Dali

Ένας νέος καλαίσθητος χώρος στο Χαλάνδρι, που με το μότο «ζωγραφίζοντας τη γεύση» ξεκινάει το πρωί με καφέ και πρωινό, συνεχίζει με pasta και risotto και σου μαθαίνει τι εστί… piadina.

Ζεστά πολυτελές είναι το περιβάλλον στη μόνη εναπομείνασα μονοκατοικία της Κηφισίας. Νεομπαρόκ πολυθρόνες με χρυσό φινίρισμα, κομψά ξύλινα έπιπλα, νοσταλγικές ταπετσαρίες, ένα αμπαζούρ-φιγουρίνι, ένας μαύρος καναπές με ντιζαϊνάτες καμπύλες κι ένα εκπληκτικό επιδαπέδιο… κηροπήγιο στήνουν ένα πολυτελές σκηνικό για όλες τις ώρες της ημέρας – από τον πρωινό σου cappuccino ή espresso (Attibassi), στη «νηνεμία» ενός σπιτιού θαρρείς, στο ρελαντί, αγνοώντας τα αυτοκίνητα που μαρσάρουν απέξω, μέχρι το μεσημεριανό ή την ώρα του δείπνου.

Το «Dali» έχει δύο βασικές γευστικές ιδιαιτερότητες.

Η μία έχει να κάνει με τον σεφ (που είναι ο Σταύρος Μίχας). Ο ρόλος του αποκτά και μία, ας την πούμε, «επικοινωνιακή» διάσταση: βγαίνει από την κουζίνα στη σάλα και προτείνει, τόσο στο κομμάτι του φαγητού όσο και σε εκείνο του κρασιού (η λίστα αυτή τη στιγμή αριθμεί λίγες επιλογές, αλλά επίκειται επέκτασή της). Γεγονός που σου δίνει την ευκαιρία να μάθεις τις εμπνεύσεις της ημέρας, οι οποίες αλλάζουν ανάλογα με το τι υπάρχει στην αγορά – όταν πήγα εγώ, είχαν βρει ωραία καβούρια. την προηγούμενη μυλοκόπι και κολοκτύπες. Η δεύτερη ιδιαιτερότητα είναι η piadina, αγαπημένο «λαϊκό» φαγητό στην Ιταλία. Είναι μια χειροποίητη ζύμη, στην οποία εδώ προστίθενται μυρωδικά ανάλογα με τη συνταγή –pesto βασιλικού και σκόρδο, κρόκος Κοζάνης ή λιαστή ντομάτα και καπνιστή πάπρικα–, ψήνεται σε καυτή πλάκα αποφεύγοντας τη λαδίλα και γεμίζεται με διάφορα υλικά. Αν θέλετε και τρίτο πόλο, ετοιμαστείτε για fondue – τυριού και κρέατος (!).

Ο άνθρωπος πίσω από το «Dali»

Ο Γιάννης Αδάμης είναι ένας επιχειρηματίας που έχει παίξει σε διαφορετικά ταμπλό (βλέπε «Beer Academy» και «Αρχαίων Γεύσεις»). Ίσως γιατί του αρέσει να βάζει στοιχήματα και να τα κερδίζει.

Πώς προέκυψε αυτό το νέο σας concept;

Οι ιδέες μού έρχονται έτσι, σαν φλας, πράγμα που συνέβη και με τα άλλα μαγαζιά. Τη συγκεκριμένη την καλλιεργούσα στο μυαλό μου από τότε που πρωτοέφαγα μια piadina στο Ρίμινι και κατάλαβα ότι θ’ αρέσει στους Έλληνες. Όταν προέκυψε ο χώρος, σε μια γνωστή για εμάς περιοχή (σ.σ. είναι ακριβώς δίπλα από το «Beer Academy»), προχωρήσαμε. Μαγαζιά για πρωινό ή δεκατιανό –το πιο υγιεινό γεύμα– δεν έχουν δυστυχώς καταξιωθεί στην Αθήνα: αυτό επιδιώκουμε. Στο «Dali» μπορεί κανείς να πιει τον καφέ του και να τσιμπήσει κάτι. Από κει και πέρα βέβαια, ο χώρος μεταμορφώνεται.

Η piadina, όμως, εδώ δεν είναι ακριβώς λαϊκό φαγητό – η πολυτέλεια του χώρου τη βγάζει από αυτό το πλαίσιο…

Δεν θέλω να μας περάσει κανείς για ακριβό μαγαζί. Αρκετά από τα υλικά που χρησιμοποιούμε είναι αποκλειστικές εισαγωγές από την Ιταλία. επιμένουμε στο ζήτημα «ποιότητα». Προφανώς, υπάρχει η περίπτωση κάποιος πελάτης, αν εν αγνοία του επιλέξει κάποιο πολύ ακριβό κρασί, να αιφνιδιαστεί από το λογαριασμό. Γι’ αυτό ο σεφ λειτουργεί και συμβουλευτικά. Εξάλλου, το «Dali» έχει πολλά μυστικά που δεν αναγράφονται στον κατάλογο.

Εκτός αυτού, όμως, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, η κουζίνα προσπαθεί να είναι ευέλικτη.

Αυτό είναι πολύ βασικό. Θέλουμε ο σεφ να λειτουργεί ως o προσωπικός μάγειρας κάθε τραπεζιού.

Πιάτα που δοκιμάσαμε

Piadina

Στην εκδοχή με εξαιρετική bresaola, ρόκα, λεπτοκομμένη ντομάτα, grana και μια ιδέα από τρούφα, καθόλου επιθετική, που αρωματίζει απαλά. Πολύ καλή, είτε για σνακ, είτε για light lunch, ακόμη και για ορεκτικό. Την τρως με το χέρι, αλά street food.

Risotto

Με bresaola, κρόκο Κοζάνης και σαφράν, σβησμένο σε κρασί Marsala. Δεν ήταν και τόσο πετυχημένο, το ρύζι (Vialone Nanno) παραήταν κρατσανιστό και το χύλωμα δεν τους είχε πετύχει ιδιαίτερα εκείνη τη μέρα. Απλώς

συμπαθητικό.

Fondue

Όπως δεν το έχετε ξαναδεί. Στο μείγμα τυριών (μοτσαρέλα, πεκορίνο, παρμεζάνα με pinot grigio, λίγο σκόρδο και χειροποίητο pesto βασιλικού) βουτάς… ζυμαρικά: τορτελίνι, στροτζαπρέτι, ραβιολίνι, ορεκιέτε.

Μους σοκολάτας

Αφράτη, από πικρή σοκολάτα guanaja με μαστίχα Χίου και επικάλυψη σοκολάτα Ivoire -για chocaholic. Δοκιμάστε αν την πετύχετε και την τερίνα αχλαδιού, ένα πολύ ανάλαφρο, μυρωδάτο, εξαιρετικά δροσερό γλυκό.