Το διάσημο bar-restaurant επανακάμπτει δυναμικά στην Αθήνα.
Ο «Alekos» είναι cult αξία στη νυχτερινή ζωή της Αθήνας. Μέσα στα χρόνια έχει επιβεβαιώσει ότι διαθέτει αυτό το κατιτίς, το κοκαλάκι της νυχτερίδας, που μας κάνει να πηγαίνουμε μετά χαράς στο πόστο του όταν ανοίγει. Εννοούμε, φυσικά, την ιστορική του έδρα στον Κάλαμο, όμως ο «Alekos» ξαναήρθε στην Αθήνα. Τον χάσαμε για μερικά χρόνια όταν έκλεισε το μαγαζί στη Μητροπόλεως, αλλά τώρα επανέκαμψε στην Κηφισιά, στο χώρο που στέγαζε παλιότερα το «Beau Brummel» και το «Pacific Monte Carlo».
Είναι άλλο πράγμα σε αυτόν τον όμορφο χώρο, με επίκεντρο το μπαρ στο ισόγειο.
Η περιμετρική γεωμετρική μπάρα είναι φτιαγμένη σε νεο-ρουστίκ στιλ από χοντρό –πολιτισμένα αγριωπό– κομμάτι ξύλου και απέναντί του είναι τοποθετημένα τα δερμάτινα σεπαρέ σε σχήμα πετάλου. Από πάνω της βαρύς πολυέλαιος και στους τοίχους παρόμοιες απλίκες. Η μουσική είναι πολύ ωραία και προκαλεί στον κόσμο ζωηρή και χαρούμενη διάθεση. Η εντυπωσιακή σκάλα οδηγεί στον επάνω χώρο, όπου στην επίσης ανοιχτόχρωμη σάλα σερβίρεται φαγητό. «Το βάλαμε επαναφέροντας το αρχικό concept του μαγαζιού στον Κάλαμο, διανθισμένη με πιο σύγχρονες προτάσεις, κάπως δοκιμαστικά, αλλά έχει μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο», μου λέει ο Σπύρος Πέππας, ιδιοκτήτης του «Alekos». Όντως, τα κρέατα στη σχάρα δεσπόζουν στο μικρό μενού. Αν κρίνω μάλιστα από την τρυφεράδα της σπαλομπριζόλας, τα πράγματα είναι ελκυστικά. Αλλά το επιβεβαιώνει και το γενναιόδωρο σερβίρισμα των νόστιμων χάμπουργκερ –είτε από γαλοπούλα είτε από μοσχάρι– σε ωραίο ψωμάκι και με φρέσκες τηγανητές πατάτες. Καλύτερο εξ όσων δοκίμασα, το σεβίτσε γαρίδας και μάνγκο με ρεβίθια και μυρωδικά: δροσερό, ζωηρό, ορεκτικό. Ωστόσο, εστιάζοντας στο τόσο ανταγωνιστικό είναι πλέον το γήπεδο του κρέατος, και με δεδομένη την καλή πηγή της πρώτης ύλης, ο «Alekos» πρέπει να δυναμώσει λίγο το concept του μενού του.
(+) Οι κατάλογοι με εξώφυλλα από παλιά LPs είναι collector’s item. (-) Το κριθαρότο ημέρας δεν είχε τσαγανό, ήταν παραβρασμένο.
