Η ωραία διάθεση, η τρυφερή ατμόσφαιρα και η ανεπιτήδευτη προσπάθεια κυριαρχούν στην παράσταση που σκηνοθετεί η Αικατερίνη Παπαγεωργίου, δικαιώνοντας ένα έργο που πιάνεται από κάτι τόσο απλησίαστο στους περισσότερους, όπως η κβαντική φυσική, και το μετουσιώνει σε μια "απλή", συγκινητική ανθρώπινη ιστορία. Ο Νικ Πέιν εξιστορεί τις διαφορετικές εκδοχές της ερωτικής σχέσης μεταξύ του Ρολάντ και της Μαριάν, ορμώμενος από τη θεωρία των παράλληλων συμπάντων, σύμφωνα με την οποία, εκτός από το σύμπαν το οποίο αντιλαμβανόμαστε, υπάρχουν δεκάδες άλλα, όπου διαφορετικές "εκδοχές" του εαυτού μας αντιδρούν, συμπεριφέρονται και σκέφτονται διαφορετικά απ’ ό,τι "εμείς".
Γοητευτική ως ιδέα η διαχείριση ενός θέματος γύρω από τον άξονα των διαφορετικών πιθανοτήτων, στους "Αστερισμούς" γίνεται δομικό συστατικό, καθώς το έργο εξελίσσεται μέσα από σύντομες σκηνές που παρουσιάζουν τις παράλληλες, διαφορετικές πραγματικότητες της ζωής και της σχέσης των "ίδιων" ανθρώπων. Εκτός της γοητείας του, το συγγραφικό εύρημα εγγυάται την ευρυθμία που παρατηρείται στην παράσταση, ενώ οι συνεχείς συναισθηματικές εναλλαγές διατηρούν το ενδιαφέρον σε υψηλά επίπεδα. Ωραία η low budget σκηνογραφική λύση των ψηφιακών ρολογιών που δείχνουν διαφορετική ώρα το καθένα (Μάριος Ράμμος), φέρνει στο προσκήνιο αυτό που, ούτως ή άλλως, έχει σημασία: τις ερμηνείες. Εδώ η Ελίζα Σκολίδη και ο Αλέξανδρος Βάρθης είναι απολαυστικοί μέσα στην απλότητά τους, με πολύ ωραία σκηνική χημεία, επιδεικνύουν την απαραίτητη ευελιξία στις απαιτήσεις των συνεχών εναλλαγών διάθεσης και "χαρακτήρα", καθώς έχουν να υποδυθούν πολλές διαφορετικές εκδοχές του ήρωά τους – ειδικά η πρώτη παραδίδει μiα μεστή ερμηνεία στον πιο "αβανταδόρικο", από κατασκευής, ρόλο της Μαριάν.
Περισσότερες πληροφορίες
Αστερισμοί
Το βραβευμένο έργο παρουσιάζει τα εναλλακτικά ή παράλληλα σύμπαντα μιας ερωτικής σχέσης ανάμεσα σε μια καθηγήτρια Θεωρητικής Κοσμολογίας κι ένα μελισσοκόμο.