Αλεξάνδρα Αϊδίνη - Νατάλια στο "Underground"
Η ηθοποιός με την απολύτως εύθραυστη παρουσία, που έχει διακριθεί σε ανάλογους ρόλους, φέτος επιδεικνύει και το ξεχωριστό κωμικό ταλέντο της στην παράσταση που σκηνοθετεί ο Νικίτα Μιλιβόγεβιτς (Ακροπόλ). Ερμηνεύει τη Νατάλια, αντικείμενο του πόθου για τους δύο φίλους, τον Μάρκο και τον Μπλάκι, στη γνωστή ιστορία που μιλάει λοξά για την ιστορία της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Αέρινη και αεικίνητη, η Αλεξάνδρα Αϊδίνη θυμίζει ζωντανή κούκλα και με την παρουσία της γεμίζει τη σκηνή με φινετσάτη κωμική σπιρτάδα.
Μπέττυ Αρβανίτη - Λιρ στον "Βασιλιά Λιρ"
Ρόλος ζωής μπορεί να χαρακτηρισθεί αυτός του σαιξπηρικού βασιλιά, που ερμηνεύει η Μπέττυ Αρβανίτη στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας. Σε διασκευή του Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία του Στάθη Λιβαθινού, η σημαντική ηθοποιός επιδίδεται στην ερμηνεία ενός τεράστιου ρόλου, δίνοντας σάρκα και φωνή στην πορεία ζωής ενός βασιλιά που καταλήγει ένας ανυπεράσπιστος άνθρωπος. Η ερμηνεία της καθώς αποτυπώνει τη φθαρτή πλευρά του γηραιού Ληρ, ακόμη και όσο είναι κραταιός βασιλιάς, είναι αξιομνημόνευτη.
Στεφανία Γουλιώτη - Ρουθ Γουλφ στο "The doctor"
Ίσως η σημαντικότερη ηθοποιός της γενιάς της, η Στεφανία Γουλιώτη έχει κατακτήσει μια σειρά πολύ σημαντικών ρόλων. Φέτος, επιδίδετα σε ένα ακόμη ερμηνευτικό ρεσιτάλ, στο κεντρικό ρόλο του πρωτοπαρουσιαζόμενου στην Ελλάδα έργου του Ρόμπερτ Άικ, που σκηνοθετεί η Κατερίνα Ευαγγελάτου (Αμφι-Θέατρο). Σε ένα έργο που θίγει καίρια ζητήματα, που ξεκινούν από τη "μάχη" θρησκείας & επιστήμης και φτάνουν μέχρι τις έμφυλες ταυτότητες και την "κουλτούρα της ακύρωσης", η βαθιά μελετημένη ερμηνεία της επιστημόνισσας που τιμωρείται για μια απόφαση ηθικής φύσεως είναι συναρπαστική.
Νατάσα Εξηνταβελώνη - Μάσα στον "Γλάρο"
Ο Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθετεί φέτος μια εξαίσια εκδοχή του τσεχοφικού έργου (Προσκήνιο), σε μια παράσταση που εκπληρώνει επί της ουσίας, ως κατάθεση υπαρξιακού κατεπείγοντος, το τσεχοφικό αίτημα για τη σύγκλιση ζωής και τέχνης. Μέσα στο υπέροχο ανσάμπλ των ηθοποιών, η παρουσία της Νατάσας Εξηνταβελώνη είναι αφοπλιστική: ερμηνεύει σχεδόν "αθόρυβα" αλλά τόσο εύγλωττα τη νεαρή γυναίκα που καίγεται από την έρωτά της για τον Τρέπλιεφ, δονείται από εσωτερική φλόγα για ζωή και αγάπη αλλά τελικά συμβιβάζεται σε έναν γάμο που δεν επιθυμεί.
Μαίρη Μηνά - Φάνι στον "Άσχημο"
Όχι μόνο ταλαντούχα αλλά και πολυπρισματική αποδεικνύεται στη μαύρη κωμωδία του Μάριους φον Μάγενμπουργκ, η αγαπημένη ηθοποιός. Σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κουτλή, επιδεικνύει μοναδικό κωμικό ταλέντο και αδιανόητη εκφραστική πλαστικότητα, καθώς αλλάζει με ελάχιστα μέσα πολλαπλούς ρόλους και ταυτότητες με ταχύτητα και ευελιξία αιλουροειδούς (Νέο Θέατρο-"Κατερίνα Βασιλάκου-Μαριάννα Τόλη").
Θέμις Μπαζάκα - Ντίντρι Μπλέικ στο "The humans"
Τη θρησκευόμενη μητέρα μιας αμερικανικής οικογένειας υποδύεται φέτος η σημαντική ηθοποιός στο έργο του Στίβεν Κάραμ, που σκηνοθετεί σε πανελλήνια πρεμιέρα ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης (Μουσούρη). Σε ένα απαιτητικό έργο χαρακτήρων, όπου όλο το βάρος δίνεται στις σχέσεις μεταξύ τους και κάθε ήρωας συνεισφέρει από την πλευρά του σε ένα πολυπρισματικό μωσαϊκό ψηφίων ζωής, η Θέμις Μπαζάκα είναι πραγματικά απολαυστική, ισορροπώντας διαρκώς μεταξύ κωμικού και δραματικού τόνου, εξωστρεφούς και εσωτερικής ερμηνείας.
Χρύσα Παπά στη "Σέρρα - Η ψυχή του Πόντου"
Το μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου ερμηνεύει για τρίτη σεζόν, μόνη της επί σκηνής η Θεσσαλονικιά ηθοποιός, σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη (Μικρό Άνεσις). Ζωντανεύει μια ιστορία προσφυγιάς και πραγματοποιεί έναν σκηνικό άθλο με την ακριβή, αληθινή και ουσιαστική ερμηνεία της, καθώς περνάει με λεπτές αλλά ευδιάκριτες αποχρώσεις από την αφήγηση στην ενσάρκωση, αλλά και υποδυόμενη δώδεκα διαφορετικούς ρόλους
Ελένη Ράντου στο "Πάρτι της ζωής μου"
Ρόλος ζωής για την πολυαγαπημένη ηθοποιό για τρίτη σεζόν, σε σκηνοθεσία του Ανέστη Αζά και δικό της κείμενο που στηρίζεται στο βρετανικό πρωτότυπο "Όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα" των Ντάνκαν ΜακΜίλαν και Τζόνι Ντόναχιου (Διάνα). Ερμηνεύοντας την πορεία ζωής μιας γυναίκας από την παιδική της ηλικία ως την ενηλικίωση φιλτράρει την ίδια την ιστορία της Ελλάδας, αλλά κυρίως καταθέτει μια βαθιά συναισθηματική ερμηνεία αντιμετωπίζοντας με ειλικρίνεια και γενναιότητα επώδυνα θέματα με κυριότερο αυτό της σχέσης με τη μητέρα.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Σέρρα - Η ψυχή του Πόντου
Μία ηθοποιός, δώδεκα ρόλοι. Κεντρικό πρόσωπο, η Λεμονιά που παρουσιάζεται στο κοινό για να αφηγηθεί την ιστορία του πατέρα της, του Γαληνού Φιλονίδη. Μια ιστορία που ξεκινάει το 1915 και ολοκληρώνεται το 1962, στην Τραπεζούντα και άλλες περιοχές του Πόντου, στην Αμπχαζία και στο Καζακστάν. Ο Γαληνός διχάζεται ανάμεσα σε δυο γυναίκες, δοκιμάζονται οι ηθικές του αρχές κι έρχεται αντιμέτωπος με την αγριότητα και τις τρικυμίες της ψυχής, ενώ στο πρόσωπό του και στην πορεία του αντανακλώνται τα δεινά των Ελλήνων του Πόντου και των Αρμενίων. Ένα έργο γεμάτο έρωτα, μυστήριο, ραδιουργίες, τρυφερότητα, νοσταλγία, αγάπη, εξαθλίωση, γενναιότητα και αξιοπρέπεια. Ένα έργο που υμνεί το μεγαλείο της ζωής και της συγχώρεσης. Ένα ταξίδι που γράφει η ζωή, που φαντάζει με τις φλόγες του χορού της φωτιάς, του χορού Σέρρα.
Το πάρτι της ζωής μου
Αντλώντας από το «Every Brilliant Thing» του Ντάνκαν Μακ Μίλαν, η Ελ. Ράντου υπογράφει ένα νέο κείμενο για τη sold out παράσταση, που ξετυλίγει με χιούμορ και ειλικρίνεια τα πενήντα χρόνια "τραυμάτων" της ηρωίδας της, με φόντο αυτά της σύγχρονης Ελλάδας. Ένας σόλο ερμηνευτικός μαραθώνιος δέκα ρόλων με έντονα προσωπική υπογραφή, που χάρισε στην ηθοποιό το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού του “α”. Η ιστορία διατρέχει εποχές και κινείται παράλληλα με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της χώρας από το Πολυτεχνείο, τους σεισμούς, το ΠΑΣΟΚ, την κρίση, το θάνατο του Γρηγορόπουλου μέχρι την πανδημία. Είναι ένας κύκλος ζωής που συνδέεται με κοινά βιώματα, όπως σημειώνει.
The Humans
Η συναρπαστική, βραβευμένη με Τόνι τραγικωμωδία βουτά στην ανθρώπινη ψυχή, καθώς ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής της οικογένειας Μπλέικ, προσκαλώντας το κοινό να παρακολουθήσει από κοντά τις αγωνίες, τα όνειρα και τους ανομολόγητους φόβους τους. Το έργο του καταξιωμένου Αμερικανού συγγραφέα που γράφτηκε το 2014, αποτυπώνει την ουσία και τις ατέλειες της ανθρώπινης ύπαρξης με ακρίβεια, συμπόνια και απαράμιλλη αυθεντικότητα, διεισδύοντας στις σχέσεις και τα συναισθήματα. Η υπόθεση εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια ενός απογεύματος την ημέρα των Ευχαριστιών. Οι γονείς, Έρικ και Ντίντρι, μαζί με τη μητέρα του πρώτου, Μόμο, που είναι σε αναπηρικό καροτσάκι και πάσχει από άνοια, και τη μεγάλη τους κόρη Έιμι, επισκέπτονται τη μικρότερη Μπρίτζετ και τον σύντροφό της Ρίτσαρντ στο διαμέρισμα τους στην Τσάιναταουν της Νέας Υόρκης.
Ο άσχημος
Ο Λέττε είναι άσχημος. Πολύ άσχημος. Αλλά δεν το ξέρει. Όταν, εξαιτίας προβλημάτων στη δουλειά του, όλοι γύρω του αναγκάζονται να του εξομολογηθούν την απερίγραπτη έκταση της ασχήμιας του, αποφασίζει να πάρει δραστικά μέτρα. Να αλλάξει πρόσωπο. Η εγχείρηση πηγαίνει υπερβολικά καλά και πλέον το ανείπωτα όμορφο πρόσωπό του, θα γίνει το διαβατήριό του για μια νέα ζωή - μια ζωή γεμάτη γυναίκες, δόξα, λεφτά... Όταν όμως το πρόσωπό του γίνεται προϊόν προς πώληση, τα πράγματα θα πάρουν μια πραγματικά άσχημη τροπή. Μια σαρδόνια σκοτεινή κωμωδία του ανατρεπτικού δημιουργού της Σαουμπίνε που καυτηριάζει τη σύγχρονη ναρκισσιστική κοινωνία, με τέσσερις ηθοποιούς να ερμηνεύουν οκτώ ρόλους.
Underground
Η εμβληματική ταινία, βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα (1995) και βασισμένη στο πρωτότυπο θεατρικό έργο «Άνοιξη τον Ιανουάριο» και στo μυθιστόρημα «Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια χώρα» του Ντουσάν Κοβάσεβιτς, ανεβαίνει στη σκηνή και αφηγείται την επική ιστορία δύο φίλων, του Μπλάκι και του Μάρκο, με φόντο την πολιτική αναταραχή και τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Με μια δυναμική θεατρική προσέγγιση και υπό τον γνώριμο βαλκανικό ήχο, το «Underground» μεταφέρει το κοινό σε έναν κόσμο σουρεαλισμού, σκοτεινού χιούμορ και ειλικρινούς συγκίνησης, όπου ο παραλογισμός και η τραγωδία συναντούν την απίστευτη ανθεκτικότητα της ανθρώπινης ψυχής αλλά και το εκτυφλωτικό φως της ελπίδας.
Βασιλιάς Ληρ
Έργο που γράφτηκε το 1609, περίοδο που στην Αγγλία εκτός από πολλά είδη λόγου άκμαζε το θέατρο, ο «Βασιλιάς Ληρ», αποτελεί ένα διαχρονικό αριστούργημα της παγκόσμιας δραματουργίας. Το έργο έχει μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και έχει παρουσιαστεί σχεδόν σε όλες τις χώρες του κόσμου, σε κάποιες από αυτές πάμπολλες φορές. Το θέμα αυτής της τραγωδίας του Σαίξπηρ, αφορά στην απόφαση του Βασιλιά Ληρ να μοιράσει το βασίλειό του στις τρεις κόρες του τη Γονερίλη, τη Ρεγάνη και τη μικρότερη την Κορδέλια. Αυτή που θα τον πείσει για την αγάπη της θα πάρει το βασίλειο. Ο γηραιός βασιλιάς, παρά τις συμβουλές του Δούκα του Κεντ, αποκληρώνει την Κορδέλια κι εξορίζει το Δούκα… Στον ρόλο του Ληρ, η Μπέττυ Αρβανίτη.
The doctor
Το έργο, που σπάει τα ταμεία στο West End, αποτελεί ένα θρίλερ ιδεών, που βασίζεται πολύ ελεύθερα στο κείμενο “Καθηγητής Μπερνάρντι” του Άρτουρ Σνίτσλερ. Όταν μία έφηβη μεταφέρεται σε κρίσιμη κατάσταση στο Ινστιτούτο “Ελίζαμπεθ” μετά από μια αυτοσχέδια έκτρωση, η Καθηγήτρια Ρουθ Γουλφ αρνείται την είσοδο ενός ιερέα στο θάλαμο του κοριτσιού, διότι δεν διαθέτει επαρκείς πληροφορίες για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της ασθενούς. Γύρω από αυτήν την απόφαση, ξεσπά ένα σκάνδαλο που σύντομα λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι διαστρεβλώσεις κάθε είδους διαδέχονται η μία την άλλη, αναδεικνύοντας την περιπλοκότητα της κατάστασης. Όλοι έχουν γνώμη. Kαι την εκφράζουν με πάθος μέσα σε αυτήν τη δίνη που νομοτελειακά βυθίζει μαζί της όποιον βρεθεί στο επίκεντρό της. Η πορεία προς την αποκαθήλωση φαντάζει μη αναστρέψιμη. Μέσα από αντιπαραθέσεις και αντιφάσεις η ιστορία ξετυλίγεται σαν ένα καυστικό νοητικό πείραμα, το οποίο αναδεικνύει όχι μόνο τα ηθικά διλήμματα και τα αδιέξοδα της πολιτικής ταυτοτήτων (identity politics), αλλά και την ανθρωποφάγα «κουλτούρα της ακύρωσης» (cancel culture), που λογοκρίνει, εξοστρακίζει και αποκαθηλώνει με εργαλείο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο γλάρος
Το γνωστό έργο του Ρώσου συγγραφέα, σαν μια αναρώτηση γύρω από τη θεατρική λειτουργία, την αναπαράσταση και τις μεθόδους της. Ο χορός των ανθρώπων του Τσέχοφ, γύρω από μια λίμνη, αναρωτιέται για την τέχνη, το μέλλον, αναπολεί τους ματαιωμένους έρωτες και συνθέτει μια κραυγή του ανθρώπου για ζωή, λίγο πριν βουλιάξει. Τα εμβληματικά πρόσωπα του Ρώσου δραματουργού εγκλωβισμένα σε μια σκηνή θεάτρου δοκιμάζουν να σπάσουν τα όρια της ζωής και της τέχνης, να αντισταθούν στο τέλμα, να βρουν νέες φόρμες θεάτρου και επικοινωνίας. Η πληγή του καλλιτέχνη συνδέεται, στην παράσταση, με το ανεκπλήρωτο της ανθρώπινης ύπαρξης, που παλεύει να βρει έναν τρόπο να ανήκει και να ακολουθήσει έναν προορισμό. Τι απ’ όλα είναι θέατρο και πώς παρεισφρέει η ζωή μέσα σ’ αυτό;
