8 παραστάσεις που δεν χάνονται στον Λυκαβηττό

Όρνιθες

Στο έργο, ο αρχαίος ποιητής εξιστορεί την απόφαση δύο Αθηναίων, του Πεισθέτερου και του Ευελπίδη, να εγκαταλείψουν τον κόσμο των ανθρώπων αναζητώντας μια πόλη χωρίς μικρότητα και διαφθορά, όπου να μπορεί κανείς να ζήσει με ειρήνη και δικαιοσύνη. Ιδρύουν μαζί με τα Πουλιά μια πολιτεία στους αιθέρες και υψώνουν ένα τείχος ανάμεσα στους ανθρώπους και τους θεούς.Η σκηνοθεσία τοποθετεί το έργο σε ένα προ-τραγικό περιβάλλον προσεγγίζοντάς το σαν αρχέγονη τελετή. Και όπως συμβαίνει σε κάθε τελετή, ένας θίασος ζωντανεύει βιωματικά τον μύθο. Οι δύο πρωταγωνιστές ζητούν, αλληγορικά, να «αδειάσουν» από κάθε άλλη ανθρώπινη ιδιότητα και να «κατοικηθούν», άλλοτε ηδονικά κι άλλοτε μανιασμένα, από τη ζωώδη ορμή των πουλιών σε μια παράσταση – συναυλία. Με σύμμαχο την εκρηκτικότητα της μουσικής και της κίνησης, ο Άρης Μπινιάρης δημιουργεί μια σύγχρονη σάτιρα παρασύροντάς μας σ’ ένα ηλεκτρισμένο «άσμα», που ρίχνει εκτυφλωτικό φως στα κρίσιμα ζητήματα της πόλης με το αριστοφανικό έργο πάντα ως πυξίδα.

Αινιγματικές παραλλαγές

Ο διχασμός, η απομόνωση και οι ανθρώπινες σχέσεις βρίσκονται στο επίκεντρο της συνάντησης ενός νομπελίστα συγγραφέα αποτραβηγμένου από τον κόσμο και ενός δημοσιογράφου που καταφέρνει να του πάρει συνέντευξη. Ο Αμπέλ Ζνόρκο είναι ένας συγγραφέας, βραβευμένος με Νόμπελ που ζει μόνος, αποτραβηγμένος στο Ροσβανοϋ, ένα μικρό νησί στη Θάλασσα της Νορβηγίας, αποφεύγοντας τα πάντα και ειδικά τους ανθρώπους. Έχοντας πρόσφατα εκδώσει το 21ο του βιβλίο που έχει γίνει τεράστια επιτυχία, δέχεται να δώσει συνέντευξη σε έναν δημοσιογράφο που τον πολιορκεί καιρό τον Έρικ Λάρσεν. Άραγε πόσο τυχαία επέλεξε ο Αμπέλ Ζνόρκο τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο και πόσο τυχαία επέλεξε ο Έρικ Λάρσεν τον συγκεκριμένο συγγραφέα; Αυτό το έργο επέλεξε ο Σ. Τσαφούλιας για την πρώτη σκηνοθετική του απόπειρα που έχουν παρακολουθήσει μέχρι σήμερα 30.000 θεατές με τον Γιάννη Μπέζο και τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη σε δύο ερμηνείες που βραβεύτηκαν από τα Θεατρικά Βραβεία Κοινού του "α".

Μια άλλη Θήβα

Ένας συγγραφέας επισκέπτεται με ειδική άδεια στη φυλακή έναν 21χρονο, τον Μαρτίν, καταδικασμένο σε ισόβια για πατροκτονία. Ο συγγραφέας έχει σκοπό, μέσα από τις συναντήσεις του με τον ισοβίτη, να γράψει ένα έργο με επίκεντρο την πατροκτονία, που θα παρουσιαστεί στο θέατρο με ερμηνευτές τον ίδιο τον πατροκτόνο και τον συγγραφέα. Παρά την αρχική άδεια όμως, το Υπουργείο Δικαιοσύνης απαγορεύει στον Μαρτίν να παίξει στην παράσταση. Έτσι ο συγγραφέας βρίσκει έναν νέο ηθοποιό, τον Φεδερίκο, που θα ερμηνεύσει το ρόλο του πατροκτόνου στο θέατρο. Οι σχέσεις των προσώπων πρόκειται να σημαδέψουν τις ζωές τους και να δοκιμάσουν τις βεβαιότητές τους, στην παράσταση που συνεχίζεται για τρίτη χρονιά με δύο εξαιρετικές ερμηνείες.

Ηλέκτρα

Σε έναν κόσμο βίας και αυταρχισμού, η ερμηνεία της σοφόκλειας Ηλέκτρας εγείρει κρίσιμα ηθικά διλήμματα. Η ηρωίδα παραμένει έξω από το παλάτι, σκεπτόμενη αν αξίζει να γίνει μέρος ενός κόσμου που μισεί. Ο σκηνοθέτης αναρωτιέται αν η βίαιη κάθαρση είναι λύση ή αν η ουσιαστική αντίσταση βρίσκεται στην άρνηση του αίματος. Ο Σοφοκλής δεν προσφέρει απαντήσεις-οι θεοί σιωπούν, η ενοχή αποσιωπάται. Η Ηλέκτρα δεν πράττει, αλλά στέκει μετέωρη, σημάδι της ηθικής αμφιταλάντευσης. Μια σπαρακτική τραγωδία που θέτει το ερώτημα: τι μένει όταν οι τύραννοι εκλείπουν;

Οιδίπους

Ο Γιάννης Χουβαρδάς, τιμώντας τα 50 χρόνια δημιουργικής του πορείας στο θέατρο, παρουσιάζει μια ενιαία παράσταση που συνδυάζει τις τραγωδίες «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή. Η σκηνοθετική του προσέγγιση ξεκινά από το τέλος της ζωής του Οιδίποδα και προχωρά προς τα πίσω, αναδεικνύοντας την πορεία του ήρωα από την πτώση στην αναζήτηση της λύτρωσης. Η παράσταση, με σημαντικούς Έλληνες ηθοποιούς, επιδιώκει να αποδώσει αρμονικά την αίσθηση μιας ενιαίας ιστορίας, πιστής στο πνεύμα του Σοφοκλή, αναδεικνύοντας τα διαχρονικά ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης.

ζ – η – θ, Ο Ξένος

Ερευνητικό εγχείρημα που φιλοδοξεί να ανοίξει νέους δρόμους στην απόδοση των ομηρικών επών στη σκηνή. Ο σκηνοθέτης Μιχαήλ Μαρμαρινός παρουσιάζει μια δραματουργική σύνθεση βασισμένη στις ραψωδίες ζ, η και θ της «Οδύσσειας», εστιάζοντας στον Οδυσσέα ως ξένο και περιπλανώμενο. Η παράσταση έχει τον υπότιτλο: «Μια επιστροφή στις πηγές: Επίσκεψη σε τρεις ραψωδίες της Οδύσσειας».

Ο υπηρέτης δύο αφεντάδων

Η γνωστή βενετσιάνικη κωμωδία με τον δαιμόνιο βιοπαλαιστή υπηρέτη Τρουφαλντίνο, που δουλεύει για δύο αφεντικά, μπλέκει την ενέργεια της κομέντια ντελ άρτε με το αιχμηρό κοινωνικό σχόλιο. Στη διαχρονική σάτιρα που ανανέωσε το είδος μέσα από πολυδιάστατους χαρακτήρες και την καταιγιστική πλοκή, η απόφαση του υπηρέτη να μην αποκαλύψει σε κανέναν την απάτη, οδηγεί σε μια αλληλουχία από ανατροπές, παρεξηγήσεις και ξεκαρδιστικές καταστάσεις, ενώ ταυτόχρονα το έργο σχολιάζει με σαρκασμό και χιούμορ τη διαφθορά, την υποκρισία και τις ταξικές αντιθέσεις.

Μόνος με τον Άμλετ

Η τολμηρή σκηνική προσέγγιση του σαιξπηρικού «Άμλετ» που αγαπήθηκε από το κοινό, επιστρέφει οκτώ χρόνια μετά, με τον Αιμίλιο Χειλάκη να ερμηνεύει όλους τους ρόλους -Άμλετ, Οφηλία, Κλαύδιος, Γερτρούδη, Πολώνιος, Λαέρτης, Οράτιος, το Φάντασμα του βασιλιά-, με όχημα τη διαχρονική μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά. Συνειδητοποιώντας πως το σύστημα αξιών στο οποίο πίστευε και η επίπλαστη ευδαιμονία που απολάμβανε έχουν πεθάνει, ο Άμλετ πασχίζει να διατηρήσει την αξιοπρέπεια και τα ιδανικά του μέσα σε μια κοινωνία που ιδεολογικά καταρρέει. Η παράσταση θέτει το ερώτημα αν είναι προτιμότερο να ζει κανείς άπραγος ή να πεθαίνει πράττοντας, αντίστοιχα με τον «να ζει κανείς ή να μη ζει».

Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού