Κλασικό στέκι ιχθυοφαγίας στην Καλλιθέα, με ψήστη μάστορα.
Ο μεγάλος χώρος κρατά τις διακοσμητικές παραδόσεις μιας κλασικής ψαροταβέρνας με καραβάκια, πυροφάνια, παραγάδια και συμπληρώνει με δόσεις της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου – τουτέστιν ασπρόμαυρη Καρέζη, Βουγιουκλάκη, Αυλωνίτη, Βασιλειάδου και ούτω καθεξής. Αφού χαζέψετε τα ενσταντανέ, το σίγουρο είναι ότι το μόνο που δεν θα πείτε είναι «όχι άλλο κάρβουνο», γιατί εδώ τα ψητά καλούδια της θαλάσσης είναι ατού. Αναμεταδίδω. Δοκίμασα ωραιότατη «παντρεμένη» σαρδέλα που ψήνεται ανοιχτή (εξαιρετικός μεζές για το πρώτο τσιπουράκι), λιτά αχνιστά μύδια με λίγο λεμονάκι, μαστιχωτό χταπόδι στη σχάρα και ψητές γαρίδες που δεν παραψήνονται και παραμένουν ζουμερές. Τα μύδια σαγανάκι ήταν αρκετά ικανοποιητικά, ενώ οι κολοκυθοκεφτέδες ήταν απλώς συμπαθητικοί. Παίζουν, πάντως, εκτός των πιο ευμεγέθων ψαριών, και αστακομακαρονάδα, και κρεατικά – για εκείνους τους ακατανόητους και αμετανόητους που δεν αποχωρίζονται την πρωτεΐνη. Στο τέλος, αφού σας φέρουν την αχνιστή πετσετούλα σας, σας περιμένουν λουκουμάδες, χαλβάς σιμιγδαλένιος και γιαούρτι με μέλι, για να γλυκαθείτε.
