Πάτροκλος Σκαφίδας©
Update II : Η παράσταση "Jane" πήρε μικρή παράταση για τις 29 και 30/4 (Μ. Δευτέρα και Τρίτη).
Update: Η παράσταση "Δε μιλένιαλς" προσέθεσε μόλις άλλη μία ευκαιρία για να τη δείτε στις 30/4 (Μ. Τρίτη).
Διανύουμε την προτελευταία εβδομάδα του Απρίλη και αυτό σημαίνει ένα πράγμα: πολλές παραστάσεις που μας συντρόφευσαν αυτή τη σεζόν πλησιάζουν στην τελευταία τους αυλαία. Έτσι, εμείς συγκεντρώσαμε για εσάς και σας παρουσιάζουμε 24 από αυτές που τελειώνουν στο διάστημα 18 έως 24 Απριλίου.
Οι πρώτες τελικές αυλαίες της εβδομάδας αυτής είναι δύο και προγραμματίζονται στις 19/4. Η πρώτη είναι το "Motherboard connected" της Γεωργίας Μπίρμπα και της Στέλλας Αρκέντη στο "Αλκμήνη", ενώ η δεύτερη είναι το "Κιβώτιο" στο Studio Μαυρομιχάλη, η μεταφορά του βιβλίου του Άρη Αλεξάνδρου στην οποία παίζει ο Φώτης Μακρής, σε σκηνοθεσία του ίδιου και της Κλεοπάτρας Τολόγκου. Την επόμενη μέρα (20/4) προγραμματίζεται το φινάλε του συγκλονιστικού "Goodbye, Lindita", της εικαστικής περφόρμανς του Μάριο Μπανούσι για το πένθος που παίζεται στο Rex, του "Άρη" της Σοφίας Αδαμίδου στο Olvio, με τον Τάσο Σωτηράκη σε μία δυνατή ερμηνεία ως Άρης Βελουχιώτης και της "Κυράς της Ρω" του Γιάννη Σκαραγκά στο Γκλόρια με τη Φωτεινή Μπαξεβάνη.
Στις 21/4 θα τελειώσουν δύο παραστάσεις στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Στο Δώμα του θεάτρου θα παιχτεί για τελευταία φορά το "Α.Κ.Α. (Also Known As)" του Ντάνιελ Μέγιερ, σε σκηνοθεσία Μαριτίνας Πάσσαρη και με τον Μιχάλη Πανάδη στην ερμηνεία ενός εφήβου που γνωρίζει τον κοινωνικό ρατσισμό. Στην Κεντρική Σκηνή θα αποχαιρετίσουμε το "Burn this" του Λάνφορντ Γουίλσον, ένα έργο που μιλά για τον έρωτα, τη φιλία αλλά και την ομοφοβία με τους Κίμωνα Κουρή, Μάριο Σαραντίδη, Ιβάν Σβιτάιλο, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου σε σκηνοθετική καθοδήγηση Νάντιας Κοντογεώργη.
Διαβάστε Επίσης
Την ίδια μέρα, φινάλε αναμένεται για τον "Μισάνθρωπο" (φωτό εξωφύλλου) του Γιάννη Κακλέα στο Εμπορικόν (όπου στον ομώνυμο ρόλο είναι ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, ενώ ως Σελιμέν βλέπουμε την Ευγενία Σαμαρά) και για το "Εσύ, η ζωώδης μηχανή" της Ελένης Σικελιανός από την ομάδα Νοσταλγία (Rabbithole). Στις 22 του μήνα αυλαία θα ρίξει και "Το φιλί της γυναίκας αράχνης", η μεταφορά του μυθιστορήματος του Μανουέλ Πούιγκ, με ερμηνευτές τον Παντελή Καναράκη και τον Παναγιώτη Κατσίκη, οι οποίοι καθοδηγούνται σκηνοθετικά από τον Κοραή Δαμάτη ("Αλκμήνη").
Η εικοστή τρίτη μέρα του Απρίλη "σφυρίζει τη λήξη" και για τα εξής θεατρικά: "Απλή μετάβαση" σε κείμενο Γεράσιμου Ευαγγελάτου, μουσική Θέμη Καραμουρατίδη και σκηνοθεσία Μίνου Θεοχάρη (Ακροπόλ), "Δε μιλένιαλς" της Χρύσας Κολοκούρη στο bar του Τεχνοχώρου Φάμπρικα, "170 τετραγωνικά / Moonwalk" δια χειρός Γιωργή Τσουρή και υπό τη σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Παλούμπη (Ιλίσια), "Ο γάμος", το σκληρό έργο του Μάριου Ποντίκα που σκηνοθετεί η Ελένη Σκότη (Επί Κολωνώ), "Το μπορντέλο της μαντάμ Ρόζας" που βασίζεται στο βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά "Το τίμιο μπορντέλο", σε ερμηνεία Δανάης Καλοπήτα και σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου, (Αυλαία Πολυχώρος), "Spa-σε κατάρα" , η τρελή κωμωδία του Στέφανου Παπατρέχα, ο οποίος και σκηνοθετεί μαζί με τον Λάζαρο Βαρτάνη (Μικρό Άνεσις), "Terror" του Φέρντιναντ φον Σίραχ που έφερε στη σκηνή του Νέου Θεάτρου "Κατερίνα Βασιλάκου-Μαριάννα Τόλη" ο Γιώργος Οικονόμου, "Η σκέψη" με τον Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη, σε σκηνοθεσία του Χάρη Φραγκούλη (Σφενδόνη) και "Jane" σε κείμενο-σκηνοθεσία Κατερίνας Μαυρογεώργη (Θησείον).
Διαβάστε Επίσης
Τέλος, στις 24/4 θα αποχαιρετήσουμε τα: "Κοιμώμενος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος" του Άγγελου Ανδρεόπουλου σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Λιακόπουλου, με τον Γιώργη Κοντοπόδη στο ρόλο του Γιαννούλη Χαλεπά ("Αλκμήνη"), "Αγορομάνα" της Αφροδίτης Μητσοπούλου, σε σκηνοθετική επιμέλεια της ίδιας και του Ιάκωβου Μολυμπάκη (ΠΛΥΦΑ), "Το θεώρημα του σχοινοβάτη" το οποίο σκηνοθετήθηκε από τον Άρη Κακλέα, με την Ίριδα Λουκά ως περφόρμερ (Θέατρο "Μπέλλος"), "Τα δέντρα ανθίζουν ακόμα", η παράσταση που σήμανε την επιστροφή του σκηνοθέτη Γιώργου Κατσή (Ρεκτιφιέ) και το "Rabbit hole" του Ντέιβιντ Λίντσεϊ-Αμπέρ που σκηνοθετεί ο Βαγγέλης Λυμπερόπουλος (Ελέρ).
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Το θεώρημα του σχοινοβάτη
Η βιολονίστα Ίρις Λουκά ξετυλίγει μια δική της σύνθεση στοιχείων, η οποία βασίζεται σε μουσικά έργα και κείμενα «ποιητών» - δημιουργών. Οι επιρροές που συνδυάζει η παράσταση ξεκινούν από τον Τ. Σ. Έλιοτ, τον Ζαν Ζενέ και τον Κώστα Καρυωτάκη και φτάνουν ως τους Μπαχ, Χίντεμιτ, Γουέστχοφ, Ηράκλειτο, Κάρλο Ροβέλι και Γαλιλαίο. Το κοινό παρακολουθεί και ακούει. Ηχογραφημένα κείμενα, βίντεο, σόλο βιόλα και κινήσεις μηχανικές ή όχι, πάνω στην σκηνή. Οι συντελεστές σημειώνουν: Πρόκειται για μια σύνθεση στοιχείων που ακουμπάει στους ώμους γιγάντων για να δει πάνω και πέρα και πίσω και πριν και μετά από τον εαυτό της και ελπίζει να μεταφέρει μικρά και όμορφα μηνύματα, τόσο κοντά, όσο το πιο κοντινό άτομο θεατή και τόσο μακριά όσο το Voyager. Όλα τα υπόλοιπα είναι ακόμη μυστικά ή μπορεί και όχι. Quaerendo invenietis.”
Το κιβώτιο
Ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της ελληνικής μεταπολεμικής πεζογραφίας, που εκτυλίσσεται στα τέλη του Εμφυλίου, παρουσιάζεται σε μορφή μονολόγου για 8η χρονιά. Στα τέλη του ελληνικού Εμφυλίου πολέμου, μια ομάδα ανταρτών αναλαμβάνει να μεταφέρει ένα κιβώτιο αγνώστου περιεχομένου σε μια ανταρτοκρατούμενη πόλη. Στη διάρκεια της αποστολής η ομάδα χάνει σταδιακά τα μέλη της. Ο μοναδικός που σώζεται ένας αντάρτης, ο οποίος τελικά κατορθώνει να παραδώσει το κιβώτιο, μόνο που αυτό είναι άδειο. Κατηγορείται ως δολιοφθορέας και φυλακίζεται από τους ίδιους του τους συντρόφους. Προσπαθώντας να αποδείξει την αθωότητά του συντάσσει αναφορές προς έναν άγνωστο ανακριτή, στο μοναδικό μυθιστόρημα του συγγραφέα που θεωρείται μια καταγγελία ενάντια σε κάθε είδους εξουσία αλλά και ένα σχόλιο για τον δυτικό πολιτισμό.
Αγορομάνα
Μεταξύ stand-up comedy, ντοκιμαντέρ και μουσικής παράστασης, το έργο αυτό είναι ένα ειλικρινές άνοιγμα στον κόσμο της μητρότητας και της γονεϊκότητας εν γένει. Οι ηθοποιοί καταφέρνουν να απενοχοποίησουν τα αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να βασανίζουν έναν νέο γονιό και να αγκαλιάσουν την αμηχανία και την ανασφάλεια που βιώνει. Σε έναν κόσμο επιφανειακής τελειότητας, τα λάθη και η σύγχυση λειτουργούν ως μια υπενθύμιση του ότι είμαστε άνθρωποι. Σε κάθε παράσταση φιλοξενούνται επί σκηνής διαφορετικοί καλεσμένοι, οι οποίοι μοιράζονται τη δική τους ιστορία γονεϊκότητας.
Ο μισάνθρωπος
Η σκληρή σάτιρα του συγγραφέα για την υποκρισία, τη διαπλοκή, τον ναρκισσισμό, την αδικία, το σεξισμό, την επίδειξη του πλούτου, τον θρίαμβο της μετριότητας και την κυριαρχία της εικόνας ανεβαίνει σε μια σύγχρονη και εξαιρετικά επίκαιρη εκδοχή του εμβληματικού κλασικού έργου που διαβάζει με σκεπτικισμό τον κεντρικό ήρωα του Μολιέρου. Η παράσταση αναδεικνύει τα διαχρονικά στοιχεία της πικρής κωμωδίας, με την προσθήκη ενός σχολιαστή -σκηνοθετικό εύρημα- που δυναμιτίζει κάθε προσπάθεια σοβαροφάνειας των ηρώων. Η αισθητική της παράστασης είναι ένα από τα πιο γοητευτικά στοιχεία της, καθώς μεταφέρει την εικόνα και την ιδέα μιας απροβλημάτιστης νεολαίας, που τρέφεται από τη γοητεία των εύκολων και επιφανειακών σχέσεων, με κοστούμια που αναδύουν μια αίσθηση αριστοκρατικής παρακμής και αντιτίθενται επιτυχημένα στη μοντέρνα βιομηχανικής αισθητικής σκηνή του θεάτρου και στην κλαμπάτη σύγχρονη μουσική.
Ο γάμος
Μια νεαρή κοπέλα βιάζεται και ό,τι ακολουθεί είναι οι αλλεπάλληλοι «βιασμοί» της από την οικογένεια, την κοινωνία, τους εκπροσώπους της δικαιοσύνης. Η ίδια βρίσκεται «καθηλωμένη» σε όλη τη διάρκεια του έργου, αμέτοχη και ανυπεράσπιστη, ενώ παρακολουθούμε όλους τους ανθρώπους γύρω της να έχουν λόγο και άποψη γι’ αυτό που της συνέβη και δικαιώματα πάνω στο σώμα της, που γίνεται ένα πεδίο συγκρούσεων. Η υποκρισία οδηγεί στη συμβιβαστική λύση του γάμου της με τον βιαστή της και την ίδια στην αυτοπυρπόληση. Τυλιγμένη ολόκληρη σε επιδέσμους λόγω των καθολικών εγκαυμάτων, παραμένει βουβή μέχρι τέλους στην αίθουσα δικαστηρίου, αρνούμενη να ενδώσει σε οποιαδήποτε συναινετική συμμετοχή της και γίνεται το τραγικό σύμβολο της αξιοπρέπειας απέναντι σε κάθε είδους βιασμό. Ο ρεαλισμός και το ντοκουμενταρίστικο ύφος συναγωνίζονται σε αυτήν τη σκηνική απόδοση του σημαντικού νεοελληνικού έργου, που εκθέτει χωρίς ωραιοποιήσεις την κακοποίηση που επιφυλάσσει η οικογένεια και η κοινωνία στα θύματα βιασμού.
Το μπορντέλο της Μαντάμ Ρόζας
Βασισμένο στο βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά «Το τίμιο μπορντέλο», το έργο ακολουθεί την ιστορία της ζωής της Μαντάμ Ρόζας που μπήκε από μικρή στον κόσμο των κόκκινων φαναριών και κατάφερε να επιβιώσει, να ανελιχθεί και να γίνει κυρία του εαυτού της. Αποκαλύπτεται και το πιο κρυφό της μυστικό, η κόρη της που την αποχωρίστηκε μικρή και ακόμη την ψάχνει. Στη θεατρική μεταφορά του σκληρού έργου, η Ρηνούλα που έγινε Πεπίτα και κατέληξε Ρόζα αφηγείται όσα έχει ζήσει, το πώς ο έρωτας έγινε δουλειά και το αντίθετο, τις σκέψεις, τα όνειρα και τις ελπίδες της.
Rabbit hole
Ο τέλειος κόσμος της Μπέκα και του Χάρι γκρεμίζεται, όταν ο γιός τους Ντάνι σκοτώνεται σε τροχαίο, στο βραβευμένο με Πούλιτζερ έργο. Οκτώ μήνες μετά το ατύχημα, το ζευγάρι προσπαθεί να διαχειριστεί την θλίψη του, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Η Μπέκα προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει την ύπαρξή της στη σουρεαλιστική ατμόσφαιρα που φτιάχνουν η μητέρα και η αδελφή της… Την ίδια στιγμή ο Χάρι βρίσκει ανακούφιση σε δραστηριότητες μακριά από την οικογένεια, ενώ η Μπέκα προσεγγίζει κρυφά τον έφηβο που ήταν υπαίτιος για το ατύχημα που άλλαξε τα πάντα. Και ενώ όλα δείχνουν ότι απομακρύνονται, οι δυο τους συνεχίζουν να προσπαθούν, ελίσσονται ο ένας γύρω από τον άλλον, όσο καλύτερα μπορούν προκειμένου να βρουν τον δρόμο τους για ένα μέλλον που κρύβει ευκαιρίες για χαμόγελο και χαρά. Το ταξίδι τους είναι μια οικεία ματιά, σε δυο ανθρώπους που μαθαίνουν να ξαναπλησιάζουν ο ένας τον άλλο, μέσα σε έναν κόσμο που έχει χάσει την ισορροπία του.
Terror
Στις 26 Μαΐου και λίγο μετά τις οχτώ το απόγευμα, ένα αεροπλάνο της Lufthansa ταξιδεύει από το Βερολίνο προς στο Μόναχο με 164 επιβάτες, υπό καθεστώς ομηρίας. Η διαταγή του τρομοκράτη προς τον πιλότο είναι να το ρίξει στο γήπεδο Allianz Arena του Μονάχου, κατά τη διάρκεια του αγώνα Γερμανίας - Αγγλίας, τον οποίο παρακολουθούν 70.000 φίλαθλοι. Η Γερμανική κυβέρνηση ενημερώνεται άμεσα και δύο μαχητικά αεροσκάφη απογειώνονται. Παρακολουθούν την κατάσταση από απόσταση αναπνοής περιμένοντας οδηγίες. Ο νόμος απαγορεύει ρητά στους πιλότους των μαχητικών να καταρρίψουν το πολιτικό αεροσκάφος. Δεν σκοτώνεις αθώους για να προστατέψεις άλλους αθώους. Παραβαίνοντας τις διαταγές όμως ο σμηναγός Λαρς Κοχ το καταρρίπτει για να προστατέψει τους φιλάθλους του γηπέδου.. Η παράσταση αφορμάται από το γεγονός αυτό και καλεί τους θεατές να γίνουν ένορκοι: θα αθωώσουν ή όχι τον Κοχ;
Το φιλί της γυναίκας αράχνης
Εν μέσω της στρατιωτικής δικτατορίας του Χόρχε Βιδέλα στην Αργεντινή του 1970, σε ένα μικρό κελί της φυλακής Βίλα Ντεβότο του Μπουένος Άιρες, δύο συγκρατούμενοι, ο Βάλεντιν, ένας πολιτικός κρατούμενος για τις αριστερές του ιδέες και ο Μολίνα, ένας διωκόμενος για τις σεξουαλικές του επιλογές, προσπαθούν να χωρέσουν μέσα σε μια ασύμβατη γι’ αυτούς συγκατοίκηση. Σε κόσμους διαφορετικούς, με διαφορετικά πολιτικά πιστεύω, όνειρα ζωής και σεξουαλικές προτιμήσεις, οι δύο ήρωες ακροβατούν ανάμεσα στο παρελθόν, σε μια σκληρή πραγματικότητα και σ’ ένα αβέβαιο μέλλον.
Δε μιλένιαλς
Τρεις νέοι άνθρωποι, λίγο πριν και λίγο μετά τα 30, προσπαθούν να βρουν τα πατήματά τους στη ζωή, τον έρωτα και τη φιλία. Ένα πάρτι γενεθλίων, ένας χωρισμός, το νοίκι στο τέλος του μήνα, ένας μουσικός παραγωγός που δεν έρχεται ποτέ, αποτυχημένες οντισιόν και συνεντεύξεις για δουλειά, η ενηλικίωση και η ελπίδα ότι, δεν μπορεί, κάτι θα συμβεί… Όλα με φόντο την Αθήνα του σήμερα. Μία παράσταση με έντονα στοιχεία μιούζικαλ, στην οποία οι τρεις χαρακτήρες ξεδιπλώνουν με χιούμορ και σαρκασμό τις δυσκολίες και τα όνειρα μιας γενιάς, που έχει την προσδοκία να ζήσει όπως η προηγούμενη, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να χαράξει τον δικό της δρόμο και να κρατήσει ζωντανή μέσα της την αίσθηση πως τελικά (μάλλον) όλα θα πάνε καλά.
Κοιμώμενος Χαλεπάς, ο σαλός άγιος
Το έργο, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πραγματεύεται τη ζωή του Έλληνα καλλιτέχνη, ξεκινώντας ενώ είναι εσώκλειστος στο ψυχιατρείο της Κέρκυρας. Μέσα από τα διαρκή ταξίδια του μυαλού του, βλέπουμε όλη του τη ζωή: την Τήνο, την αυταρχική μητέρα και τον τυπικό πατέρα, τα αδέρφια, τον μεγάλο έρωτα της ζωής του. Περισσότερο, όμως, γινόμαστε μάρτυρες της έμπνευσης, της μανίας της δημιουργίας -η οποία οδηγεί στα σημαντικά έργα του-, των ονείρων, των εφιαλτών του, ώσπου καταλήγουμε στο τελικό ερώτημα. Τι αξίζει άραγε περισσότερο, να είσαι τρελός (σαλός) και ευφυής ή φυσιολογικός και απλά… άνθρωπος;
Η σκέψη
Ένας γιατρός απολογείται για μια δολοφονία, σε μια η παράσταση που βασίζεται στο βιβλίο «Η σκέψη» που έγραψε το 1902 ο Λεονίντ Αντρέγιεφ. Το κείμενο εστιάζει στη δύναμη και την διολίσθηση του νου. "Η κάθε εποχή έχει τους τρόπους της. Κάποτε τα 'καίγαν τα βιβλία. Σε φωτιά κανονική. Και συζητήσεις πολιτικές πηγαδάκια άνω των τριών ατόμων απαγορεύονταν. Επίσης το γέλιο, το χιούμορ είναι ύποπτα πράγματα, όπως και να 'χει η σκέψη και η φαντασία βγάζουν άνθη και καρπούς γεμάτα έρωτα και μπαρούτι. Η σκέψη που σαν γενναίο δώρο απλώνεται από άνθρωπο σε άνθρωπο και έκανε την ανθρωπότητα να μπορεί να κάνει αυτά που ο άνθρωπος δεν μπορεί. να πετάει ας πούμε. Και η φαντασία που έκανε την ανθρωπότητα να πει: "αυτός ο άνθρωπος που πονάει απέναντι δεν είναι απέναντι, εδώ είναι, εγώ είμαι".
Motherboard connected
Το έργο αναφέρεται στην εξάρτηση ενός νέου που ζει σε μια μεσοαστική οικογένεια από τα διαδικτυακά παιχνίδια. Το παιδί μεγαλώνει σ’ ένα περιβάλλον αντιφατικό και είναι προσκολλημένο στη μητέρα του. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον βρίσκει διέξοδο στα games του υπολογιστή με ανυπολόγιστες συνέπειες. Η σχέση μεταξύ μάνας και γιου διαταράσσεται. Τα εικονικά παιχνίδια υποκαθιστούν την ίδια τη ζωή. Δύο άνθρωποι κλεισμένοι στον εαυτό τους μονολογούν. Η “μητρική πλακέτα” του υπολογιστή γίνεται ένα υποκατάστατο της μητρικής αγάπης Ένα επίκαιρο έργο με ήρωες που μοιάζουν να ζουν δίπλα μας, στο απέναντι διαμέρισμα.
Εσύ, η ζωώδης μηχανή
Πρόκειται για μία σκηνική μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου της αμερικανίδας ποιήτριας που ήταν δισέγγονη του Άγγελου Σικελιανού και της Εύας Πάλμερ. Στο βιβλίο της, η Σικελιανός γράφει την ιστορία της γιαγιάς της, της Χρυσής Ελληνίδας, της Ελένης Παπαμάρκου, που παντρεύτηκε πέντε φορές, έκανε τρία παιδιά, ήταν χορεύτρια μπουρλέσκ με το ψευδώνυμο Μελένα, Το Κορίτσι Λεοπάρδαλη, αλλά και «η πιο σκληροτράχηλη γυναίκα που έφαγε σίδερο και μάσησε ατσάλι επί προσώπου γης». Η ιστορία αυτή περικλείει μορφινομανείς και ηρωινομανείς, πρόσφυγες, ρεμπέτες, αριστοκράτες από το Ιόνιο, Εβραίους από τη Λιθουανία, μουσικούς, γκαρσόνες, έναν ζωγράφο, αρκετούς ποιητές, διακινητές οπίου και έναν νάνο (τον έναν από τους πέντε συζύγους της Ελένης).
Απλή μετάβαση
Κυριακή πρωί, άνοιξη, στον Διεθνή Αερολιμένα "Ελευθέριος Βενιζέλος". Οκτώ πρόσωπα στην αίθουσα αναμονής του αεροδρομίου, αποφασισμένα να εγκαταλείψουν την Ελλάδα για ένα αβέβαιο μέλλον στην Αγγλία, μοιράζονται τις ιστορίες, τους φόβους και την ανασφάλειά τους. Η πτήση καθυστερεί και όλοι τους έχουν αρκετό χρόνο για να γνωριστούν, να εξομολογηθούν τις σκέψεις τους, να αναπολήσουν, να επανεξετάσουν την απόφαση τους. Νέοι άνθρωποι, ανασφαλείς φιγούρες, φοβισμένοι και θυμωμένοι. Ψάχνουν μια νέα επαγγελματική ευκαιρία ή απλώς κυνηγούν την επιβίωση. Ο καθένας τους μια ξεχωριστή ιστορία. Κοινός παρονομαστής η ελπίδα ενός καλύτερου αύριο και η νοσταλγία του χαμένου ονείρου.
170 τετραγωνικά / Moonwalk
Η αγωνιώδης ιστορία δύο αδερφών, που επιστρέφουν στο πατρικό τους, σε μια μικρή πόλη της ελληνικής επαρχίας, μετά το θάνατο του πατέρα τους. Η συνύπαρξη κάτω από την ίδια στέγη θα προκαλέσει αντιθέσεις και διαφωνίες ανάμεσα στη μικρή εγκυμονούσα αδερφή, τον σύντροφό της και τη μεγάλη αδερφή, η οποία επιστρέφει μετά από πολυετή απουσία με σκοπό να το πουλήσει. H εμφάνιση - βόμβα ενός προσώπου, θα φέρει αντιμέτωπους τους αντιήρωες με το παρελθόν, το παρόν και κυρίως το μέλλον τους.
Goodbye, Lindita
Ο πολυσχιδής καλλιτέχνης παρουσιάζει ξανά την επιτυχημένη, προσωπικής σύλληψης εικαστική περφόρμανς του, που εμπνέεται από τα ταφικά έθιμα και τις παραδόσεις των Βαλκανίων και επικεντρώνεται στο θέμα του θανάτου, του πένθους και της διαχείρισης της απώλειας. Η παράσταση διαδραματίζεται σε ένα απλοϊκό σπίτι με στοιχειώδη έπιπλα και ξεκινά από τις καθημερινές, σχεδόν μηχανικές δραστηριότητες ενός μεσήλικου ζευγαριού. Σύντομα τα πράγματα αλλάζουν και, μπροστά στα μάτια των θεατών, ο οικείος χώρος σταδιακά μετουσιώνεται, συμμετέχοντας μαζί με τους ερμηνευτές σε μία αποχαιρετιστήρια ταφική τελετουργία που οδηγείται ολοένα στην κλιμάκωση. Το έργο, μέσα από την δύναμή του, συνομιλεί προσωπικά με κάθε θεατή, χωρίς, μάλιστα, να αξιοποιεί καθόλου τον λόγο.
Jane
Η δημιουργική ομάδα του έργου εμπνέεται από την εμβληματική φιγούρα της Σαρλότ Μπροντέ και της ηρωίδας της, Τζέιν. Αποπειράται να εξερευνήσει εκ νέου την βικτωριανή αυτή ιστορία υπό ένα διαφορετικό πρίσμα. Γιατί είναι σχεδόν θαύμα που το βιβλίο της Σαρλότ Μπροντέ έζησε τελικά ως τις μέρες μας; Πώς μια αιχμάλωτη δύναμη μετατρέπεται σε ρουφήχτρα; Πώς μία ακυρωμένη ψυχή μεταμορφώνεται σε στοιχειό, που όμως υφαίνει επίμονα την πλοκή της ιστορίας; Ποια είναι η μοίρα του άντρα και γιατί είναι ό,τι χειρότερο εφευρέθηκε ποτέ; Γιατί επιβιβάστηκε και η Pj Harvey σε αυτήν την παράσταση; Στο έργο συναντάμε τη φρέσκια και δυνατή γραφή της Κατερίνας Μαυρογεώργη για την οποία επαινέθηκε και τιμήθηκε πρόσφατα με το βραβείο “Ελευθερία Σαπουντζή”. Με τη δραματουργική συμβολή της Μαρίας Φιλίνη, με χιούμορ, τρυφερότητα και μεγάλη περιέργεια, το έργο μας προσκαλεί να ξεδιψάσουμε μέσα σε έναν αλλόκοτα αστείο και ποιητικό κόσμο. Μια γιορτή για την δημιουργικότητα ως το πιο απαραίτητο survival kit.
Άρης
Το τι σημαίνει πίστη σε μια ιδέα και τον ρόλο που παίζει στη ζωή ενός ανθρώπου είναι κάποια από τα θέματα που αγγίζει η συγγραφέας μέσα από τη ζωή και τους αγώνες του καπετάνιου του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη. H συγγραφέας αποκαλούσε αυτό το θεατρικό έργο, το αγαπημένο της παιδί. Ο Άρης Βελουχιώτης ήταν ο παιδικός της ήρωας από τα χρόνια του σχολείου στην Κοζάνη, το σύμβολο που αγκάλιαζε με το λόγο του, τους αγρότες και τους εργάτες. Ένα πανανθρώπινο σύμβολο, που έδινε φωνή σε όσους την είχαν στερηθεί.
Η κυρά της Ρω
Με αφορμή τη ζωή της Κυράς της Ρω, της κατά κόσμον Δέσποινας Αχλαδιώτη, ο βραβευμένος συγγραφέας Γιάννης Σκαραγκάς γράφει ένα συγκινητικό και βαθιά ανθρώπινο κείμενο με αφορμή τη γυναίκα που έγινε σύμβολο γενναιότητας, πατριωτισμού και γυναικείας χειραφέτησης. Ο μονόλογος αυτός ξεκίνησε το ταξίδι του στις θεατρικές σκηνές το 2017 και έκτοτε έχει “γυρίσει” τον κόσμο. Η λυρική σκηνοθεσία του ζωντανεύει την ιστορία της απομονωμένης, αλλά την ίδια στιγμή και ελεύθερης και ασυμβίβαστης γυναίκας, η οποία ανεβοκατέβαζε για χρόνια τη σημαία στην ακριτική νησίδα Ρω. Μέσω από την παράσταση αυτή, η μορφή αυτή εξιστορεί τα πάθη και τα λάθη των ανθρώπων που αγάπησε.
Τα δέντρα ανθίζουν ακόμα
Μια παράσταση για έναν άνθρωπο της Αθήνας που επιβίωνε κλέβοντας ψωμί ή κάνοντας δουλειές που εξαντλούσαν το πεινασμένο σώμα του και τον υποχρέωναν να υποκλίνεται μπροστά στην εκμετάλλευση. Ο άνθρωπος αυτός, που δεν είχε στο όνομα του τιποτένια υλικά ούτε φρικαλέα έπιπλα να διακοσμούν το καταφρονεμένο σπίτι του, σκέφτεται για την τέχνη, τον θάνατο, το θεό, τον σχιζοφρενή πατέρα του, τα κορόμηλα, τα δέντρα, τα παιδικά του χρόνια και τη μοναξιά. Και όλα αυτά αναρωτώμενος για ποιο λόγο να πιει νερό λίγο πριν αποφασίσει αν θα πάρει τη ζωή του ή όχι. Πρόκειται για την πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Γιώργου Κατσή μετά από πέντε χρόνια.
Burn this
Η Άννα και ο Λάρρυ θρηνούν τον απροσδόκητο χαμό του φίλου και συγκατοίκου τους Ρόμπι, που σκοτώθηκε σε ναυτικό δυστύχημα με τον σύντροφό του. Η Άννα ανακαλύπτει στην κηδεία του πως η οικογένειά του δεν έχει ιδέα πως ο Ρόμπι ήταν ομοφυλόφιλος, ούτε βέβαια πως εργαζόταν σαν χορευτής. Στις δύσκολες στιγμές που ακολουθούν, αποδεικνύεται πως ο επί σειρά ετών σύντροφός της, Μπάρτον, επιτυχημένος σεναριογράφος του Χόλιγουντ, αποτυγχάνει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Μετά από λίγο, ο αδερφός του Ρόμπι, o Πέιλ, εισβάλει στο σπίτι, ανατρέποντας τα δεδομένα και δημιουργώντας νέες δυναμικές και συναισθήματα. Μια θυελλώδης σχέση ανάμεσα σ’ αυτόν και την Άννα γεννιέται, πέρα από τη ζώνη ασφαλείας και των δύο. Ένας έρωτας, στον οποίο και οι δύο αντιστέκονται σθεναρά, επαναλαμβάνοντας διαρκώς πως δεν τον θέλουν.
Α.Κ.Α. (Also Known As)
Ο Κάρλος υιοθετημένος γιος αγνώστου προέλευσης, δεν είχε ποτέ πρόβλημα με την ταυτότητά του. Η ζωή του ήταν γεμάτη μουσική και φίλους και παιχνίδι έως ότου γνωρίζει στο διαδίκτυο και ερωτεύεται την Κλαούντια. Κι έτσι λόγω συνθηκών ανεξάρτητων από τη θέλησή του, τρίζουν τα θεμέλια και οι ρίζες του. Η ματιά των άλλων τον αναγκάζει να ξανασκεφτεί ποια είναι η “αληθινή” του ταυτότητα: μπορεί να μην είναι καθόλου αυτός που έχει αποφασίσει ο ίδιος να είναι. Ο Κάρλος προσγειώνεται απότομα στην κόλαση του κοινωνικού ρατσισμού. Το Α.Κ.Α. δεν είναι μόνο ένα έργο για τη γενιά του WhatsApp και του χιπ χοπ. Πίσω από τη σύγχρονη γλώσσα του, μια θεματική που θυμίζει Ρωμαίο και Ιουλιέτα εξελίσσεται σε ένα μοντέρνο, κοινωνικό και υπαρξιακό δράμα.
Spa-σε κατάρα
Πέντε πρόσωπα με διαφορετικές ζωές και στόχους, συναντιούνται στο Isaris Spa, ένα πολυτελές κέντρο ευεξίας, με σκοπό την «αποτοξίνωση από όσα μας εμποδίζουν από την ευτυχία». Όμως, μια θρυλική ινδιάνικη κατάρα ξεσπάει, εγκλωβίζοντας τους ήρωες στο Spa για άγνωστο χρονικό διάστημα. Μέσα από ανατροπές και παρεξηγήσεις, ανάμεσα σε μάσκες ομορφιάς, ασκήσεις ψυχικής ενδυνάμωσης, ανάμεσα σε Zumba και σε κλύσματα, αρχίζει να γίνεται όλο και πιο καθαρό το τι ορίζει ο καθένας ως «ευτυχία». Το νέο έργο του Στέφανου Παπατρέχα, μέσα από κωμικές καταστάσεις, αλλά και υπαρξιακά ερωτήματα, μέσα από την αναζήτηση της ευτυχίας και τους διαφορετικούς ορισμούς που οι άνθρωποι δίνουν σε αυτήν, επιχειρεί να αντικατοπτρίσει τον σύγχρονο άνθρωπο και το ολοένα πιο επικίνδυνο βύθισμά του στις απαιτήσεις του σημερινού τρόπου ζωής.
