Μεγάλη κουβέντα. Αυτή η παροιμία στάζει λαϊκή σοφία, έτσι όπως το «κάθε πράμα στον καιρό του» επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά όταν δοκιμάζεις ξενέρωτες γεύσεις εκτός εποχής. Κανένας κανόνας όμως δεν θα ήταν κανόνας αν δεν είχε μια σοβαρή εξαίρεση: εν προκειμένω νιώθω την υποχρέωση να υποκλιθώ μπροστά στη μαγκιά αυτών που τολμούν να προτείνουν εξαιρετική χωριάτικη σαλάτα μέσα στο καταχείμωνο. Προσωπικώς είμαι πολύ επιλεκτικός και την αποφεύγω αυτή την εποχή. όταν όμως προπαραμονή πρωτοχρονιάτικου ρεβεγιόν λιαζόμουνα στο τραπέζι της «Μαργαρώς» στον Πειραιά, έμεινα με το στόμα ανοιχτό μπροστά στη γευστική ένταση της ντομάτας τους: ήταν καλοκαιρινή, ώριμη, ζουμερή, σένια. «Μια σαλάτα έχουμε ανάμεσα σ' άλλα δυο πράγματα», μου είπαν, «αν δεν ήταν της προκοπής, θα το κλείναμε το μαγαζί». Το βράδυ της επομένης βρέθηκα στην ατμοσφαιρική «Ταβέρνα του Ψυρρή». και πάλι αξιοπρεπέστατη η χωριάτική τους. Και στο «Milos» οι ντομάτες «λένε» ακόμη και το Δεκέμβρη. Την πιο αυστηρή προσοχή όμως τη βαράω σε μια εξαιρετική ταβέρνα στο λιμάνι του Κατάκολου. εκεί έχουν κάτι χειμωνιάτικες ντομάτες απ' τη Μανωλάδα που δύσκολα μπορείς να βρεις αντίστοιχές τους ακόμα και το κατακαλόκαιρο. Χρειάζεται μαγκιά για να περπατάς στα δύσκολα μονοπάτια των εξαιρέσεων. δεν είναι για τον καθένα. Αν δεν μπορείς να βρεις λοιπόν αστέρια εκτός εποχής, πρέπει να επινοείς άλλα κόλπα για να σερβίρεις λ.χ. μια χωριάτικη με το κούτελο καθαρό. Το νερό της ντομάτας, εν προκειμένω, ή μια ντομάτα ψητή ανανεώνουν τη χωριάτικη και την κάνουν να μην ντρέπεται τη θερινή αδελφή της.
