Οι πρώτες παραστάσεις στα κλειστά θέατρα κάνουν πρεμιέρα ήδη από τα μέσα Σεπτεμβρίου. Για έναν πέμπτο και τελευταίο χρόνο επιστρέφει το βαθιά προσωπικό "Θέλω να σου κρατάω το χέρι" με τον Τάσο Ιορδανίδη και τη Θάλεια Ματίκα (Άλφα, από 19/9). Την τέταρτη χρονιά του μετρά το συνταρακτικό αφήγημα του Χρόνη Μίσσιου "Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς" που σκηνοθετεί η Σοφία Καραγιάννη (Σύγχρονο Θέατρο, από 29/9).
Διαβάστε Επίσης
Πέντε παραστάσεις θα δούμε ξανά μόνο για λίγο· την επιτυχημένη διασκευή του "'Όσα παίρνει ο άνεμος" (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, από 29/9), τον μονόλογο "Αρτώ / Βαν Γκογκ" με τον ηθοποιό του Μπρόντγουεϊ Gene Gillette (Σημείο, από 1/10) και το "Κόκκαλο", η παράσταση - γροθιά στο στομάχι με τον Γεράσιμο Γεννατά (Σημείο, από 8/10) από τους Ιόλη Ανδρεάδη και 'Άρη Ασπρούλη, το "Relic" με το οποίο συστήθηκε στο ευρύ κοινό ο Ευριπίδης Λασκαρίδης και η ομάδα Osmosis πριν από δέκα χρόνια (Πτι Παλαί, 24-28/9), τον επιδραστικό "Οιδίποδα Τύραννο" της Σοφίας Αντωνίου στο Χώρο ΦΙΑΤ (από 19/9) και τους "Απόντες" του Βασίλη Κατσικονούρη, ένα ξεχωριστό θεατρικό γεγονός φτιαγμένο από προφορικές αφηγήσεις (Σταθμός, από 19/9).
Διαβάστε Επίσης
Εκεί θα συναντηθεί ξανά με το συγκινητικό "'Όταν μεγαλώσω θα γίνω Νάνα Μούσχουρη" ο Μάνος Καρατζογιάννης (από 23/10 & Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού, 20/9), όπως και με το "Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία" του Βιτράκ, σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου (από 27/9). Στο Radar η Αναστασία Παπαστάθη παίζει τους "Βρικόλακες" (από 26/9), ενώ παράλληλα ακόμη ένα ιψενικό έργο συνεχίζει στο θέατρο Εκάτη, το "Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν".
Διαβάστε Επίσης
Μία μέρα μετά κάνει πρεμιέρα η "Μπουμπού" του Δημήτρη Μητσοτάκη που είδαμε την άνοιξη με τη Δήμητρα Κολλά (Εν Αθήναις, από 27/9). Η παράσταση-μαρτυρία "Ιερά Οδός 343. Μαρτυρίες από το Δρομοκαΐτειο", βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Μαρίας Φαφαλιού, επιστρέφει στο Μπάγκειον (από 28/9). Από τον Σεπτέμβριο ο Παύλος Κοντογιαννίδης πρωταγωνιστεί ξανά στο μυστήριο "Ο δολοφόνος είναι… ανάμεσά μας..." (Αυλαία, από 20/9).
Διαβάστε Επίσης
Συζητήθηκαν, έκαναν αίσθηση και τώρα επιστρέφουν στο σανίδι. Τρεις ξεχωριστές παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου παίζονται για δεύτερη χρονιά: η "Καρυάτιδα!" του Γιώργου Καπουτζίδη σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Μαυρογεώργη (Κάππα, από 8/10), ο "Φάουστ" του 'Άρη Μπινιάρη με τον Χάρη Φραγκούλη στον κεντρικό ρόλο (από 8/10) και οι "Τρεις αδελφές" από τη Μαρία Μαγκανάρη (από 15/10).
Διαβάστε Επίσης
'Ήδη από τον Απρίλιο μάθαμε ότι μία από τις πιο σπουδαίες σκηνικές προσεγγίσεις που έχει γνωρίσει το "Λεωφορείο ο Πόθος" του Τενεσί Ουίλιαμς, αυτή του Δημήτρη Καραντζά, θα παιχτεί ανανεωμένη (Προσκήνιο, από 13/11).
Διαβάστε Επίσης
Με αρκετές αλλαγές στο θίασο θα δούμε επίσης το κινηματογραφικό "Festen" με τον Προμηθέα Αλειφερόπουλο ('Άλμα, από 10/10) και το "Ακρωτήρι" με τη Μαρία Ναυπλιώτου και τον Νικόλα Παπαγιάννη (Ιλίσια, από 8/10) με την υπογραφή και των δύο παραστάσεων να ανήκει στον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, τη σαρωτική "Φάλαινα" με τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη (Νέος Ακάδημος, από 15/10), τη "Μητέρα του σκύλου" του Μάτεσι με την Υρώ Μανέ, σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη (από 30/10), τη "Linda" στο Επί Κολωνώ σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη με την Μυρτώ Αλικάκη στον κεντρικό ρόλο μετά την Κατερίνα Λέχου (από 9/10), τον "Πουπουλένιο" του Μάρτιν ΜακΝτόνα με την προσθήκη του Δημήτρη Πιατά στο καστ (Σύγχρονο Θέατρο, από 3/10) και τον "Μάρτυρα κατηγορίας" με τον Γιάννη Βούρο αντίστοιχα (Χορν, από 1/10).
Διαβάστε Επίσης
Εκτάκτως αντικαθιστά τον Στάθη Μαντζώρο ο Βασίλης Κούκουρας στο "2:22 – A Ghost Story", που επαναλαμβάνεται με τον Φάνη Μουρατίδη σε ρόλο σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή στο πλευρό των Φαίης Ξυλά και Ναταλίας Δραγούμη (από 24/10). Το υπερφυσικό θρίλερ του Αλάμπρα μάς ξεβολεύει, όπως και το παγκόσμιο φαινόμενο "Prima facie" με τη Λένα Παπαληγούρα, η "Ράβδος" από τον Γιώργο Σκεύα, ο "Αόρατος επισκέπτης" με την Κάτια Δανδουλάκη στο θέατρό της σε σκηνοθεσία Σοφίας Σπυράτου (από 8/10), η "Μέρα της φούστας" με τη Θεοδώρα Τζήμου (Δίπυλον) και τα άχαστα "Ανεξάρτητα κράτη" των Τσιοτσιόπουλου-Παλούμπη με τους Βασιλική Διαλυνά, 'Άλκηστις Ζιρώ, Μάκη Παπαδημητράτο, Στάθη Σταμουλακάτο κ.ά. (Χώρα, από 5/10).
Το "'Όταν έκλαψε ο Νίτσε" των Ακύλλα Καραζήση-Νίκου Χατζόπουλου και το "Μια ζωή - ο μονόλογος μιας μοδίστρας" με τη Νένα Μεντή που μετακομίζει στο Πτι Παλαί (από 22/10), ήταν δύο από τα απόλυτα sold out της σεζόν και τώρα έχουμε ακόμη μία ευκαιρία να κλείσουμε εισιτήριο. Χώρο αλλάζει και η "Συνάντηση" με τον Γιώργο Κιμούλη (Μουσούρη, από 1/10). Η νέα ομάδα Γκαράζ συνεχίζει επίσης με το "Raised in captivity" (Θέατρο "Μπέλλος", από 18/10).
Και, τέλος, τι θα γινόταν άραγε αν παιζόταν η "Ηλέκτρα" του Δημήτρη Τάρλοου, μετά την Επίδαυρο και την θριαμβευτική περιοδεία της, πολύ ανανεωμένη; Θα το μάθουμε σύντομα.
Με αυτή τη σκέψη περνάμε στις παραστάσεις που ανεβαίνουν ξανά προκαλώντας μας έκπληξη, επανέρχεται η "Μηχανή του Τούρινγκ" με τον Ορφέα Αυγουστίδη στη σκηνή και τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο σκηνοθέτη (Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, από 9/10), το "Κάθε Τρίτη με το Μόρι" με τον Γρηγόρη Βαλτινό και τον Γιάννη Σαρακατσάνη (Ιλίσια Βολανάκης, από 3/10), το "'Όνειρο ενός γελοίου" των Έφης Μπίρμπα και Άρη Σερβετάλη (Κιβωτός) καθώς και το "Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου" του Χρήστου Θεοδωρίδη και της ομάδας του Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων (ΠΛΥΦΑ, από 15/11).
Από τον ίδιο σκηνοθέτη επιστρέφει και το "Συνέδριο για το Ιράν" του Ιβάν Βιριπάγιεφ. Αξιοσημείωτα είναι και δύο ακόμη έργα του ριζοσπάστη Ρώσου συγγραφέα· το "Απόρρητο" σε σκηνοθεσία Ταμίλας Κουλίεβα (Διάνα, από 20/10) και οι "Μεθυσμένοι" που κατεβαίνουν από τη Θεσσαλονίκη, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Παράσχου (Olvio, από 6/10).
Διαβάστε Επίσης
Από τον Οκτώβριο ο Γιάννης Καλαβριανός θα βρεθεί στο ιστορικό Αμφι-θέατρο με δύο παραστάσεις που επαναλαμβάνονται ανανεωμένες: το "Γιοι και κόρες, μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας" μετά από 14 χρόνια και την πρώτη του παρουσίαση στο Φεστιβάλ Αθηνών (Ανοιχτό Θέατρο Κολωνού στις 25/9 & από 24/10) και η "Πύλη της Κόλασης" από πέρυσι με τον Γιώργο Γλάστρα (από 6/10).
Διαβάστε Επίσης
Μετρούν πολλά χρόνια κι όμως συνεχίζουν ακάθεκτα τα σόλο "Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος" με τον Αργύρη Ξάφη (Θησείον, από 3/10), "Την Τρίτη στο σούπερ μάρκετ" με τον Φαίδωνα Καστρή (Show What?, από 14/10), η "Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα" με την Γιασεμί Κηλαηδόνη ("Μεταξουργείο", από 12/12). Πάνω απο δέκα χρόνια παίζονται η "Πόρνη από πάνω" με την Κατερίνα Διδασκάλου (Νέος Ακάδημος, από 6/10), οι "12 ένορκοι" σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαιδη (Αλκμήνη, από 2/10), το "Κιβώτιο" με τον Φώτη Μακρή (Studio Μαυρομιχάλη, από 10/10) και τα "Ραδίκια ανάποδα" με τον Γιώργο Γαλίτη (Altera Pars, από 13/10).
Εκεί θα βρούμε και το γλυκόπικρο "Μαζί" σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου με τη Μίνα Χειμώνα. Το νήμα της ζωής και της πορείας της μεγάλης ερμηνεύτριας Δαλιδά ξετυλίγεται μέσα από δύο μουσικοθεατρικές παραστάσεις: "Dalida. Τραγουδώντας μέχρι το τέλος" με την Εύα Κοτανίδη (Μέγαρο Μουσικής, από 16/10) και "Dalida - La diva" με την 'Όλγα Βενέτη και την υπογραφή του Γιώργου Βάλαρη (Παλλάς, 15/10).
Διαβάστε Επίσης
Τα πέντε κλείνει το "Κατερίνα Γώγου: Το γαμώτο που δεν έζησα" και μεταφέρεται στη νέα Σκηνή Brecht 2510, όπως και το μουσικοθεατρικό "Ο 'Άγνωστος Πρίγκιπας: Παύλος Σιδηρόπουλος". Το ίδιο και το "Να σου πω μια ιστορία" του Χόρχε Μπουκάι, η θεατρική διασκευή του διεθνούς μπεστ σέλερ σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Πλειώνη (Studio Μαυρομιχάλη, από 21/2/26). Τέταρτο κύκλο ανοίγουν τα "Μια άλλη Θήβα" του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου με τους Θάνο Λέκκα και Δημήτρη Καπουράνη (Κνωσός, από 27/10), το μοναδικό "Πάρτι της ζωής μου" της Ελένης Ράντου (Διάνα, από 18/10), "Το φιλί της γυναίκας αράχνης" με τον Παντελή Καναράκη με σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη (Αλκμήνη, από 6/10).
Διαβάστε Επίσης
Για τρίτη χρονιά θα δούμε μια σειρά αποκαλυπτικών έργων, όπως το "Γάλα" του Κατσικονούρη (Σταθμός, από 15/11), η "Λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα" σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου ("Μπέλλος", από 26/11), ο βραβευμένος "Οιδίποδας Τύραννος" από τον Θανάση Σαράντο, οι "Γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα" του Κωνσταντίνου Ντέλλα (Σταθμός, από 6/10) και οι "Σπυριδούλες" της Νεφέλης Μαϊστράλη (Βασιλάκου, από 6/10).
Απρόβλεπτες καταστάσεις συναντά κανείς σε μια σειρά από κωμωδίες: "'Ένας ήρωας με παντούφλες" με τον Λάκη Λαζόπουλο και σκηνοθέτη τον Γιάννη Μπέζο (Βέμπο, από 10/10), τη μουσική κωμωδία του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά "Merde" από τον Γιώργο Κουτλή και τον Βασίλη Μαγουλιώτη (από 16/10), "Η ληστεία της συμφοράς" σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη (Λαμπέτη, από 1/10), "Η δεξιά, η αριστερά και ο κυρ-Παντελής" από τον Σταμάτη Φασουλή (Μικρό Παλλάς, από 23/10), "Μπαμπάδες με ρούμι" των Ρέππα-Παπαθανασίου (Αλίκη, από 8/10), "Χωρίς αναστολή" (Θεατρική σκηνή Αντώνη Αντωνίου, από 10/10), "Στο τσακ!" της Δήμητρας Παπαδοπούλου με τους Κώστα Αποστολάκη, Ματίνα Νικολάου, Τόνυ Δημητρίου, Σύλβια Δελικούρα, Χάρη Χιώτη κ.ά. ("Αλέκος Αλεξανδράκης", από 10/10), "Το επάγγελμα της μητρός μου" του Θανάση Παπαγεωργίου (Στοά, από 4/10), "'Ένας καταπληκτικός καταθλιπτικός" του Αντώνη Καλομοράκη (aλέa), "Ο Φιάκας" του Δημοσθένη Μισιτζή, σε σκηνοθεσία Πάνου Σκουρολιάκου (Από Μηχανής, από 10/10).
Διαβάστε Επίσης
Επίσης, το "Καπούτ" σε σκηνοθεσία Γιάννη Διαμαντόπουλου, με τους Χάρη Εμμανουήλ, Δημήτρη Πετρόπουλο, 'Άννα Παντζέλη (Αλκμήνη, από 13/10), "Απορρίπτεται" από τον Τάσο Πυργιέρη (104, από 4/10), η πολιτική κωμωδία "Πτήση / Κόσοβο" από τον 'Ένκε Φεζολλάρι, η διασκευή σε κωμική παντομίμα της ταινίας του Μουρνάου από τον Johnny O. με τίτλο "Nomsferatu" (104, από 2/10).
Διαβάστε Επίσης
Από τη Ρωσία κατάγονται τα "Νεκρές ψυχές" (Θησείον, από 4/10), "Ιβάν εναντίον Ιβάν" (Θέατρο του Νέου Κόσμου) και "Ζευγαρώματα", βασισμένο στα "Παντρολογήματα" (Μικρός Κεραμεικός, από 6/10), του αγαπημένου στο κοινό Νικολάι Γκόγκολ, "Το υπόγειο" του Ντοστογιέφκσι (Βαφείο, από 18/10), "Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς" με την 'Όλια Λαζαρίδου (Οικία Ιλίτς, από 12/12), "Vanya" μια νέα εκδοχή του τσεχοφικού "Θείου Βάνια" με τον Γιώργο Καραμίχο (από τον Οκτώβριο).
Διαβάστε Επίσης
Οκτώ κλασικά έργα βρίσκουν επίσης το δρόμο τους για τη σκηνή: ο "Ματωμένος γάμος" του Λόρκα σε σκηνοθεσία Κώστα Νταλιάνη (Μοντέρνοι Καιροί, από μέσα Νοεμβρίου), ο "'Άνθρωπος χωρίς όνομα" του Μπαλζάκ σε διασκευή και σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη με τον Θανάση Κουρλαμπά και την Ντορέττα Παπαδημητρίου (Αποθήκη, από 13/10), οι "Δούλες" του Ζενέ από τον Σάββα Στρούμπο και την ομάδα Σημείο Μηδέν ('Άττις – Νέος Χώρος, από 1/11), η "Λαίδη Μάκβεθ" του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αθανίτη (Βαφείο, από 4/11) αλλά και η "Στρίγγλα" που βασίζεται στην σαιξπηρική κωμωδία "Το ημέρωμα της στρίγγλας" από τον Δημήτρη Λιόλιο (Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Φουαγιέ, από 23/10), οι "Καρέκλες" του Ιονέσκο από τον Νίκο Κουφάκη (Αλκμήνη, από 4/10), το "Μέρες ολόκληρες στα δένδρα" της Μαργκερίτ Ντιράς με την Ελένη Παπαχρηστοπούλου (Εκστάν, από 4/10), οι "Φόνοι της οδού Μοργκ" του 'Έντγκαρ Άλαν Πόε σε σκηνοθεσία Εμμανουήλ Γ. Μαύρου (Δρόμος, από 18/10). Μια site-specific παράσταση που συνομιλεί με το έργο των Μπερνάρ-Μαρί Κολτές και Σάμουελ Μπέκετ είναι το "Δωρεάν χώμα για όλους" της Ελένης Μποζά (Κάμιρος, από 11/10).
Διαβάστε Επίσης
Επιστρέφουν δυναμικά με εγχώρια υπογραφή: ο "'Ήλιος με δόντια" του Μακριδάκη με τους Παναγιώτη Εξαρχέα - Γιάννη Λεάκο ("Μπέλλος", από 18/10), το "Blue train" του στιχουργού Γεράσιμου Ευαγγελάτου με τον Σπύρο Χατζηαγγελάκη ('Άλμα, από 6/10), τα "Σκυλιά" του Ανέστη Αζά (Δίπυλον), οι "'Άγριοι" του Γιώργου Παλούμπη με τους Μανώλη Μαυροματάκη, Μιχαήλ Ταμπακάκη, 'Έκτορα Λιάτσο κ.ά. ("Τζένη Καρέζη", από 6/10). Οι bijoux de kant επαναφέρουν τα "Μάθε με να φεύγω" (Θέατρο του Νέου Κόσμου, από 24/10) και "Η γυναίκα και ο ακροβάτης" με τους Αμαλία Μουτούση - Θανάση Δόβρη (bijoux de kant HOOD art space, από 4/10).
'Έντονες κοινωνικές και υπαρξιακές ανησυχίες συναντάμε μεταξύ άλλων, σε τρία έργα του Θανάση Τριαρίδη, τα "Να ξέρετε πως αυτό που ακούτε είναι σφύριγμα τρένου" (σκηνοθεσία Νίκου Μαρνά - Γιώργου Γκιόκα, Olvio, από 8/10), "HIV" ('Άβατον, από 14/10), "Surriento – Ο κόσμος ξανά" σε σκηνοθεσία 'Έφης Μεράβογλου (Τεχνοχώρος Εργοτάξιον), όπως και στα "Μνήμη θολή" της 'Άννας Βαγενά ("Μεταξουργείο", από 18/10), "Ο Μουνής" της Λένας Κιτσοπούλου (Olvio, από 18/10), "Match" της Δανάης Λιοδάκη (Χώρος Θέατρο, από 27/10), "Τελευταία επιθυμία" των Αντώνη Αντωνόπουλου - Κέλλυς Παπαδοπούλου (H.ug, από 3/10), "Αυτόματη εστίαση" του Γιώργου Αγγελίδη (Αργώ, από 8/10), "Οι λέξεις των άλλων" του Μάνου Θηραίου (Άβατον, από 6/10), η σπουδαία "Εντολή" της Διδώς Σωτηρίου σε διασκευή - σκηνοθεσία της Νάντιας Δαλκυριάδου (Nous, από 8/11), καθώς και το "Μονόκλινο σε μπουάτ", ένα ακόμη δραματοποιημένο μυθιστόρημα, σε κείμενο 'Όλγας Στέφου και σκηνοθεσία 'Άννας Χατζησοφιά (Αλκμήνη, από 12/10), "'Άνθρωπος του Θεού" του Ανδρέα Κεντζού, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γεωργαλά (104, από 18/10).
Με φόρα από το καλοκαίρι και για δεύτερη χρονιά έρχεται ξανά στο Βεάκη ο "Δον Ζουάν" του Πάνου Βλάχου και της Λητώς Τριανταφυλλίδου (από Οκτώβριο), ενώ το "Χάσαμε τη θεία στοπ" του Διαλεγμένου, μετά από έναν open-air κύκλο, ανοίγει το θέατρο Φιλίπ, σε σκηνοθεσία Χρήστου Τριπόδη (από 11/10).
Διαβάστε Επίσης
Οκτώ ακόμη διαφορετικοί μεταξύ τους μονόλογοι θα δουν ξανά τα φώτα της σκηνής: "Βιτρούβιος" με τον Στέφανο Κακαβούλη (νέα Σκηνή Brecht 2510, από 5/10), "Στρακαστρούκες" με τον Δημήτρη Σαμόλη (Μικρό Γκλόρια, από 10/10), "Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α." με τη Μαρία Σολωμού (Μικρό Χορν, από 6/10), "Ισμήνη" του Γιάννη Ρίτσου (Δρόμος, από 30/10), "Η αναπαράσταση της δίκης του Σωκράτη" του Δήμου Αβδελιώδη (Studio New Star Art Cinema, 18/10), "Η γέννηση ενός φασίστα - Η απολογία του Θεόφιλου Τσάφου" (Μικρός Κεραμεικός, από 1/10), "Χούγια ή θάνατος" με τη Σοφία Μουτίδου (Μικρό Παλλάς, από 4/10), "Πες της" από το ομώνυμο διήγημα του Χρήστου Οικονόμου (104, από 4/11).
Οι μονόλογοι "Το μπορντέλο της Μαντάμ Ρόζας" του Κώστα Παπαπέτρου με τη Δανάη Καλοπήτα (Αλκμήνη, από 3/10) και "Κοιμώμενος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος" του 'Άγγελου Ανδρεόπουλου με τον Γιώργη Κοντοπόδη (Καλλιρόης, από 5/10), σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου. Τα ντουέτα "Family secrets" (Αλκμήνη, από 17/10) και "Η Λένι Ρίφενσταλ κοιμάται τα βράδια;" (Μικρός Κεραμεικός, από 25/10, σε σκηνοθεσία Βάνας Πεφάνη) επιστρέφουν με την ίδια σκηνοθετική και συγγραφική πένα, αντίστοιχα.
Διαβάστε Επίσης
'Έργα για δύο είναι και τα "Σιωπηλές κραυγές" με τους Μαίρη Ραζή και Σωτήρη Τσόγκα (Πρόβα, από 4/10), "Πνεύμονες" με τους Ελένη Δαφνή και Βασίλη Ζώη (Θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα, από 25/10), "Φθινοπωρινή ιστορία" με τους Πέμη Ζούνη και Σταύρο Ζαλμά (Αργώ, από 3/11), "Το έργο των δύο χαρακτήρων" του Τενεσί Ουίλιαμς με τους Στέλιο Γιαννακό και Ιωάννα Σίσκου (Φούρνος, από 1/10) και η παράσταση "Αλλαγή: Μέθοδος" βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Εντουάρ Λουί με τους Αργυρώ Λογαρά και Άγγελο Χατζά (Φούρνος, από 4/10).
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα
Στη βραβευμένη παράσταση που συνεχίζεται για τρίτη χρονιά, μέσα από ένα υπερρεαλιστικό πλαίσιο διαδραματίζεται η ρεαλιστική ιστορία του Βίγκαν και της Γιάσμινσκα, που επαναπατρίζονται στο χωριό τους μετά τη λήξη του εμφυλίου αναζητώντας τη σορό του Βίμπκο, του χαμένου τους γιού που πολεμούσε. Η τοπική κοινωνία τους αντιμετωπίζει με καχυποψία αναζητώντας τρόπους να εκμεταλλευτεί οικονομικά το πένθος τους. Οι άνθρωποι, ζωντανοί ή νεκροί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέσα εκμετάλλευσης για την παραγωγή κέρδους. Η μοναδική πηγή εσόδων του ζευγαριού είναι η κόρη τους, Ίντα, η οποία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου μπλέχτηκε σε κύκλωμα σωματεμπορίας και πλέον εκπορνεύεται στην κεντρική Ιταλία. Η Ίντα βιώνει μια παράλληλη ιστορία εξευτελισμού της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η πόρνη από πάνω
Η ζωή της Ερατώς, μιας παντρεμένης νοικοκυράς, αλλάζει όταν μια πόρνη εγκαθίσταται στο διαμέρισμα πάνω από το δικό της, στην επιτυχημένη παράσταση που επιστρέφει για 14η χρονιά. Μια ολόκληρη ζωή σε ενενήντα λεπτά πετυχαίνει να αναπαραστήσει η Κατερίνα Διδασκάλου καθώς ερμηνεύει με αξιοθαύμαστη αμεσότητα, λιτότητα και μέτρο τη ζωή της καταπιεσμένης χήρας νοικοκυράς, αλλά και όλους τους χαρακτήρες που σημάδεψαν τη ζωή της ηρωίδας. Η προδοσία, η απόρριψη, η βαναυσότητα εναντίον των γυναικών και ταυτόχρονα ο έρωτας, η δύναμη που βρίσκει κανείς μέσα του ακόμη και στις δυσκολίες και η επιδίωξη για την χαρά της ζωής ξετυλίγονται μέσα από το βαθιά ανθρώπινο κείμενο που για ενδέκατη χρονιά συνεχίζει να συγκινεί το κοινό. Αποτελεί, άλλωστε, ένα ρόλο ζωής για την ηθοποιό.
Τα ραδίκια ανάποδα
Πρόκειται για μια μαύρη, άραχλη, σπαραξικάρδια, αστεία και selfie παράσταση για τσέμπαλο, φαγκότο, φέρετρο και οστεοφυλάκιο. Ένα one dead man show, ένας black total κωμικός μονόλογος με δεκατρείς ρόλους. Δεκατρείς κωμικούς επικήδειους που και νεκρούς ανασταίνουν. Τους ρόλους (δημόσιος υπάλληλος, μάγειρας, πολιτικός, Ρωμαίος συγκλητικός, ηγούμενος, κλέφτης κ. ά.) έχει γράψει, τους κλαίει, τους οδύρεται, μα και τους υποδύεται για δέκατη χρονιά, ο αξιομακάριστος Γιώργος Γαλίτης, ενώ σκηνοθετεί, με σπαραγμό ψυχής, πλερέζα και δάκρυα στα μάτια, ο αείμνηστος Βλαδίμηρος Κυριακίδης. Μια παράσταση που θα ζείτε για να τη θυμόσαστε.
Το κιβώτιο
Ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της ελληνικής μεταπολεμικής πεζογραφίας, που εκτυλίσσεται στα τέλη του Εμφυλίου, παρουσιάζεται σε μορφή μονολόγου για 9η χρονιά. Στα τέλη του ελληνικού Εμφυλίου πολέμου, μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει να μεταφέρει ένα κιβώτιο αγνώστου περιεχομένου σε μια ανταρτοκρατούμενη πόλη. Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα χάνει σταδιακά τα μέλη της. Ο μοναδικός που σώζεται ένας αντάρτης, ο οποίος τελικά κατορθώνει να παραδώσει το κιβώτιο, μόνο που αυτό είναι άδειο. Κατηγορείται ως δολιοφθορέας και φυλακίζεται από τους ίδιους του τους συντρόφους. Προσπαθώντας να αποδείξει την αθωότητά του συντάσσει αναφορές προς έναν άγνωστο ανακριτή, στο μοναδικό μυθιστόρημα του συγγραφέα που θεωρείται μια καταγγελία ενάντια σε κάθε είδους εξουσία αλλά και ένα σχόλιο για τον δυτικό πολιτισμό.
Κατερίνα Γώγου: Το γαμώτο που δεν έζησα
Η παράσταση, που επιστρέφει για τέταρτη χρονιά, βασίζεται στη ζωή και το έργο της αντισυμβατικής ποιήτριας αλλά και την πυκνή, σε ιστορικό χρόνο, περίοδο που έζησε μία από τις σημαντικές δημιουργούς της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Η άγρια μοναδικότητα των στίχων της, η εκπληκτική της ενσυναίσθηση για τη ζωή στο αστικό τοπίο, η έμπρακτη αγάπη της για το διαφορετικό, το περιθώριο, τους κολασμένους, η αυτοκαταστροφική της διαδρομή -που λειτουργεί ως καθρέφτης μιας ολόκληρης κοινωνίας- την τοποθέτησαν κορυφαία του Χορού στην «Αγία Τριάδα των Εξαρχείων», (Σιδηρόπουλος, Άσιμος, Γώγου), αλλά και ισότιμη των Ελύτη, Ρίτσου και Σεφέρη σε αναγνωσιμότητα.
Η μηχανή του Τούρινγκ
Ένα έργο εμπνευσμένο από τη ζωή του Άλαν Τούρινγκ, του επιδραστικού μαθηματικού και δημιουργού μιας πρωτότυπης μηχανής σκέψης που με τα χρόνια θα εξελισσόταν στον σημερινό υπολογιστή.
Να σου πω μια ιστορία
Ο Ντέμιαν επιθυμεί να ανακαλύψει τον εαυτό του. Η προσωπική του αναζήτηση τον οδηγεί στον Χόρχε –έναν εκκεντρικό θεραπευτή– ο οποίος τον ωθεί να αντιμετωπίσει τη ζωή του, δίνοντας του απαντήσεις στα ερωτήματά του με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Σε κάθε συνάντησή τους, του αφηγείται μια ιστορία, την οποία είτε αντλεί από την λαϊκή προφορική παράδοση και μυθολογία, είτε την επινοεί με τη φαντασία του. Δραματοποιημένο το εμβληματικό κείμενο του Χόρχε Μπουκάι, με φρέσκια και κωμική ματιά, σε μια παράσταση που αποσκοπεί να κάνει το κοινό συνένοχο. Οι θεατές εμπλέκονται ενεργά στο έργο. Το δίπολο θεραπευτή–θεραπευόμενου αντιστρέφεται και οι ρόλοι ανατρέπονται.
Surriento - Ο κόσμος ξανά
Σε έναν δυστοπικό μελλοντικό κόσμο σε συνθήκες περιβαλλοντικής καταστροφής και κατακλυσμικής πτώσης της κοινωνίας, οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν μια ψηφιακή εναλλακτική πραγματικότητα όπου όλα, ακόμα και ο έρωτας, είναι δυνατά. Οι άνθρωποι ζουν περισσότερο στην Hyperlife, την παραπραγματικότητα και λιγότερο στην Trashworld, την πραγματική ζωή. Το «Beyond / be you» είναι ένα πρωτοποριακό project, είναι η τελευταία λέξη της παραπραγματικότητας με την οποία συνδέεσαι και όλα γίνονται δυνατά. Μπορείς να γίνεις όποιος θέλεις, να πας όπου θέλεις. Συμμετέχεις σε ένα θεματικό ταξίδι εναλλακτικής πραγματικότητας με συγκεκριμένους κανόνες και περιορισμούς. Οι άνθρωποι του μέλλοντος μπορούν να αποδράσουν από την δυστοπική πραγματικότητα και να μεταφέρονται σε μία παραπραγματικότητα όπως την φαντάζονται και την επιθυμούν… Μια δυνατή ιστορία αγάπης… Δύο άνθρωποι συναντιούνται στο ίδιο σημείο, την ίδια ώρα, ερωτεύονται ξανά και ξανά κάθε φορά που γνωρίζονται, αλλά μόνο ένας από τους δυο μπορεί να ανατρέψει το τέλος της ιστορίας τους.
Κόκκαλο
Η παράσταση ξεκινάει με την φανταστική υπόθεση ότι, μετά από μια βραδιά προς τιμήν του στην οποία του απαγορευόταν η είσοδος, ο Αντονέν Αρτώ, απογοητευμένος, αρνείται την ελευθερία του και επιστρέφει οικειοθελώς στο κελί του, αποφασίζοντας να ξυπνήσει τα εκφραστικά του μέσα για να μεταμορφωθεί ο ίδιος στον πιο βιρτουόζο περφόρμερ και να δώσει ένα τελευταίο σόλο, μια παράσταση-ξέσπασμα, μπροστά σε ένα κοινό ανυπόκριτο. Ένα κοινό που θα πλάσει με το μυαλό του. Ένα κοινό που γεννήθηκε για να τον αγαπά. Απομονωμένος στο ψυχιατρικό άσυλο, ο Αρτώ στήνει από την αρχή το παλιό σκηνικό μιας αποτυχημένης του παράστασης και φέρνει την ψυχή του στο προσκήνιο, την ξεγυμνώνει και την τραγουδά με πάθος και μαεστρία. Σε ένα ονειρικό τοπίο μνήμης και με το ρυθμό της μουσικής του περφόρμερ και μουσικού Γιώργου Παλαμιώτη, ακολουθεί την κάθοδο μιας βαθιάς και ανείπωτης εξομολόγησης.
Ανεξάρτητα κράτη
Στο δημοσιογραφικό δράμα με φόντο τον Δεκέμβριο του 1977, ένας γιατρός κλείνεται μαζί με την οικογένειά του στο διαμέρισμα τους επί τέσσερις μήνες μετά από καταδίωξη της αστυνομίας και αρνείται να παραδοθεί, κηρύσσοντάς το «ανεξάρτητο κράτος». 11 Ιουλίου 1978. Τρίτη, ξημερώματα γύρω στις τέσσερις. Στα γραφεία γνωστής εφημερίδας φτάνει η είδηση του θανάτου του γιατρού μετά από εντολή του υπουργείου Δημόσιας Τάξης για επέμβαση και τερματισμό της πολιορκίας. Μέσα σε αυτά τα γραφεία γινόμαστε μάρτυρες της ζωής των δημοσιογράφων του οργανισμού, από την πρώτη μέρα του εγκλεισμού μέχρι και τον θάνατο του Βασίλη Τσιρώνη, ακολουθώντας τη φανταστική ιστορία της Μαρίας Θεοφίλου, μιας νεαρής δημοσιογράφου, η οποία γοητευμένη από την περίπτωση του γιατρού αποφασίζει να εισχωρήσει στην υπόθεση και να μάθει την αλήθεια σχετικά με τις συνθήκες του θανάτου του. Ήταν αυτοκτονία, όπως ισχυρίστηκε η αστυνομία, ή κρατική δολοφονία;
Το όνειρο ενός γελοίου
Οι δύο ηθοποιοί μοιράζονται επί σκηνής –σε δική τους απόδοση– τον πολυεπίπεδο μονόλογο ενός μοναχικού ανθρώπου που ονειρεύεται να αγαπηθεί και να ευτυχήσει, εκφράζοντας τα αδιέξοδα της ανθρώπινης φύσης.
Την Τρίτη στο σούπερ μάρκετ
Το συγκινητικό, βραβευμένο έργο του Εμανουέλ Νταρλέ για την αποδοχή και τη διαφορετικότητα, που εστιάζει στη σχέση μιας τρανς γυναίκας με τον πατέρα της σκηνοθετεί και ερμηνεύει, σε ένα προσωπικό του στοίχημα, ο Φαίδων Καστρής. Η υπόθεση του έργου περιστρέφεται γύρω από τη Μαρί-Πιερ που επιστρέφει μετά από χρόνια στη γειτονιά της παιδικής της ηλικίας για να φροντίσει τον ηλικιωμένο πατέρας της, μετά τον πρόσφατο θάνατο της μητέρας της. Αποφασίζει να τον επισκέπτεται κάθε Τρίτη, οπότε καθαρίζει, πλένει και σιδερώνει τα ρούχα και συνοδεύει τον πατέρα της στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς για να κάνουν μαζί τα ψώνια της εβδομάδας. Η συνύπαρξή τους είναι ήδη δύσκολη και κορυφώνεται στο χώρο του σούπερ μάρκετ, όπου η Μαρί-Πιέρ συγκεντρώνει όλα τα βλέμματα, καθώς η παρουσία της, μια εισβολή της διαφορετικότητας στην πεζή καθημερινότητα των γύρω της, λειτουργεί σαν αξιοθέατο.
Μια άλλη Θήβα
Ένας συγγραφέας επισκέπτεται με ειδική άδεια στη φυλακή έναν 21χρονο, τον Μαρτίν, καταδικασμένο σε ισόβια για πατροκτονία. Ο συγγραφέας έχει σκοπό, μέσα από τις συναντήσεις του με τον ισοβίτη, να γράψει ένα έργο με επίκεντρο την πατροκτονία, που θα παρουσιαστεί στο θέατρο με ερμηνευτές τον ίδιο τον πατροκτόνο και τον συγγραφέα. Παρά την αρχική άδεια όμως, το Υπουργείο Δικαιοσύνης απαγορεύει στον Μαρτίν να παίξει στην παράσταση. Έτσι ο συγγραφέας βρίσκει έναν νέο ηθοποιό, τον Φεδερίκο, που θα ερμηνεύσει το ρόλο του πατροκτόνου στο θέατρο. Οι σχέσεις των προσώπων πρόκειται να σημαδέψουν τις ζωές τους και να δοκιμάσουν τις βεβαιότητές τους, στην παράσταση που συνεχίζεται για τρίτη χρονιά με δύο εξαιρετικές ερμηνείες.
Αρτώ / Βαν Γκογκ
Έπειτα από 9 χρόνια ψυχιατρικού εγκλεισμού, ο Αντονέν Αρτό δίνει μια διάλεξη στην οποία υποδεικνύει τους ηθικούς αυτουργούς της αυτοκτονίας του Βαν Γκογκ, σε ερμηνεία του ηθοποιού του Μπρόντγουεϊ Τζιν Ζιλέτ. Η παράσταση βασίζεται, πέρα από το δοκίμιο "Βαν Γκογκ, ο Αυτόχειρας της Κοινωνίας" και στην τελευταία επιστολή του Βαν Γκογκ στον Γκογκέν. Ο γάλλος συγγραφέας, εμπνευστής του θεάτρου της σκληρότητας προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει το μυστήριο πίσω από τη ζωή και την αυτοκτονία του μεταϊμπρεσιονιστή ζωγράφου. Τα γεγονότα είναι αληθινά και εξελίσσονται εν έτει 1947, όταν και δίνει την περίφημη διάλεξη με τίτλο "Βαν Γκογκ, ο Αυτόχειρας της Κοινωνίας", μπροστά σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο στο Παρίσι.
Το πάρτι της ζωής μου
Αντλώντας από το «Every Brilliant Thing» του Ντάνκαν Μακ Μίλαν, η Ελ. Ράντου υπογράφει ένα νέο κείμενο για τη sold out παράσταση, που ξετυλίγει με χιούμορ και ειλικρίνεια τα πενήντα χρόνια "τραυμάτων" της ηρωίδας της, με φόντο αυτά της σύγχρονης Ελλάδας. Ένας σόλο ερμηνευτικός μαραθώνιος δέκα ρόλων με έντονα προσωπική υπογραφή, που χάρισε στην ηθοποιό το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού του “α”. Η ιστορία διατρέχει εποχές και κινείται παράλληλα με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της χώρας από το Πολυτεχνείο, τους σεισμούς, το ΠΑΣΟΚ, την κρίση, το θάνατο του Γρηγορόπουλου μέχρι την πανδημία. Είναι ένας κύκλος ζωής που συνδέεται με κοινά βιώματα, όπως σημειώνει.
Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο και το ξέσπασμα του Εμφυλίου, ο δεκαεξάχρονος Χρόνης Μίσσιος συλλαμβάνεται, φυλακίζεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Αποφυλακίζεται το 1973, αφού έχει περάσει είκοσι ένα χρόνια σε φυλακές και εξορίες. Αυτήν την περίοδο της ζωής του διηγείται στο σπουδαίο αφήγημα-μαρτυρία «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς». «Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος» έλεγε ο Μίσσιος. Η θέση του αυτή έδωσε στους δημιουργούς το έναυσμα να ανεβάσουν στη σκηνή τις αυτοβιογραφικές αναμνήσεις ενός πραγματικά γενναίου. Ίσως γιατί η περίοδος που διανύουμε μοιάζει να έχει κάτι από τη σκοτεινή νιότη του Μίσσιου. Ή ίσως γιατί ο Μίσσιος δεν απευθύνεται μόνο στο νεκρό του φίλο αλλά κυρίως στους απόντες, σε εμάς. Η παράσταση μέσα από τέσσερις εξαιρετικές ερμηνείες μας δίνει την αφορμή να αναρωτηθούμε «πώς αντιστέκεται κάποιος σήμερα;».
Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου
Στο αυτοβιογραφικό έργο του ο Εντουάρ Λουί προχωρά σε μια αιχμηρή εξομολόγηση μέσα από την οποία αφηγείται την ιστορία της ζωής του πατέρα του μέσα από την οδυνηρή σχέση τους, που αμφιταλαντευόταν μεταξύ αποδοχής και απόρριψης, υπό τη "σκιά" της ομοφυλοφιλικής του ταυτότητας. Εκτός, όμως, από μια προσωπική, συγκλονιστική εξομολόγηση, μέσα από την οποία ο συγγραφέας προσπαθεί να επαναπροσεγγίσει, να κατανοήσει και τελικά να συγχωρέσει τον πατέρα του, το έργο εκφράζει την άποψή του για την κυρίαρχη πολιτική των κυβερνήσεων. Η παράσταση αποτελεί ένα σπάνιο δείγμα ενός μάχιμου σύγχρονου θεάτρου με άποψη και θέση, που διαδραματίζεται με φόντο την αδυσώπητη ταξική πραγματικότητα της Γαλλίας των 90's.
Το φιλί της γυναίκας αράχνης
Εν μέσω της στρατιωτικής δικτατορίας του Χόρχε Βιδέλα στην Αργεντινή του 1970, σε ένα μικρό κελί της φυλακής Βίλα Ντεβότο του Μπουένος Άιρες, δύο συγκρατούμενοι, ο Βάλεντιν, ένας πολιτικός κρατούμενος για τις αριστερές του ιδέες και ο Μολίνα, ένας διωκόμενος για τις σεξουαλικές του επιλογές, προσπαθούν να χωρέσουν μέσα σε μια ασύμβατη γι’ αυτούς συγκατοίκηση. Σε κόσμους διαφορετικούς, με διαφορετικά πολιτικά πιστεύω, όνειρα ζωής και σεξουαλικές προτιμήσεις, οι δύο ήρωες ακροβατούν ανάμεσα στο παρελθόν, σε μια σκληρή πραγματικότητα και σ’ ένα αβέβαιο μέλλον.
Ο Άγνωστος Πρίγκιπας: Παύλος Σιδηρόπουλος
Με αυτήν την μουσικοθεατρική ολοκληρώνεται η τριλογία βιογραφικών παραστάσεων για τους "Αγίους των Εξαρχείων" ή καλύτερα τους "Αγίους μιας γενιάς", η οποία ξεκίνησε με τις παραστάσεις "Κατερίνα Γώγου: Το γαμώτο που δεν έζησα" και "Νικόλας Άσιμος: Εγώ με τις ιδέες μου". Μέσα σε 80 λεπτά ξεδιπλώνεται η ζωή και η καριέρα του Παύλου Σιδηρόπουλου, του γεμάτου ταλέντο, αυτοκαταστροφικού «ασυμβίβαστου», «αιώνιου έφηβου», που ακόμη και σήμερα τα τραγούδια του μας συντροφεύουν.
Το μπορντέλο της Μαντάμ Ρόζας
Βασισμένο στο βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά «Το τίμιο μπορντέλο» (σε διασκευή Κώστα Παπαπέτρου), το έργο ακολουθεί την ιστορία της ζωής της Μαντάμ Ρόζας που μπήκε από μικρή στον κόσμο των κόκκινων φαναριών και κατάφερε να επιβιώσει, να ανελιχθεί και να γίνει κυρία του εαυτού της. Αποκαλύπτεται και το πιο κρυφό της μυστικό, η κόρη της που την αποχωρίστηκε μικρή και ακόμη την ψάχνει. Στη θεατρική μεταφορά του σκληρού έργου, η Ρηνούλα που έγινε Πεπίτα και κατέληξε Ρόζα αφηγείται όσα έχει ζήσει, το πώς ο έρωτας έγινε δουλειά και το αντίθετο, τις σκέψεις, τα όνειρα και τις ελπίδες της.
Όταν μεγαλώσω, θα γίνω Νάνα Μούσχουρη!
Η αληθινή ιστορία του Γάλλου συγγραφέα που μεγάλωσε σε μια επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του ’80, περιγράφει με ειλικρίνεια, χιούμορ και ζεστασιά τα εφηβικά του χρόνια, τη διαφοροποίησή του από τους συνομηλίκους του και την αγάπη του στις μεταμφιέσεις. Η φωνή της Νάνας Μούσχουρη τον σημάδεψε, ακούγοντάς την για πρώτη φορά στην τηλεόραση στα δεκατέσσερα του χρόνια. Η Ελληνίδα καλλιτέχνιδα με τη διεθνή ακτινοβολία, που εκείνη την εποχή μεσουρανούσε στη Γαλλία, έγινε το ίνδαλμά του και τον βοήθησε να βρει τον πραγματικό του εαυτό. Στην πορεία έγραψε πολλές βιογραφίες διάσημων γυναικών, όπως οι Εβίτα Περόν, Μαρία Κάλλας, Δαλιδά κ.ά. Το 2019 παρουσίασε με μεγάλη επιτυχία στο Φεστιβάλ της Αβινιόν τον μονόλογο που αφιέρωσε στη Νάνα Μούσχουρη στον οποίο παράλληλα με την ιστορία του ανασυνθέτει την εικόνα της μεγάλης σταρ, ενώ μέχρι σήμερα διατηρεί μαζί της μια στενή φιλική σχέση.
Μάρτυρας κατηγορίας
Στο βραβευμένο δικαστικό θρίλερ μια μυστηριώδης γυναίκα κρατά το κλειδί της σκανδαλώδους δολοφονίας μιας πλούσιας χήρας για την οποία κατηγορείται -άδικα σύμφωνα με έναν δαιμόνιο ποινικολόγο- ο σύζυγός της. Ο αγώνας του νεαρού άνδρα να μην καταδικαστεί θα κριθεί στα έδρανα του δικαστηρίου όπου οι μαρτυρίες είναι συντριπτικά εναντίον του και η ετυμηγορία των ενόρκων φαίνεται μονόδρομος. Το έργο έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά για να μας κρατήσει στην άκρη της καρέκλας από την πρώτη στιγμή ως το αποκαλυπτικό φινάλε: ένα έγκλημα, ένα τέλειο μυστικό, συνεχείς ανατροπές και το λεπτό «αστυνομικό» χιούμορ της συγγραφέως.
Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα
Η παράσταση της Πειραματικής Σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου αξιοποιεί τις μυστικές ιστορίες των γυναικών της Θεσσαλίας του 19ου και 20ου αιώνα σε μια σκηνική προσέγγιση με βασικούς άξονες τους κοινωνικούς ρόλους και τις έμφυλες διαστάσεις των μαγικοθρησκευτικών πρακτικών. Το γυναικείο σώμα της τρίτης ηλικίας και η σύνδεσή του με τη λαϊκή μαγεία, τη μαγειρική και τις τελετουργικές πρακτικές βρίσκεται στο επίκεντρο. Τρεις θηλυκές μορφές, που ερμηνεύονται από τρία αρσενικά νεαρά σώματα, περνώντας τη ζωή τους στη σκιά της κυρίαρχης ανδροκρατικής εξουσίας, συνδιαλέγονται μεταξύ του οικείου και του αρχετυπικού, της ακίνδυνης «γιαγιάς» και της επικίνδυνης θεραπεύτριας και μιλάνε για τις ζωές τους, γι’ αυτά που έμαθαν από τις παλιές. αυτά που έπαθαν ως γυναίκες και αυτά που παραδίδουν στις επόμενες.
Κάθε Τρίτη με τον Μόρι
Η πραγματική ιστορία του καθηγητή κοινωνιολογίας Μόρι Σουόρτζ στη βραβευμένη ερμηνεία του Γρ. Βαλτινού, που σε μια κρίσιμη στιγμή υπαρξιακής αναζήτησης κατάφερε να αφυπνίσει το μαθητή του αλλά κι εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Dalida. Τραγουδώντας μέχρι το τέλος
Τριάντα πέντε χρόνια μετά το θάνατο της Dalida, η παράσταση επιχειρεί να ξανασυστήσει στο κοινό την εμβληματική ερμηνεύτρια από τη Γαλλία που επηρέασε το γαλλικό τραγούδι, πούλησε εκατομμύρια δίσκους, τραγούδησε σε δέκα γλώσσες και ξεχώρισε στην ποπ διεθνή σκηνή της εποχής. Μέσα από τα τραγούδια, τις εξομολογήσεις, τον απολογισμό της ζωής και της καριέρας της, το έργο ξεδιπλώνει τη ζωή της ενδιαφέρουσας και αντιφατικής προσωπικότητας, που κινήθηκε σε όλη της τη ζωή από το φως στο σκοτάδι και έζησε μέσα στις τραγικές αντιφάσεις της. Η Dalida, ήταν μια μυθική ντίβα, μια μοναδική περφόρμερ, μια συγκλονιστική ερμηνεύτρια, ο ορισμός της femme fatale, μια επιτυχημένη, αισθησιακή και φωτεινή προσωπικότητα. Από την άλλη, η Yolanda Christina Gigliotti ήταν μια γυναίκα τραυματισμένη, σκοτεινή, μοναχική, που υπέφερε.
Κοιμώμενος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος
Το έργο, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και επιστρέφει για τρίτη χρονιά σε μια επετεικαή εκδοχή για τα 86 χρόνια από το θάνατό του, πραγματεύεται τη ζωή του Έλληνα καλλιτέχνη, ξεκινώντας ενώ είναι εσώκλειστος στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας. Μέσα από τα διαρκή ταξίδια του μυαλού του, βλέπουμε όλη του τη ζωή: την Τήνο, την αυταρχική μητέρα και τον τυπικό πατέρα, τα αδέρφια, τον μεγάλο έρωτα της ζωής του. Περισσότερο, όμως, γινόμαστε μάρτυρες της έμπνευσης, της μανίας της δημιουργίας -η οποία οδηγεί στα σημαντικά έργα του-, των ονείρων, των εφιαλτών του, ώσπου καταλήγουμε στο τελικό ερώτημα. Τι αξίζει άραγε περισσότερο, να είσαι τρελός (σαλός) και ευφυής ή φυσιολογικός και απλά… άνθρωπος;
Μπαμπάδες με ρούμι
Στην αιχμηρή σάτιρα που διακωμωδεί την ελληνική κοινωνία, πέντε πρόσωπα ετοιμάζουν για τρίτη χρονιά ένα «γλυκό» σχέδιο αλληλοεξόντωσης για μια κληρονομιά. Η Ρόη, η Βέσκα, ο Παναγιώτης, η Τζένη, ο Χρήστος και η κυρία Βάσω είναι οι πρωταγωνιστές της μαύρης κωμωδίας που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1996. Τα τέσσερα εκατομμύρια που είχε κερδίσει στο τζόκερ ο μπαμπάς -που πλέον έχει φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο- αναζητούν τον κληρονόμο τους. Δύο γιοί, δύο νύφες, μία γειτόνισσα φωτεινός παντογνώστης και μία εφιαλτική νοσοκόμα μιλάνε, μαλώνουν, δολοπλοκούν, καταστρώνοντας ένα σχέδιο για να κερδίσουν την κληρονομιά. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να σερβίρουν «Μπαμπάδες με ρούμι» με λίγο δηλητήριο.
Οι 12 ένορκοι
Για 11η χρονιά και με ανανεωμένο καστ δώδεκα ένορκοι πρέπει να αποφασίσουν ομόφωνα για τη ζωή ενός ανθρώπου, αντιμετωπίζοντας ο καθένας τη συνείδησή του και ταυτόχρονα τις συνειδήσεις των υπολοίπων. Στη Νέα Υόρκη του 1957 ένα αλλοδαπό αγόρι 16 χρόνων κατηγορείται για πατροκτονία. Η ζωή του βρίσκεται στα χέρια δώδεκα ενόρκων οι οποίοι θα αποφασίσουν αν είναι τελικά ένοχο και η απόφασή τους θα πρέπει να είναι ομόφωνη. Στην περίπτωση που ο κατηγορούμενος βρεθεί ένοχος, η θανατική ποινή είναι υποχρεωτική. Οι δώδεκα άντρες, κλειδωμένοι σ’ ένα μικρό δωμάτιο, άλλοτε συγκρούονται κι άλλοτε ταυτίζονται αντικατοπτρίζοντας τις προκαταλήψεις της κοινωνίας μέσα από δώδεκα πεντακάθαρα ψυχογραφήματα που ξετυλίγονται βίαια μπροστά στα μάτια του θεατή.
Οιδίπους Τύραννος
Η κορυφαία τραγωδία της ανθρώπινης ενοχής, στην οποία ο βασιλιάς της Θήβας, Οιδίποδας, τυφλός κι ανήμπορος, «αναζητά» τη λύτρωση του θανάτου και απαντήσεις για την τραγική του μοίρα. Αναλαμβάνει να βρει τον δολοφόνο του Λαΐου ο οποίος, σύμφωνα με τον χρησμό, είναι υπεύθυνος για τον φοβερό λοιμό που έχει πλήξει την πόλη του. Στην πορεία, ανακαλύπτει πως όχι μόνο είναι ο ίδιος ο φονέας του προηγούμενου βασιλιά της Θήβας, αλλά και ο δολοφόνος του πατέρα του και σύζυγος της μητέρας του. Έπειτα από αυτή την αποκάλυψη της τραγικής αλήθειας, η Ιοκάστη απαγχονίζεται και ο Οιδίποδας αυτοτυφλώνεται. Η βραβευμένη παράσταση επιχειρεί να φωτίσει τις αναλογίες του έργου με το σήμερα.
Dalida - La diva - La Grande Finale
Το νήμα της ζωής και της πορείας της μεγάλης Δαλιδά ξετυλίγεται μέσα από τα πασίγνωστα και κλασικά πλέον τραγούδια της (Paroles Paroles, Malade, Gigi In Paradisco κ.ά.) και τα κείμενα που βασίζονται στη ζωή της, τα οποία πραγματεύονται κυρίαρχα θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης, της αγάπης, του έρωτα, της απελπισίας και του θανάτου. Πίσω, βέβαια, από τη λάμψη της επαγγελματικής της ζωής, η Δαλιδά αντιμετώπισε διάφορες προσωπικές δυσκολίες και ταλαιπωρήθηκε από κατάθλιψη. Οι θεατές πρόκειται να δουν και τις δύο πλευρές της μεγάλης τραγουδίστριας σε αυτό το μοντέρνο εικαστικό και οπτικοακουστικό θέαμα, το οποίο συνδυάζει ζωντανή μουσική, τραγούδι αλλά και χορό. Στα φωνητικά συμμετέχουν οι: Τζ. Κάλαϊς, Ειρ. Καστραντά, Αρ. Γαβριηλίδης, Ν. Σμυρνάκης.
Ματωμένος γάμος
Το γεμάτο ποιητικότητα και συμβολισμούς έργο αγγίζει τα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης, θέτοντας δύο πολύ σημαντικά θέματα, τον πανανθρώπινο πόνο της απώλειας και τη γυναικεία χειραφέτηση. Αποτελεί το πρώτο μέρος της τριλογίας της «Ισπανικής υπαίθρου», μαζί με τη «Γέρμα» και «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα». Γράφτηκε με αφορμή την πραγματική ιστορία ενός γάμου κι ενός καταπιεσμένου έρωτα που οδηγούνται στην τραγωδία με φόντο την ανδαλουσιανή πόλη Νιχάρ της Ισπανίας. Είναι ένα έργο πάθους που εξυμνεί τον έρωτα. Ο έρωτας είναι φύση. Κι όταν η φύση έρθει σε σύγκρουση με την κοινωνία, τότε θα μετατραπεί σε αδυσώπητο τιμωρό. Ο Κ. Νταλιάνης υπογράφει την ελεύθερη διασκευή του έργου, συνδυάζοντας τον ρεαλιστικό με τον ποιητικό λόγο, σε μια αέναη αλληλουχία. Το Ντουέντε (duende) είναι κι εδώ το κλειδί της απόδοσης του έργου. Όλες οι στιγμές της παράστασης, μεταφέρουν την ιστορία σε έναν τόπο μαγικό και σε χρόνο αδιευκρίνιστο, ωστόσο με όλα τα ισπανικά στοιχεία, που θα μπορούσαν να είναι και ελληνικά ή και παγκόσμια.
Το επάγγελμα της μητρός μου
Στοά και Μποστ θεωρούνται δύο αλληλένδετα στοιχεία στην ελληνική σκηνή αφού επτά φορές ανέβηκαν με έργα του μοναδικού σατιρικού συγγραφέα. Τώρα, ένας καινούργιος Μποστ έρχεται να προστεθεί σ’ αυτή την αλυσίδα μποστικών κειμένων με ένα έργο που βασίστηκε πάνω σε ένα διήγημά του που γράφτηκε το 1961 για την Καθημερινή στην οποία εργαζόταν τότε. Το διήγημα αυτό, που ανήκει στη συλλογή των μικρών ευθυμογραφημάτων του σατιρικού συγγραφέα «Πεζά κείμενα 1960-1965» και μιλάει για την απόφαση μιας μητέρας να γίνει πόρνη, έγινε η αιτία της απόλυσής του Μποστ από την Ελένη Βλάχου, εκδότρια της Καθημερινής, η οποία μόλις το διάβασε θεώρησε ότι ο Μποστ είχε ξεπεράσει κάθε όριο ευπρέπειας. Η απάντηση του συγγραφέα ήταν “η κα Βλάχου έχασε το χιούμορ της”…
Μια ζωή - Ο μονόλογος μιας μοδίστρας
Μια ηλικιωμένη μοδίστρα έρχεται αντιμέτωπη με κομμάτια της ζωής της καθώς μαζεύει ρούχα από το ατελιέ της για να μετακομίσει. Η προσωπική της ιστορία συναντά κομμάτια από την ιστορία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας. Μόνιμη συντροφιά στο ταξίδι των αναμνήσεων της είναι τα τραγούδια που σημάδεψαν γεγονότα και στιγμές της πορείας της. Ένας ύμνος στον καθημερινό άνθρωπο που αναπολεί το παρελθόν του και αγωνιά πώς θα συνεχίσει να ζει σε ένα κόσμο που αλλάζει γρήγορα και άγρια.
Το ακρωτήρι
Για πρώτη φορά ανεβαίνει το βραβευμένο οικογενειακό δράμα που όμως εξελίσσεται σε κάτι πολύ περισσότερο, καθώς μιλάει για το πώς μπορεί κάνεις να επανεφεύρει τον εαυτό του ακόμη και μετά τη μεγαλύτερη τραγωδία. Το «Ακρωτήρι» παρακολουθεί την πορεία της Τζουλιάνας, μιας χαρισματικής και παθιασμένης νευρολόγου, από την κορυφή στην πτώση και από εκεί στην ελπίδα, και μιλά με μοναδικό τρόπο για την ενδιάμεση γκρίζα ζώνη, στην οποία κάποιος έρχεται αντιμέτωπος με την απώλεια της συνείδησης. Η ίδια η Τζουλιάνα, πιστεύει πως ευθύνεται ο καρκίνος για το ότι βλέπει και ακούει πράγματα, όμως τα στοιχεία της ιατρικής της εξέτασης δεν συμφωνούν. Περιγράφει τον σύζυγό της, ως άπιστο και χειριστικό, αλλά αυτός στέκεται δίπλα της γεμάτος φροντίδα και αγάπη. Οι συχνές τηλεφωνικές συζητήσεις με την αποξενωμένη από χρόνια κόρη της, έχουν πολλές αντιφάσεις. Τα επεισόδια κατάρρευσης της Τζουλιάνας πληθαίνουν. Η αλήθεια για την κόρη της αποκαλύπτεται και είναι πολύ διαφορετική από αυτή που φαινόταν.
Το γάλα
Το γάλα στα ρωσικά λέγεται «μαλακό». Έτσι, περίεργα, μια άλλη ελληνική λέξη, σπαρμένη μέσα σε μια άλλη γλώσσα, δίνει εκεί, στο ξένο χωράφι, πολύ πιο άμεσα και ανάλαφρα την αίσθηση του πράγματος, απ’ ότι η αντίστοιχη που το ονοματίζει στα ελληνικά. Γι’ αυτήν ακριβώς την αίσθηση θέλει να μιλήσει «Το γάλα» και οι ήρωες του. Μια μητέρα από την πρώην Σοβιετική ένωση και οι δυο της γιοι συνθέτουν μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία όπου φωτίζεται δεξιοτεχνικά από τον συγγραφέα ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων και οι ανησυχίες τους, όπως αυτές πηγάζουν μέσα από το κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά κυρίως η αίσθηση που έχει κανείς πως όλα μέσα του μαλακώνουν και ζεσταίνονται, όταν σταματάει πια να κλαίει και να πονάει γιατί δέχεται την τροφή του. Αγαπιέται... Κι όταν αυτό δε συμβαίνει, τότε νιώθει ξένος. Σαν πρόσφυγας ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Ξένες κι αυτές.
Μπουμπού
Η γλυκόπικρη ιστορία μιας γεννημένης θεατρίνας, πρωτότοκης κόρης μιας κρητικής οικογένειας, που η αναπτυγμένη φύση της την έκανε αντικείμενο χλευασμού, παραγκωνισμού, υποτίμησης και εκμετάλλευσης. Τελικά την κερδίζουν τα οικοκυρικά. Με αφορμή το ράψιμο του νυφικού της εγγονής της, διηγείται την κινηματογραφική ζωή της από το 1946 μέχρι σήμερα: δυσκολίες, χαρές, χιούμορ, τραγούδια, συγκίνηση, ανατροπές, ένας μεγάλος έρωτα και μια θυσία.
Linda
Η ηρωδία αυτή είναι η Λίντα Γουάιλντ, που πιστεύει ότι έχει κατακτήσει την κορυφή και ότι αυτή θα της ανήκει για πάντα. Μέσα από την αιχμηρή γραφή της, το σατιρικό βρετανικό χιούμορ και την πλοκή με χαρακτηριστικά θρίλερ, η Σκίνερ μοιράζεται την ιστορία της εκκωφαντικής πτώσης μιας σύγχρονης τραγικής ηρωίδας. Δεν εστιάζει μόνο στις δυσκολίες μίας γυναίκας να πετύχει και να επιβιώσει -τον σεξισμό, τα ταμπού της ηλικίας, της ομορφιάς, της οικονομικής ανεξαρτησίας-, αλλά μιλάει για όλους όσους προσπαθούν να ανταποκριθούν στις κοινωνικές επιταγές και να βρουν την «ευτυχία» μέσα σε μια αμείλικτη πραγματικότητα.
Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος
Ένας έφηβος, το πιο όμορφο αγόρι σε όλη την αγροτική περιοχή της Καταλονίας, βρίσκεται νεκρός στη μέση του πουθενά. Με αφορμή αυτό το γεγονός, ξεδιπλώνεται η παθογένεια της κλειστής κοινωνίας μιας επαρχιακής πόλης στην οποία δε συμβαίνει ποτέ τίποτα. Παιδεραστία, ομοφοβία, ένοχα μυστικά, καταπιεσμένες ζωές κι ένα τραγούδι που ξυπνά τις πιο εφιαλτικές αναμνήσεις. Όσα δε λέγονται, οδηγούν στον αφανισμό των ηρώων, πραγματικό και υπαρξιακό. Ζωντανοί-νεκροί βυθισμένοι στους πόθους και στα ένστικτά τους, εγκλωβισμένοι στον καθωσπρεπισμό και σε στερεοτυπικές κατασκευές. Αλήθεια, πόσο συνένοχοι είμαστε όταν μένουμε απλοί θεατές αυτής της ανθρωποφαγίας; Ο Αργύρης Ξάφης ερμηνεύει τον πολυπρόσωπο μονόλογο σαν μία εξορκιστική τελετουργία, εμβαθύνοντας στο τραγικό γεγονός της δολοφονίας του έφηβου αγοριού. Οι χαρακτήρες που υποδύεται παλεύουν με τις δικές τους επιθυμίες, αλλά και εκείνες που τους επιβάλλονται από τις καταπιεστικές κοινωνικές δομές μίας φαινομενικά δεμένης κοινότητας.
Να ξέρετε πως αυτό που ακούτε είναι σφύριγμα τρένου
Δημοσιευμένο τον Ιούνιο του 2023, λίγες μέρες μετά το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου, το έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά στη σκηνή του θεάτρου. Σε ένα όχι και τόσο μακρινό, αλλά οικεία ζοφερό μέλλον, ένας νέος υπάλληλος καταφθάνει στο περιβόητο γραφείο 20/4 της κρατικής υπηρεσίας, ώστε να αναλάβει καθήκοντα. Όλα φαίνεται να πηγαίνουν βάσει σχεδίου: όσοι έπρεπε να πεθάνουν είναι νεκροί, όσοι παραμένουν χρήσιμοι είναι ακόμα ζωντανοί και η ανθρωπότητα φορτωμένη τα κρίματά της συνεχίζει τις ατελείωτες στροφές της. Πώς γράφεται η Ιστορία; Είναι οι σημερινές μας πράξεις αυτές που διαμορφώνουν το μέλλον εκείνο το οποίο όλοι προσδοκούμε. Αλλά μήπως τελικά η ελπίδα δεν έχει για όλους μας το ίδιο πρόσωπο; Ο άνθρωπος δεν έχει πρόσωπο, δεν έχει ταυτότητα, δεν έχει να πιστέψει σε τίποτα. Ποια είναι η αλήθεια; Η διαστρέβλωση οδηγεί στην πλήρη σύγχυση της αντίληψης του κόσμου. Ένας κόσμος χωρίς αγάπη.
Family secrets
Για τη σχέση της Γκράτσια, μιας συνταξιούχου δασκάλας που ζει απομονωμένη μέσα από τις τηλεοπτικές σαπουνόπερες και κυρίως την «Τόλμη και Γοητεία», με τον γιο της τον Αδάμ, σεναριογράφο και επίδοξο θεατρικό συγγραφέα, που επιστρέφει μετά από χρόνια στο πατρικό ύστερα από ένα αποτυχημένο επαγγελματικό βήμα, μιλά η πρωτόπαικτη ιταλική μαύρη κωμωδία για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση. Η συνύπαρξή τους θα φέρει στο φως οικογενειακά μυστικά που θα αλλάξουν για πάντα τη σχέση τους. Ένα τρυφερό έργο που μέσα από την αγάπη μεταξύ μητέρας και γιου, θίγει θέματα της εποχής μας, όπως η αποδοχή από τους γονείς, η ομοφυλοφιλία, η ταυτότητα και η καταπίεση από τις κοινωνικές νόρμες.
Μνήμη θολή
Στο νέο έργο της δημιουργού για την απώλεια της μνήμης και την αγάπη, μια γυναίκα αρρωσταίνει από άνοια και ο άντρας της αναγκάζεται να τη βάλει σε κλινική, μετά από σαράντα χρόνια κοινής ζωής. Εκείνη το σκάει και βρίσκει ένα διαφορετικό καταφύγιο. Δύο πρόσωπα, η «φοιτήτρια» και ο «ξένος» μπλέκονται στην ιστορία που ζωντανεύει σε μια παράσταση με δομή κινηματογραφικής ταινίας μυστηρίου, με μουσική υπόκρουση από την «Media Luz» του Λουκιανού Κηλαηδόνη.
Απόρρητο
Θα τολμούσες να εξομολογηθείς τις πιο προσωπικές σου αλήθειες σε αυτούς που αγαπάς; Μέχρι πού αντέχεις να δοκιμάσεις τα όρια της αποδοχής τους; Το έτος 2028, τρεις επιστήμονες παίρνουν μέρος σε μια κλειστή έρευνα, η οποία με τη συμβολή της φερεγγυότητας της Τεχνητής Νοημοσύνης, διερευνά τα πιο φλέγοντα ερωτήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα. Μέσα από τις απαντήσεις που καλούνται να δώσουν, σε μορφή ατομικών συνεντεύξεων, έρχονται αντιμέτωποι με συνεχείς εσωτερικές συγκρούσεις ανάμεσα σε όσα πιστεύουν και σε όσα αντέχουν να δηλώσουν. Οι θεατές, σε ρόλο παντογνώστη αφηγητή μαθαίνουν τις αδήλωτες πτυχές της ζωής και της προσωπικότητάς τους και χωρίς να το επιδιώκουν, γίνονται οι εξομολογητές της πιο κρυφής αλήθειας τους. Μιας αλήθειας, που εάν της έδιναν χώρο, θα ήταν πραγματικά ελεύθεροι.
Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα
Πρώτη φορά μεταφέρεται στη σκηνή το ομώνυμο εμβληματικό μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη που συμπυκνώνει την ιστορία μιας γενιάς που στις ταραγμένες δεκαετίες 1940-1970 προσπάθησε με βαρύ τίμημα, να αλλάξει τον κόσμο. Σε όλη αυτή τη διαδρομή η ηρωίδα ανατρέχει στις μνήμες και τις εμπειρίες της από την προπολεμική Ελλάδα, από την δικτατορία της 4ης Αυγούστου, από την Κατοχή, την Αντίσταση, τον Εμφύλιο, τη μετεμφυλιακή περίοδο και την Χούντα των Συνταγματαρχών, αλλά και στη σύγχρονη εποχή. Η παράσταση ανεβαίνει με αφορμή τα 100 χρόνια από την γέννηση της συγγραφέα.
Μάθε με να φεύγω
Ένα πρωτότυπο ανέκδοτο έργο εμπνευσμένο από την επιστροφή του ομηρικού Οδυσσέα στην Πηνελόπη του, που ακροβατεί μεταξύ μπουλβάρ, ψυχολογικού θεάτρου δωματίου, μυστήριου και παλιών αισθηματικών ρομάντζων των περιπτέρων, με επιρροές από τον Σάμουελ Μπέκετ και τον Τένεσι Ουίλιαμς. Οι ήρωες: η Αγνή, ιδιοκτήτρια ενός παλιού ξενοδοχείου χτισμένου κοντά στα ερείπια ενός αρχαίου παλατιού, ο αδερφός της Ίων, συγκάτοικος, σύμμαχος και αντίπαλός της, ένας μυστηριώδης ανώνυμος άντρας, που επιστρέφει χρόνια μετά από μια θυελλώδη ερωτική νύχτα που πέρασε εκεί.
Η μέρα της φούστας
Η απόγνωση της Σόνιας, μιας καθηγήτριας λογοτεχνίας σε ένα δημόσιο λύκειο με παραβατικούς μαθητές, οδηγεί το καταιγιστικό έργο που βασίζεται στην ομότιτλη ταινία του Ζαν-Πολ Λίλιενφελντ. Η ηρωίδα στοχοποιείται γιατί δε συμμορφώνεται με τις υποδείξεις του Διευθυντή να μην φορούν φούστα οι καθηγήτριες και οι μαθήτριες. Ένα τυχαίο συμβάν κάποιο πρωί θέτει σε κίνηση μια σειρά απρόβλεπτων εξελίξεων. Η Σόνια κρατά ομήρους τους μαθητές της τάξης και τους κάνει μάθημα θεάτρου διά της βίας. Η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχό της καταλήγοντας σε ένα μεταδραματικό φινάλε. Το έργο με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, επικού θεάτρου και δομή αρχαίου δράματος, εκτυλίσσεται μέσα από μια σειρά κωμικοτραγικών επεισοδίων όπου οι ρόλοι θυτών και θυμάτων εναλλάσονται διαρκώς γεννώντας ερωτήματα που αφορούν τη δύναμη της βίας και τη διαχείριση της ανθρώπινης ελευθερίας.
Η γυναίκα και ο ακροβάτης
Η μοναχική Ουρανία ανοίγει το παράθυρό της σ’ έναν πλανόδιο ακροβάτη στο υπερρεαλιστικό αφήγημα για τον πόθο του ανθρώπου για το υπερβατικό και την ανάγκη του για ελευθερία. Ο ακροβάτης με το όνομα Θόδωρας της ζητά να χρησιμοποιήσει το παράθυρο του σπιτιού της που κοιτά στην πλατεία για μια επίδειξη πετάγματος με φτερά που κατασκευάζει ο ίδιος. Το αλλόκοτο, η φαντασία και το όνειρο συναντούν τη βαθιά υπαρξιακή αγωνία του επικείμενου τέλους, στο έργο όπου μια γυναίκα και ένας άνδρας οραματίζονται το ανέφικτο.
Πτήση / Κόσοβο
Μια πολιτική κωμωδία για τη σύγκρουση καλλιτεχνικής δημιουργίας και πολιτικής προπαγάνδας, που μας μεταφέρει στο Εθνικό Θέατρο του Κοσόβου, όπου ένας θίασος ετοιμάζεται να ανεβάσει το «Περιμένοντας τον Γκοντό». Η πολιτική πραγματικότητα, παρόλα αυτά, έρχεται να ταράξει την καλλιτεχνική τους πορεία: το πρωθυπουργικό γραφείο, δια μέσου του Γραμματέα Αθλητισμού, τους αναθέτει ένα νέο έργο που θα διηγείται την ιστορία του Κοσόβου και θα παρουσιαστεί την Ημέρα της Ανεξαρτησίας. Η πορεία της προετοιμασίας του έργου μετατρέπεται σε σπαρταριστό πανηγύρι παραλογισμού, όπου συναντώνται μια πρωταγωνίστρια που ονειρεύεται το Μπρόντγουεϊ, ένας καταπονημένος ηθοποιός που παίζει τον Ληρ και πίνει ρακές, ένας φιλόδοξος σκηνοθέτης, ένας τεχνικός σκηνής με οράματα ηρωισμού, ένας Γραμματέας Αθλητισμού που φιλοδοξεί να γίνει Υπουργός, και φυσικά, ένας Πρωθυπουργός που, ό,τι και να γίνει, παραμένει στη θέση του.
Οιδίποδας Τύραννος
Η τραγωδία του Σοφοκλή παρουσιάζεται σε μορφή μονολόγου για την ιστορία ενός ανθρώπου και ενός τραύματος που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Ένας άνδρας, περιπλανώμενος αφηγητής, μουσικο-ταξιδευτής, που αναζητά την αλήθεια του μέσα στη δίνη της σύγχρονης πόλης. Η νέα αυτή μυσταγωγική σκηνική προσέγγιση του έργου για τη βαθιά ανάγκη μας να κατανοήσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, αποτελεί τη συνέχεια της έρευνας της δημιουργού πάνω στο αρχαίο δράμα. Η μετάφραση είναι του Κ.Χ. Μύρη.
Η φάλαινα
Η ιστορία κάθαρσης, αυτογνωσίας και συγχώρεσης, γνωστή από την οσκαρική κινηματογραφική της εκδοχή από τον Ντάρεν Αρονόφσκι με τον Μπρένταν Φρέιζερ (με πρωτότυπο τίτλο «The Whale»), με κεντρικό πρόσωπο τον αυτοκαταστροφικό παχύσαρκο Τσάρλι, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή. Ο ήρωας έχει χάσει την επαφή του με τον έξω κόσμο και την επιθυμία του για ζωή, ενώ παλεύει να συμφιλιωθεί με την αποξενωμένη κόρη του και το παρελθόν του.
Ένας καταπληκτικός καταθλιπτικός
Ο Ευτύχης είναι ένας life coach που γράφει βιβλία αυτοβελτίωσης, δίνει συμβουλές ζωής μεγάλης αξίας και πιστεύει ότι όλα στη ζωή είναι θετικά. Είναι όμως δυστυχισμένος και την Παραμονή Χριστουγέννων αποφασίζει πάλι να αυτοκτονήσει. Την απόπειρά του αυτή διακόπτει βίαια μια ανεπιθύμητη επίσκεψη από το παρελθόν που τον φέρνει αντιμέτωπο με ό,τι φοβάται περισσότερο, τη Ζωή.
Η ληστεία της συμφοράς
Τα πάντα μπορούν να συμβούν στην ελληνική εκδοχή της τρελής κωμωδίας για τη ληστεία ενός διαμαντιού αμύθητης αξίας από μία ομάδα ανίκανων διαρρηκτών που πάει τελείως στραβά, με φόντο την Αθήνα του 1958. Δύο κατάδικοι δραπετεύουν από τις φυλακές της Δραπετσώνας και σχεδιάζουν να κλέψουν ένα διαμάντι που φυλάσσεται στην Alexandras Bank, μια περιφερειακή ελληνική τράπεζα επί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Όταν, όμως, μπλέκουν κι άλλοι στο κόλπο, τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Θα καταφέρει ο δραπέτης Μάκης Ρέτζος και η συμμορία του, να κάνουν τη ληστεία της χρονιάς;
Blue train
Ο Μιχάλης βρίσκεται στην αρχή μιας κρίσης ηλικίας μιας χαμένης γενιάς που παλεύει να διατηρήσει την αθωότητα της, προσπαθώντας παράλληλα να συμβαδίσει με το χρόνο που κυλάει αμείλικτος. Η ζωή του είναι ένα πάρτι που δεν θέλει να τελειώσει. Η μουσική, τα φώτα, οι καπνοί και το σεξ “θολώνουν” την πραγματικότητα που δεν θέλει να δει. Λίγο πριν τα γενέθλιά του δέχεται επισκέψεις από τέσσερα πρόσωπα -τη μητέρα, την κολλητή, τον πρώην σύντροφό του κι έναν εικοσάχρονο με τον οποίο βγήκε ραντεβού για ευκαιριακό σεξ- που θα τον φέρουν αντιμέτωπο με τα όνειρα, τις φοβίες και τις ανασφάλειές του. Το νέο έργο του Γεράσιμου Ευαγγελάτου αποτυπώνει αυτή την πρώιμη υπαρξιακή και ηλικιακή κρίση με χιούμορ, συγκίνηση και τρυφερότητα, κλείνοντας το μάτι στη γενιά του.
Άγριοι
Μια σκληρή αθηναϊκή ιστορία που διαδραματίζεται στο διαμέρισμα του διακεκριμένου καθηγητή Νίκου Λεοντή, κάπου στη σημερινή Κυψέλη. Με τους καλεσμένους φοιτητές του αγωνιούν για ένα καλύτερο μέλλον, η συνάντησή τους όμως παίρνει άλλη τροπή…
Ο πουπουλένιος
Στο πολυβραβευμένο έργο του αγαπητού στο ελληνικό κοινό δραματουργού, το αστυνομικό θρίλερ συναντά τη μαύρη κωμωδία. Με φόντο ένα αυταρχικό καθεστώς ένας συγγραφέας ανακρίνεται λόγω του περιεχομένου των διηγημάτων του, που προσιδιάζουν με μια σειρά από ανεξιχνίαστες παιδοκτονίες που συμβαίνουν στην πόλη. Ο κόσμος της φαντασίας μπλέκεται με τον πραγματικό κόσμο, δημιουργώντας ένα σύμπαν όπου όλα είναι πιθανά.
Ιερά Οδός 343. Μαρτυρίες από το Δρομοκαΐτειο
Η παράσταση αντλεί από τα βιώματα ανθρώπων που έζησαν μέσα στο Δρομοκαΐτειο, έτσι όπως καταγράφονται στο ομώνυμο βιβλίο, εξερευνώντας παράλληλα τις απόψεις, τις εμπειρίες και τα στερεότυπα και την πλευρά των συγγενών, των φίλων, του νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού και πολλών ακόμη «σημαντικών άλλων» των οποίων η στάση διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην πορεία και την εξέλιξη της ένταξης των ψυχικά ασθενών στην κοινωνία των «υγιών». Υλικό έχει αντληθεί και από το βιβλίο «Αυτοί οι ωραίοι τρελοί» του Γιάννη Καιροφύλα όπως και το «Ακόμη ένας άγιος: Εικονοστάσι ανωνύμων αγίων» του Γιάννη Ρίτσου.
Ο δολοφόνος είναι… ανάμεσά μας...
Ένας σκηνοθέτης, δύο ηθοποιοί κι ένας ντετέκτιβ ψάχνουν να βρουν τον ένοχο σε μια παράσταση που καλεί το κοινό να βρεθεί επάνω στη σκηνή και να αποδείξει την αθωότητά του.
Οι φόνοι της οδού Μοργκ
Στο Παρίσι του 1931 μάς μεταφέρει η θεατρική ομάδα Μήδεια όπου δολοφονούνται δύο γυναίκες. Ένας μεγάλος αριθμός μαρτύρων δηλώνει ότι άκουσε τη φωνή του πιθανού δολοφόνου, κανείς όμως δεν μπόρεσε να καταλάβει ποια γλώσσα μιλούσε. Αφού οι έρευνες της αστυνομίας βρίσκονται μπροστά σε ένα απόλυτο αδιέξοδο, την υπόθεση αναλαμβάνει ο ευφυής, εκκεντρικός, περιθωριακός διανοούμενος ερευνητής εγκλημάτων Αύγουστος Ντιπέν, ο οποίος καλείται να διαλευκάνει και το μυστήριο μιας κλεμμένης επιστολής που απειλεί να ταράξει συθέμελα τους κυβερνητικούς κύκλους. Η επιστολή θέτει σε κίνδυνο την σύζυγο του πρωθυπουργού και συνάμα όλη την κυβέρνηση, με έναν υπουργό να γνωρίζει το περιεχόμενο του γράμματος και είναι έτοιμος να το χρησιμοποιήσει για να εξελιχθεί σε αρχηγό κόμματος. Το ένστικτο, η λογική παρατήρηση και η μαθηματική ανάλυση του Ντιπέν θα δώσουν τη λύση, με βοηθό τον ένοικο και προστατευόμενο του, ποιητή και ζωγράφο, Πιερ Ροζέτ, θαυμαστή της μαθηματικής αναλυτικής μεθόδου.
Η δεξιά, η αριστερά και ο κυρ-Παντελής
Η πορεία μιας οικογένειας, που από την απελευθέρωση περνάει στα Δεκεμβριανά και τελειώνει μετά τη συνθήκη της Βάρκιζας, σε μια σπάνια πολιτική στιγμή του μεταπολεμικού θεάτρου. Όπως και εκτός, έτσι και εντός του σπιτιού, επικρατεί εμφύλιος, με τον ένα γιο της οικογένειας να είναι δεξιός και τον άλλον να είναι αριστερός. Ανάμεσα στα "πυρά" τους βρίσκεται ο πατέρας τους, ο πατριάρχης κυρ-Παντελής, η μητέρα τους, η Αθηνά, αλλά και η οικιακή βοηθός τους η Φρόσω.
Χωρίς αναστολή
Η ψηφιακή εποχή και η σχέση των μεγαλύτερων σε ηλικία ανθρώπων με την τεχνολογία μπαίνουν στο στόχαστρο μιας κωμωδίας γεμάτης ανατροπές, όπου ένα ζευγάρι συνταξιούχων «μπλέκει» με το dark web. Ο Γιώργος και η Βιολέτα περνούν μια τυπική μέρα στο καθιστικό τους. Οι νέοι τρόποι επικοινωνίας τους ελκύουν και ταυτόχρονα τους προκαλούν αμηχανία, μέχρι που, εντελώς κατά λάθος, βρίσκονται στα αχαρτογράφητα νερά του σκοτεινού διαδικτύου. Οι οθόνες των κινητών τους γεμίζουν παράνομες συναλλαγές, εγκληματικές δραστηριότητες και τεράστια χρηματικά ποσά. Ο πειρασμός να επωφεληθούν από αυτή την επικίνδυνη νέα γνώση μεγαλώνει, θα μπορέσουν όμως να το κάνουν χωρίς αναστολές;
2:22 – A Ghost Story
Στο σύγχρονο υπερφυσικό θρίλερ που σάρωσε το Γουέστ Εντ με τον συνδυασμό ίντριγκας, χιούμορ και τρόμου, η Τζεν είναι πεπεισμένη ότι το σπίτι της είναι στοιχειωμένο, αντίθετα με τον σκεπτικισμό του συζύγου της, Σαμ. Κατά τη διάρκεια του δείπνου με τους παλιούς τους φίλους, τη Λορίν και τον νέο της σύντροφο, Μπεν, οι εντάσεις αυξάνονται καθώς συζητούν για την ύπαρξη φαντασμάτων. Καθώς η βραδιά προχωρά, μια ανησυχητική παρουσία πλησιάζει όλο και περισσότερο, αναγκάζοντας την παρέα να μείνει ξύπνια μέχρι τις 2:22 π.μ. για να ανακαλύψει τι κρύβεται πέρα από το προφανές, γεγονός που οδηγεί τους ήρωες να αντιμετωπίσουν τις εσωτερικές συγκρούσεις τους και να αναζητήσουν την αλήθεια.
Άνθρωπος χωρίς όνομα
Πρώτη ελληνική θεατρική διασκευή της σημαντικής νουβέλας «Ο Συνταγματάρχης Σαμπέρ» του πολυγραφότατου Γάλλου λογοτέχνη, που πραγματεύεται την «οδύσσεια» ενός ήρωα πολέμου που επιχειρεί να κερδίσει τη χαμένη του ζωή. Ο συνταγματάρχης Σαμπέρ, ήρωας της μάχης του Εϊλό και μέγας ταξιάρχης της λεγεώνας της Τιμής, επιστρέφει στο αγαπημένο του Παρίσι το 1817, ύστερα από δέκα χρόνια. Κανείς δεν τον αναγνωρίζει και κανείς δεν πιστεύει ότι αυτός ο ξερακιανός, γερασμένος, γεμάτος πληγές άντρας είναι ο περίφημος συνταγματάρχης Σαμπέρ. Μες στην απόγνωσή του στρέφεται στον περίφημο δικηγόρο Ντερβίλ, ο οποίος με αυξημένο το αίσθημα του δικαίου προσπαθεί να τον βοηθήσει. Ο Σαμπέρ βαδίζοντας σ’ αυτό το πρωτόγνωρο μονοπάτι, όπου οι ρόλοι πλέον έχουν αντιστραφεί κι έχει χάσει την πολύτιμη ταυτότητά του, ανακαλύπτει τελικά την ουσία της ύπαρξής του.
Prima facie
Η δικηγόρος Τέσα Ένσλερ έρχεται αντιμέτωπη με την ποινική αντιμετώπιση της σεξουαλικής κακοποίησης στο παγκοσμίως φημισμένο συγκλονιστικό έργο που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται από το σύστημα αντιμετωπίζει το θέμα της παρενόχλησης. Η Tessa είναι μια νέα και λαμπρή δικηγόρος, εθισμένη στη νίκη. Έχει σφυρηλατήσει όλη την καριέρα της με απόλυτη αποφασιστικότητα, φροντίζοντας να ξεπεράσει την καταγωγή της από την εργατική τάξη για να μπορέσει να φτάσει στην κορυφή και τα καταφέρνει. Ξέρει καλά πως σε ένα ανδροκρατούμενο και βαθιά συντηρητικό σύστημα το «ποιον ξέρεις» και το «από που κατάγεσαι» είναι εξίσου σημαντικό με το «ποιος είσαι». Δουλεύοντας σκληρά κάθε της υπόθεση έχει εξελιχθεί σε κορυφαία συνήγορο υπεράσπισης. Ένα βράδυ, ένα ραντεβού με έναν συνάδελφό της και μια απρόσμενη τροπή των γεγονότων μετατοπίζει την ηρωίδα στην άλλη πλευρά του μαρτυρίου. Η ανερχόμενη δικηγόρος βρίσκεται ξαφνικά ανυπεράσπιστη μετά από σεξουαλική κακοποίηση και διαπιστώνει, για πρώτη φορά, ότι οι κανόνες του παιχνιδιού, που και η ίδια κατά καιρούς χρησιμοποίησε, τώρα μπορεί να μην την προστατεύσουν.
Festen
Θεατρική μεταφορά της σινεφίλ ταινίας του κινήματος «Δόγμα 95», «Οικογενειακή Γιορτή» του Τ. Βίντερμπεργκ, με θέμα την ενδοοικογενειακή σεξουαλική κακοποίηση, που σπάσει τα όρια μεταξύ θεατή και ηθοποιού. Πρόκειται για την ιστορία μιας οικογενειακής γιορτής, παρουσία όλης της οικογένειας καθώς και πλήθους φίλων, για τα εξηκοστά γενέθλια του πατέρα. Όλοι τον αγαπούν και τον σέβονται. Ή μήπως όχι; Κατά την διάρκεια της γιορτής ο μεγαλύτερος γιος, ο Κρίστιαν, αποκαλύπτει το μυστικό που κρύβει από την παιδική του ηλικία και που πιθανότατα υπήρξε και ο λόγος αυτοκτονίας της δίδυμης αδελφής του.
Όταν έκλαψε ο Νίτσε
Θεατρική μεταφορά του παγκόσμιου μπεστ σέλερ σε μια παράσταση-διανοητική πρόκληση, όπου ο Φρίντριχ Νίτσε, ο γιατρός Γιόζεφ Μπρόιερ και ο Ζίγκμουντ Φρόιντ συναντιούνται στη σκηνή και οι θεατές γίνονται μάρτυρες μιας «ομαδικής ψυχανάλυσης». Επί σκηνής ξετυλίγεται η ανθρώπινη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο, δύο ανθρώπους που ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες και αδυναμίες. Ο Νίτσε θα κλάψει, αλλά και ο Μπρόιερ θα λυτρωθεί. Η διαδικασία της κατανόησης της ανθρώπινης ψυχής έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας αστυνομικής ιστορίας: αναζήτηση στοιχείων, απρόβλεπτες εξελίξεις, εμφάνιση σχεδόν ανυπέρβλητων εμποδίων, ακόμα και κίνδυνο θανάτου. Τρεις άντρες ζωντανεύουν το έργο, πότε ως αφηγητές και πότε υποδυόμενοι ρόλους. Οι ποθητές γυναίκες, η εκρηκτική Λου Σαλομέ, η ευάλωτη Άννα Ο., η σταθερή κυρία Μπρόιερ παρουσιάζονται μέσα από τα μάτια και τη φωνή των ανδρών σε μια ιστορία όπου εκείνες έχουν τον πρωταρχικό ρόλο.
Ήλιος με δόντια
Το διεισδυτικό μυθιστόρημα για τη φωνή αυτού που αναγκάστηκε να σωπαίνει, για να μην προκαλεί τους «ευυπόληπτους και νοικοκυρεμένους», ανεβαίνει στη σκηνή. Γεννημένος στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σε μια παράγκα μέσα στο Φρούριο της Χίου, ο Κωνσταντής παλεύει με τις μνήμες, τις πληγές και τα πάθη μιας ολόκληρης κοινωνίας που τον κατέκρινε για τη διαφορετικότητά του και τον περιθωριοποίησε. «Έχω ένα προαίσθημα πως σήμερα θα πάει η ιστορία ως το τέλος, ναι, ναι…» λέει και ξαναλέει ο απόκληρος Κωνσταντής· ή «Ιδιώνυμο» ή «η δεύτερη μεγάλη ντροπή του Φρουρίου», όπως τον ξέρανε στη γειτονιά, στη φτωχιά προκυμαία της Χίου. Η παράσταση αξιοποιεί τον φρενήρη ρυθμό των σκέψεων του Κωνσταντή, για να μεταφέρει στη σκηνή, μέσω δύο ερμηνευτών, τη λησμονημένη ζωή ενός ανθρώπου που γεννήθηκε και έζησε στο περιθώριο της ιστορίας.
Αλλαγή: Μέθοδος
Η παράσταση βασίζεται στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του επιδραστικού σύγχρονου Γάλλου συγγραφέα του «Να τελειώνουμε με τον Εντί Μπελγκέλ» για τη μεταμόρφωση και την απελευθέρωση από τα δεσμά του φόβου. Ένα συγκλονιστικό μανιφέστο για τη χειραφέτηση ενός γκέι παιδιού, ενός μέλους της εργατικής τάξης του φτωχού γαλλικού Βορρά, που κάνει την υπέρβαση.
Η Πύλη της Κόλασης
Το έργο έχει ως αφετηρία δύο θυελλώδεις ερωτικές ιστορίες, αυτή των καλλιτεχνών Καμίγ Κλοντέλ και Ογκίστ Ροντέν που συντάραξε το Παρίσι του 19ου αιώνα και εκείνη ενός άλλου παράνομου ζευγαριού του 13ου αιώνα, του Πάολο και της Φραντσέσκα, που τον ενέπνευσε να δημιουργήσει μερικά από τα πιο εμβληματικά γλυπτά του. Τέσσερις ερμηνευτές δημιουργούν έναν κόσμο για την αφύπνιση του ανθρώπινου πνεύματος, την προσπάθειά του να νικήσει τον χρόνο και την ασταμάτητη φόρα του να αναζητά τον έρωτα, σε μια παράσταση με έντονη εικαστικότητα.
Ο αόρατος επισκέπτης
Ένας επιτυχημένος νεαρός επιχειρηματίας, ο Αντριάν Ντόρια, κατηγορείται για το φόνο της ερωμένης του, αφού η αστυνομία τον βρίσκει δίπλα στο νεκρό της σώμα μέσα στο κλειδωμένο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Είναι παγιδευμένος σε μία δίνη από ανομολόγητους φόβους, παρορμητικές αποφάσεις, υποψίες, μυστικά και ψέματα. Μια δαιμόνια δικηγόρος καλείται να αποκαλύψει τι πραγματικά έχει συμβεί, έχει όμως μόνο δύο ώρες στη διάθεσή της για να το καταφέρει. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα και η αλήθεια μπλέκεται με το ψέμα σε έναν σφιχτοδεμένο ιστό, στο έργο που αποτελεί θεατρική μεταφορά της ομώνυμης ταινίας του Ισπανού κινηματογραφιστή Οριόλ Πάουλο.
Θέλω να σου κρατάω το χέρι
Το τραγούδι των Μπιτλς «I want to hold your hand» ενέπνευσε ένα έργο με πρωταγωνιστές του δύο «παράνομους» εραστές οι οποίοι αναζητούν διέξοδο στα προβλήματα των γάμων τους, που επιστρέφει για πέμπτη χρονιά για να μιλήσει για τις σχέσεις μέσα από ένα εκρηκτικό τετ α τετ. To σκηνικό, ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Τα μόνα πρόσωπα, εκείνοι. Απέναντι αλλά και δίπλα. Μαζί αλλά και χωριστά. Μία γυναίκα και ένας άντρας που εμπλέκονται μαζί σε ένα συναισθηματικό και ψυχολογικό bras de fer. Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη. Αυτό που ψάχνουν, όμως, τελικά, μέσα από τις συναντήσεις τους, είναι κάτι απλό: λίγη ουσιαστική συντροφικότητα.
Βρικόλακες
Μέσα από την μικρογραφία της οικογένειας Άλβινγκ που καταρρέει, το σημαντικό έργο καταδικάζει την κοινωνική υποκρισία που κρύβεται πίσω από μια βιτρίνα ηθικής, μιλώντας με τόλμη για τη γυναικεία αυτοδιάθεση και την ισότητα των φύλων. Σύμφωνα με την υπόθεση, η Ελένα Άλβινγκ διοργανώνει μια μεγάλη γιορτή για να τιμήσει τον άσωτο άντρα της που έχει πεθάνει, ώστε να συντηρήσει την καλή εικόνα του λοχαγού Άλβινκ απέναντι στον γιο της Όσβαλτ και απέναντι στην κοινωνία. Πιστεύει ότι έτσι θα σκεπάσει τα μυστικά της οικογένειας και θα κλείσει τους λογαριασμούς με το σκοτεινό παρελθόν. Όμως οι εξελίξεις και τα γεγονότα την υπερβαίνουν και γρήγορα θα έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της και τις επιλογές της.
Η συνάντηση
Ένας ηλικιωμένος πρώην διάσημος χορογράφος, ο Τόμπι Πάουελ, ο οποίος έχει αποσυρθεί πλέον από την ενεργό δράση, δέχεται την επίσκεψη ενός ζευγαριού με σκοπό να του πάρουν συνέντευξη για μία διατριβή με θέμα την ιστορία του χορού στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1980. Καθώς όμως οι ερωτήσεις γίνονται όλο και πιο προσωπικές και πιο απειλητικές, ο Τόμπι αρχίζει να υποψιάζεται ότι ο Μάικ και η Λίζα δεν τον ανακρίνουν για ακαδημαϊκούς λόγους. Όσο προχωράει η «συνέντευξη» γίνεται όλο και πιο σαφές ότι έχουν άλλα κίνητρα, ώσπου ο μοναχικός χορογράφος αναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπος μ’ ένα μεγάλο θαμμένο μυστικό του παρελθόντος του.
Nomsferatu
Διασκευή της διάσημης πρώτης βαμπιρικής ταινίας του Φ. Μουρνάου «Νοσφεράτου» σε κωμική παντομίμα. Τι είναι αυτό που κάνει μια σκιά να σέρνεται στους δρόμους, να σκαρφαλώνει στους τοίχους και να γεμίζει με ποντίκια μια φαινομενικά ήσυχη πόλη; Τι είναι αυτό που την καλεί να έρθει και γιατί οι άνθρωποι παραδίδουν την ψυχή τους σε αυτήν; Ο μυστήριος Κόμης Όρλοκ που ζει απομονωμένος στον πύργο του. Μια σκιά που μεταφέρεται όπου θέλει, διατάζει, υποτάσσει και προκαλεί φόβο και γοητεία. Θα καταφέρει η αγνή ψυχή της Μίνας, το αντικείμενο του πόθου του, να σώσει τον κόσμο, ή θα γίνουν όλοι μικρά τρωκτικά και θα φάνε ο ένας τον άλλον;
Λεωφορείο ο Πόθος
Η έκπτωτη μεγαλοαστή Μπλανς Ντιμπουά αντιπαρατίθεται με τον Πολωνό σύζυγο της αδερφής της Στέλλας, Στάνλεϊ Κοβάλσκι, όταν καταφθάνει ξαφνικά στη Νέα Ορλεάνη για να μείνει μαζί τους. Η συντριπτική σύγκρουση των δύο κόσμων, αυτού των ψευδαισθήσεων και της προσκόλλησης στο παρελθόν, στη φαντασίωση της ευημερίας, κι εκείνου της επιβίωσης, της ορμής και του πραγματισμού, εγείρει μεγάλα ερωτήματα περί κοινωνικής, φυλετικής και ταξικής ανισότητας. Η Μπλανς σ’ αυτόν τον τερματικό σταθμό που την αφήνει το λεωφορείο με το παράδοξο όνομα "Πόθος", θα έρθει αντιμέτωπη με το τραύμα της και όλες τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες της.
Φθινοπωρινή ιστορία
Σύγχρονη σκηνική προσέγγιση του έργου που πραγματεύεται το ξεκίνημα μιας προσωπικής σχέσης μεταξύ δύο ανθρώπων, συνοδεία ζωντανής μουσικής. Ο γιατρός Ροντιόν Νικολάγεβιτς και η Λίντια Βασίλιεβνα, πρώην ηθοποιός, συναντιούνται τυχαία σ’ ένα θεραπευτήριο στη Ρίγα. Δεν είναι νέοι, αλλά και ποιος είναι νέος σήμερα. Όχι, ο Αρμπούζωφ δεν γράφει άλλο ένα ερωτικό ρομάντζο. Με απίστευτο χιούμορ, ενσυναίσθηση και συχνά πολλή σκληρότητα, απογυμνώνει τους ήρωες και τους παραδίδει ανυπεράσπιστους σε κοινή θέα. Θα μπουν στο μαγικό κόσμο του τσίρκου; Θα χορέψουν άραγε κλακέτες στη βροχή; Θα σπάσουν επιτέλους αυτή την ηλίθια ομπρέλα ή θα αποφασίσουν να πετάξουν μαζί της;
Ο Φιάκας
Μια κωμωδία «αστειοτάτη για όλη την οικογένεια» για τον απατεώνα από την Πόλη, εμπλουτισμένη με τραγούδια της εποχής σε ζωντανή εκτέλεση και θέατρο σκιών. Στην Κωνσταντινούπολη του 1870 ο Χαρίλαος Πλουτίδης ή Χαράλαμπος Πεταλούδης ή Φιάκας, ένας απατεώνας καταχρεωμένος και κυνηγημένος από δανειστές κι εμπόρους, υποδύεται τον γόνο πλούσιας οικογένειας για να κερδίσει την Ευανθία και να καρπωθεί την προίκα της. Η Ευανθία συνεπαρμένη από τα μυθιστορήματα της εποχής και γοητευμένη από τους φανταστικούς τίτλους ευγενείας του αγαπημένου της, πέφτει εύκολα στην παγίδα του. Οι ξεκαρδιστικές καταστάσεις κορυφώνονται όταν με τον κίνδυνο ότι η ταυτότητα του Φιάκα θα αποκαλυφθεί, εκείνος υποδύεται έναν Γερμανό Βαρόνο που βρίσκεται “incognito” στην Πόλη!
Ένας ήρωας με παντούφλες
Η θρυλική κωμωδία του ελληνικού κινηματογράφου που θυμόμαστε από την ερμηνεία-ορόσημο του Βασίλη Λογοθετίδη, η οποία ανέδειξε την ευγενική πλευρά της πατρίδας μέσα στο σκοτάδι της εποχής του Εμφυλίου πολέμου, μεταφέρεται στη σκηνή. Σύμφωνα με την υπόθεση, ο στρατηγός Δεκαβάλλας, μετά την αποστρατεία του περίμενε να αναγνωριστεί, το μόνο που πήρε όμως ήταν μειωμένη σύνταξη, ενώ η σύζυγός του προσπαθεί να τον προσγειώσει στην πραγματικότητα, παζαρεύοντας με τον παλιατζή τη στολή, το ξίφος, τα παράσημα και ό,τι άλλο πολύτιμο γι’ αυτόν από τη στρατιωτική του ζωή, προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν. Η ικανοποίηση έρχεται με τη μορφή ενός ανδριάντα στην πλατεία μπροστά από το σπίτι του. Πίσω, όμως, από αυτή την "τιμητική" κίνηση, κρύβονται πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα που αναδεικνύουν τη φθορά των αξιών και την εκμετάλλευση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Match
Μετά το «Αυτές που δεν προλάβατε» η Δανάη Λιοδάκη παρουσιάζει μια σκληρή κωμωδία για το τέλος του έρωτα. Το έργο αποτελεί ένα πολιτικό σχόλιο για τις ρομαντικές σχέσεις και το πώς επιβιώνουν σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από ατομικισμό, καταναλωτισμό και αβεβαιότητα. Παρακολουθούμε την ιστορία της Ελ, που αναζητά ένα ταίρι με τη βοήθεια των dating apps αλλά απογοητεύεται. Έτσι με δύο στενούς της φίλους αποφασίζουν να φτιάξουν το δικό τους dating app και να προσπαθήσουν να διασώσουν το ρομαντισμό στη σύγχρονη εποχή. Οι τρεις φίλοι μας καλούν: «Αντιστάσου μαζί μας στην απομάγευση της ζωής! Αντιστάσου μαζί μας στο τέλος του έρωτα!».
Το Συνέδριο για το Ιράν
Το πρωτόπαικτο έργο παρακολουθεί ένα συνέδριο στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης για το ιρανικό ζήτημα και τη διένεξη μεταξύ ανατολής και δύσης από εννέα μέλη της πνευματικής ελίτ της Δανίας. Το «Συνέδριο για το Ιράν» μετατρέπεται πολύ γρήγορα σε ένα «Συνέδριο για το Εμείς» και οδηγείται σε μια σύγκρουση διαφορετικών αντιλήψεων σχετικά με το σύμπαν, την ανθρώπινη ύπαρξη και το αιώνιο ερώτημα για το ποιο είναι τελικά το νόημα της ζωής. Περνώντας από τη φιλοσοφία στην επιστήμη και από τη συντηρητική στην προοδευτική σκέψη, το έργο αναζητά τις βαθύτερες αιτίες που μας έχουν οδηγήσει στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, συνδέοντας το «πολιτικό» με το «προσωπικό».
Μέρες ολόκληρες στα δένδρα
Την υπερβολική αγάπη μιας μητέρας για τον «αποτυχημένο» γιο της πραγματεύεται το βαθιά ανθρώπινο και ενδοσκοπικό θεατρικό έργο που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 1954, το οποίο μάλιστα μεταφέρθηκε στο σινεμά από την ίδια τη συγγραφέα το 1977. Ο γιος περνούσε τις μέρες του ως παιδί σκαρφαλώνοντας στα δέντρα για να βρει φωλιές. Η μητέρα δεν παύει μέχρι το τέλος να λέει ότι είναι περήφανη που αγαπάει αυτό το παιδί, που δεν έμοιαζε με τ’ άλλα που «πέτυχαν» στη ζωή.
Σιωπηλές κραυγές
Οι ιστορίες δύο ηρώων που ζουν μέσα στη μοναξιά. Ο πρώτος είναι ηθοποιός του θεάτρου που μεγάλωσε και δεν μπορεί να πιστέψει ότι τελείωσε η καριέρα του και η δεύτερη μια μάνα που είδε το γιο της να δολοφονείται στην Κύπρο το 1974. Δύο πρόσωπα συναισθηματικά εύθραυστα που χαρακτηρίζονται από απέραντη εσωτερική μοναξιά - κυρίως λόγω της αδιαφορίας του κοινωνικού περίγυρου. Άτομα που βιώνουν μια βασανιστική καθημερινή ρουτίνα που τους οδηγεί αναπόφευκτα σε απόγνωση, απομόνωση και σε αδιέξοδο, με καταργημένες ελπίδες και κατακερματισμένα όνειρα. Δύο τραγικές ιστορίες χωρίς διέξοδο, χωρίς κάθαρση, όπου οι ήρωες γίνονται θύματα - σύμβολα των αδικημένων, των χαμένων και των απόκληρων αυτού του κόσμου.
Καπούτ
Μέσα από το χιούμορ και τη συγκίνηση το ιταλικό έργο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη χώρα μας φωτίζει τον κόσμο των ηλικιωμένων ανθρώπων, έναν κόσμο φαινομενικά απλό και ανέμελο, που όμως είναι γεμάτος μελαγχολία, βίαια πάθη, αδύνατες προσδοκίες, βαθιές απογοητεύσεις, φόβους και ανασφάλειες, εγείροντας παράλληλα προβληματισμούς για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται πολλές φορές από την κοινωνία.
Merde!
Μια μουσική κωμωδία για τα «κακώς κείμενα» του ελληνικού θεάτρου και για τους λόγους που οι καλλιτέχνες κάνουν θέατρο σήμερα («Για τα λεφτά ή για την ψυχή μας;»). Πριν την πρεμιέρα, δε λες ποτέ «Καλή επιτυχία!», γιατί είναι, λέει, μεγάλη γρουσουζιά. Αν είσαι Άγγλος, λες “Break a leg!” («Σπάσε το πόδι σου!»). Αν είσαι Ιταλός, λες “In bocca al lupo!” («Στο στόμα του λύκου!»). Εμείς, εδώ, στην Ελλάδα, κρατώντας μια παλιά παράδοση Γαλλική, λέμε "Σκατά!", ή γαλλιστί,"Merde!”. Το θέμα όμως δεν είναι η πρεμιέρα… Το θέμα είναι πώς φτάνεις μέχρι εκεί. Πώς «φτιάχνεται» το θέατρο; Πώς έρχεται η «έμπνευση»; Τι κάνουνε όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες στην πρόβα; Και ποιος (δεν) πληρώνει για όλα αυτά;
Στο τσακ!
Κωμωδία-αντίδοτο στη σύγχρονη πραγματικότητα που επικεντρώνεται σε μια σειρά ξεκαρδιστικών παρεξηγήσεων που συμβαίνουν στον εκδοτικό οίκο Σεβαστού - Κούκου. Ο Απόστολος Σεβαστός ετοιμάζεται για ένα δείπνο στις οκτώ με τη σύζυγό του Βασιλική Σεβαστού και κάποιους εκδότες. Ο Τόνυ Κούκος πείθει τον συνέταιρο και φίλο του Απόστολο να του δανείσει το σπίτι του, όσο θα λείπει, για να βρεθεί με την παράνομη σχέση του. Λίγο πριν η Βασιλική έχει αναγκαστεί να παραχωρήσει το σπίτι στη φίλη της και σύζυγο του Τόνυ, Μαίρη Κούκου για την πρώτη δια ζώσης γνωριμία με νεαρό μέσα από γνωστή εφαρμογή γνωριμιών. Ο διακοσμητής του σπιτιού Τζέρυ, λίγο πριν ολοκληρώσει την ανακαίνιση του σπιτιού και η οικονόμος Γκρέτα έρχονται να συμβάλουν και εκείνοι με το δικό τους ύποπτο τρόπο στη διατάραξη της ισορροπίας του. Όλα καταρρέουν όταν λίγο πριν τις οκτώ - στο τσακ - εμφανίζεται απρόσκλητη η Μαργαρίτα Τσαμασφίρα Φουξ, η συντηρητική και επιτυχημένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Χωράει κάποιος στο ντουλάπι ενός μπάνιου; Ταιριάζει το ροδακινί με το ακαζού; Πετυχαίνουν τα ραντεβού από το tinder; Πόσες χιλιάδες ευρώ απέδωσε το «Πι πι το παπί μου;» Τι συμβαίνει με την Alpha Bank; Ατέλειωτα ερωτήματα και ξεκαρδιστικές παρεξηγήσεις - στο τσακ - λίγο πριν την καταστροφή.
HIV
Μονόλογος βασισμένος στο ομώνυμο έργο του Θανάση Τριαρίδη για τη Νιγηριανή σεξεργάτρια Επίφανι Γκούντμαν, ενός μικρού κοριτσιού που έγινε θύμα trafficking, διαπομπεύτηκε για «λόγους Δημόσιας Υγείας» και τελικά αυτοκτόνησε στην Αθήνα το 2013, η οποία εξελίσσεται παράλληλα με την ιστορία μιας νέας ηθοποιού που κατεβαίνει από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και υποβάλλεται στις διάφορες δοκιμασίες του «σκηνοθέτη» προκειμένου να της δοθεί μια ευκαιρία. Αφορμή για το θεατρικό έργο «HIV» του Θανάση Τριαρίδη υπήρξε η διαπόμπευση δεκάδων οροθετικών γυναικών στην Ελλάδα το 2012 με τη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών και των δεδομένων τους, καθώς και ο εξαναγκασμός τους σε αιματολογικές εξετάσεις. Μάλιστα, η παράσταση συμπίπτει χρονικά, με τη δημοσίευση της απόφασης από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που δικαιώνει τις γυναίκες αυτές, καταδικάζοντας την Ελλάδα για παραβιάσεις του άρθρου 8 της Ε.Σ.Δ.Α (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής).
Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν
Ο κεντρικός ήρωας με κλίση στα οικονομικά και ένα έμφυτο πάθος για το χρήμα, συναντά τις δεσποινίδες Ρέντχαϊμ· στην αρχή ερωτεύεται τη μικρότερη από τις δύο αδελφές, που ανταποδίδει τον έρωτά του, όμως η αγάπη του για τα χρήματα επικρατεί, έτσι παντρεύεται τη μεγαλύτερη. Την ώρα που είναι έτοιμος να κάνει ένα μεγάλο οικονομικό άλμα, φυλακίζεται για κατάχρηση. Αυτό είναι το τέλος του. Βγαίνει από τη φυλακή, κατεστραμμένος και ουσιαστικά νεκρός· και δεν θα είχε ούτε καν έναν τάφο για ν’ αναπαυθεί αν δεν υπήρχε η φιλάνθρωπη μικρή Ρέντχαϊμ.
Η Λένι Ρίφενσταλ κοιμάται τα βράδια;
Έργο-πολιτικό σχόλιο πάνω στην αυτοβιογραφία μιας από τις μεγαλύτερες και σίγουρα πλέον αμφιλεγόμενες καλλιτέχνιδες του 20ού αιώνα, της Γερμανίδας σκηνοθέτριας Λ. Ρίφενσταλ, που παίρνει τη μορφή συνέντευξης - συζήτησης με έναν δημοσιογράφο για την ευθύνη του καλλιτέχνη απέναντι στην Ιστορία. Γνωστή από τις ταινίες «Ο θρίαμβος της θέλησης» και «Olympia», οι οποίες θεωρούνται αριστουργήματα της αισθητικής του κινηματογράφου αλλά και σύμβολα προπαγάνδας, παραμένει μια ενδιαφέρουσα φιγούρα. Με αφετηρία την καλλιτεχνική της αναγνώριση και τη συνεργασία της με το ναζιστικό καθεστώς, η παράσταση αναδεικνύει την πάλη της με τη μνήμη, την αλήθεια και την ανάγκη της για αποδοχή. Μέσα από έναν έντονο διάλογο και αντιπαραθέσεις αποκαλύπτεται η πολυπλοκότητα της προσωπικότητάς της και ο διχασμός που προκαλεί ακόμα και σήμερα.
Οι καρέκλες
Το έργο του θεάτρου του παραλόγου πραγματεύεται τη μοναξιά, την απομάκρυνση των ανθρώπων και την ανάγκη τους για πραγματική και ουσιώδη επικοινωνία. Σύμφωνα με την υπόθεση, ένα ζευγάρι ζει απομονωμένα σε έναν φάρο ενός εγκαταλελειμμένου νησιού. Θέλει να μεταδώσει ένα μήνυμα στους καλεσμένους του για τις εμπειρίες που έχει αποκτήσει στη ζωή του. Ο άντρας, καθώς πιστεύει πως δεν είναι καλός ομιλητής, έχει καλέσει έναν επαγγελματία για να αναλάβει την εξιστόρηση της ζωής του. Η σκηνή γεμίζει καρέκλες για τους καλεσμένους…
Απορρίπτεται
Ο έρωτας, ο γάμος και οι κοινωνικές συμβάσεις που τα διέπουν απασχολούν τον κορυφαίο Ιρλανδό νομπελίστα δραματουργό σε αυτή τη πρωτόπαικτη πνευματώδη φαρσοκωμωδία. Ένα ξενοδοχείο, μια καλοκαιρινή νύχτα, ένα φεγγαρόλουστο λιμάνι και δύο ζευγάρια συζύγων ερωτευμένα σφόδρα μεταξύ τους, μπλέκονται σε ένα παιχνίδι ερωτικής ανταλλαγής. Ο κος Τζούνο πολιορκεί την κα Λαν, ο κος Λαν διεκδικεί την κα Τζούνο, ενώ και οι δύο κυρίες φαίνονται διαθέσιμες. Την ίδια στιγμή όλοι δηλώνουν την αφοσίωσή τους στους συντρόφους τους. Οι ανθρώπινες σχέσεις αποκαλύπτονται μέσα από συγκρούσεις, διλήμματα, επιθυμίες και αντιστάσεις σε κοινωνικά όρια και αποκλεισμούς.
Ιβάν εναντίον Ιβάν
Η cancel culture, ο κανιβαλισμός των μίντια και τα λαϊκά δικαστήρια περνούν μέσα από το πρίσμα του εξωφρενικού σύμπαντος του Νικολάι Γκόγκολ και της νουβέλας του «Ο καβγάς των δύο Ιβάν», ο οποίος τοποθετείται σε ένα τηλεοπτικό πάνελ της μεσημεριανής ζώνης. Ο Ιβάν Ιβάνοβιτς είναι ευθυτενής, ευγενικός και λεπτολόγος. Ο Ιβάν Νικίφοροβιτς είναι τραχύς, βροντόφωνος και αθυρόστομος. Ωστόσο είναι και οι δύο αριστοκράτες, γείτονες και, κυρίως, στενοί φίλοι. Όταν μια μέρα, τσακώνονται για έναν εντελώς ανόητο λόγο - για μια γουρούνα και έναν «χήνο» - ξεκινάει ένας επεισοδιακός καβγάς, που εμπλέκει όλη την κοινωνία της μικρής πόλης που κατοικούν.
Το υπόγειο
Το εμβληματικό μυθιστόρημα για τη διαχρονική μάχη του ανθρώπου με την ίδια του την ύπαρξη που θέτει καίρια ερωτήματα περί ελευθερίας, ηθικής και κοινωνικών πιέσεων, μεταφέρεται στη σκηνή σε διασκευή της Μάρως Βαμβουνάκη. Πρωταγωνιστής είναι πρώην δημόσιος υπάλληλος, αντι-ήρωας της λογοτεχνίας, που, κλεισμένος σ’ ένα υγρό, σκοτεινό υπόγειο, παλεύει με την ύπαρξή του. Μορφωμένος και οξύνους, αλλά παράδοξος και απομονωμένος, ακροβατεί ανάμεσα στη λογική και το παράλογο, στη δύναμη και την αδυναμία, στο καλό και το κακό. Αναζητώντας τη λύτρωση, εξομολογείται δύο περιστατικά από τη νεότητά του και διερωτάται αν μπορεί ο άνθρωπος να επιλέξει αυτό που επιθυμεί πραγματικά, πέρα από τις επιταγές της λογικής, όπως και ποιοι είναι οι λόγοι που κάποιες φορές η οδύνη υπερτερεί της ευτυχίας.
Η Καρυάτιδα!
Στο σπαρταριστό έργο του Γ. Καπουτζίδη που είναι αφιερωμένο στη μεγαλειώδη ελληνική ικανότητα να μπλέκουμε σε κωμικοτραγικές καταστάσεις, η περίφημη Καρυάτιδα επιστρέφει από το Βρετανικό Μουσείο με μια υποδοχή «σκέτη κωμωδία». Σαν άλλη αγαπημένη φίλη, θεία, χαμένη ξαδέρφη από το εξωτερικό, την περιμένει όλη η χώρα με τεράστια προσμονή. Η υποδοχή της, όμως, δεν θα είναι όπως τη φανταστήκαμε, όπως τη σχεδιάσαμε, όπως την ονειρευτήκαμε.
Η μητέρα του σκύλου
Στο εμβληματικό και βαθιά ανθρώπινο έργο, η κεντρική ηρωίδα, μια ηθοποιός των μπουλουκιών, η Ραραού, ξεδιπλώνει τη ζωή της και ταυτόχρονα την Ιστορία της νεότερης Ελλάδας με αφετηρία την Κατοχή. Με σχεδόν παραληρηματικό και αναπάντεχα χιουμοριστικό λόγο, μια ψυχή τραυματισμένη αφηγείται την Οδύσσεια της ύπαρξής της, ακροβατώντας πάνω στη λεπτή γραμμή μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας - από την κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο μέχρι τη δικτατορία και τη μεταπολίτευση. Η Ραραού θα ανέβει στο πάλκο της φαντασίας της, με την επιθυμία να λάμψει επιτέλους σαν πραγματική πρωταγωνίστρια, να ζήσει την προσωπική της καταξίωση.
Η Ράβδος
Η βία, ο αυταρχισμός και οι σχέσεις εξουσίας βρίσκονται στο επίκεντρο του βρετανικού έργου, μέσα από την ιστορία ενός καθηγητή, του Έντουαρντ,, που μετά από σαράντα πέντε χρόνια διδασκαλίας, βγαίνει στη σύνταξη και περιμένει με ανυπομονησία την αποχαιρετιστήρια γιορτή για την αφυπηρέτησή του. Τις τελευταίες έξι μέρες όμως, ο Έντουαρντ και η σύζυγός του, η Μορίν, βρίσκονται σε πολιορκία και δεν μπορούν να βγουν απ’ το σπίτι τους. Ένα πλήθος εξαγριωμένων μαθητών έχει συγκεντρωθεί απ’ έξω. Ένα τούβλο που πέταξαν έχει σπάσει το παράθυρο. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα και ενώ ταυτόχρονα το σχολείο του Έντουαρντ περνά από αξιολόγηση, τους επισκέπτεται η αποξενωμένη κόρη τους, η Άννα, έχοντας τα δικά της ερωτήματα. Ο Βρετανός συγγραφέας, εκπρόσωπος του in-yer-face θεάτρου, θέτει ερωτήματα, ανοίγει θέματα προς συζήτηση και προβληματισμό.
Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς
Σε ένα χώρο που διαμορφώθηκε ως η κατοικία του Ιβάν Ιλίτς παρουσιάζεται η θεατρική διασκευή της νουβέλας όπου ο Τολστόι στοχάζεται με σπαρακτικό και συνάμα κωμικό τρόπο πάνω στις έννοιες της ζωής και του θανάτου. Μέσα σε μια προπολεμική πολυκατοικία μία υπηρέτρια μαζεύει τα πράγματα κάποιου που δε ζει πια και αφηγείται την ιστορία του. Το πώς βιώνουμε σήμερα την έννοια της φθοράς πραγματεύεται η παράσταση-εμπειρία.
Τρεις αδελφές
Στη νέα σκηνή του Εθνικού ανεβαίνει το κλασικό έργο για την προσδοκία, τον χρόνο, τη μνήμη και κυρίως την αναζήτηση μιας «Μόσχας» που βρίσκεται πάντοτε εκεί όπου δεν είμαστε εμείς, σε μια παράσταση αφιερωμένη στον άνθρωπο που λαχταρά αλλά δεν μπορεί να γίνει μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Τρεις γυναίκες δεμένες με την πιο στενή συγγένεια, καταδικασμένες να ζουν χωριστά: Η Όλγα θα είναι πάντα η πρωτότοκη, και γι' αυτό θα ζει στο παρελθόν. Η Μάσα θα αναμετριέται με το παρόν, γιατί είναι η μεσαία. Και η Ιρίνα, η μικρή, θα ονειρεύεται το μέλλον. Καθημερινές τελετουργίες συναναστροφής, επέτειοι και γιορτές, φιλοσοφικές συζητήσεις και σχέδια, γεννήσεις και καταστροφές, έρωτες και απορρίψεις, αφίξεις και αναχωρήσεις, και κυρίως ματαιώσεις στα χέρια του Τσέχοφ γίνονται ένα πολύτιμο, συχνά κρυπτικό έργο, που οδηγεί με υποδόριο χιούμορ τους ήρωες και τις ηρωίδες του από την ακραία χαρά στην απόλυτη απελπισία.
Δωρεάν χώμα για όλους (Τώρα αρχίζω να σε βλέπω κάπως καλύτερα)
Μια site specific παράσταση σε διάλογο με το έργο του Κολτές και του Μπέκετ, ένα μικρό ποίημα αφιερωμένο σε όλους τους αόρατους του κόσμου. Σε έναν τόπο όπου όλοι είμαστε μόνοι, ένας άνθρωπος διεκδικεί, διασχίζοντας ένα κατώφλι, να μοιραστεί για λίγο την μοναξιά του με την μοναξιά των άλλων. Να μετατρέψει την διαδικασία της άσκοπης περιπλάνησης σε μορφή κοινής ελευθερίας.
Μαζί
Μια γλυκόπικρη οικογενειακή ιστορία που προσεγγίζει με χιούμορ και τρυφερότητα το ευαίσθητο θέμα της διαχείρισης, της αποδοχής και της κοινωνικής συμπερίληψης ενός ατόμου με νοητική αναπηρία. Στο έργο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή, η Ιζαμπέλα ζει με τον γιό της τον Μικέλε μια ήρεμη ζωή γεμάτη από μικρές καθημερινές δυσκολίες, αλλά και πολλή αγάπη. Ο Μικέλε, γλυκός, αστείος, παρορμητικός και τρυφερός, είναι ένας άνθρωπος με νοητική αναπηρία που ζει στην προστατευμένη ρουτίνα που η Ιζαμπέλα έχει διαμορφώσει για εκείνον. Η ζωή τους κυλά ήρεμα μέχρι που η απροσδόκητη επιστροφή της Σάντρα, της κόρης της οικογένειας, μετά από δέκα χρόνια, θα προκαλέσει αναταράξεις στην καθημερινότητά τους, για να οδηγηθούν τελικά σε μια συνύπαρξη με περισσότερη ειλικρίνεια, αγάπη και ουσιαστική αποδοχή.
Vanya
Σύγχρονη εκδοχή του κλασικού έργου του Αντόν Τσέχοφ από τον πολυβραβευμένο και ιδιαίτερα αγαπητό στο ελληνικό κοινό συγγραφέα, όπου ένας ηθοποιός υποδύεται οκτώ ρόλους, ακροβατώντας ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία χαρακτήρων που θέλουν απεγνωσμένα να αλλάξουν τις ζωές τους. Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη: "Στον πυρήνα του έργου είναι ένα ερώτημα: το πώς μπορούμε να αλλάξουμε τις ζωές μας. Οι χαρακτήρες αντιμετωπίζουν το ίδιο θέμα με διαφορετικό τρόπο και ένας ηθοποιός ενσωματώνει αυτή την σπαρακτική ανάγκη για αλλαγή, για μια διαφορετική ζωή, για έρωτα, αγάπη, επιτυχία, χρήματα, αποδοχή, ευτυχία”.
Οι δούλες
Ένα από τα πιο «προκλητικά» θεατρικά κείμενα του 20ου αιώνα ανεβάζει η ομάδα Σημείο Μηδέν θέτοντας το ερώτημα τι θα γινόταν αν οι απόκληροι της κοινωνίας διεκδικούσαν τη φωνή τους.
Ζευγαρώματα
H κλασική κωμωδία του Νικολάι Γκόγκολ «Παντρολογήματα», μια γκροτέσκα σάτιρα της μικροαστικής ζωής με παρορμητικούς και αλλόκοτους χαρακτήρες, ενέπνευσε την παράσταση για τον έρωτα, τις σχέσεις, τις ανάγκες και τις ανασφάλειές μας, αλλά και το όνειρο του καθενός, το οποίο προκειμένου να επιτευχθεί επιστρατεύεται κάθε παραδοξότητα.
Φάουστ
Μια «εμπύρετη» παράσταση έντονης μουσικότητας που μεταφέρει το ομώνυμο έργο του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε στο σήμερα, μέσα από ένα ψυχικό ταξίδι με «σατανικές» προεκτάσεις και προορισμό τον έρωτα. Αυτός είναι που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τη μεγαλύτερη ως τώρα πρόκλησή του: την ίδια τη ζωή. Από τον Γκαίτε στον Μάρλοου και τον ντε Σαντ, από τον Φρόιντ στον Γιουνγκ, ο «Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη είναι μια διαδρομή στο υποσυνείδητο ενός από τους πιο συναρπαστικούς χαρακτήρες της δυτικής λογοτεχνίας. Μια περιπετειώδης περιπλάνηση στις ανεξάντλητες πτυχές ενός ήρωα που αποτελεί ακόμα και σήμερα σύμβολο της ανθρώπινης εξερεύνησης, των ηθικών διλημμάτων, του υπαρξιακού αδιεξόδου.
Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία
Στο σημαντικό έργο του σουρεαλισμού, η οικογένεια Πομέλ γιορτάζει τα γενέθλια του μοναχογιού της με υπερφυσική ανάπτυξη, που περνά από την αθωότητα στην ενοχή, αποποιούμενος την ταυτότητα του παιδιού. Καλεσμένοι τους είναι οι οικογενειακοί τους φίλοι, οι Μανιώ, ένας αχαλίνωτος στρατηγός και μια γοητευτική κυρία με εντερικά προβλήματα που φτάνει στο σπίτι απρόσκλητη. Μέσα σε λίγες ώρες θα ανακαλύψει και θα αποκαλύψει σε όλους, μαζί με την εξάχρονη φίλη του Εστέρ, το ψέμα και την φαυλότητα των μεγάλων.
Οι νεκρές ψυχές
Για πρώτη φορά μεταφέρεται στο θέατρο το σατιρικό μυθιστόρημα, όπου ένας φιλόδοξος τυχοδιώκτης εξαγοράζει ονόματα δουλοπάροικων που έχουν πεθάνει ώστε στην επόμενη απογραφή να ανέβει κοινωνικά. Ο Πάβελ Ιβάνοβιτς, ένας φιλόδοξος κι αδίστακτος τυχοδιώκτης, πηγαίνει από πόλη σε πόλη, για να εξαγοράσει σε εξευτελιστική τιμή τους δουλοπάροικους που έχουν πεθάνει στη δεκαετία που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο απογραφές, δηλαδή τις νεκρές ψυχές, που οι αφέντες τους εξακολουθούν να πληρώνουν γι’ αυτούς κεφαλικό φόρο. Μέσα από το ανελέητο χιούμορ και την παράλογη συμπεριφορά των γαιοκτημόνων, βγαίνει στην επιφάνεια με τον πιο ανάγλυφο τρόπο η αγωνία του μεγάλου αυτού Ρώσου συγγραφέα να κρατήσει την συνείδηση του λαού του καθαρή και την ψυχή του ζωντανή.
Στρίγγλα
Μια σύγχρονη ανάγνωση του σαιξπηρικού έργου «Το ημέρωμα της στρίγγλας» που μετατρέπει την εμβληματική κωμωδία σε ένα ψυχολογικό παιχνίδι για την εξουσία, την έμφυλη ταυτότητα και την κοινωνική καταπίεση. Μια ελεύθερη διασκευή η οποία ανατέμνει τις λεπτές ρωγμές ανάμεσα στην επιβολή και την υποταγή, την ελευθερία και τη συμμόρφωση. Η «Στρίγγλα» είναι και μια ιστορία αγάπης σε μια συνθήκη λοξή, αυθαίρετη, σημερινή. Κωμωδία ή τραγωδία; Είναι άραγε το γέλιο απλώς απελευθερωτικό ή μηχανισμός ελέγχου; Ποιες μορφές εξαναγκασμού διαμορφώνουν την ταυτότητά μας; Πώς κατασκευάζονται οι ρόλοι μέσα σε μια σχέση; Η παράσταση επιχειρεί να επανεξετάσει αυτή τη νευραλγική και αμφίσημη ισορροπία, μέσα από το πρίσμα της απόστασης, της ειρωνείας και της υπερβολής. Κι όσο η δραματουργία οδηγεί σε κάτι πιο σκοτεινό και επικίνδυνο, όσο το έργο απογυμνώνεται από τα ιστορικά χαρακτηριστικά του, βρισκόμαστε σε ένα πεδίο μάχης.
Πνεύμονες
Το βραβευμένο ευφυές γλυκόπικρο έργο αναφέρεται με χιούμορ στη συζήτηση ενός ζευγαριού τριαντάρηδων για τη γονεϊκότητα σε έναν πλανήτη που καταρρέει. Φέρνει στο προσκήνιο τις αγωνίες της νέας γενιάς: έρωτας, οικολογική κρίση, υπαρξιακά διλήμματα και μια ερώτηση που τα ανατρέπει όλα - είναι ηθικό να φέρεις ένα παιδί σε αυτόν τον κόσμο; Μεταξύ ανεργίας, κλιματικής αλλαγής και μιας κοινωνίας που αλλάζει ραγδαία, η ανάγκη για προσωπική ευτυχία συγκρούεται με την ευθύνη απέναντι στο μέλλον.
Οι απόντες
Ένα project πάνω στην προφορικότητα και την αφήγηση πριν αυτή γίνει λογοτεχνία με την υπογραφή του σημαντικού Έλληνα δραματουργού με τη συμμετοχή ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Μία συλλογή από προφορικές αφηγήσεις ανθρώπων την ώρα που θυμούνται άλλους ανθρώπους, όπως τους θυμούνται, με λόγια που παράγονται εκείνη τη στιγμή. Αναφέρονται σε απόντες από θάνατο, χωρισμό, ξενιτιά, σε φίλους και πρόσωπα κάποτε αγαπημένα, που χάθηκαν στον χρόνο, κάθε βράδυ η ίδια ιστορία με τα λόγια εκείνης της στιγμής, αδιαμεσολάβητα και απροβάριστα, χωρίς να υπάρχει μία λέξη γραπτή. Ως ραψωδοί του έπους της καθημερινότητας. Και ως συνοδεία λύρας, μια διακριτική υποστήριξη από κάποια θεατρικά στοιχεία. Η πρόσληψη αυτής της δράσης μπορεί να είναι ένα μοναδικό συμβάν-βίωμα, όπου τα όρια μεταξύ πομπού και δέκτη γίνονται δυσδιάκριτα. Όσοι από τους δεύτερους επιθυμούν, είναι ευπρόσδεκτοι να αφηγηθούν και τις δικές τους ιστορίες.
Raised in captivity
Μια τραγικωμωδία για το παράδοξο των ανθρώπινων σχέσεων, τη μοναξιά, τη βία και τη μνήμη, με πρωταγωνιστή τον Σεμπάστιαν, έναν νεαρό, άνεργο δημοσιογράφο, αντιμέτωπο με δύο ηχηρές απώλειες. Ζει απομονωμένος, ανίκανος να διαχειριστεί το χαμό του συντρόφου του, όταν ξαφνικά η μητέρα του πεθαίνει, αναγκάζεται να επιστρέψει στην πόλη όπου μεγάλωσε. Εκεί θα ξεκινήσει μια σειρά τυχαίων γεγονότων που θα τον κάνουν να αναθεωρήσει τις βεβαιότητές του: η συναισθηματικά ευάλωτη αδελφή του που δεν θέλει με τίποτα να τον αποχωριστεί, ο σύζυγός της που εγκαταλείπει την ιατρική για να αφοσιωθεί στη ζωγραφική, η ψυχολόγος του που δυσκολεύεται να αντέξει την απόρριψη και φτάνει σε ακραίες λύσεις…
Όσα παίρνει ο άνεμος
Η μεγάλη λογοτεχνική ερωτική ιστορία με φόντο τον αμερικανικό εμφύλιο και τον σκληρό αγώνα μιας κοινωνίας να επιλέξει ανάμεσα στην ηθική και την επιβίωση, περιστρέφεται γύρω από την χειραφετημένη γόνο οικογένειας γαιοκτημόνων του Νότου, Σκάρλετ Ο’ Χάρα. Ανεβαίνει σε μια διασκευή που επικεντρώνεται στον έρωτα, τον πόλεμο και τις κοινωνικές ανισότητες, φιλοδοξώντας να φέρει το άρωμα και τις μουσικές του αμερικανικού νότου στη σκηνή. Το κορυφαίο αντιπολεμικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας έχει γνωρίσει μνημειώδεις μνημειώσεις κινηματογραφικές εκδοχές, με ανάγλυφους μνημειώδεις χαρακτήρες.
Το έργο των δύο χαρακτήρων
Δύο αδέλφια και ηθοποιοί εγκαταλείπονται από τον θίασό τους σε μια άγνωστη πόλη, ολομόναχοι και αντιμέτωποι με το κοινό που καταφτάνει, στο έργο της ύστερης περιόδου του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα. Αποφασίζουν να παίξουν «Το έργο των δύο χαρακτήρων», ένα έργο του Φελίς, το οποίο φαίνεται να περιλαμβάνει πολλά στοιχεία από την προσωπική τους ζωή. Γεγονότα, αναμνήσεις και τραύματα ζωντανεύουν στη σκηνή από τα δύο αδέρφια. Το θέατρο αποτελεί θεμελιώδη συνθήκη ύπαρξης γι’ αυτούς, το μόνο μέσο αυτοπροσδιορισμού που διαθέτουν. Παίζουν τη ζωή τους, τη δραματοποιούν για να την καταλάβουν, αυτοσχεδιάζουν πάνω στη μνήμη, δημιουργούν τη δική τους ιστορία και αγωνίζονται να ορίσουν την ταυτότητά τους, μεταμορφώνοντας το τραύμα σε τέχνη.
Relic
Η παράσταση που έγινε η «υπογραφή» της ομάδας Osmosis και του διεθνή Έλληνα δημιουργού και περφόρμερ, εμβαθύνει στη μεταμόρφωση και τη γελοιότητα, μιλώντας για την παραδοξότητα της ανθρώπινης φύσης. Επιστρέφει με μια αποχαιρετιστήρια περιοδεία για να γιορτάσει δέκα χρόνια πορείας σε περισσότερα από 40 διεθνή φεστιβάλ, σε 18 χώρες. Το σόλο παίρνει παιχνιδιάρικα ρίσκα που απέχουν πολύ από το συνηθισμένο, δοκιμάζοντας τα όρια της αποδοχής μας και της φάρσας, κάπου ανάμεσα στο παράξενα συγκινητικό και το απόλυτα παράδοξο.
Γιοι και κόρες
Η πολυταξιδεμένη παράσταση-ντοκουμέντο για την αναζήτηση της ευτυχίας επιστρέφει ανανεωμένη, δεκατέσσερα χρόνια μετά το ανέβασμα της στο Φεστιβάλ Αθηνών για να μας διηγηθεί ιστορίες καθημερινών ανθρώπων, από τους οποίους ζητήθηκε να θυμηθούν μια ιστορία που σημάδεψε τη ζωή τους. Μια εναλλακτική αφήγηση της επίσημης ιστορίας της χώρας μέσα από άγνωστες περιπέτειες καθημερινών ανθρώπων, που εκτείνονται από τη Μικρασιατική καταστροφή μέχρι την πανδημία του covid και το πρώτο lockdown.
