Φάβα, αβγά σαγανάκι, σουτζουκάκια και ποτήρια που αδειάζουν και ξαναγεμίζουν χωρίς να το καταλάβεις σε ένα στέκι απλό, ζεστό και νόστιμο.
Στα πιο ήσυχα Κάτω Πετράλωνα, στο χώρο όπου βρισκόταν παλιότερα το «Μονοπώλειο», αποφάσισαν να κάνουν πριν από λίγο καιρό τη μεζεδο-«Βόλτα» τους ο Ξενοφώντας, που θα τον δείτε στη σάλα, και η Ελισάβετ, που μπορεί και να μην τη δείτε γιατί έχει αναλάβει την κουζίνα, αλλά είναι εξίσου γλυκιά κι ευγενική. Είναι ένα απλό, ζεστό, ανθρώπινο στέκι, με τα χαρούμενα χρώματα, τα πουά και τα καρό του, παλιά τυπογραφικά στοιχεία να… παίζουν σκραμπλ στα ράφια και μια συνταγή της κυρίας Αγγελικής, που μαγείρευε χρόνια στο μαγαζί, γραμμένη στην καθαρεύουσα, για σούπα φασιανού(!) –τους την έδωσε μαζί με τη σκυτάλη– σε περίοπτη θέση στη σάλα. Λίγα πράγματα έχει ο κατάλογος, αλλά φροντισμένα. Μετά το ελιόψωμο με μπίρα, που το φτιάχνουν μόνοι τους, με ντιπ γιαουρτιού με πάπρικα και κάρδαμο για καλωσόρισμα, ήρθε χοντρόκοκκη φάβα Φενεού με μπόλικο ψιλοκομμένο κρεμμύδι και λίγη κάπαρη, που δεν κάνει τσιγκουνιές και στο λάδι, σπετζοφάι γλυκοπικάντικο σε πήλινο που σε καλεί να βουτήξεις το ψωμάκι σου στη σάλτσα του, πατάτες σε κυβάκια με σκόρδο και φασκόμηλο, αλλά και αβγά μάτια που «μπλέκονται» σε ένα μεγάλο σαγάνι μέσα σε σάλτσα ντομάτας με μπούκοβο και πιπεριά. Στην τάρτα με κοτόπουλο, κολοκυθάκι και καρότο η ζύμη ήθελε παραπάνω ψήσιμο, και το συνοδευτικό ρύζι στα σουτζουκάκια με κόκκινη σάλτσα (ελαφροκαμωμένα, νόστιμα, με σπιτική αίσθηση) λίγο αφράτεμα, αλλά το φαγητό έχει τη φροντίδα του, ενώ και τα γλυκά τους είναι επίσης ευχάριστα: η μους χαλβά και η σπιρτόζικη λεμονόπιτα μου άρεσαν εξίσου.
