banner
banner
banner

UmamiPedia: Ελλάδα


Η αμπελοοινική Ελλάδα πατάει σε δύο στέρεα πόδια που μπορούν να διασφαλίσουν τον βηματισμό προς μία χρυσή εποχή στο εγγύς μέλλον. Είναι κατ΄ αρχήν μία παραδοσιακά «αμπελόεσα» και οινοπαραγωγική χώρα από εποχές που ανάγονται ακόμα και στην προϊστορία. Και όχι μόνο αυτό. Κρασί και Ελλάδα στο παρελθόν ήταν ένα δίδυμο που σηματοδοτούσε ποιότητα και άφθονα είναι τα στοιχεία που το επιβεβαιώνουν. Κατά δεύτερον η σύγχρονη οινική Ελλάδα με αρχή τη δεκαετία του 1970 (Καρράς, Αβέρωφ, Κοκοτός κ.λ.π.) επανέρχεται σε πορεία αναζήτησης και παραγωγής ποιότητας με εξαιρετικά θετικά μέχρι στιγμής αποτελέσματα που με προϋποθέσεις μπορούν να οδηγήσουν στα κύρια ζητούμενα. Ένα εξ αυτών είναι και η διεθνής αναγνώριση σε καταναλωτικό επίπεδο. Κύριο πλεονέκτημα και δύναμη για τον Ελληνικό αμπελώνα (και συνακόλουθα το κρασί) είναι η ύπαρξη αυτόχθονων τοπικών ποικιλιών υψηλού ποιοτικού δυναμικού. Μπορεί μέχρι σήμερα σαν τέτοιες να αναγνωρίζονται κατ’ αρχήν το Αγιωργήτικο (Ερ.), το Ξινόμαυρο (Ερ.) και το Ασύρτικο (Λευ) όμως η Ελληνική φαρέτρα έχει και άλλα βέλη. Το Μοσχοφίλερο (Λε) το οποίο μέχρι στιγμής θεωρείται ικανό (και είναι σημαντικό) για την παραγωγή λευκών δροσερών και εύκολων κρασιών, η Μαλαγουζιά (Λευ) που αποτελεί το ανερχόμενο αστέρι των τελευταίων χρόνων αλλά και το Λευκό Μοσχάτο που γεννάει ήδη διάσημα επιδόρπια κρασιά έχουν ακόμα ανεξάντλητες δυνατότητες αξιοποίησης. Παράλληλα, δεκάδες άλλες τοπικές, ξεχασμένες και ανεξερεύνητες, ποικιλίες υπόσχονται για το μέλλον αν οι απαραίτητες προϋποθέσεις υπάρξουν.

Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα θεωρείται γενικά μία ζεστή κλιματολογικά χώρα το ανάγλυφο της σε συνδυασμό με μικροκλιματολογικές συνθήκες που χαρακτηρίζουν ορισμένες περιοχές δίνουν τεράστιες δυνατότητες ποιοτικής ανάπτυξης. Αυτό σε συνδυασμό με τη χρησιμοποίηση (και την προηγούμενη μελέτη) των ποικιλιών που εντάσσονται στα υπάρχοντα οικοσυστήματα έχουν ήδη δώσει σημαντικά αποτελέσματα και αναμένονται ακόμα περισσότερα.

Στην πράξη η οινάμπελος ακόμα και αν σήμερα η καλλιέργεια της έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί σε ορισμένες περιοχές, μπορεί να δώσει θετικά αποτελέσματα σε όποιο σημείο της επικράτειας σκεφθούμε. Η χώρα μπορεί να διαιρεθεί στα παρακάτω ένδεκα μεγάλα γεωγραφικά διαμερίσματα τα οποία ακόμα και αν κάποια εξ αυτών δεν συμμετέχουν σήμερα δυναμικά στην παραγωγή ποιότητας παρουσιάζουν ενδιαφέρον και έχουν δυνατότητες ανάδειξης.

Θράκη
Μακεδονία
Ήπειρος
Θεσσαλία
Στ. Ελλάδα / Εύβοια
Πελοπόννησος
Νησιά Ανατολικού και Βορείου Αιγαίου
Κυκλάδες
Κρήτη
Δωδεκάνησα
Επτάνησα

Στα διαμερίσματα αυτά παράγονται 28 οίνοι που έχουν δικαίωμα στην ένδειξη ονομασία προέλευσης (Ο.Π.Α.Π. ή Ο.Π.Ε.) και οι οποίοι είναι

Νάουσσα (Μακ.)
Γουμένισσα (Μακ.)
Αμύνταιο (Μακ.)
Πλαγίες Μελίτωνα (Μακ.)
Ζίτσα (Ηπ.)
Ραψάνη (Θε)
Αγχίαλος (Θε)
Μεσενικόλα (Θε)
Νεμέα (Πε)
Μαντινεία (Πε)
Πάτρα (Πε)
Μοσχάτος Πατρών (Πε)
Μοσχάτος Ρίου Πατρών (Πε)
Μαυροδάφνη Πατρών (Πε)
Λήμνος (Αν. Αιγ.)
Μοσχάτος Λήμνου (Αν. Αιγ.)
Σάμος (Αν. Αιγ.)
Σαντορίνη (Κυκ.)
Πάρος (Κυκ.)
Πεζά (Κρ.)
Αρχάνες (Κρ.)
Σητεια (Κρ.)
Δαφνές (Κρ.)
Ρόδος (Δωδ.)
Μοσχάτος Ρόδου (Δωδ.)
Ρομπόλα Κεφαλληνίας (Επτ.)
Μοσχάτος Κεφαλληνίας (Επτ.)
Μαυροδάφνη Κεφαλληνίας (Επτ.)

Παράλληλα στα ίδια διαμερίσματα παράγονται ακόμα 92 οίνοι (στοιχεία 2010) οι οποίοι έχουν δικαίωμα στην ένδειξη «Τοπικός Οίνος» και οι οποίοι αναφέρονται αναλυτικά στα γεωγραφικά διαμερίσματα από τα οποία έλκουν την καταγωγή τους. Συγκεντρωτικά είναι οι εξής :

Θράκη
Θρακικός Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Αβδήρων
Ισμαρικός Τοπικός Οίνος

Μακεδονία
Μακεδονικός Τοπικός Οίνος
Αγιορείτικος Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Αγοράς
Τοπικός Οίνος Αδριανής
Τοπικός Οίνος Βελβεντού
Τοπικός Οίνος Γρεβενών
Τοπικός Οίνος Δράμας
Τοπικός Οίνος Επανομής
Τοπικός Οίνος Ημαθίας
Τοπικός Οίνος Θεσσαλονίκης
Τοπικός Οίνος Καστοριάς
Τοπικός Οίνος Κοζάνης 
Τοπικός Οίνος Νέας Μεσημβρίας
Τοπικός Οίνος Παγγαίου
Τοπικός Οίνος Πέλλας
Τοπικός Οίνος Πιερίας
Τοπικός Οίνος Πλαγιές Βερτίσκου
Τοπικός Οίνος Σερρών
Τοπικός Οίνος Σιάτιστας
Τοπικός Οίνος Σιθωνίας
Τοπικός Οίνος Φλώρινας
Τοπικός Οίνος Χαλκιδικής

Ήπειρος
Ηπειρώτικος Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Ιωαννίνων
Μετσοβίτικος Τοπικός Οίνος

Θεσσαλία
Θεσσαλικός Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Καρδίτσας
Τοπικός Οίνος Κρανιάς
Τοπικός Οίνος Κραννώνος
Τοπικός Οίνος Μαγνησίας
Τοπικός Οίνος Μετεώρων
Τοπικός Οίνος Τυρνάβου

Στερεά Ελλάδα
Τοπικός Οίνος Στερεάς Ελλάδας
Τοπικός Οίνος Αναβύσσου
Αττικός Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Βίλιτσας
Τοπικός Οίνος Γερανείων
Θηβαϊκός Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Ιλίου
Τοπικός Οίνος Κοιλάδας Αταλάντης
Καρυστινός Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Κορωπίου
Τοπικός Οίνος Ληλαντίου Πεδίου
Τοπικός Οίνος Μαρκόπουλου
Tοπικός Οίνος Μαρτίνου
Τοπικός Οίνος Οπουντίας Λοκρίδος
Παιανίτικος Τοπικός Οίνος
Παλληνιώτικος Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Παρνασσού
Τοπικός Οίνος Πλαγιών Κιθαιρώνα
Τοπικός Οίνος Πλαγιών Κνημίδος
Τοπικός Οίνος Πλαγιών Πάρνηθας
Τοπικός Οίνος Πλαγιών Πεντελικού
Τοπικός Οίνος Ριτσώνας Αυλίδας
Τοπικός Οίνος Σπάτων

Πελοπόννησος
Πελοποννησιακός Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Αργολίδος
Τοπικός Οίνος Αρκαδίας
Aχαϊκός Tοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Ηλείας
Τοπικός Οίνος Κλημέντι
Κορινθιακός Τοπικός Οίνος
Λακωνικός Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Λετρίνων
Μεσσηνιακός Τοπικός Οίνος
Μονεμβάσιος Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Πισάτιδος
Τοπικός Οίνος Πλαγιές Αιγιαλείας
Τοπικός Οίνος Πλαγιών Πετρωτού
Τοπικός Οίνος Πυλίας
Τοπικός Οίνος Τεγέας
Τοπικός Οίνος Τριφυλίας

Νησιά Αιγαίου Πελάγους
Αιγαιοπελαγίτικος Τοπικός Οίνος

Βόρειο και Ανατολικό Αιγαίο
Τοπικός Οίνος Πλαγιές Αμπέλου
Τοπικός Οίνος Ικαρίας

Κυκλάδες
Τοπικός Οίνος Κυκλάδων
Τοπικός Οίνος Θαψάνων
Συριακός Τοπικός Οίνος

Δωδεκάνησα
Τοπικός Οίνος Δωδεκανήσου
Τοπικός Οίνος Κω

Κρήτη
Κρητικός Τοπικός Οίνος
Ηρακλειώτικος Τοπικός Οίνος
Τοπικός Οίνος Κισάμου
Τοπικός Οίνος Λασιθίου

Νησιά του Ιονίου Πελάγους
Τοπικός Οίνος Κέρκυρας
Τοπικός Οίνος Λευκάδας
Τοπικός Οίνος Μαντζαβινάτων
Τοπικός Οίνος Μεταξάτων
Τοπικός Οίνος Πλαγιές του Αίνου
Τοπικός Οίνος Χαλικούνας

UmamiPedia – η εγκυκλοπαίδεια της απόλαυσης
A
B
C
D
E
F
G
L
M
N
P
Q
R
S
T
U
V
Α
Β
Γ
Δ
Ε
Ζ
Η
Θ
Ι
Κ
Λ
Μ
Ν
Ξ
Ο
Π
Ρ
Σ
Τ
Φ
Χ
Ψ