Πηγαίνω συχνά για να χαρώ τον πολυέλαιο με τα πολύχρωμα καφάσια μπίρας, να πατήσω το παμπάλαιο κεραμικό πλακάκι, να χαζέψω τη ρουστίκ δύναμη της τοιχογραφίας με τις ελιές...
Μου αρέσει πολύ το νέο πρόσωπο του «Ελλάς», του ιστορικού καφενείου (από το 1928) στο Παγκράτι. Πηγαίνω συχνά για να χαρώ τον πολυέλαιο με τα πολύχρωμα καφάσια μπίρας, να πατήσω το παμπάλαιο κεραμικό πλακάκι, να χαζέψω τη ρουστίκ δύναμη της τοιχογραφίας με τις ελιές. Ζηλεύω μόνο που δεν έχω πάει ακόμη με πολυάριθμη παρέα, για να καθίσουμε στο τραπέζι με τις ντοματί «αριθμημένες» καρέκλες. Το «Ελλάς» είναι πλέον ζυθοπωλείο, με καμιά 45αριά μπίρες – από ελληνικές μέχρι τις φοβερές Duvel και την Inedit, την μπίρα με την υπογραφή του Ferran Adria. Μου αρέσει η ντοματοσαλάτα εδώ, έχει γεύση και ουσία. Το χταπόδι είναι σέρτικα ψημένο και το γαρδουμπάκι τους δυνατό. Ξεχωρίζω τη βιολογική παντζαροσαλάτα με γιαούρτι, κουκουνάρι και σταφίδα αλλά και μια εξελιγμένη εκδοχή της θεσσαλονικιάς πάπρικας με ξινομυζήθρα. Τα κεφτεδάκια της Ρηνούλας, από κιμά Black Angus, έχουν ασυνήθιστη νοστιμιά. Πρώτης τάξεως μεζές είναι και τα αβγά μάτια, σε μια φωλιά από τραγανό πατατάκι και πικάντικο λουκάνικο τσορίθο γύρω τους. Επίσης, προτείνω να δοκιμάσετε παραπούλια σε ξινό φρικασέ με ψητό πλοκάμι χταποδιού ή βουβαλίσιο καβουρμά. τα πανσετάκια, πάλι, δεν ήταν ψημένα με προσοχή κι έτσι βάρυναν. Στα «πρέπει», τέλος, το ολόφρεσκο προφιτερόλ με πικρή σοκολάτα και η γλυκόξινη lemon pie με την «υγρή» μαρέγκα. (Πλατεία Πλαστήρα 8, 2107562565)
