισμένο σε μπαχαρικά φρέσκο τραγανό κρεμμύδι.
Ωραίο το λαβράκι σεβίτσε σε ελληνική εκδοχή, αφού μέσα στο νοστιμότατο λεμονάτο ζουμάκι του κολυμπούν κρουστό αγγουράκι, φρέσκος κορίανδρος και ψητή πιπεριά. Στην μπαρμπουνο-μακαρονάδα τα al dente λινγκουίνι μαγειρεύονται στο φινάλε μαζί με την ελαφριά κόκκινη σάλτσα και τα φιλέτα του ψαριού, κερδίζοντας έτσι σε γεύση. Ο κατάλογος περιλαμβάνει ακόμη πολλά εδέσματα, από γαρίδες και καραβίδες μέχρι όστρακα, μαλάκια και, φυσικά, τα στάνταρ μικρά ψάρια, όπως και μια φάβα που την καλλιεργεί ο ιδιοκτήτης κι έχει γραμμένη γήινη γεύση. Σημειώστε, τέλος, ότι εδώ μπορείτε να πιείτε και τη σπάνια Σαντορίνη Δασκαλή.
