Ματθίλδη Τούμπουρου©
"Rayman ούρλιαξε"
Ο Περικλής Μουστάκης σκηνοθετεί το νέο έργο του Γιάννη Μαυριτσάκη, με κεντρικό ήρωα έναν θεωρητικό φυσικό λίγο πριν τη μεγαλύτερη βράβευση της ζωής του, σε διχασμό για το αν πρέπει να δεχτεί το βραβείο που αναγνωρίζει έστω και καθυστερημένα το έργο του. Παίζουν: Χάρης Φραγκούλης στον ομώνυμο ρόλο, Κώστας Νικούλι, Φραγκίσκη Μουστάκη, Λητώ Μεσσήνη. (Σφενδόνη, από 15/3)
"Ονειρόδραμα”
Η Γεωργία Μαυραγάνη σκηνοθετεί την πολυαναμενόμενη παράσταση του σπάνια παιζόμενου, ποιητικής πνοής και επικών διαστάσεων έργου του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ "Ονειρόδραμα" που κάνει πρεμιέρα στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (από 20/3). Το πιο προσωπικό και αγαπημένο έργο του ίδιου του συγγραφέα, αφηγείται την ιστορία της κόρης του θεού Αγνής που κατεβαίνει στη γη για να γνωρίσει την ανθρώπινη φύση. Παίζουν: Αλίκη Αλεξανδράκη, Θανάσης Δόβρης, Βασίλης Καραμπούλας, Ερμής Μαλκότσης, Ελίνα Ρίζου, Μαρία Τσιμά κ.ά.
"Όνειρα γλυκά"
Την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον ανερχόμενο συγγραφέα Μιχάλη Μαλανδράκη μας δίνει ο Μάξιμος Μουμούρης, που επέλεξε για τη δεύτερη σκηνοθεσία του το νέο έργο που μιλάει για όσους ονειρεύονται κόντρα στη σκληρή πραγματικότητα μέσα από μια οικογενειακή ιστορία. Παίζουν: Γιασεμί Κηλαηδόνη, Δημήτρης Σέρφας, Νίκος Μπουκουβάλας. (Τόπος αλλού, σε avant première στις 14/3)
"Ζαν και Βεατρίκη"
Μια γυναίκα που κυνηγά τον έρωτα κι έναν άνδρα που αγαπά το κυνήγι υποδύονται οι Ματίνα Νικολάου και Πάνος Λουκαΐδης, σε σκηνοθεσία Βάσιας Αργέντη, στο σύγχρονο παραμύθι της Κάρολ Φρέσετ για το πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος για να ξεφύγει από τη μοναξιά και να βρει την αγάπη. (Από Μηχανής Θέατρο, από 15/3)
"Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ"
Στη θεατρική εκδοχή της γεμάτης πάθος διάσημης ταινίας του 1972, ο Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ στήνει ένα παιχνίδι εξουσίας και κατάκτησης με πρόσχημα τον έρωτα ανάμεσα σε ένα φιλόδοξο μοντέλο και μια γνωστή σχεδιάστρια μόδας. Παίζουν: Βίκυ Βολιώτη, Κατερίνα Αγγελίτσα, Αντώνης Καρναβάς. (Μικρό Άνεσις, από 20/3)
"Τι είναι αυτό που με κάνει αγόρι;"
Η Life after death theatre company παρουσιάζει μια περφόρμανς, σε συνεργασία με την Gender Alliance Initiative, που θέτει ερωτήματα γύρω από τις εκδοχές της αρρενωπότητας γύρω μας, σε σκηνοθεσία Βίκυς Αδάμου και κείμενο Γιώργου Νικολαΐδη. Παίζουν: Χρήστος Καπενής, Μελίσσα Κωτσάκη, Γιώργης Παρταλίδης. [H.ug (Human underground) art space, από 16/3]
"Jane"
Η σκηνοθέτρια Κατερίνα Μαυρογεώργη, μια ενδιαφέρουσα γυναικεία φωνή της νεότερης γενιάς, εξερευνά υπό ένα διαφορετικό πρίσμα, με τη συμβολή της Μαρίας Φιλίνη στη δραματουργία, τη βικτοριανή ιστορία της "Τζέιν Έιρ" της Σαρλότ Μπροντέ, αντλώντας έμπνευση τόσο από την ηρωίδα όσο και από τη συγγραφέα. Παίζουν: Νάνσυ Σιδέρη, Δημήτρης Δρόσος, Βίκυ Κυριακουλάκου. (Θησείον, από 18/3)
"Ανεμοστρόβιλοι του πεπρωμένου"
Το νέο ψυχολογικό δράμα του συγγραφέα Χριστόφορου Χριστοφή παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του ίδιου στην αίθουσα "Νίκος Σκαλκώτας" του Μεγάρου (20-22/3, με αγγλικούς υπέρτιτλους). Τέσσερις ξεχωριστές προσωπικότητες συναντιούνται στην Καλιφόρνια, το καταφύγιό τους μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Έλληνας αρχιμουσικός Δημήτρης Μητρόπουλος, η χήρα του Μάλερ, από την οποία ζητά μια άγνωστη συμφωνία του, ενώ παράλληλα ο Κλάους Μαν να αναζητά τα ίχνη του συγγραφέα πατέρα του Τόμας Μαν. Ερμηνεύουν: Νικόλας Παπαγιάννης, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Δημήτρης Μαύρος, Αλμπέρτο Φάις.
"The big game"
Το κείμενο της Λείας Βιτάλη που γίνεται παράσταση στο θέατρο Αλκμήνη σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά -με τους -, ενδείκνυται για τους θεατές που προτιμούν τα κοινωνικά έργα, αφού εξερευνά το πού μπορεί να φτάσει κανείς για το δελεαστικό έπαθλο του ενός εκατομμυρίου δολαρίων με φόντο ένα ιδιαίτερο τηλεπαιχνίδι. Παίζουν: Μαρία Θωμά, Νικόλας Πανταζής, Χρήστος Παρδάλης, Ειρήνη Στεριανού. (από 19/3)
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Ανεμοστρόβιλοι του πεπρωμένου
Το έργο αυτό καθαυτό εξελίσσεται μεταξύ του 1949 και του 1952. Υπάρχουν, ωστόσο, πολλές αναφορές από τους ήρωες σε προγενέστερα γεγονότα του 20ού αιώνα: Μεσοπόλεμος, άνοδος του ναζισμού στη Γερμανία, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο Έλληνας αρχιμουσικός Δημήτρης Μητρόπουλος συναντά στη Νέα Υόρκη την Άλμα Μάλερ, χήρα του αυστριακού συνθέτη Γκούσταβ Μάλερ, για να της ζητήσει την άδεια να διευθύνει μια συμφωνία του συνθέτη, άγνωστη ακόμη στο κοινό. Παράλληλα, ο Κλάους Μαν, γιος του συγγραφέα Τόμας Μαν, αναζητά τα ίχνη του πατέρα του σ’ ένα ξενοδοχείο στις Κάννες, όπου ο τελευταίος συνήθιζε να συχνάζει. Ένας μυστηριώδης γκρουμ, ο οποίος γνώριζε τον διάσημο συγγραφέα, δίνει στον Κλάους πληροφορίες που τον εξωθούν στα άκρα. Οι τέσσερις βασικοί χαρακτήρες του έργου συναντιούνται στην Καλιφόρνια, όπου ζουν αυτοεξόριστοι, μακριά από τα προβλήματα που δημιούργησε ο πόλεμος στην Ευρώπη.
Rayman ούρλιαξε
Ο θεωρητικός φυσικός Rayman ετοιμάζεται να παραλάβει το βραβείο που, έστω και με καθυστέρηση, αποφάσισε να του απονείμει η Ακαδημία Επιστημών ως αναγνώριση για το έργο του. Ο Rayman, ζώντας πια αποκομμένος από την ακαδημαϊκή κοινότητα, διχάζεται. Να υποταχθεί στην εξουσία της επιτροπής για να καρπωθεί τα προνόμια της διάκρισης ή να αρνηθεί το βραβείο; Εκτός όμως από την αμφιθυμία του, έχει να αντιμετωπίσει και την αμφιβολία του για την αξία των θεωριών που έχει διατυπώσει, ακόμη και για την ίδια τη δυνατότητά του να συλλάβει την αληθινή φύση του κόσμου. Η προετοιμασία της ομιλίας που πρόκειται να εκφωνήσει στην τελετή βράβευσης, τον οδηγεί τελικά, με έναν απροσδόκητο τρόπο, στην ανακάλυψη της πραγματικής «εξίσωσης του Θεού». Στην υποβλητική σκηνή του θεάτρου Σφενδόνη, τρεις ηθοποιοί και μια λυρική τραγουδίστρια, μας πηγαίνουν στο μυστηριώδες σύμπαν του Rayman που συμφιλιώνει το μεγάλο Άγνωστο με το γνώριμο και το οικείο. Φύση και υπερφύση, ο άνθρωπος και οι αμφιβολίες του. Η απρόσωπη, απαρέγκλιτη νομοτέλεια και οι ανεξερεύνητες ατομικές προθέσεις. Και πάνω από όλα το ερώτημα χωρίς απάντηση.
Ονειρόδραμα
Ένα παράξενο τοπίο. Ένας πύργος ξεπροβάλλει ανάμεσα από λουλούδια και όσο περνά ο χρόνος γίνεται μεγαλύτερος. Μια γυναίκα πλέκει μια κουβέρτα από αστέρια. Ένα κεφάλι ξεπροβάλλει από έναν τοίχο. Αντικείμενα που αλλάζουν ιδιότητες. Πρόσωπα που χωρίζονται, διπλασιάζονται, πολλαπλασιάζονται, εξαφανίζονται, στερεοποιούνται, θολώνουν, ξεκαθαρίζουν… Εικόνες από παιδικό όνειρο ή από ένα παράδοξο ποιητικό παραμύθι γεμάτο απόκοσμες ιστορίες που αφηγείται κάποιος/α ηλικιωμένος/η… Ίσως, τελικά, να είναι μόνο ένα σκηνικό όνειρο, ένα Ονειρόδραμα σαν αυτό που συνέθεσε ο Σουηδός θεατρικός συγγραφέας, το οποίο αφηγείται την ιστορία της κόρης του θεού Αγνής, από τη στιγμή που κατεβαίνει από τον ουρανό για να επισκεφθεί τη γη, προκειμένου να γνωρίσει την ανθρώπινη φύση. Τα πολλά και διαφορετικά πρόσωπα που γνωρίζει μοιράζονται μαζί της το καθένα το δικό του σύμπαν, όπου η Αγνή εισχωρεί άλλοτε ως θεατής και άλλοτε ως συμμέτοχη. Όσο πορεύεται μαζί τους, από πλάσμα του ουρανού, αρχίζει να γίνεται ολοένα και περισσότερο άνθρωπος, γνωρίζοντας από κοντά τις δυσκολίες της ζωής, τις ελπίδες και τις διαψεύσεις της.
Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ
Μέσα σ’ ένα ατελιέ, με φόντο έναν πίνακα μπαρόκ, ανάμεσα σε κούκλες βιτρίνας και υπέρλαμπρα φορέματα, παρακολουθούμε ένα παιχνίδι εξουσίας με πρόσχημα τον έρωτα. Οι ρόλοι αντιστρέφονται πολύ γρήγορα, το θύμα γίνεται θύτης, ο θύτης θύμα, ο έρωτας γίνεται μίσος, το ψέμα αλήθεια, οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται, οι κούκλες απογυμνώνονται. «Μ’ αρέσει να πηγαίνω σινεμά, να βλέπω αισθηματικά έργα, με πόνο και κλάματα…» λέει η Κάριν το φιλόδοξο μοντέλο όταν γνωρίζει την γνωστή σχεδιάστρια Πέτρα φον Καντ και εκείνη την ερωτεύεται παράφορα. Το θεατρικό έργο του Φασμπίντερ είναι ακριβώς αυτό: ένα αισθηματικό έργο με πόνο και κλάματα για όσους ξέρουν να κατακτούν κι όχι ν’ αγαπούν.
Zαν και Βεατρίκη
Η Βεατρίκη, που ζει στο αστικό διαμέρισμα ενός ουρανοξύστη, βρίσκεται σε κατάσταση αναμονής, όπως οι πριγκίπισσες στα παραμύθια. Αναμένει εκείνον τον έναν που θα την σαγηνεύσει, θα την συγκινήσει, θα την αποπλανήσει, γιατί όπως η ίδια ψελλίζει: ένας άντρας με αυτόν τον τρόπο κάνει μια γυναίκα να τον αγαπά. Γεμίζει την πόλη με αφίσες και μια αγγελία που αναζητά αυτόν τον τέλειο άνδρα που θα την τραβήξει από τη μοναξιά της και υπογραμμίζει πως θα δώσει αμοιβή σε όποιον τα καταφέρει. Ο τελευταίος -ίσως- υποψήφιος καταφθάνει και η ανάβασή του στον 33ο όροφο γίνεται χωρίς ανάσα (μιας και στα παραμύθια δεν υπάρχουν ασανσέρ). Εκείνος , ο Ζαν, συστήνεται σαν κυνηγός αμοιβών και έτοιμος να υποβάλλει τον εαυτό του στις τρεις δοκιμασίες που θα τον φέρουν πιο κοντά στην μεγάλη αμοιβή. Ένα διαμέρισμα παραμυθιού που μετατρέπεται σε μία πραγματική παγίδα και μία συνάντηση που μεταβάλλεται σε μία οδυνηρή μονομαχία και μας κάνει να αναρωτιόμαστε: Πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για μην νιώθει μόνος; Άραγε, θα ήταν αρκετό να πιστέψουμε στην αγάπη για να την κάνουμε να υπάρξει; Μία ψευδώς ρομαντική, τρυφερά σκληρή αλλά κυρίως θλιβερή κωμωδία.
Όνειρα γλυκά
Σε ένα παλιό ζαχαροπλαστείο στο Αιγάλεω, μια οικογένεια προσπαθεί να συνεχίσει την οικογενειακή επιχείρηση υπό την σκιά του πρόσφατου, τραγικού θανάτου του πατέρα. Τα θέλω τους, όμως, συγκρούονται. Η μητέρα με τον μεγάλο γιο της οικογένειας σκοπεύουν να συνεχίσουν να δουλεύουν κανονικά στο μαγαζί, ενώ ο μικρός γιος διαφωνεί. Τους προτείνει να πουλήσουν το απαρχαιωμένο μαγαζί, που φέρει μαζί του την σκιά του ατυχήματος, για να ξεκινήσουν ένα καινούργιο, πιο φωτεινό και μοντέρνο ζαχαροπλαστείο. Εκείνοι, όμως, αντιστέκονται και διαφωνούν μαζί του. Οι αυξανόμενες εντάσεις και συγκρούσεις θα φέρουν στην επιφάνεια ένα μυστικό της οικογένειας, που προκαλεί την μεγάλη απορία του μικρού γιου: Γιατί οι άνθρωποι υπομένουν την καθημερινότητά και τις ζωές τους σαν να είναι υπερβατική τιμωρία;
The big game
Τέσσερα άτομα συμμετέχουν σε ένα διαφορετικό τηλεπαιχνίδι που διοργανώνει η διεθνής Royal Bank, διεκδικώντας λυσσαλέα το δελεαστικό έπαθλο του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Ο Μιχάλης, η Ρένα, η Λιάνα και ο Μπίλυ, τέσσερα άτομα με διαφορετικές φιλοδοξίες και κίνητρα, θα πρέπει να απαντήσουν σε μερικές ιδιαίτερες ερωτήσεις. Μια ερώτηση σχετικά με την πολιτική κατάσταση στα Βαλκάνια είναι ένα από τα πράγματα στα οποία θα κληθούν να απαντήσουν οι παίκτες, οι οποίοι θα ξεπουλήσουν τη συνείδησή τους προκειμένου να γίνουν αρεστοί και εν τέλει νικητές. Θα ξεπεράσουν τα όρια της ηθικής φτάνοντας στα άκρα με σκοπό την νίκη; Τι είναι πιο απρόβλεπτο σε αυτό το Big Game, το παιχνίδι ή οι συμμετέχοντες, οι θύτες ή τα θύματα;
Jane
Η δημιουργική ομάδα του έργου εμπνέεται από την εμβληματική φιγούρα της Σαρλότ Μπροντέ και της ηρωίδας της, Τζέιν. Αποπειράται να εξερευνήσει εκ νέου την βικτωριανή αυτή ιστορία υπό ένα διαφορετικό πρίσμα. Γιατί είναι σχεδόν θαύμα που το βιβλίο της Σαρλότ Μπροντέ έζησε τελικά ως τις μέρες μας; Πώς μια αιχμάλωτη δύναμη μετατρέπεται σε ρουφήχτρα; Πώς μία ακυρωμένη ψυχή μεταμορφώνεται σε στοιχειό, που όμως υφαίνει επίμονα την πλοκή της ιστορίας; Ποια είναι η μοίρα του άντρα και γιατί είναι ό,τι χειρότερο εφευρέθηκε ποτέ; Γιατί επιβιβάστηκε και η Pj Harvey σε αυτήν την παράσταση; Στο έργο συναντάμε τη φρέσκια και δυνατή γραφή της Κατερίνας Μαυρογεώργη για την οποία επαινέθηκε και τιμήθηκε πρόσφατα με το βραβείο “Ελευθερία Σαπουντζή”. Με τη δραματουργική συμβολή της Μαρίας Φιλίνη, με χιούμορ, τρυφερότητα και μεγάλη περιέργεια, το έργο μας προσκαλεί να ξεδιψάσουμε μέσα σε έναν αλλόκοτα αστείο και ποιητικό κόσμο. Μια γιορτή για την δημιουργικότητα ως το πιο απαραίτητο survival kit.
Τι είναι αυτό που με κάνει αγόρι;
Η Life After Death Theatre Company σε συνεργασία με την Gender Alliance Initiative επιχειρεί να θέσει ερωτήματα για το τι είναι αυτό που μας κάνει αγόρια, άντρες, αρρενωπότητες. Επαναπροσδιορίζοντας όρους, συμπεριφορές και μοτίβα που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας, συνειδητά ή ασύνειδα, και ορίζουν τις ζωές μας. Τι είναι το αρσενικό; Ποιος είναι ο άντρας ο σωστός; Τι είναι ο μερακλής; Πώς πεθαίνουν οι άντρες; Τι είναι η αρρενωπότητα; Πόσες υπάρχουν; Πώς γράφονται; Αλήθεια, τα αγόρια χορεύουν; Κλαίνε; Φροντίζουν; Πώς μεγαλώνουν τα αγόρια; Πώς γίνονται άντρες; Το φλερτ, το σεξ, το πέος, το μεγάλο πέος, οι γυναίκες, η δέσμευση, η δουλειά, η μάνα, ο πατέρας, η πρώτη φορά. Οι αρρενωπότητες εκπαιδεύονται από την πρώτη μέρα της γέννησής τους να ενεργούν με τρόπους που περιορίζουν την αληθινή τους έκφραση, προκειμένου να επιτελέσουν «σωστά» τον ρόλο τους. Οι κοινωνικά κατασκευασμένες πατριαρχικές νόρμες τούς επιβάλλουν σκληρά και άκαμπτα στερεότυπα όπως το να είναι σωματικά και συναισθηματικά σκληροί, να μην δείχνουν ευάλωτοι, να μην ζητούν βοήθεια, να έχουν την απόλυτη εξουσία και τον έλεγχο άλλων σωμάτων.
