ΠΛΥΦΑ

Ο κύριος Οικονομίδης

Ο Λεωνίδας Οικονομίδης γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 σε κάποια παραθαλάσσια κωμόπολη της Πελοποννήσου. Ο Λεωνίδας γεννιέται στην σκηνή από τους ηθοποιούς. Αγαπάει την pop μουσική, τη θάλασσα και θέλει να γίνει αθλητής κολύμβησης. Κάποια στιγμή χρειάζεται λεφτά. Θα τα αναζητήσει σε διαφόρων ειδών πιστωτικά ιδρύματα. Για εγγύηση αν δεν μπορέσει να πληρώσει το χρέος του, θα του ζητηθεί κάτι πολύτιμο. Το μπλε τετράδιο. Το μπλε τετράδιο είναι το βασικότερο αντικείμενο μνήμης του, καθώς εκεί γράφει από μικρός για ό,τι τον συγκινεί και δε θέλει να χαθεί στη λήθη. Το έργο αντλεί κυρίως τις αναφορές του από την γενιά των Millennials. Είναι η γενιά που σπούδασε και άρχισε να αναζητά δουλειά τα χρόνια της κρίσης. H αγωνία της φυγής από το πατρικό σπίτι, η οικονομική εξάρτηση και οι γονεϊκές/κοινωνικές προβολές σχετικά με το επάγγελμα και την προσωπική ζωή την καθορίζουν σήμερα σημαντικά. Η παράσταση παρουσιάστηκε στο πλαίσιο των Πτυχιακών Εξετάσεων του τμήματος Σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου.

Παραστάσεις: Δευτ., Τρ. 9.15 μ.μ. Τιμές: € 13, 10.

Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας

Η ομάδα, μετά από τη «Φαλακρή τραγουδίστρια» του Ευγένιου Ιονέσκο στο House οf Smiths, επεκτείνει την έρευνα της πάνω στα κλασικά έργα ασχολούμενη με Σαίξπηρ. Σε αυτό το έργο του, ο πραγματικός κόσμος της Αθήνας συμπλέει με τον ονειρικό κόσμο του δάσους και ο ορατός κόσμος των νέων ανθρώπων -που ο έρωτας γεμίζει όλη την ύπαρξη τους- με τον αόρατο κόσμο των πνευμάτων και των ξωτικών. Γραμμένο μεταξύ 1595 και 1596, πρόκειται ίσως για την πιο σπουδαία κωμωδία του σύγχρονου θεάτρου, ενώ παράλληλα είναι το έργο του Σαίξπηρ που έχει παιχτεί τις περισσότερες φορές. Το μεγαλειώδες και ευφρόσυνο ονειρόδραμα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ φέρνει αντιμέτωπο τον θεατή με το ζήτημα της πίστης στο αδύνατο, τα μουσικά ηχοτοπία της φύσης, τον ονειρικό κόσμο της καθημερινής ζωής και την ποίηση που γεμίζει έρωτα τη ζωή ανθρώπων.

Παραστάσεις: Παρ., Σάβ. 9 μ.μ., Κυρ. 7 μ.μ. Τιμές: € 12, 10. Πληροφορίες: 6948199103.

Το φαγητό

Το φαγητό στο θέατρο συνήθως δεν επιτρέπεται. Πέρα από την καθαρά βιολογική, όμως, η ανθρώπινη ανάγκη για τροφή αποκαλύπτει και παραπέμπει σε περισσότερες από μία μορφές πείνας. Πρόκειται για ένα δυνατό και ιδιότυπο κείμενο της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας που αποτελεί έναν ανοιχτό διάλογο για το τι ορίζουμε ως φαγητό. «Το φαγητό είναι το αθώο θύμα μας και πρέπει να του το αναγνωρίσουμε αυτό». Ένας θάνατος, η κατάφαση απέναντι στη ζωή. Πώς αντιλαμβανόμαστε τούτη την απώλεια και πόσο βίαιη μπορεί να γίνει άραγε η στιγμή της ενηλικίωσης του καθενός μας; Τι χρειάστηκε να θυσιάσουμε και τι να υποκαταστήσουμε; Η ανθρωποφαγία του εαυτού. Οι προβολές, τα σύμβολα και πώς καταχρηστικά καταπίνουμε όλα εκείνα που νιώθουμε για να επιβιώσουμε, να χορτάσουμε. Δυο παράλληλες κι εντελώς διαφορετικές μαρτυρίες που ενώ εκ’ πρώτης δε συγκλίνουν συνθέτουν ένα μοτίβο για το πώς ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζει μια τραυματική εμπειρία.

Παραστάσεις: Τρ. 23, 30/4, 9.15 μ.μ. Τιμές: € 15, 10.