Οι θεατρικές παραστάσεις που ανεβαίνουν ξανά στο σανίδι την εβδομάδα 28/9-4/10

Μια άλλη Θήβα

Ένας συγγραφέας επισκέπτεται με ειδική άδεια στη φυλακή έναν 21χρονο, τον Μαρτίν, καταδικασμένο σε ισόβια για πατροκτονία. Ο συγγραφέας έχει σκοπό, μέσα από τις συναντήσεις του με τον ισοβίτη, να γράψει ένα έργο με επίκεντρο την πατροκτονία, που θα παρουσιαστεί στο θέατρο με ερμηνευτές τον ίδιο τον πατροκτόνο και τον συγγραφέα. Παρά την αρχική άδεια όμως, το Υπουργείο Δικαιοσύνης απαγορεύει στον Μαρτίν να παίξει στην παράσταση. Έτσι ο συγγραφέας βρίσκει έναν νέο ηθοποιό, τον Φεδερίκο, που θα ερμηνεύσει το ρόλο του πατροκτόνου στο θέατρο. Οι σχέσεις των προσώπων πρόκειται να σημαδέψουν τις ζωές τους και να δοκιμάσουν τις βεβαιότητές τους.

Κωλόκαιρος

Μια βροχερή ημέρα στο νυχτερινό κέντρο «Διυλιστήριο» στην Ελευσίνα, ο Σοφοκλής, πρώην ιδιοκτήτης του μαγαζιού, επιστρέφει μετά από πέντε χρόνια αδικαιολόγητης απουσίας και λίγες ώρες πριν από την κηδεία της μητέρας του, ντυμένος με γυναικεία ρούχα. Η απρόσμενη αυτή εμφάνιση προκαλεί αναστάτωση στους κοντινούς του ανθρώπους. Καλά κρυμμένα μυστικά από το παρελθόν αποκαλύπτονται και φανερώνουν τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι ήρωες του έργου, φέρνοντάς τους ενώπιον των ευθυνών και των φαντασμάτων τους. Ακροβατώντας ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα, αυτό το ρεαλιστικό έργο διερευνά τον κόσμο της νύχτας, έχοντας σασπένς, χιούμορ, άγριες συγκρούσεις και σκληρή γλώσσα.

Ο καθένας πεθαίνει μόνος του

Βασισμένη στην αληθινή ιστορία του «Μόνος στο Βερολίνο» του Χανς Φάλαντα, η παράσταση περιγράφει την καθημερινή ζωή των Γερμανών πολιτών και τη στάση τους απέναντι στο ναζιστικό καθεστώς. Αυτή η τοιχογραφία της εποχής αποτυπώνεται μέσα από την αληθινή ιστορία των Κβάνγκελ, που ανακάλυψε ο συγγραφέας σε φακέλους της Γκεστάπο μετά την πτώση των Ναζί. Ο Ότο Κβάνγκελ είναι ένας εργοδηγός σε εργοστάσιο επίπλων που έχει μετατραπεί σε εργοστάσιο που φτιάχνει φέρετρα. Μετά το θάνατο του γιου τους στον πόλεμο, εκείνος και η σύζυγός του, Άννα, αντιστέκονται με τον δικό τους τρόπο, γεμίζοντας την πόλη με καρτ ποστάλ κατά του Χίτλερ με στόχο να αφυπνίσουν τον γερμανικό λαό.

Την Τρίτη στο σούπερ μάρκετ

Το συγκινητικό, βραβευμένο έργο του Εμανουέλ Νταρλέ για την ανοχή στη διαφορετικότητα, την αποδοχή και τη διαφορετικότητα, που εστιάζει στη σχέση μιας τρανς γυναίκας με τον πατέρα της σκηνοθετεί και ερμηνεύει, σε ένα προσωπικό του στοίχημα, ο Φαίδων Καστρής. Η υπόθεση του έργου περιστρέφεται γύρω από τη Μαρί-Πιερ που επιστρέφει μετά από χρόνια στη γειτονιά της παιδικής της ηλικίας για να φροντίσει τον ηλικιωμένο πατέρας της, μετά τον πρόσφατο θάνατο της μητέρας της. Αποφασίζει να τον επισκέπτεται κάθε Τρίτη, οπότε καθαρίζει, πλένει και σιδερώνει τα ρούχα και συνοδεύει τον πατέρα της στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς για να κάνουν μαζί τα ψώνια της εβδομάδας. Η συνύπαρξή τους είναι ήδη δύσκολη και κορυφώνεται στο χώρο του σούπερ μάρκετ, όπου η Μαρί-Πιέρ συγκεντρώνει όλα τα βλέμματα, καθώς η παρουσία της, μια εισβολή της διαφορετικότητας στην πεζή καθημερινότητα των γύρω της, λειτουργεί σαν αξιοθέατο.

Εγώ, ο Μάρκος Βαμβακάρης

Περισσότεροι από 25.000 θεατές έχουν παρακολουθήσει μέχρι σήμερα τον συγκλονιστικό μονόλογο για τη ζωή του άρχοντα του ρεμπέτικου τραγουδιού, Μάρκου Βαμβακάρη, ο οποίος βίωσε δύο παγκόσμιους πολέμους, μεγάλους έρωτες, απογοητεύσεις αλλά κι επιτυχίες. Το έργο βασίστηκε στην αυτοβιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη με την υπογραφή της Αγγελικής Βέλλου-Κάϊλ και ανεβαίνει φέτος για πέμπτη χρονιά στο Θέατρο Στοά, που κλείνει 53 χρόνια συνεχούς παρουσίας. Ο Θανάσης Παπαγεωργίου ανεβαίνει στη σκηνή για να δώσει φωνή στον σπουδαίο συνθέτη και οργανοπαίχτη σε ένα λιτό ανέβασμα με έντονη εξομολογητική χροιά, η οποία χαρακτηρίζει και τις αφηγήσεις του στη βιογράφο του. Παράλληλα με την ιστορία του ξετυλίγεται η εικόνα της Ελλάδας της βιοπάλης, του περιθωρίου, των τεκέδων και των χασικλήδων, που γέννησε τη μουσική δημιουργία του.

Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου

Στο αυτοβιογραφικό έργο του ο Εντουάρ Λουί προχωρά σε μια αιχμηρή εξομολόγηση μέσα από την οποία αφηγείται την ιστορία της ζωής του πατέρα του μέσα από την οδυνηρή σχέση τους, που αμφιταλαντευόταν μεταξύ αποδοχής και απόρριψης, υπό τη "σκιά" της ομοφυλοφιλικής του ταυτότητας. Εκτός, όμως, από μια προσωπική, συγκλονιστική εξομολόγηση, μέσα από την οποία ο συγγραφέας προσπαθεί να επαναπροσεγγίσει, να κατανοήσει και τελικά να συγχωρέσει τον πατέρα του, το έργο εκφράζει την άποψή του για την κυρίαρχη πολιτική των κυβερνήσεων. Η παράσταση αποτελεί ένα σπάνιο δείγμα ενός μάχιμου σύγχρονου θεάτρου με άποψη και θέση, που διαδραματίζεται με φόντο την αδυσώπητη ταξική πραγματικότητα της Γαλλίας των 90's.

Ο κύκλος των χαμένων ποιητών

Ο αντικομφορμιστής καθηγητής φιλολογίας και υπέρμαχος της ελευθερίας, Τζον Κίτινγκ, φέρνει τα πάνω-κάτω στην αυστηρή ακαδημία αρρένων του Γουέλτον, αλλάζοντας για πάντα τη ζωή των μαθητών. Με το σύνθημα «Άδραξε τη μέρα!» θα αλλάξει σταδιακά τη ζωή τους και θα διαταράξει τις ισορροπίες στο σχολείο που υπακούει στο μότο "Παράδοση, Τιμή, Πειθαρχία, Τελειότητα". Θα μάθει στους μαθητές του να αγαπούν την ποίηση, την τέχνη, τη ζωή και να παλεύουν για τις επιλογές τους. Η σύγκρουση με το εκπαιδευτικό κατεστημένο, τη διεύθυνση του σχολείου, τους γονείς των μαθητών του θα είναι αναπόφευκτη. Η ίδια η έννοια της επανάστασης κυριαρχεί στο έργο, το οποίο μετατράπηκε σε μια ατμοσφαιρική παράσταση γεμάτη συγκίνηση και χιούμορ, η οποία περνάει απλόχερα στο κοινό την ουσία του, που συμπυκνώνεται στο κυνήγι των ονείρων και των καταπιεσμένων επιθυμιών μας, την αξία του ελεύθερου πνεύματος, την αξία της ποίησης και πρωτίστως της αυτοδιάθεσης. Αξίζει να τη δείτε μαζί με εφήβους.

Η κοριτσιέρα των Βούρλων

Μέσα από στοιχεία μυθοπλασίας αλλά και πραγματικές μαρτυρίες, ζωντανεύουν επί σκηνής ιστορίες γυναικών που έζησαν στα Βούρλα. Μας μιλούν για όλα αυτά που έζησαν μέχρι να φτάσουν εκεί, για τη ζωή τους μέσα στην «κοριτσιέρα» όπως συνήθιζαν να λένε, για όσα τις πονούν, μα και για τα όνειρα που δε σταμάτησαν ποτέ να έχουν. Τα Βούρλα χωρίζονταν σε τρεις αυλές ανάλογα με την ηλικία των γυναικών. Στην πρώτη αυλή ήταν οι μικρές, τα «τρυφερούδια», στη δεύτερη οι πιο μεγάλες και στην τρίτη αυτές που ήταν έτοιμες για απόσυρση, «οι μεστωμένες». Για πολλές δεκαετίες εκατοντάδες γυναίκες άσκησαν έγκλειστες εκεί το επάγγελμα της πορνείας, μέχρι τα Βούρλα να μετατραπούν σε φυλακή από τους Γερμανούς το 1940- 1941.

Βέρθερος ή έκανα ό, τι καλύτερο μπορούσα

Βασισμένη στο επιδραστικό μυθιστόρημα του Γκαίτε «Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου», η νέα θεατρική ομάδα 400 lbs εστιάζει στην υπαρξιακή αγωνία του ήρωα που βιώνει έναν ανεκπλήρωτο έρωτα και συγκρούεται με την κοινωνία. Ο ήρωας του Γκαίτε, ένας νέος που τον χαρακτηρίζει η αθωότητα αλλά και η επιπολαιότητα της ηλικίας του, γεμάτος ορμή και πάθος ονειρεύεται να μπορεί να ζήσει ελεύθερος. Καταφθάνει στο φανταστικό χωριό Βάλχαϊμ όπου και γνωρίζει τη Σαρλότε Μπουφ, η οποία είναι λογοδοσμένη με έναν άλλο νέο. Ο ανεκπλήρωτος έρωτάς του για εκείνη γρήγορα θα τον οδηγήσει σε μια άλλη ζωή, που αντιτίθεται στην ίδια του τη φύση. Ο «Βέρθερος» είναι μία ιστορία σκληρότητας, μία ιστορία επιβολής της λογικής της ευρύτερης κοινωνίας πάνω σε έναν απέραντα ευαίσθητο άνθρωπο. Η ομάδα αφηγείται την ιστορία σαν μια εξομολόγηση, που ακολουθεί πιστά το ίδιο το επιστολογραφικό μοτίβο του μυθιστορήματος.

Δεσμοί. Ιστορίες Ανοίκειας καθημερινότητας

Η παράσταση βασίζεται σε ιστορίες από το βιβλίο της βραβευμένης διηγηματογράφου Σαμάντα Σβέμπλιν «Mouthful of birds» και διερευνά τα παιδικά τραύματα, την εφηβεία, τη βία και τα στερεότυπα. Τέσσερις ηθοποιοί ερμηνεύουν και εναλλάσονται ανάμεσα στους χαρακτήρες που αιωρούνται στο όριο της φαντασίας και της οικειότητας. Το έργο διαλύει τις κοινωνικές νόρμες και χτίζει πυκνούς και παράξενους κόσμους, διερευνώντας την ψυχολογία των ανθρώπινων σχέσεων και τους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη και ερμηνεύουμε τον πολιτισμό.

Εκτός σύμβασης

Μικρές ιστορίες ανθρώπων βασισμένες σε κείμενα της συγγραφέα από τις συλλογές διηγημάτων «Η ωδή που δεν έγραψα και άλλες ιστορίες», «Διαδοχικές ασυνέχειες» και «Τα ιογενή». Οι χαρακτήρες θα μπορούσαν να είναι καθημερινά, οικεία πρόσωπα, ίσως και όχι. Θα μπορούσαν να είναι γνωστοί ή και άγνωστοι, φίλοι ή και εχθροί. Τα γηρατειά, οι κοινωνικές συμβάσεις, τα στερεότυπα, η διαφορετικότητα, ο επώδυνος έρωτας, ο αποχωρισμός, η απώλεια, η μνήμη, η μοναξιά, οι εμμονές, ο φόβος, η οργή, η αγάπη είναι μόνο κάποια από τα θέματα που τους απασχολούν.

ΠασΠορτ - Μία αληθινή περιπέτεια

Οι θεατές μπορούν να περιπλανηθούν ελεύθερα στα εννιά ειδικά διαμορφωμένα δωμάτια-σταθμούς στην παράσταση που υμνεί τη ζωή, αντλώντας από το ομώνυμο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Ελεονώρας Σουρλάγκα για τον καρκίνο του μαστού και συνδυάζοντας το θέατρο, την εικαστική εγκατάσταση, τα ηχητικά τοπία και τις αληθινές μαρτυρίες. Τρία γυναικεία σώματα, τρεις διαφορετικές γυναίκες αντιπροσωπεύουν τα στάδια της ασθένειας: το υγιές σώμα, το σώμα που νοσεί και το σώμα μετά τη μαστεκτομή. To Άσυλο Ανιάτων αποτελεί το ιδανικό φόντο, καθώς πρόκειται για έναν χώρο αφιερωμένο στην περίθαλψη ασθενών με χρόνια νοσήματα.

Κοιμώμενος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος

Το έργο, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πραγματεύεται τη ζωή του Έλληνα καλλιτέχνη, ξεκινώντας ενώ είναι εσώκλειστος στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας. Μέσα από τα διαρκή ταξίδια του μυαλού του, βλέπουμε όλη του τη ζωή: την Τήνο, την αυταρχική μητέρα και τον τυπικό πατέρα, τα αδέρφια, τον μεγάλο έρωτα της ζωής του. Περισσότερο, όμως, γινόμαστε μάρτυρες της έμπνευσης, της μανίας της δημιουργίας -η οποία οδηγεί στα σημαντικά έργα του-, των ονείρων, των εφιαλτών του, ώσπου καταλήγουμε στο τελικό ερώτημα. Τι αξίζει άραγε περισσότερο, να είσαι τρελός (σαλός) και ευφυής ή φυσιολογικός και απλά… άνθρωπος;

Μπαμπάδες με ρούμι

Στην αιχμηρή σάτιρα που διακωμωδεί την ελληνική κοινωνία, πέντε πρόσωπα ετοιμάζουν ένα «γλυκό» σχέδιο αλληλοεξόντωσης για μια κληρονομιά. Η Ρόη, η Βέσκα, ο Παναγιώτης, η Τζένη, ο Χρήστος και η κυρία Βάσω είναι οι πρωταγωνιστές της μαύρης κωμωδίας που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1996. Τα τέσσερα εκατομμύρια που είχε κερδίσει στο τζόκερ ο μπαμπάς -που πλέον έχει φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο- αναζητούν τον κληρονόμο τους. Δύο γιοί, δύο νύφες, μία γειτόνισσα φωτεινός παντογνώστης και μία εφιαλτική νοσοκόμα μιλάνε, μαλώνουν, δολοπλοκούν, καταστρώνοντας ένα σχέδιο για να κερδίσουν την κληρονομιά. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να σερβίρουν «Μπαμπάδες με ρούμι» με λίγο δηλητήριο.

Οι 12 ένορκοι

Για 9η χρονιά και με ανανεωμένο καστ δώδεκα ένορκοι πρέπει να αποφασίσουν ομόφωνα για τη ζωή ενός ανθρώπου, αντιμετωπίζοντας ο καθένας τη συνείδησή του και ταυτόχρονα τις συνειδήσεις των υπολοίπων. Στη Νέα Υόρκη του 1957 ένα αλλοδαπό αγόρι 16 χρόνων κατηγορείται για πατροκτονία. Η ζωή του βρίσκεται στα χέρια δώδεκα ενόρκων οι οποίοι θα αποφασίσουν αν είναι τελικά ένοχο και η απόφασή τους θα πρέπει να είναι ομόφωνη. Στην περίπτωση που ο κατηγορούμενος βρεθεί ένοχος, η θανατική ποινή είναι υποχρεωτική. Οι δώδεκα άντρες, κλειδωμένοι σ’ ένα μικρό δωμάτιο, άλλοτε συγκρούονται κι άλλοτε ταυτίζονται αντικατοπτρίζοντας τις προκαταλήψεις της κοινωνίας μέσα από δώδεκα πεντακάθαρα ψυχογραφήματα που ξετυλίγονται βίαια μπροστά στα μάτια του θεατή.

Κατερίνα Γώγου: Το γαμώτο που δεν έζησα

Η παράσταση βασίζεται στη ζωή και το έργο της αντισυμβατικής ποιήτριας αλλά και την πυκνή, σε ιστορικό χρόνο, περίοδο που έζησε μία από τις σημαντικές δημιουργούς της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Η άγρια μοναδικότητα των στίχων της, η εκπληκτική της ενσυναίσθηση για τη ζωή στο αστικό τοπίο, η έμπρακτη αγάπη της για το διαφορετικό, το περιθώριο, τους κολασμένους, η αυτοκαταστροφική της διαδρομή -που λειτουργεί ως καθρέφτης μιας ολόκληρης κοινωνίας- την τοποθέτησαν κορυφαία του Χορού στην «Αγία Τριάδα των Εξαρχείων», (Σιδηρόπουλος, Άσιμος, Γώγου), αλλά και ισότιμη των Ελύτη, Ρίτσου και Σεφέρη σε αναγνωσιμότητα.

Σκηνές από ένα γάμο

Ο Γιόχαν και η Μάριαν, ένας ψυχολόγος και μια δικηγόρος, έρχονται αντιμέτωποι με τα στάδια της παρακμής της συζυγικής τους σχέσης -τη φθορά, την πλήξη, την απιστία, τη σύγκρουση και τέλος τον αποχαιρετισμό- στο έργο-σημείο αναφοράς που γράφτηκε πριν από 50 χρόνια, αρχικά ως τηλεοπτική σειρά και έπειτα ως διάσημη κινηματογραφική ταινία. Κρατώντας την δομή και τους υπέροχα ειρωνικούς τίτλους των «σκηνών», η Έλ. Καρακούλη σκηνοθετεί το δημοφιλές έργο σε μια παράσταση για το υπαρξιακό πεδίο συνάντησης, αλλά και σύγκρουσης με τον άλλον. «Χρειάστηκαν δυόμισι μήνες για να γράψω αυτές τις σκηνές. Μου πήρε μια ολόκληρη ενήλικη ζωή για να τις ζήσω» έχει πει ο Μπέργκμαν για το έργο.

Charlotte Motel

Πρόκειται για μία σουρεαλιστική, (αντι)ρομαντική κωμωδία για τον έρωτα, δοσμένη σκηνοθετικά μέσα από ένα πρίσμα φάρσας και παραλόγου. Με χιουμοριστική ματιά περιγράφει τις περιπέτειες των ηρώων στην αναζήτηση του «άλλου τους μισού» και αντιμετωπίζει με ειρωνική, αλλά τρυφερή διάθεση, την ανάγκη τους να συνδεθούν ρομαντικά, όπως και να μείνουν πιστοί στους ρόλους που έχουν υιοθετήσει για να το πετύχουν. Ο Γιώργος θα συναντήσει τη Μελίνα δίπλα σε έναν παράφωνο κύκνο, ο Βίκτωρας θα γοητευτεί από τον Αιμιλιάνο μέσα σε ένα υπόγειο δεντρόσπιτο και η Μις Σάρλοτ έχει μια… ιδιαίτερη σχέση με τον Πεπίτο, το μυστηριώδες φυτό που αναρριχάται πάνω της.

Η αρκούδα

Η υπόθεση εξελίσσεται σ’ ένα αγρόκτημα στην επαρχία του Ρίπλοβο, όπου κατοικεί η Έλενα Πόποβα, μια όμορφη χήρα που μήνες τώρα πενθεί για την απώλεια του συζύγου της. Κλεισμένη και πλήρως απομονωμένη στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της, δέχεται την επίσκεψη του απόστρατου υπολοχαγού Σμιρνώφ που απαιτεί με άκομψο τρόπο την εξόφληση δυο γραμματίων που του χρωστούσε ο εκλιπών. Η βαρυπενθούσα δεν έχει αντίρρηση, η συμπεριφορά του όμως και οι απόψεις που έχει ο ίδιος για τις γυναίκες την ταράζουν. Η ένταση ανάμεσα τους κορυφώνεται και η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Το πένθος, το χρέος και ο έρωτας αντιμετωπίζονται από τον Τσέχοφ με αθωότητα και αυτοσαρκασμό.

Scarmface

Σατιρική παράσταση παντομίμας, βασισμένη στην ταινία βωβού κινηματογράφου του Χάουαρντ Χοκς ο «Σημαδεμένος» (1932), με χειροποίητα σκηνικά και κοστούμια και μουσική εποχής. Κεντρικός ήρωας της ιστορίας, που διαδραματίζεται στην Νέα Υόρκη της ποτοαπαγόρευσης όπου κυριαρχούν το οργανωμένο έγκλημα, είναι ο Τόνι Κάτσο, ένας νεαρός Σικελός που με τις ευλογίες της μητέρας του θα μπλεχτεί με τη Μαφία, με μόνο σκοπό να γίνει αρχηγός της. Η αλαζονεία του και ένα σημάδι αρκεί να φέρει την καταστροφή.

Δε φάιναλ θολούθιον

Η σουρεαλιστική σκηνική σύνθεση που ξεκίνησε από την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η οποία βασίζεται σε κείμενα των Κωστάκη Ανάν και Suyako, επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα «τι θα έκανες διαφορετικά, αν μπορούσες να γυρίσεις τη ζωή σου πίσω». Επτά σύγχρονοι άνθρωποι σταματούν πάνω στις γραμμές ενός τρένου. Αναμένοντας τον επικείμενο θάνατό τους, επιδίδονται σε μια επείγουσα ενδοσκόπηση, καθώς όλη η ζωή τους περνάει μπροστά από τα μάτια τους. Με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, οι ηθοποιοί αφηγούνται τραγελαφικές καταστάσεις, στις οποίες οι άνθρωποι βιώνουν τη ματαίωση, την απομυθοποίηση, τα ύψη και τα βάθη της ζωής τους.

Υπερβολές!

Τρία νέα μονόπρακτα που γράφτηκαν με ανάθεση του Θεάτρου Τέχνης και σκηνοθετούνται από τους συγγραφείς τους, μιλούν για τα όρια της φανερής αλλά και της κρυμμένης βίας στις σύγχρονες σχέσεις. Πρόκειται για μια σπονδυλωτή παράσταση, που αποτελεί το τρίτο και τελευταίο μέρος του τρίπτυχου πρωτότυπων νεοελληνικών κειμένων υπό τη θεματική «Βία παντού», που παρουσίασε το Θέατρο Τέχνης κατά την διετία 2021-2023. Τα τρία έργα είναι τα εξής: «Πρώτη φορά συναντούσα άνθρωπο που μιλούσε σαν τρένο» του Γιάννη Καλαβριανού (με την ηθοποιό Δέσποινα Γιαννοπούλου), «Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ θυμωμένος άνθρωπος» της Μαριάννας Κάλμπαρη (με την ηθοποιό Κατερίνα Λυπηρίδου) και «O άνθρωπος της διπλανής πόρτας» του Βασίλη Μαυρογεωργίου (με τον ηθοποιό Άγγελο Μπούρα).

Andy

Η θρυλική προσωπικότητα του βασιλιά της pop art, Άντι Γουόρχολ, -επαγγελματίας ζωγράφος, γλύπτης, φωτογράφος, σκηνοθέτης, μουσικός παραγωγός, εκδότης, και φυσικά επαγγελματίας celebrity, ιδιοφυΐα- ζωντανεύει μέσα από έναν βιογραφικό μονόλογο για τα πάθη, τις εμμονές, τα όνειρα αλλά και τις ματαιώσεις ενός τραυματικού παρελθόντος. Ο θρασύς, εμβληματικός Αμερικανός καλλιτέχνης που έχει ασκήσει αδιαμφισβήτητη επιρροή στην σύγχρονη ποπ κουλτούρα, με τα αναγνωρίσιμα έργα του που αναπαράγονται διαρκώς, τα διαχρονικά αποφθέγματα και τις αναρίθμητες συνεντεύξεις του, έναν αιώνα σχεδόν μετά τη γέννησή του, ζωντανεύει στη σκηνή σε ένα πρωτότυπο τετ-α-τετ με τη συνείδηση του Άντι. Η προσωπική του ζωή, θεατρική και μυστηριώδης, λατρεύτηκε, μισήθηκε, κι άφησε πίσω του ως σημείο αναφοράς και υπέρτατο δημιούργημά του, όχι το πρόσωπο αλλά το προσωπείο, όχι τον άνθρωπο αλλά την περσόνα.

Ιζαμπέλ Ρεμπό, ο δικός μου Αρθούρος

Η μικρή αδελφή του διάσημου ποιητή Αρθούρου Ρεμπό, Ιζαμπέλ, υπερασπίζεται τον πρόωρα αδικοχαμένο αδερφό της κόντρα στον εκφοβισμό του κόσμου και μιλά για τις ιδιαίτερες πτυχές του σε μια παράσταση που βλέπει τη ζωή του από μια διαφορετική οπτική Η Ιζαμπέλ Ρεμπώ, μια γυναίκα μεγαλωμένη μέσα σε ένα ασφυκτικό, αυστηρό καθολικό περιβάλλον, γνώρισε τον εκφοβισμό του κόσμου εξαιτίας του κοινωνικά «απόβλητου» αδερφού της κι όμως τον υπερασπίστηκε με πάθος μέχρι το μαρτυρικό του τέλος, δίνοντας μια σπαρακτική μάχη με τον εσωτερικό της κόσμο, τις κοινωνικές προκαταλήψεις και τον θρησκευτικό φανατισμό.

Τέχνης «Κάρολος Κουν»-Υπόγειο

Πόρτα

Φούρνος

Αλκμήνη

Θέατρο «Μπέλλος»

Olvio

Μικρό Άνεσις

Θέατρο 2510