Ριζική αλλαγή στο βραβευμένο μπιζουδάκι του άλσους Ευαγγελισμού, καθώς ένα από τα διασημότερα ιταλικά ρεστοράν, η «Antica Osteria Del Ponte», βάζει τη σφραγίδα του στην κουζίνα του.
Με μια κίνηση ματ, το «Boschetto» κάνει τομή στην ιστορία του: η ανάληψη της ευθύνης και της επιμέλειας της κουζίνας του από τον Maurizio Santin, που μεταφέρει στην Αθήνα τη γαστρονομική τέχνη ενός από τα ιστορικότερα ιταλικά ristorante, της «Antica Osteria Del Ponte», μας δίνει την καλύτερη κουζίνα που έχουμε φάει ποτέ στα τραπέζια του. Παρεμπιπτόντως, με μικρές αλλαγές στο ντεκόρ του, το «Boschetto» –μολονότι διατηρεί την κλασικότροπη φινέτσα του– έχει ομορφύνει κι άλλο: οι απλίκες με τις fer forg^ βάσεις τους τονίζουν τη γεωμετρικότητα του χώρου, ενώ τα μεγάλα bonsai στα ανοίγματα και τα μικρότερα στα τραπέζια συνεχίζουν την αίσθηση άλσους μέσα στο ρεστοράν.
Τα τελευταία χρόνια η κουζίνα του «Boschetto» ήταν πολύ καλή μεν, αλλά χωρίς ξεκάθαρο στιλ. Τώρα όμως νιώθεις σαφώς την αλλαγή και την ηχώ της υψηλής ιταλικής γαστρονομίας τού σήμερα, η οποία είναι δεμένη με τις εποχικές πρώτες ύλες που τελειοποιούνται με σύγχρονες μαγειρικές τεχνικές. Να, όπως για παράδειγμα η ιταλιάνικη σκορδαλιά, η brandale, πουρές δηλαδή παστού μπακαλιάρου με κρέμα γλυκού σκόρδου, που είναι απλή μεν, αλλά με τόσο ζωντανή τη γεύση του ψαριού και τόσο εξαιρετική υφή. Το ριζότο, πάλι, είναι από τα καλύτερα στην Αθήνα, με βαθιά γλυκόπικρη νοστιμιά κόκκινου radichio και balsamico και αέρινη, πικάντικη γλύκα από γκοργκοντζόλα.
Στο μενού έχεις την ευκαιρία να δοκιμάσεις την τολμηρή λογική αποδόμησης κλασικών συνταγών, αλλά με ραφινάτο κλασικό τρόπο. Το πιεμοντέζικο ταρτάρ, λ.χ., σερβίρεται σε δύο κυλίνδρους κιμά, έναν με αβγό ορτυκιού κι έναν με wostershire sauce. η νοστιμιά και η ερεθιστική υφή του κομμένου στο χέρι με μαχαίρι κρέατος είναι εξαιρετικές. Η καρμπονάρα του Santin είναι ένα αποδομημένο γεωμετρικό χάρμα οφθαλμών και ουρανίσκου. η υπέροχη σάλτσα αβγό-καρμπονάρα βρίσκεται στον πάτο του πιάτου και πάνω της χτίζεται μια κόλουρη πυραμίδα από ριγκατόνι, πασπαλισμένη με τραγανισμένο μπέικον.
Ιστορικά πιάτα της «Antica Osteria Del Ponte» που δεν πρέπει να χάσετε με τίποτε είναι τα νιόκι μπακαλιάρου, των οποίων η υπέροχη μαστιχωτή υφή και η απαλή γεύση κοντράρονται όμορφα με μια πυκνή μεσογειακή σάλτσα θαλασσινών, αλλά και τα ψάρια και θαλασσινά «all’ acqua pazza»: έρχονται κλεισμένα σε γυάλινο σκεύος και καθώς ανοίγει μπροστά σου, σε χτυπάει ένα πυκνό θαλασσινό άρωμα κι απολαμβάνεις το χυλωμένο, εξαιρετικό ζωμό τους.
Τα καλύτερα πιάτα που δοκίμασα, πάντως, ήταν το μπούτι πάπιας με το γοητευτικό καραμέλωμα, γεμιστό με μήλα και λάχανο, και το εξίσου απολαυστικό αέρινο πιτσούνι με πρωτότυπη σάλτσα από Campari δίπλα σε σοκολάτα και πουρέ κάστανου – ναι, αυτά τα δύο είναι σπεσιαλιτέ για δύο αστέρια Michelin.
Ο executive chef Enzo di Pasquale κάνει πολύ καλή δουλειά. Το ίδιο και η Tiziana Cutrupi, που ασχολείται αποκλειστικά με τα γλυκά του δασκάλου της. Tρώγοντας το αποδομημένο τιραμισού Santin, σκέφτομαι βαθιά ευγένεια και πλούτο. Το ίδιο και για την τριεπίπεδη, σε ποτήρι του Martini crema cotta με κάρδαμο, ganache σοκολάτας και αφρό καπουτσίνο.
