Παλιομοδίτικο ουζερί εν μέσω αστικής θαλάσσης, με φρεσκαδούρα στη βιτρίνα και καραφάκια στο… repeat. Όλα αυτά σε ένα μικρό πεζόδρομο κάθετο στην πλατεία Βικτωρίας.
Έχω πάει αρκετές φορές στο «Ουζερί του Λάκη» του Γιώργου Λάμπρου στην πλατεία Βικτωρίας. Ξέρω ότι δεν ταιριάζει σ’ όλους, αλλά προσωπικά θα δηλώσω φαν. Κάτω από κλασικά μπαλκόνια και παντζούρια του αθηναϊκού κέντρου σε περιμένει με τη ρετρό ταμπέλα του, και πιο μέσα –μικρό είναι– με ναυτικούς κόμπους, προπέλες, κοχύλια, γυάλινα φωτιστικά-καράβια κι ένα wall of fame διάστικτο από κάθε λογής επαινετικά γευσι-δημοσιεύματα. Ουζερί-κουτούκι με ανσάμπλ άλλης εποχής, προ νεο-παραδοσιακής επέλασης, επιμένει, κρατάει, με την περιοχή να έχει περάσει διάφορες (ενίοτε και ζόρικες) φάσεις από το 1984 που άνοιξε.
Μπορείς, αν θες, να το θεωρήσεις ατραξιόν για την καλτ αρχειοθήκη σου. Είναι περίπτωση όμως. Κάθε φορά που πηγαίνεις λες ότι θέλει ανανέωση και κάθε φορά ξαναπηγαίνεις για να το ξαναπείς. Ξεκινάς από τη βιτρίνα με τα ψάρια και τα θαλασσινά, που τη βλέπεις με το που μπαίνεις δεξιά, και που ανάλογα με την ημέρα θα τη βρεις περισσότερο ή λιγότερο φορτωμένη (αναλόγως καιρού και ψαριάς) και συνεχίζεις τρωγοπίνοντας και κουβεντιάζοντας έχοντας στα αυτιά σου από Μπέλλου, Ζαμπέτα και Μπιθικώτση μέχρι Μπάση. Κλάσικ. Τίμιο. Και υπό μία έννοια θεραπευτικό.
Στην «καδραρισμένη» με ούζα και τσίπουρα κουζίνα, η Άννα Πασσά τηγανίζει μαστόρικα, ψήνει και μαγειρεύει και κλασικά της ελληνικής ψαροφαγίας και μερικά πράγματα που δεν έχεις ξαναφάει, ορίτζιναλ, δικά τους, που φροντίζουν να τα ανανεώνουν συχνά. Την αλμυρή φέτα την κοντράρουν με γλυκοπικάντικη μαρμελάδα ντομάτας, φτιάχνουν νόστιμες γαρίδες σαγανάκι, έναν κολιό που έρχεται παρέα με γλυκοπικάντικη λαδερή μελιτζάνα με κρεμμύδια καραμελωμένα κι ελάχιστη ντομάτα, πολύ γλυκοφάγωτη (τύφλα να ’χει η γιαπωνέζικη nasu miso), κι ένα ντελικάτο σαλάχι αχνιστό, που σε παιδεύει λίγο με τα κόκαλα αλλά αξίζει τον κόπο.
Ελπίδος 16 (πεζόδρομος), πλ. Βικτωρίας, 2108213776.
ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΤΑ
Μακαρόνια με σουπιά
Ή, για την ακρίβεια, μαύρα μακαρόνια με σουπιά, που μαγειρεύονται με το μελάνι της, νοστιμίζουν και… γκριζάρουν. Κι αυτά είναι από τα καινούργια τους, ωραία βρασμένα κι ελαφριά. Είναι και νηστίσιμα.
Λαζάνια με ρέγκα
Ωραία βρασμένα τα ζυμαρικά, τόσο όσο να κρατάνε λίγο στο δόντι, μπλεγμένα με σπασμένα αμύγδαλα, κρατσανιστό ροζ πιπέρι και κομμάτια ρέγκας σε ένα πιάτο με πολύ έντονα καπνιστή αίσθηση – ίσως θέλει και λίγη οξύτητα για να ισορροπήσει.
Θαλασσινός μουσακάς
Έρχεται κλεισμένος μέσα σε φωλιά ζύμης, έχει στρώσεις μελιτζάνας και πατάτας, ποτισμένες από τη σάλτσα ντομάτας με λίγο (τόσο όσο) σκόρδο κι από πάνω τους σαρδέλα τηγανητή. Δουλεύει ωραία ο συνδυασμός.
