Είναι τα bars. Είναι και τα wine bars. Τα beer bars. Τα tapas bars. Τα pizza bars. Είναι και τα sushi bars. Ένα ρεύμα αφίξεων «άλλων» bars πλουτίζει το πεδίο, στήνοντας μια ευρύτερης λογικής «σκηνή» που υποστηρίζει ότι η μπάρα δεν είναι μόνο για ποτό. Χωράει και λίγο τσιμπολόγημα.
Εν αρχή ην το μπαρ. Το γνωστό. Εκεί που πήγαινες κι έπινες ένα ουίσκι. Ή μια βότκα-πορτοκάλι. Υπήρχε μια εποχή που ο καθένας είχε το ποτό του (ψυχογράφημα στο ποτήρι ένα πράγμα) και κατά πάσα πιθανότητα τη διάθεση να το επαναλαμβάνει εις το διηνεκές. Μετά ήρθε δυναμικά το cocktail bar με τα νέα υλικά και τον high tech εξοπλισμό του κι έστησε ένα νέο δημιουργικό τοπίο –ας το πούμε έτσι– υγρής γαστρονομίας. Με ευρεία παλέτα γεύσεων, πιο θεαματικό, με μπόλικο hype (που ακόμη κρατάει γερά), τράβηξε την προσοχή του κοινού, το οποίο γρήγορα κατάλαβε ότι δεν λέει να πας σε έναν mixologist και να ζητήσεις ένα Johnnie-Cola όταν μπορείς να δοκιμάσεις μια ζύθινη εκδοχή του Bloody Μary ή ένα κοκτέιλ με βότκα, ροζ γκρέιπφρουτ και… λεβάντα. Πάντως, όταν λες «και δεν πάμε σε ένα μπαρ», ό,τι κι αν γουστάρεις να πιεις αυτά τα δύο εννοείς: bars ή/και cocktail bars. Δηλαδή ποτό, μουσική και κοινωνικοποίηση. Ή μήπως όχι;
Αν κοιτάξεις αυτήν τη στιγμή γύρω σου, θα εντοπίσεις και μια σειρά από άλλα μπαρ, τα οποία επιδίδονται σε συνδυαστικές ασκήσεις βάζοντας το φαγητό στο παιχνίδι και σηματοδοτώντας μια νέα τάση που θολώνει λιγάκι τα όρια. Τα αυξανόμενα με ρυθμό-ρεκόρ wine bars, λόγου χάρη, τα tapas bars, τα pizza bars και πάει λέγοντας. και πίνοντας. και τρώγοντας λιγάκι. Το νέο bestseller είναι ένα something-bar στην άκρη του αλκοολούχου σύμπαντος. Δηλώνει μεν φρόνημα μπαρ, ανταλλάσσει όμως το σκληρό αλκοόλ με μια ενημερωμένη λίστα κρασιού ή μπίρας. Ή μοντάρει την κουλτούρα του ποτού με μια πίτσα με ιταλική salciccia, μια παρτίδα maki ή μια στραπατσάδα με λάδι τρούφας, πράγμα καθόλου κακό – αν προτιμάς ένα μπολ φιστίκια ή πατατάκια, πάω πάσο. Έχεις, λοιπόν, ένα νέο μοτίβο σχετικά οικονομικής –ή τέλος πάντων οικονομικά διαχειρίσιμης– εξόδου (η μόδα ακολουθεί τις ανάγκες, να μην ξεχνιόμαστε) που σταχυολογεί στοιχεία μπαρ κι εστιατορίου. Και πάει με όλα. Κολλάει μετά το γραφείο, μετά τη βόλτα, μετά το σινεμά, μεσοβδόμαδα, τα παρασκευοσάββατα. Με casual προφίλ συνήθως και χωρίς να προϋποτίθεται η κράτηση, αν και η… αυξανόμενη δημοτικότητα μπορεί να παρέμβει σε αυτό τις ώρες αιχμής, αυτά τα «άλλα» μπαρ έχουν τελευταία μια άνευ προηγουμένου κινητικότητα.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι σίγουρα τα wine bars. Κάποια στιγμή άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Πλέον, και μόνο στο κέντρο, μπορεί κάποιος να διαλέξει ανάμεσα στο «Oinoscent» (Βουλής 45-47, 2103229374) και το «By the Glass» στο Σύνταγμα (Στοά Ράλλη, 2103232560), το «Fabrica de Vino» στην Ομόνοια (Εμμ. Μπενάκη 3, 2103214148), το επίσης πολύ δημοφιλές «Wine Point» στην Ακρόπολη (Αθ. Διάκου & Πορινού 2, 2109227050), το «Tram Wine Station» στα Εξάρχεια (Μαυρομιχάλη 168, 2106459094) και το «Heteroclito» (Φωκίωνος 2 & Πετράκη 30, 2103239406) απέναντι από τη μητρόπολη. Δεν τα λες και λίγα. τα πετυχαίνω γεμάτα σχεδόν κάθε φορά που περνάω, ορισμένες φορές δε σε ασφυκτικό βαθμό.
Τα κολονάτα ποτήρια του κρασιού, ωστόσο, πάνε κι έρχονται κι εκτός downtown: πιο αποκεντρωμένα υπάρχουν το «Wine Gallery» στον Άλιμο (Λεωφ. Αλίμου 109, 2109959544), το εξειδικευμένο στο αφρώδες prosecco και τις βορειοϊταλικές γεύσεις «Ombra» στο Νέο Ψυχικό (Ολυμπιονικών 220 & Λυκούργου, 2106711320) και το «La Vie en Rose» στη Νέα Φιλαδέλφεια (Σάρδεων 11, 2102510511), ενώ πολύ πρόσφατα απέκτησαν wine bars το Χαλάνδρι, με το πολύ κομψό, καλλιτεχνόφιλο «Diwine» (Περικλέους 31, 2106891343), και το Μαρούσι, με το μοντέρνας αισθητικής «Βottega» (Φραγκοκλησιάς 3Α και Γρανικού, 2106100288). Το κοινό έχει πολλές ευκαιρίες να γνωρίσει το ελληνικό κρασί (κυριαρχεί συντριπτικά στις λίστες), είτε σε φιάλη είτε σε ποτήρι. ενίοτε και σε μισό ποτήρι των 75 ml, το οποίο ευνοεί τη δοκιμή. Είτε η συνοδεία είναι ποικιλίες τυριών και αλλαντικών, τάρτες, πίτες είτε διάφορα μεζεδάκια, είτε επιτρέπεται το κάπνισμα είτε όχι, η κατάσταση είναι αρκούντως μπαρίστικη, επικοινωνιακή, παρεΐστικη, με μουσικές από jazz, pop και rock μέχρι… παλιά λαϊκά. Και αν προτιμάει κάποιος μπίρα, υπάρχει και η προοπτική ενός beer bar. Το «Βarley Cargo» (Κολοκοτρώνη 6, 2103230445), με βιομηχανική αισθητική που διαφέρει από αυτήν μιας βαυαρέζικου τύπου μπιραρίας ή pub, είναι μπαρ. Η εκτενής ζυθο-λίστα συναντά τη νεανική κουλτούρα: τα τραπέζια στήνονται πάνω σε μπιρο-βάρελα και το soundtrack είναι ροκ σε σεβαστά ντεσιμπέλ.
Τα tapas bars, με τη χαλαρή αίσθηση της μπάρας που συναντάς στην Ιβηρική, αποτελούν ανάλογη περίπτωση, αν και αυτά που τιτλοφορούμε «tapas» στην Αθήνα δεν μιλάνε πάντα ισπανικά (ίσως το πιο σωστό είναι να τα πει κάποιος «μικρά πιατάκια»). Τέλος πάντων, για να μη θεωρητικολογώ, η κατάσταση έχει ως εξής: τα συμπαθητικά pintxos του «Jamon» έκαναν την αρχή στο Γκάζι (Ελασιδών 15 & Δεκελέων, 2103464120), για να βρεθούν στη συνέχεια και στη Γλυφάδα (Λαοδίκης 33-35, 2108946089), το «Cinco» στο Κολωνάκι (Σκουφά 52, 2103643603) εξέλιξε την ιδέα, βάζοντάς τη σε πιο γκουρμέ προδιαγραφές –βλ. πιπεριές με σοκολάτα Valrhona και τα λοιπά– κι έκανε μεγάλο hit προσθέτοντας στη «συνταγή» και κοκτέιλ, ενώ οι τελευταίες δύο αφίξεις σε αυτήν την κατηγορία –ταυτόχρονες, μέσα στις γιορτές– κινήθηκαν στον άξονα του κρασιού: στο «Harvest» στη συμβολή Αιόλου κι Ευριπίδου (2130252284) μπορείς, πίνοντας το κρασί σου σε μια μπάρα στρωμένη με ισπανικό πλακάκι, να τσιμπολογήσεις τορτίγια με αβγό ποσέ και μαύρη τρούφα και καραβιδάκια με σάλτσα pil pil, ενώ το «Para Siempre» στο Κολωνάκι (Χάρητος 43, 2107210155) προτείνει για συνοδεία από κεσαδίγιας και σιγοψημένα πανσετάκια με BBQ μέχρι μίνι κεμπάπ κοτόπουλου με απωανατολίτικο coleslow. Και το μπαρ του «Mono Restaurant» στην Πλάκα (Μπενιζέλου Παλαιολόγου 4Γ, Πλάκα, 2103226711), παράλληλα με το εστιατόριο, λειτουργεί πλέον στη λογική ενός wine bar με μικρά πιατάκια. Έχει δικό του μενού με μίνι νοστιμιές, όπως η ζεστή πατατοσαλάτα με καπνιστό λουκάνικο, τα στικ πολέντας με τσίλι ντιπ ή το τηγανητό taleggio με σος κόκκινων φρούτων.
Εκτός από τα πιατάκια, βέβαια, η μπάρα παίζει και με τα κομμάτια. εξ ου και μια άλλη συνήθης συμμαχία τελευταία είναι με την πίτσα. Τα pizza bars, όπως το «Μatilde», που εξακολουθεί να φλερτάρει με τα κοκτέιλ αν και στο νέο του πόστο στο Νέο Ψυχικό είναι σχεδόν τρατορία (Περικλέους 7, 2106716803), το «30 Something» στο Χαλάνδρι, το οποίο επίσης διαθέτει μια μικρή, αλλά ενδιαφέρουσα cocktail list (Πλ. Ηρώων 8, 2106899227), και το «Pizza Pizza Bar» στη Νέα Ερυθραία (Αναξαγόρα 26, Πλ. Πλαστήρα, 2106210319), όπου τρως μια «hot» πίτσα με πεπερόνι με υπόκρουση τζαζ.
Υπό μία έννοια και τα sushi bars την ίδια λογική έχουν υιοθετήσει, το τετ-α-τετ του ποτού με το φαγητό και τούμπαλιν, σερβίροντας κοκτέιλ με παρτίδες maki, nigiri και sashimi. αν και σε σχέση με τα προαναφερθέντα είναι ο… χάι γείτονας. Το «Matsuhisa Athens» (Απόλλωνος 40, Βουλιαγμένη, 2108960510), το «Oozora» (Αγ. Τρύφωνος & Ομήρου, Κηφισιά, 2108018516), το «Κiku» (Δημοκρίτου 12, 2103647033) και το «Freud Oriental» (Ξενοκράτους 21, 2107299595) στο Κολωνάκι αλλά και το πιο κλαμπίστικο της παρέας «Naito», house oriented μια και βρίσκεται εντός του «Venue» του Βασίλη Τσιλιχρήστου (Ανδρονίκου και Τζαφέρη 11, Ρουφ, 2103422606), προτείνουν μια μπαρίστικη εκδοχή της γιαπωνέζικης κουλτούρας, με τα κοκτέιλ να ρέουν άφθονα.
Κρίνοντας από το γεγονός ότι στην Αθήνα έχουμε πλέον ακόμη κι ένα… λουκουμά μπαρ, το «Μelouk» στο Χαλάνδρι (Κολοκοτρώνη 5, 2106824600), το οποίο είναι ομολογουμένως η πιο περίεργη περίπτωση –ένα μπαρ που σερβίρει κοκτέιλ, σερβίρει όμως και δεκάδες εκδοχές αλμυρών και γλυκών λουκουμάδων–, η μπάρα όχι μόνο συναινεί στο τσιμπολόγημα αλλά ευνοεί και το διαφορετικό. Και δείχνει κάτι: μια και αυτή η συνύπαρξη ποτού και γεύσης δεν φαίνεται να είναι καμιά βραχύβια τάση, υπάρχει χώρος να αναπτυχθούν και άλλα σενάρια. Ωραία θα ήταν, ας πούμε, να βλέπαμε στην Αθήνα ένα cheese bar (με σεβαστό τυρο-αρχείο) ή ένα salumi bar με αλλαντικά. Και τώρα που το σκέφτομαι αιτούμαι κι ένα dessert bar, με σοκολατένια tapas και γλυκά κρασιά. Άντε, πείτε κι εσείς…
