Η θεατρική διασκευή της ομώνυμης ισπανικής ταινίας του 2016 κερδίζει τις εντυπώσεις με το θέμα της και καταλήγει σε μια δυναμική παρουσίαση με αξιοπρόσεκτες ερμηνείες.
Aποδεικνύεται καθοριστική για την πρόσληψη της παράστασης η επιλογή του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, με τη συμβολή των σκηνογράφων, να αναπροσαρμόσει το χώρο του θεάτρου καταργώντας το διαχωρισμό μεταξύ σκηνής και πλατείας και τοποθετώντας τους θεατές μέσα στο σκηνικό, ώστε να τους καταστήσει μέρος του θέ(α)ματος. Δεν νομίζω πως είναι λύση εντυπωσιασμού. η πλοκή διαδραματίζεται μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός γραφείου και η συγκεκριμένη χρήση του χώρου αναπληρώνει –αλλά κι ενισχύει– την εγγύτητα με τα δραματικά γεγονότα, την οποία προσφέρει στην κινηματογραφική εκδοχή η χρήση της κάμερας.
Ένα ενδεχόμενο μετωπικό στήσιμο θα αφαιρούσε από την παράσταση σημαντικό μέρος της δυναμικής της και η απόσταση θα μείωνε τη συναισθηματική και νοητική εμπλοκή που δημιουργείται τώρα στους θεατές, οι οποίοι βρίσκονται κλεισμένοι στα γραφεία της εταιρείας μαζί με τους τέσσερις φίλους και συνεταίρους που, κατηγορούμενοι για φοροδιαφυγή, καλούνται να πάρουν μια κρίσιμη απόφαση: ποιος θα θυσιαστεί εκτίοντας επτά χρόνια φυλάκισης προκειμένου να απαλλαχθούν οι υπόλοιποι; Με τι κριτήριο θα γίνει η επιλογή και με ποιο αντάλλαγμα θα αποδεχτεί ο ένας από τους τέσσερις την απόφαση;
Η παράσταση έχει το προνόμιο της καλής πρώτης ύλης: ένα σύγχρονο θέμα που εγείρει ηθικά ερωτήματα σχετικά με τη στάση των ανθρώπων, όταν διακυβεύεται η προσωπική τους σωτηρία, και παρουσιάζεται, χάρη και στη σκηνική προσαρμογή του σεναρίου, με αβανταδόρικο τρόπο. Οι θεατές γίνονται μάρτυρες ενός πυρήνα καλά δομημένου γύρω από το στοιχείο του σασπένς, το οποίο κλιμακώνεται βήμα βήμα. Από την υφέρπουσα ένταση μεταξύ των ηρώων, που αφήνεται να διαφανεί ήδη πριν από την έναρξη της παράστασης, σε αυτήν καθαυτή την εξέλιξη της ιστορίας –οι συγκρούσεις που μοιραία δημιουργούνται, οι συμμαχίες που στήνονται και διαλύονται, οι ισορροπίες που ανατρέπονται, τα μυστικά που έρχονται στην επιφάνεια– και μέχρι την τελική λύση που, αν και φαίνεται να τακτοποιεί κάπως βολικά τα πράγματα, δεν παύει να αφήνει θέματα ανοιχτά και αρκετή τροφή για σκέψη.
Η συνεισφορά των ερμηνειών είναι επίσης καθοριστική, αφού στην πραγματικότητα αυτούς αφορά όλη η ουσία: τέσσερις άνθρωποι και οι μεταξύ τους σχέσεις όπως διαμορφώνονται υπό το βάρος μιας απειλής. Οι Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Ορφέας Αυγουστίδης, Γιώργος Χριστοδούλου και Αλεξάνδρα Αϊδίνη καταφέρνουν τόσο να προσδώσουν το στίγμα του χαρακτήρα τους –τέσσερις διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, τέσσερις διαφορετικές θέσεις στην εταιρεία (εκτός της διανομής, και τα κοστούμια λειτουργούν επιτυχώς ως προς αυτό)– όσο και να χτίσουν δυναμικές σχέσεις επί σκηνής. Ο Αλέξανδρος Λογοθέτης ερμηνεύει στο ύφος που χρειάζεται, μετρημένος και συναισθηματικά αποστασιοποιημένος, τον ρόλο του εξωτερικού διαμεσολαβητή ο οποίος καλείται να τους βοηθήσει στη λήψη της απόφασης, αν και η –σε σημεία– «μυστηριώδης» παρουσία του που υπονοεί η σκηνοθεσία δεν δικαιολογείται εντέλει από την έκβαση της υπόθεσης.
ΘΕΑΤΡΟ ΑΠΟΘΗΚΗ Σαρρή 40, Ψυρρή, 2103253153. Διάρκεια: 90΄.
Περισσότερες πληροφορίες
7 Χρόνια
Μια επιχείρηση, τέσσερις φίλοι και μια απάτη. Ποιος θα γίνει το εξιλαστήριο θύμα; Βασισμένο στην ομώνυμη ισπανική ταινία των Χοσέ Καμπέθα και Κριστιάν Κόντι
