banner
banner
banner

UmamiPedia: Martini


Κοσμοπολίτικο και κλασικό όσο κανένα, επίκαιρο όσο ποτέ. Classic, αλλά και σημείο αναφοράς, κάτι σαν θεμέλιος λίθος στο χώρο του κοκτέιλ. Καθαρό, φινετσάτο, σαν το κρύσταλλο. Η απόλυτη απόδειξη του γιατί «η τελειότητα κρύβεται στην απλότητα».

Αν και ο William Grimes, κριτικός εστιατορίων στους «New York Times», αναφέρει τη θεωρία ότι το Dry Martini ανακαλύφθηκε το 1912 από τον Signor Martini di Arma di Taggia, έναν bartender στο Knickerbocker Hotel της Νέας Υόρκης, κάποιες αναφορές προγενέστερες καταρρίπτουν τη θεωρία. Όπως και να ’χει, δεν υπάρχει πιο κοσμοπολίτικο ποτό από το Dry Martini. Και δεν είναι λίγοι οι επώνυμοι που είχαν τον δικό τους τρόπο να τον πίνουν. Έτσι, ο Winston Churchill παρέβλεπε τελείως το βερμούτ, λέγοντας ότι το τέλειο μαρτίνι είναι «να ρίχνεις ένα ποτήρι κρύο τζιν σε ένα ποτήρι του μαρτίνι, ατενίζοντας το βερμούτ», ενώ η συνταγή του Alfred Hitchcock ήθελε πέντε μέρη τζιν και μια «γρήγορη ματιά σε ένα μπουκάλι βερμούτ». Ο Ernest Hemingway, πάλι, προτιμούσε να παραγγέλνει ένα «Montgomery», που ήταν ένα μαρτίνι με αναλογία τζιν-βερμούτ 15 προς 1 (ονομαζόταν έτσι από τις πιθανότητες που ήθελε ο στρατηγός Montgomery πριν από κάθε μάχη). Το μαρτίνι ήταν το αγαπημένο ποτό και του σουρεαλιστή σκηνοθέτη Luis Bunuel ο οποίος μάλιστα συμπεριέλαβε την προσωπική του συνταγή στην ταινία «Η Διακριτική γοητεία της Μπουρζουαζίας» που κέρδισε Όσκαρ το 1972. Βέβαια πολύ νωρίτερα, την περίοδο του 1930, στις μεγαλύτερες σάλες των Jazz&Swing Bars με πρωταγωνιστή τον Frank Sinatra, το Martini χαρακτηρίστηκε το ποτό των «rich and the famous». Το Bar Hemingway στο Παρίσι έγινε αμέσως το στέκι των καλλιτεχνών, πολιτικών ιδεών, αλλά και στοιχημάτων ιπποδρομιών, πάντοτε συνοδεία ενός Martini.

Τη φήμη του όμως τη χρωστάει και στο Hollywood, αφήνοντας πίσω μια πλούσια ιστορία στα παρασκήνια του. Το 1935 κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας China Seas με πρωταγωνιστή τον Clark Gable, ακούστηκε πρώτη φορά η φράση «I must get out of these wet clothes and into a Dry Martini». Τριάντα χρόνια αργότερα επανέρχεται στον κινηματογράφο ως συνώνυμο του κατεξοχήν bon viveur James Bond. Από το 1962 στην ταινία Dr. No, ο διάσημος γυναικοκατακτητής πράκτορας (τότε Sean Connery) κατακρίθηκε από πολλούς για την επιμονή του να το προτιμά «shaken not stirred». Αν και η επικρατούσα άποψη είναι ότι ο πραγματικός γνώστης προτιμά το μαρτίνι του stirred, η ανατροπή ήρθε το 2008, όταν επ’ ευκαιρία των 100 χρόνων από τη γέννηση του Ίαν Φλέμινγκ, του δημιουργού του James Bond, ένας ψυχολόγος και ένα χημικός έκαναν μια έρευνα που ανέτρεψε τα δεδομένα. Οι δύο επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όταν τα υλικά του μαρτίνι ανακινούνται στο σέικερ, προκαλείται απενεργοποίηση του υπεροξειδίου του υδρογόνου, διπλάσια από ό,τι στην περίπτωση του ανακατέματος (stir). Και αυτό είναι μάλλον ιδιαίτερα επιθυμητό, αφού η ουσία αυτή αποτελεί ισχυρή πηγή ελευθέρων ριζών και επομένως γήρανσης και ασθενειών.

Το dry martini χαρακτηρίζεται «dry», όταν χρησιμοποιούμε dry vermouth, αντί γλυκού, οπότε και χρειάζεται να το διευκρινίσουμε στον bartender. Σερβίρεται δροσερό προς κρύο και γαρνίρεται με μία πράσινη ελιά ή εάν θέλετε με φλούδα λεμονιού. Η Vodka Martini Extra-Dry είναι μια παραλλαγή του, όπου αντί για gin χρησιμοποιούμε vodka. Δεν είναι, όμως, λίγοι αυτοί που προτιμούν και το Extra-Dry Martini με πιο έντονο το στοιχείο του gin και προετοιμασία ίδια με αυτή του Vodka Martini Extra-Dry.

Απαραίτητα accessoires για ένα dry martini
1) Jigger (μεζούρα): για να είμαστε ακριβείς στις δοσολογίες μας.
2) Boston Shaker: για να το χτυπήσουμε, εάν το θέλουμε «shaken, not stirred».
3) Ποτήρι Martini (μικρό): το Dry Martini πίνεται πάντα γρήγορα, πριν ζεσταθεί.
4) Σπαθάκι: για να περάσουμε την ελιά.
5) Πράσινη ελιά: για να το γαρνίρουμε.

UmamiPedia – η εγκυκλοπαίδεια της απόλαυσης
A
B
C
D
E
F
G
L
M
N
P
Q
R
S
T
U
V
Α
Β
Γ
Δ
Ε
Ζ
Η
Θ
Ι
Κ
Λ
Μ
Ν
Ξ
Ο
Π
Ρ
Σ
Τ
Φ
Χ
Ψ