Στην τρίτη σόλο δουλειά της, η καλλιτέχνιδα αποδεικνύει πως ένα από τα μεγάλα της ατού είναι η αλληλεπίδραση με το κοινό, όπως και το απολαυστικό κείμενό της όπου μεταφέρει τους μικρούς και μεγάλους παραλογισμούς της ζωής (της).
Τη ζωή σε έναν μελλοντικό δυστοπικό κόσμο φαντάζεται στο δεύτερο θεατρικό του έργο ο ταλαντούχος δημιουργός, τονίζοντας την ανάγκη να επανεξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο συνυπάρχουμε.
Επιτυχημένη θεατρική παρουσίαση του έργου που λατρέψαμε στη μεγάλη οθόνη, σε μια παράσταση συνόλου με γενναιόδωρες ερμηνείες, συναισθηματική φόρτιση, ατμοσφαιρικότητα, χιούμορ και συγκίνηση
Τρεις ωραίες ερμηνείες στην παράσταση του κλασικού πια έργου, που ανεβάζει ο Γιώργος Σκεύας, δίνοντας έμφαση κυρίως στην ψυχαναλυτική όψη του.
Η καλοπαιγμένη και καλαίσθητη παράσταση τιμάει ένα έργο με λαϊκή απήχηση και ναπολιτάνικο ταμπεραμέντο, αλλά όχι χωρίς να δημιουργεί ερωτήματα για τη θέση του στο σύγχρονο ρεπερτόριο.
Δύο εξαιρετικές ερμηνείες και μια γενναία παράσταση που ανασυστήνει επί σκηνής το βαθιά προσωπικό, εξομολογητικό κείμενο του Εντουάρ Λουί, αποκαλύπτοντας όλη την οδυνηρή αλήθεια του.
Η ακαμψία της εξουσίας απέναντι σε μια κοπέλα που διέπραξε μια μικροκλοπή βρίσκεται στο επίκεντρο του νεοελληνικού έργου που σκηνοθετεί ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, σε μια καθαρή παράσταση που αναδεικνύει τα σημεία προβληματισμού του.
Η αισθητική των κόμικς παντρεύεται με το θέατρο, όσο ο θεατής απολαμβάνει τρεις ικανότατους ηθοποιούς σε μια σπάνιας ανθρωπιάς ιστορία.
Το ωραίο έργο του Αμερικανού δραματουργού αποδεικνύει τη δυναμική του, αν και δεν δικαιώνεται απόλυτα, σε αυτή την ατμοσφαιρική, σκηνικά αφαιρετική, με έμφαση στις ερμηνείες αλλά και με περιττές εντάσεις παράσταση.
Η εμβληματική ταινία του βωβού κινηματογράφου μετατρέπεται σε μιούζικαλ και ανεβαίνει σε μια υποδειγματική παραγωγή εξαιρετικής ομορφιάς και σκηνικής μαγείας.
Ισχυρή σκηνοθετική άποψη, αφαιρετική αισθητική, αλλά και ένας αξέχαστος Γιάννης Τσορτέκης στο ρόλο του Κρέοντα που απογειώνει την παράσταση με τον αβίαστο κυνισμό του.
Η μεταγραφή της σαιξπηρικής κωμωδίας σε 80s μιούζικαλ δίνει το έναυσμα για ένα θέαμα που χαρίζει γενναιόδωρα την ψυχαγωγία και μεταδίδει χαρά και δυναμισμό, όχι όμως χωρίς παθητικά σημεία.
Σύγχρονη εκδοχή της μολιερικής κωμωδίας που διαβάζει με σκεπτικισμό τον κεντρικό ήρωα, σε μια παράσταση με ευδιάκριτη σκηνοθετική υπογραφή.
Κλασική και ευχάριστη παράσταση, με τον Γρηγόρη Βαλτινό να διαθέτει την άνεση βετεράνου στον συγκινητικό ρόλο του πατέρα και τον υπόλοιπο θίασο, με προεξάρχοντα τον Μιχάλη Οικονόμου, να συμπληρώνει επάξια τον οικογενειακό κύκλο.
Σπιντάτη σκηνοθεσία και δυναμικές ερμηνείες στην πρωτοπαρουσιαζόμενη κωμωδία, που ακολουθεί τέσσερις σαραντάρηδες στην προσπάθειά τους να ζήσουν το όνειρο της καλής ζωής.
Αυτή η παράσταση υψηλής αισθητικής, σκηνοθετικής δεξιοτεχνίας και ερμηνευτικού πλουραλισμού λειτουργεί επίσης ως παράδειγμα υποδειγματικής μεταφοράς της λογοτεχνίας με θεατρικούς όρους˙ εδώ αφορά στο εμβληματικό μυθιστόρημα που γράφτηκε και αποτυπώνει το κοινωνικοπολιτικό κλίμα στη Γερμανία του Μεσοπολέμου.