Το έκτο πάτωμα

Νοσταλγική διάθεση, ωραία μουσική και τραγούδια και κάποιες συγκινητκές ερμηνείες και στιγμές χαρακτηρίζουν την παράσταση, μιας κωμωδίας όμως που δεν αντέχει στο χρόνο, ούτε δικαιώνεται από τη σκηνοθετική προσέγγιση.

Ορφανά

Ένα από τα ωραιότερα έργα της σύγχρονης βρετανικής δραματουργίας, που μιλάει για το σπόρο της βίας που καλλιεργούν ο ρατσισμός, η ξενοφοβία και η κοινωνική απομόνωση, ανεβαίνει σε μια φιλότιμη αλλά μάλλον αμήχανη, ερμηνευτικά, παράσταση.

Μπλε καστόρινα παπούτσια

Ο Θανάσης Σκρουμπέλος στήνει μια ιδιότυπη τοιχογραφία των ελληνικών 60s, φέρνοντας στο προσκήνιο τα πρόσωπα ενός περιθωριακού κέντρου τραβεστί του Μεταξουργείου και οι 4Frontal δημιουργούν μια πηγαία, ζωηρή παράσταση, αντάξια του συγγραφικού σύμπαντος.

Ένα σπίτι φωτεινό σαν μέρα

Το έργο του Αμερικανού συγγραφέα χρησιμοποιεί τα ιστορικά γεγονότα –την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία– για να μιλήσει για κάθε εποχή, θέτοντας το ζήτημα της ατομικής στάσης και ευθύνης μέσα στην Ιστορία. Παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε ένα καλοπαιγμένο και καλαίσθητο, αν και συγκρατημένο, ανέβασμα.

Σίρλεϊ

Μιάμιση ώρα ψυχαγωγίας προσφέρει η παράσταση που με θέρμη σκηνοθετεί ο Βασίλης Μαυρογεωργίου και ερμηνεύει η Ελένη Ουζουνίδου, στο μπριόζικο –αλλά και κάπως παρωχημένο- έργο του Ουίλι Ράσελ.

Μακριά από παιδιά

Το νέο έργο του ταλαντούχου συγγραφέα που μιλάει για την αδυναμία ενηλικίωσης και τα παιδικά απωθημένα που κουβαλούν οι ενήλικοι, παρουσιάζεται σε ένα ζωηρό, αλλά και υπερβολικό σε εντάσεις ανέβασμα.

Το τραγούδι της Φλέρυς

Ο πεζογράφος Δημήτρης Οικονόμου υπογράφει το πρώτο του θεατρικό έργο, εμπνευσμένος από την προσωπικότητα της Φλέρυς Νταντωνάκη, και παραδίδει ένα ωραίο, μεστό και ρέον κείμενο, που υπηρετείται με ευαισθησία και συγκίνηση, αν και χωρίς εκπλήξεις, από την Ελένη Κοκκίδου.

Έγκλημα και τιμωρία: Αθήνα

Το μυθιστόρημα του Ντοστογιέφσκι μεταφέρεται στην Αθήνα του σήμερα, σε μια παράσταση που ακολουθεί, μάλλον άνισα αυτήν τη φορά, τη σκηνοθετική ταυτότητα του Βασίλη Μπισμπίκη για έναν ωμό, underground ρεαλισμό.

Την Τρίτη στο σούπερ μάρκετ

Ο Φαίδων Καστρής σκηνοθετεί και ερμηνεύει συγκινητικά το μονολογικό έργο του Εμανουέλ Νταρλέ, που εστιάζει στη σχέση μιας τρανς γυναίκας με τον πατέρα της.

Ο παγοπώλης έρχεται

Το σπανίως παιζόμενο έργο του Αμερικανού δραματουργού θέτει δραματουργικές προκλήσεις και δυσκολίες που αντιμετωπίζονται ικανοποιητικά στη γοητευτική και ατμοσφαιρική ανάγνωση του Ακύλλα Καραζήση.

Η ράβδος

Η βία, ο αυταρχισμός και οι σχέσεις εξουσίας βρίσκονται στο επίκεντρο του βρετανικού έργου, το οποίο συστήνει στους Έλληνες θεατές μια παράσταση που ανοίγει συζητήσεις, αλλά υστερεί σε σκηνική θερμοκρασία.

Η άκρα ταπείνωση

Το μυθιστόρημα που αιχμαλωτίζει στις σελίδες του τη σύγχρονη πολιτική Ιστορία ανεβαίνει σε μια γοητευτική αλλά ανολοκλήρωτη πρόταση, που επιχειρεί να στοχαστεί πάνω στο παρόν και το μέλλον της Ελλάδας της κρίσης.

Κάποιος να με προσέχει

Ένα φωτεινό έργο μέσα από μία ζοφερή συνθήκη δημιουργεί ο Φρανκ Μακ Γκίνες, εμπνευσμένος από πραγματικό γεγονός, και η Αθανασία Καραγιαννοπούλου του επιφυλάσσει μια ωραία μεταχείριση, που αναδεικνύει τη δυναμική του.

Dogville

Φιλότιμη αλλά τελικά αδύναμη απόδοση της συνταρακτικής ταινίας του Δανού κινηματογραφιστή, που αποτελεί ένα σοκαριστικό έργο-σπουδή πάνω στην ανθρώπινη φύση και τη φύση του "κακού".

Ρέκβιεμ

Η τελευταία παράσταση του σκηνοθέτη-auter εμπνέεται από το φαινόμενο των γυναικοκτονιών και το μετουσιώνει σε έργο τέχνης, απόλυτα ενταγμένο στο είδος του θεάτρου που υπηρετεί – ερμηνεύουν σπουδαία η Σοφία Χιλλ και η Αγλαΐα Παππά.

Η παρεξήγηση

Ο Καμί καταθέτει ένα σχόλιο για τη μοίρα, το χρόνο και το ασύμπτωτο των επιθυμιών και ο Γιάννης Χουβαρδάς το μεταφέρει σε μια παράσταση εξαιρετικής ατμόσφαιρας κι αισθητικής, αν και με άνισες ερμηνείες.

Φιλιά, Όσκαρ...

Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης στο ρόλο ενός δεκάχρονου αγοριού που νοσεί από καρκίνο, μέσα σε δώδεκα μέρες, κάνει ένα ταξίδι αυτογνωσίας σε μια παράσταση που έχει χιούμορ και διάχυτη παιδικότητα.

Πεταλούδες στο στομάχι

Ερωτική και ηλεκτρισμένη περφόρμανς που μιλάει για το καλύτερο παραισθησιογόνο ναρκωτικό, τον έρωτα. Ενώ, όμως, ατμόσφαιρα και ερμηνείες ανεβάζουν ψηλά την επιδραστικότητά της, ζημιώνεται από την αδύναμη δραματουργία.

Η άνοδος του Αρτούρο Ούι

Ο Άρης Μπινιάρης υπογράφει μια παράσταση ολοκληρωμένης αισθητικής, μια πρόταση πάνω στο αλληγορικό για την άνοδο του ναζισμού έργο, αποδεικνύοντας ότι (και) αυτή του η επιλογή δεν προέκυψε τυχαία.

Άκρως συμπαντικό

Το χρονικό των σχέσεων ανάμεσα σε ανθρώπους που μοιάζουν εγκλωβισμένοι σ’ έναν ιστό παθών και αδυναμιών παρουσιάζεται σε μια σκηνοθεσία που αφηγείται με σαφήνεια αλλά λιγότερο συναίσθημα την ιστορία.

Άνδρες με τα όλα τους

Υπάρχουν στιγμές που οι δυσκολίες μπορεί να σε οδηγήσουν είτε στην απελπισία είτε στην ανατροπή του κατεστημένου και τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων. Το δεύτερο συμβαίνει στη feelgood και γεμάτη ενέργεια κωμωδία "Άντρες με τα όλα τους".

Ελευθερία στη Βρέμη

Μονότονη και ίσως επιδερμική παρουσίαση ενός έργου που, βασισμένο σε αληθινή ιστορία, θέτει το ζήτημα της γυναικείας αυτοδιάθεσης ενάντια στις πατριαρχικές νόρμες.

Ανεμοδαρμένα ύψη

Φιλότιμη και με κάποια ωραία στοιχεία απόπειρα μεταφοράς στο σανίδι του κλασικού λογοτεχνικού έργου, που όμως υπολείπεται αρκετά σε δύναμη και δραματική πειθώ, ίσως και εξαιτίας της αποτυχημένης πρωταγωνιστικής διανομής.

Ο αμπιγιέρ

Το πολυπαιγμένο και αγαπημένο έργο, που αποτίνει με τον δικό του τρόπο φόρο τιμής στο θέατρο και τους ανθρώπους του, ανεβαίνει σε μία φροντισμένη και ζεστή, αλλά χωρίς κλιμακώσεις, παράσταση.