Οι παραστάσεις που ξεχωρίσαμε το 2019

Το χιούμορ, η ευρηματικότητα, η άψογη εκτέλεση ή η τόλμη ήταν κάποια από τα στοιχεία που κάνουν κάποιες παραστάσεις αξέχαστες.

Το top 5 της Τώνιας Καράογλου

#1 Ο Βασίλης Μπισμπίκης υπέγραψε την έκπληξη της χρονιάς, σκηνοθετώντας τη μεταφορά της νουβέλας του Στάινμπεκ «Άνθρωποι και ποντίκια» από την Αμερική του ’30 στην Ελλάδα του σήμερα. Η παράσταση (συνεχίζεται στο Cartel) ξεπέρασε τα όρια του θεατρικού γεγονότος κι έγινε μια συγκλονιστική βιωματική εμπειρία που θα με ακολουθεί για χρόνια.

#2 «Ξύπνα Βασίλη»: μια κορυφαία στιγμή του Εθνικού και του ελληνικού θεάτρου, μια παράσταση-πρόταση. Εμπνευσμένο, κουρδισμένο στην εντέλεια ανέβασμα του έργου του Ψαθά από τον Άρη Μπινιάρη, άλλαξε για τα καλά την οπτική μου απέναντι στα έργα της θεατρικής ιστορίας.

#3 Κι όμως ο «Βυσσινόκηπος» είναι ένα αισιόδοξο έργο! Απ’ όλες τις αρετές της παράστασης που σκηνοθέτησε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης στο Θέατρο «Δημήτρης Χορν» αυτή ήταν που έκανε τη διαφορά. Ένα έργο που έχει τόσο ταυτιστεί με το βίαιο τέλος μιας εποχής μετουσιώθηκε σε μια τρυφερή υπόμνηση για την αξία κάθε νέας αρχής...

#4 Τη χαρακτήρισα τη σημαντικότερη παράσταση της χρονιάς, και όντως ήταν. Η ομάδα Εν Δυνάμει, που αποτελείται από άτομα με και χωρίς αναπηρία, παρουσίασε στο Φεστιβάλ Αθηνών, σε σκηνοθεσία της Ελένης Ευθυμίου, τα «Ερωτευμένα άλογα», μια μεγαλειώδη σκηνική ωδή στη δύναμη του έρωτα και του σεξουαλικού ενστίκτου.

#5 Επιτέλους ένας ερωτικός Τσέχοφ! Ο «Θείος Βάνιας» που σκηνοθέτησε η Μαρία Μαγκανάρη πλημμύρισε τη σκηνή του ΚΕΤ με τη βαθύτατη ανθρωπιά, τον ερωτισμό και την ποίηση του σπουδαίου έργου, υπό τους ήχους της συγκλονιστικής μουσικής του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου. (Η παράσταση επαναλαμβάνεται στο «Bios»).

Το top 5 της Μαρίας Κρύου

#1 Τι νέο μπορούμε να δούμε στο ελληνικό θέατρο; Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης απάντησε ηχηρά με το «Elenit» στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Επιτυγχάνοντας μια εξαιρετική σκηνική ενορχήστρωση, έπαιξε με τη μεταμόρφωση και την έλλειψη νοήματος και συνέδεσε το παιχνίδι με την έρευνα, για να δώσει μια εικόνα για την τραγική κωμωδία της ύπαρξής μας.

#2 Λάτρης της πλαστικότητας και υπερασπιστής της μουσικότητας των κειμένων, με την ανάγνωσή του στη «Νόρα» του Χένρικ Ίψεν στο Άττις ο Θόδωρος Τερζόπουλος ανοίγει ένα διάλογο πάνω σε ζητήματα υπαρξιακά, σε μια παράσταση με συγκλονιστικούς πρωταγωνιστές τη Σοφία Χιλλ, τον Αντώνη Μυριαγκό και τον Τάσο Δήμα.

#3 Η πρώτη κάθοδος της Comedie-Française στην Επίδαυρο με την τραγωδία «Ηλέκτρα/Ορέστης», μια παράσταση που άντλησε υλικό από δύο έργα του Ευριπίδη, ήταν δυναμική και συγκινητική. Η τεκμηριωμένη δραματουργική ανάγνωση του Ίβο βαν Χόβε επικαιροποίησε τo λόγο του Ευριπίδη έτσι ώστε να περνά στη συνείδηση του σημερινού κοινού.

#4 Μπροστά στο ρίσκο και στη δυσκολία της θεατρικής μεταφοράς ενός εμβληματικού μυθιστορήματος όπως ο «Γιούγκερμαν» του Μ. Καραγάτση, δεν μπορείς να μην ενθουσιαστείς με την έξυπνη σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου στο Πορεία και την απόφαση να ποντάρει, πολύ σωστά, στον Γιάννη Στάνκογλου, ο οποίος θριαμβεύει ερμηνεύοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

#5 Ωμότητα και ρεαλισμός στα όρια. Η νουβέλα του Στάινμπεκ «Άνθρωποι και ποντίκια» ανεβαίνει στο Cartel σε μια σκληρή όσο και αποστομωτική θεατρική μεταφορά από τον Βασίλη Μπισμπίκη, που χρίζεται... προβοκάτορας του ελληνικού θεάτρου.