Ακριβώς. Φορέστε άνετα παπούτσια και ντυθείτε ζεστά. Γιατί το «Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά - Ένας δολοφόνος στο Τόκυο» (από 25/12 μέχρι και 8/1) δεν είναι απλώς ένα θεατρικό αστυνομικό θρίλερ, ούτε μια παράσταση νουάρ, αλλά ένα χριστουγεννιάτικο happening-σωστό ανθρωποκυνηγητό εξίσου για τον 25μελή θίασο όσο και για τους θεατές του εντός, εκτός και πέριξ της Στέγης...
Το απόλυτο anti-Christmas παραμύθι ετοιμάζουν στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση (αλλά και τριγύρω της) ο Σύλλας Τζουμέρκας και η Γιούλα Μπούνταλη. Έχει σασπένς και αγωνία, παρεξηγήσεις και ηθικά διλήμματα, πλούσιους και φτωχούς, δολοφόνους και αστυνομικούς, αλαζονείες και φθόνους και μαζί διάδραση κοινού και ηθοποιών, συναυλιακά και ζογκλερικά τρικ, επιδείξεις μόδας και τηλεοπτικά τεχνάσματα. Η πρεμιέρα έχει οριστεί ανήμερα των Χριστουγέννων και οι δύο σκηνοθέτες του «Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά - Ένας δολοφόνος στο Τόκυο» μας το περιγράφουν ως «ένα συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ που απηχεί την αισθητική της trash novel πάνω στη βία και στους ψυχολογικούς κραδασμούς ενός αστικού δράματος χαρακτήρων». Η ιδιαιτερότητα της παράστασης όμως δεν είναι μόνο η δραματουργία αλλά και η τοποθέτησή της αρχικά εντός της Στέγης –στη Μικρή Σκηνή, στις σκάλες και στα φουαγιέ– αλλά κι εκτός. Για περίπου μία ώρα θίασος και θεατές βγαίνουν έξω από το κτίριο και «κυνηγιούνται» στα πεζοδρόμια, τα στενά, ακόμη και τα night clubs πέριξ της Λεωφόρου Συγγρού.
Πηγή έμπνευσης υπήρξε το μυθιστόρημα του Εντ ΜακΜπέιν «Λύτρα για τον Βασιλιά» και οι κινηματογραφικές του μεταφορές, με πλέον εμβληματική την πρώτη, την ασπρόμαυρη, εσωτερικής έντασης αριστοτεχνική ταινία του Ακίρα Κουροσάβα το 1963, το ιαπωνικό νουάρ «Ένας δολοφόνος στο Τόκυο», με τον θρυλικό ηθοποιό Τοσίρο Μιφούκε στον πρωταγωνιστικό ρόλο του βιομηχάνου. Με όλα αυτά κατά νου οι Τζουμέρκας και Μπούνταλη, το ντουέτο που, μεταξύ άλλων, έχει συνυπογράψει τα σενάρια των διεθνώς διακεκριμένων ταινιών «Χώρα προέλευσης» κι «Έκρηξη», ενώνουν τις δυνάμεις τους για να εικονοποιήσουν τον αέναο κύκλο ανατροπών που περιγράφει το τρίπτυχο «πλούσιος, μεσοαστός, φτωχός». Οι δύο σκηνοθέτες μας προϊδεάζουν για μια pulp παράσταση-ανθρωποκυνηγητό με αναφορές εξίσου στον Κουροσάβα και στον Ντοστογιέφσκι.
Πάνω από 25 ηθοποιοί, κομπάρσοι και παιδιά συμμετέχουν στην παράσταση. Ζητήσαμε από τους τρεις πρωταγωνιστές –εκείνους που εικονίζονται και στο εξώφυλλό μας– να μας βάλουν στην ατμόσφαιρα. Ξεκινά ο Μάκης Παπαδημητρίου: «Παίζω τον Κίνγκο Γκόντο, γενικό διευθυντή και μέτοχο μιας μεγάλης εταιρείας παπουτσιών. Σχεδιάζει να την κάνει δική του υποθηκεύοντας την περιουσία της γυναίκας του όταν ξαφνικά απάγουν τον γιο του. Αλλά ο απαγωγέας κάνει λάθος και παίρνει τον γιο του σοφέρ... Και ο Γκόντο δεν ξέρει τι να κάνει... Να δώσει τα χρήματα για το παιδί του σοφέρ και να καταστραφεί ή να μην τα δώσει και να πάρει την εταιρεία; Όπως λέει κάποια στιγμή στη γυναίκα του: “Είναι παράλογο και γελοίο, πρέπει να σκεφτώ κι εσένα και το παιδί... κι εμένα... την επιβίωσή μου…
Πόσοι πλουσιότεροι από μένα υπάρχουν; Ας τα πάρει απ’ αυτούς... Δεν πληρώνω λύτρα σε κανέναν για κανέναν!..”» Σύμφωνα με τον Θανάση Δόβρη, «στην παράσταση υπάρχουν δύο σταθεροί πόλοι, πλούσιος - φτωχός, αρχηγός αγέλης - αδύναμο ζώο, καθώς επίσης κι ένα υβριδικό είδος, ο μεσοαστός. Αυτός είναι που διαψεύδεται στο τέλος και το πείραμα αποτυγχάνει. Εγώ υποδύομαι τον ρόλο του αδύναμου ζώου, του “δολοφόνου”. Αγαπώ σε αυτήν τη δουλειά την πίστη των δύο σκηνοθετών μας κι εν γένει την παρουσία των συναδέλφων μου στην πρόβα. Μια φράση που με “πριζώνει” είναι το “έτσι είναι η ζωή του άντρα – ή χτυπάει ή τον χτυπάνε”».
Με τη σειρά του ο Θάνος Τοκάκης μας συστήνεται ως εξής: «Είμαι ο επιχειρησιακός διευθυντής της αστυνομίας Τοκούρα. Μου αρέσουν πολύ οι τηγανητές πατάτες, ο Ντοστογιέφσκι και τα χαϊκού. Και θα σας εξηγήσω γιατί. Οι τηγανητές πατάτες επειδή σε ποιον δεν αρέσουν οι τηγανητές πατάτες. Τα χαϊκού επειδή μου αρέσει ο συνδυασμός δύο βασικών συστατικών της ζωής, της ποίησης και του χιούμορ. Τέλος, ο Ντοστογιέφσκι επειδή βρίσκω άκρως συγκινητικό τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τους ήρωές του και τα πάθη τους αλλά και την εξερεύνηση που κάνει στις έννοιες του καλού και του κακού, ξεκινώντας από την απολυτότητα και καταλήγοντας στην κατανόηση και τη συμπόνια. Αυτό το μοτίβο προσπαθώ να ακολουθώ στις υποθέσεις μου, αυτό προσπάθησα να κάνω και στην υπόθεση απαγωγής στο σπίτι του κ. Γκόντο. Μόνο που αυτήν τη φορά έχασα τα όρια. Πού αρχίζει η συμπόνια και κυρίως πού καταλήγει; Αλλά το θέμα δεν είμαι εγώ. Οπότε ας βάλω μια τελεία».
Περισσότερες πληροφορίες
Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά - Ένας δολοφόνος στο Τόκυο
Ένα αστυνομικό θρίλερ, με αναφορές εξίσου στον Κουροσάβα και τον Ταραντίνο, φέρνει τα πάνω κάτω εντός κι εκτός Στέγης και μπλέκει τον εκλεκτό θίασο σε μια λάθος απαγωγή
